ကြ်န္မတို႔ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရွိ ဂရင္းပန္းၿခံသို႔ သြားၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ကမာၻလွည့္ ခရီးသည္ အမ်ားအျပားကို ပန္းၿခံတြင္ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔အၾကား တိုးေဝွ႔ေရာေႏွာ သြားလာရသည္ကို ကြ်န္မေပ်ာ္သည္။ သူတို႔ အၾကားတြင္ သူစိမ္းလို ခံစားမႈမ်ဴ ိး ကြ်န္မတြင္ မရွိေတာ့။ ကြ်န္မ၏ ေမြးရပ္ေျမ႒ာနအျဖစ္ ခံစားမိသည္။ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ကစားေနသည္ကို ကြ်န္မ ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုကစားနည္းကို ကြ်န္မငယ္ငယ္က ကစားဖူးသည္။ ေခါင္းေဆာင္ ကင္ဂ်ဴ ံအီလ္က ထိုကစားနည္းကို ပိတ္ပင္သည္။ ထိုကစားနည္း အစား ကြ်န္မတို႔ သီခ်င္းဆိုရသည္။ "ေရွ႕သို႔ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ၾက အေမရိကန္ကို ေခ်မႈန္းၾက" ဆိုသည့္ သီခ်င္းကိုဆိုရသည္။
ကြ်န္မတို႔ အႏုပညာျပတိုက္သို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားရွိ ျပတိုက္မ်ားႏွင့္ လံုးဝမတူပဲ ကြဲျပားသည္။ ျပတိုက္အတြင္း ျပသထားေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားအနက္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ဝတ္လစ္စလစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားတြင္ ဝတ္လစ္စလစ္ကို လံုးဝ ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ျပတိုက္အတြင္း ျပသထားေသာ လက္ရာမ်ားသည္ အမ်ဴ ိးစံုသလို လက္ရာလည္းေျမာက္သည္။ လီအုတ္ႏွင့္ ေအးဂ်င့္တို႔သည္ ပင္ပန္းလာသျဖင့္ ခံုရွည္တြင္ ထိုင္ကာ နားေနခိုက္ ကြ်န္မက သံုးနာရီေက်ာ္မွ် ေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။
ကြ်န္မဘဝသစ္သည္ ပံုေပၚစျပဳလာသည္။ ကြ်န္မသည္ ရာဇဝတ္သား မဟုတ္ေတာ့ေသာ္လည္း နမ္ဆန္တြင္ ဆက္ၿပီး ေနေနရသည္။ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရွိ ေျမာက္ကိုရီးယား ေအးဂ်င့္မ်ားအား ကြ်န္မကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၫႊန္ၾကားထားသည္ဆိုေသာ သတင္းမ်ားလည္း ပ်ံ႕ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေစာင့္အၾကပ္ျဖင့္ ဆက္ေနေစသည္။ နမ္ဆန္တြင္ ဆက္ေနရသည္မွာ ကြ်န္မအတြက္ အဆင္ေျပသည္။ နတ္ေဂ်ာင္ လီအုတ္ႏွင့္ ဆန္းဂ်ဴ တို႔က ကြ်န္မအား ဆက္လက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။
ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ လီအုတ္က ကြ်န္မအား ဖက္ရွင္က်က် ဝတ္စံုတစ္စံု ဝယ္ေပးသည္။ စကတ္က တိုေနသျဖင့္ ကြ်န္မက မဝတ္ရဲ။ ကြ်န္မအား ေခ်ာေမာလွပသည္ဟု ေျပာၾကသည္ကို မၾကာခဏၾကားရသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မသည္ မိန္းမသားျဖစ္ပါသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကိုပင္ ကြ်န္မက မယံုမရဲ ျဖစ္ေနသည္။ ကြ်န္မ၏ မသဘာဝကို သင္တန္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖိႏွိပ္ခံထားရသည္။ အလွျပင္ျခင္းသည္ ကြ်န္မႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈမရွိ။
သူဝယ္ေပးထားေသာ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ရန္ လီအုတ္က အတင္းတိုက္တြန္းသည္။ ကြ်န္မ ဝတ္ဆင္ၿပီးေသာအခါ နတ္ေဂ်ာင္ေရာက္လာသည္။ ကြ်န္မအား တအံ့တၾသ ေငးေမာၾကည့္ရႈသည္။
"ငါလိုေကာင္ေလးကို မူးေမ့ေအာင္ နင္လုပ္လိုက္တာပဲ"ဟု သူကေျပာသည္။ ကြ်န္မ ၿပံဳးေနလိုက္သည္။ သူသည္ အသက္ ၅၀ ရွိၿပီ ။ အိမ္ေထာင္မရွိ လူပ်ဴ ိလူလြတ္ျဖစ္သည္။ သူ႔စကားေၾကာင့္ ကြ်န္မ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားသည္။
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ နတ္ေဂ်ာင္ က အခန္းတြင္းသို႔ အေမာတေကာ ေျပးဝင္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု "ၾကည့္စမ္း ဓာတ္ပံုထဲမွာ မင္းသိတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ပါေနသလား"
အျဖဴ အမည္းဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ရင္း ကြ်န္မ တစ္ကိုယ္လံုး ထံုက်ဥ္သြားသည္။ "ဘုရားေရ ဒီပံုကို ဘယ္ကရလာတာလဲ"
"မင္း သိတယ္မဟုတ္လား။ ေျပာစမ္းပါ။ "သူက အေလာတႀကီး ေမးသည္။
"သိပ္သိတာေပါ့။"အေမ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝက အတန္းသူမ်ား စုရိုက္ထားေသာ ပံု ျဖစ္သည္။ထိုပံုကို အေမက ကြ်န္မအား ျပဖူးသည္။ အေမသည္ ဓာတ္ပံုထဲမွ ထြက္ကာ ကြ်န္မအနား လာရပ္ေနသလို ခံစားရသည္။ မ်က္ရည္မ်ား တသြင္သြင္ စီးက်လာသည္။
"ဒီပံုကို ဘယ္ကရတာလဲ" ကြ်န္မက ေမးလိုက္သည္။
"ေျပာရမွာ အရွည္ႀကီးပဲ။ အတိုခ်ဴ ပ္ေျပာရရင္ မင္းအမ်ဴ ိးေတြ ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ရွိေနတယ္။" နတ္ေဂ်ာင္ကလည္း သူ႔စြမ္းေဆာင္ခ်က္အတြက္ ေက်နပ္ေနပံုရသည္။
၁၉၈၉ ခုနစ္ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ အမွတ္ ၅ ခရိုင္ ၿမိဳ႕နယ္ရံုးခန္းမတြင္ ေတြ႕ဆံုပြဲကို စီစဥ္ၾကသည္။ သတင္းေထာက္ အမ်ားအျပား ေရာက္ေနၾကသည္။ ယခုအခါ သူတို႔ကို ကြ်န္မ မမႈေတာ့။
အမ္ကြမ္ဟို ဆုိသူကို ေအးဂ်င့္တစ္ေယာက္က ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ သူသည္ အေမ့ဘက္မွ အဘိုးႏွင့္ ဝမ္းကြဲေတာ္စပ္သူ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕နယ္ရံုးသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ကြ်န္မ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ အစည္းအေဝးခန္းမ အတြင္း သတင္းေထာက္မ်ားက္ုိ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔ေမးခြန္းမ်ားကို မေျဖဘဲ ကြ်န္မ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ သူ႔ကိုေတြ႕သည္။ အဘိုးညီ ဘိုးေလး ကြမ္ဆစ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ဟု ထင္မိသည္။သူက လက္လွမ္းျပသည္။ သ္ု႔္ိေသာ္ ကြ်န္မတို႔ ခ်က္ခ်င္းေတြ႕ခြင့္မရ။ ရဲမ်ားက သူသည္ ကြ်န္မ၏ ေဆြမ်ဴ ိးဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးသည္။ ကြ်န္မကိုလည္း ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ား ေမးသည္။ သူတို႔ စစ္ေဆးရန္ပင္ မလုိေပ။ ဘ္ုိးေလး ကြမ္ဆစ္ႏွင့္ ရုပ္ခ်င္း အပ္က်မက္က် တူသည္။
ကြ်န္မက သူ႔ထံ ေျပးသြားကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ "ဘိုးေလး ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မဆီကို လာရတာလဲ" ကြ်န္မက မ်က္ရည္ စက္လက္ျဖင့္ ေျပာသည္။
"မင္း ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ လူသိရွင္ၾကားေတြ လုပ္ေနတာလဲ" ေျပာရင္း သူပါ မ်က္ရည္က်လာသည္။
"ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ ဘိုးေလးရယ္"
သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ကင္းေဝးရာ အခန္းတစ္ခန္းအတြင္းသို႔ ကြ်န္မတို႔အား ေခၚသားသည္။ ထိုအခန္းအတြင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာ ကြ်န္မ၏ ဘြားေလး ေဒၚေလးမ်ား(အေမ့ညီမဝမ္းကြဲ)မ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဘိုးေလးက ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။
"မင္းအဘိုးဟာ ေဂဆန္းမွာ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ စာေရးေတာ္(Calligrapher) တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔အိမ္မွာ အခန္းေပါင္း ၇၀ ရွိတယ္။ စစ္ၿပီးေတာ့ အဲ့အိမ္ကို ေျမာက္ကိုရီးယားအစ္ုိးရ သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ မင္း အေဖ ဘာမွမရလိုက္ဘူး။ ငါတို႔လည္း ေတာင္ပိုင္း ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္"
"မင္းအေမက အင္မတန္အကေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဟူစတန္ ခရစ္ယာန္ မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။ မင္းေတြ႕ရတဲ့ ဓာတ္ပံုဟာ မင္းအေမနဲ႔ တစ္တန္းတည္း အတူတက္ခဲ့တဲ့
မစၥ ကင္ဘြန္ဆြတ္ ဆီက ရလာတာ"
ၾကားရသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အေမ့၏ လွ်ဴ ိ႕ဝွက္ခ်က္ကိုလဲ သိလိုက္ရသည္။ အေမသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္မတို႔ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ား ေျပာေနၾကသည္မွာ အေတာ္ပင္ ၾကာသြားသည္။ သူတို႔က ကြ်န္မ မိသားစုအေၾကာင္းလည္း ၾကားခ်င္ၾကသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားတြင္ ကြ်န္မ၏ ေဆြမ်ဴ ိးမ်ားရွိေနသည္ကို သိရသည့္အတြက္လည္း ကြ်န္မက အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိသည္။ ၿပံဳးယမ္းတြင္ ရွိေနေသာ ကြ်န္မမိသားစု ကံၾကမၼာ အရိပ္မည္းက ကြ်န္မတို႔ စကားဝိုင္းကို စိုးမိုးထားသည္။
ကြ်န္မ ႐ရွိထားေသာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အေကာင္းဆံုး အသံုးခ်ရန္ ကြ်န္မ ထိုေန႔က ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အခြင့္အေရးရတိုင္း ကင္အီဆြန္းႏွင့္ ကင္ဂ်ဴ ံအီလ္ကို ေဝဖန္ေျပာဆိုရမည္။ ကိုးရီးယားႏွစ္ႏိုင္ငံ ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ တတ္စြမ္းသမွ် ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္သည္။
ရုရွား ဟန္ေဂရီ ၾသစႀတီးယား အီတလီ တရုတ္ စသည့္ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာသို႔ ကြ်န္မ သြားေရာက္ လည္ပတ္ၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယားတြက္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေျခအေနမွန္ႏွင့္
အုပ္ခ်ဴ ပ္ေနသည့္ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ရက္စက္မႈကို ဖြင့္ခ်ခဲ့သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားထက္ ပိုမိုဆိုးရြားေသာ တိုင္းျပည္ဟူ၍ ကြ်န္မ မေတြ႕ခဲ့ရ။
ကင္အီဆြန္းႏွင့္ မိသားစုသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား ျပည္သူမ်ားကို အဓၶမက်င့္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားျပည္သူတို႔တြင္ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ သင္းသတ္ခံထားရသည္။
ဆ္ုိးလ္ၿမိဳ႕တြင္ ကြ်န္မကို အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ကြ်န္မသည္ ဒုကၡေၾကာင့္ င္ုိေႂ ကြးခဲ့ရသလို ဝမ္းသာမႈေၾကာင့္လည္း မ်က္ရည္ က်ခဲ့ရသည္။ ဇာတ္သိမ္းခန္းတြင္ ကြ်န္မသည္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနသည္။ ေႏြးေထြးေသာ ေဆြမ်ဴ ိးမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ဆံုခြင့္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္ဖံုးကားမခ်ႏိုင္ေသးပါ။ ကြဲကြာေနေသာ မိသားစုမ်ား ျပန္လည္ေပါင္္းစည္းႏိုင္မည့္ ကိုးရီးယားတစ္ႏိုင္ငံတည္း ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရပါဦးမည္။
ဇာတ္သိမ္းပါၿပီ။
SwamHtet
အပိုင္းဆက္တိုင္းကို ေစာင့္စားဖတ္ရႈခဲ့တဲ့ Bro & Sis မ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္ဗ်ာ။
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း( အပိုင္း ၃၄)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း( အပိုင္း ၃၃)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၃၂)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း(အပိုင္း ၃၁)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၈ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၇)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၆ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၄ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၃)
- ေျမာက္ကုိရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္းေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၂)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂၁ )
- ေျမာက္ကုိရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ( အပိုင္း ၂၀ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၉)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၈)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၇ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၆ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ( အပိုင္း ၁၅)
- ေျမာက္ကုိရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၄)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၃ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၂)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၁)
- ေျမာက္ကုိရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၁၀)
- ေျမာက္ကိုရိီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္းေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ( အပိုင္း ၉ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၈ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၇ )
- ေျမာက္ကိုရီးယားစပိုင္မယ္ ကင္ယြန္းေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၆)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၅)
- ေျမာက္ကိုရီးယားစပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၄)
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၃)
- ေျမာက္ကုိရီးယား စပိုင္မယ္ ကင္ယြန္ေဟး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (အပိုင္း ၂ )
- ေျမာက္ကိုရီးယား စပိုင္ဧကရီ(အပိုင္း ၁)
အပိုင္း ၃၅ (ဇာတ္သိမ္း)
ေမြာငၼၫ္းရြၫႅ္ားေသာ ညကုႏၧံဳးၿပီးေနာက္ နံနကၼိဳးေသာက္ အလင္းေရာက္သကဲ့သို႔ ယခုအခ္ိႏ္သၫ္ ၾက္ႏၼဘဝ၏ မိုးေသာက္ နံနကၡင္း်ဖစ္သၫ္။ ၾက္ႏၼအား ေနာကၱစၡႏ္းသုိ႔ ေ်ပာင္းေပးသၫ္။ နံနကၡင္း တံခါးေပါကၼြ ထိုးၾသင္းေပးလိုက္ေသာ သတင္းစာကို ၾက္ႏၼ ေကာက္ယဴၾကၫ့္သၫ္။ ကျင္ယႏ္ေဟးကို ၾလတ္ၿငိမ္းခ္မ္းသာျခင့္ ေပးလိုက္ေသာ စာလံုးမၫ္းႀကီးမ္ားက မ္က္ႏြာဖံုးၾတင္ေနရာယူထားသၫ္။ ၾက္ႏၼ ေက္နျပ္သားသၫ္။ ၾက္ႏၼအား ၾလတ္ၿငိမ္းျခင့္ ေပးလိုက္ေသာ သတင္းကို ယမႏ္ေန႔က ၾကားခဲ့ေရသာႅၫ္း မယံုရဲေသး။ ယခု သတင္းစာၾတင္ ပါလာသၫ့္အခါ၌ မ္ားျစာ ေက္နပၼိသၫ္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းစီးေအာၾကၱင္ ေဖာ္်ပထားေသာ သတင္းကို ၾက္ႏၼ မဖတ္ရဲ။
ၾက္ႏၼတို႔ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရြိ ဂရင္းပႏ္းၿခံသို႔ ၾသားၾကသၫ္။ ေက္ာင္းသားမ္ားႏြင့္ ကမာၻလြၫ့္ ခရီးသၫ္ အမ္ားအ်ပားကို ပႏ္းၿခံၾတင္ ေၾတ႕ရသၫ္။ သူတို႔အၾကား တိုးေဝြ႔ေရာေႏြာ ၾသားလာရသၫၠိဳ ၾက္ေႏၼပ္ာ္သၫ္။ သူတို႔ အၾကားၾတင္ သူစိမ္းလို ခံစားမႈမ္ဴ ိး ၾက္ႏၼၾတင္ မရြိေတာ့။ ၾက္ႏၼ၏ ေျမးရပ္ေ်မ႒ာနအ်ဖစ္ ခံစားမိသၫ္။ ေက္ာင္းသူေလးမ္ား ကစားေနသၫၠိဳ ၾက္ႏၼ ထိုင္ၾကၫ့္ေနမိသၫ္။ ထိုကစားနၫ္းကို ၾက္ႏၼငယ္ငယၠ ကစားဖူးသၫ္။ ေခါင္းေဆာင္ ကငၢ္ဴ ံအီလၠ ထိုကစားနၫ္းကို ပိတၸင္သၫ္။ ထိုကစားနၫ္း အစား ၾက္ႏၼတို႔ သီခ္င္းဆိုရသၫ္။ "ေရြ႕သို႔ ေရြ႕သို႔ ခ္ီတက္ၾက ေအမရိကႏၠိဳ ေခ္မႈႏ္းၾက" ဆိုသၫ့္ သီခ္င္းကိုဆိုရသၫ္။
ၾက္ႏၼတို႔ အႏုပညာ်ပတိုက္သိဳ႕ ေရာၾက္သားၾကသၫ္။ ေ်မာကၠိဳရီးယားရြိ ်ပတိုကၼ္ားႏြင့္ လံုးဝမတူပဲ ၾကဲ်ပားသၫ္။ ်ပတိုက္အၾတင္း ်ပသထားေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ္ားအနက္ တစ္ဝက္ေက္ာ္ေက္ာၼြာ ဝတႅစၥလစၼ္ား ်ဖစ္သၫ္။ ေ်မာကၠိဳရီးယားၾတင္ ဝတႅစၥလစၠိဳ လံုးဝ ပိတၸငၲား်မစၴားသၫ္။ မၫ္သိဳ႕ပငၧိဳေစ ်ပတိုက္အၾတင္း ်ပသထားေသာ လက္ရာမ္ားသၫ္ အမ္ဴ ိးစံုသလို လက္ရာလၫ္းေ်မာက္သၫ္။ လီအုတ္ႏြင့္ ေအးဂ္င့္တို႔သၫ္ ပငၸႏ္းလာသ်ဖင့္ ခံုရြျၫၱင္ ထိုငၠာ နားေနခိုက္ ၾက္ႏၼက သံုးနာရီေက္ာၼြ္ ေလြ္ာက္ၾကၫ့္သၫ္။
ၾက္ႏၼဘဝသစ္သၫ္ ပံုေပၚစ်ပဳလာသၫ္။ ၾက္ႏၼသၫ္ ရာဇဝတ္သား မဟုတ္ေတာ့ေသာႅၫ္း နမၧျႏၲင္ ဆက္ၿပီး ေေနနရသၫ္။ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရြိ ေ်မာကၠိဳရီးယား ေအးဂ္င့္မ္ားအား ၾက္ႏၼကို လုပ္ႀကံသတ္်ဖတ္ရႏ္ ၫႊႏ္ၾကားထားသၫၦိဳေသာ သတင္းမ္ားလၫ္း ပ္ံ႕ေနသၫ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအစာင့္အၾကပ္်ဖင့္ ဆက္ေေနစသၫ္။ နမၧျႏၲင္ ဆက္ေနရသၫၼြာ ၾက္ႏၼအၾတက္ အဆင္ေ်ပသၫ္။ နတ္ေဂ္ာင္ လီအုတ္ႏြင့္ ဆႏ္းဂ္ဴ တို႔က ၾက္ႏၼအား ဆကႅက္ေစာင့္ေရြာက္ေပးသၫ္။
ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔ၾတင္ လီအုတၠ ၾက္ႏၼအား ဖက္ရြငၠ္က္ ဝတၥံဳတစၥံဳ ဝယ္ေပးသၫ္။ စကတၠ တိုေနသ်ဖင့္ ၾက္ႏၼက မဝတ္ရဲ။ ၾက္ႏၼအား ေခ္ာေမာလြပသၫ္ဟဳ ေ်ပာၾကသၫၠိဳ မၾကာခဏၾကားရသၫ္။ သို႔ေသာ္ ၾက္ႏၼသၫ္ မိႏ္းမသား်ဖစၸါသၫ္ ဆိုသၫ့္အခ္ကၠိဳပင္ ၾက္ႏၼက မယံုမရဲ ်ဖစ္ေနသၫ္။ ၾက္ႏၼ၏ မသဘာဝကို သငၲႏ္းကာလတစ္ေလြ္ာက္ ၾကမ္းတမ္းျစာ ဖိႏြိပၡံထားရသၫ္။ အလြ်ပင္်ခင္းသၫ္ ၾက္ႏၼႏြင့္ ရင္းႏြီးမႈမရြိ။
သူဝယ္ေပးထားေသာ ဝတၥံဳကို ဝတၦင္ရႏ္ လီအုတၠ အတင္းတိုၾကၱႏ္းသၫ္။ ၾက္ႏၼ ဝတၦင္ၿပီးေသာအခါ နတ္ေဂ္ာင္ေရာကႅာသၫ္။ ၾက္ႏၼအား တအံ့တၾသ ေငးေမာၾကၫ့္ရႈသၫ္။
"ငါလိုေကာင္ေလးကို မူးေမ့ေအာင္ နငႅဳပႅိဳကၱာပဲ"ဟု သူေက်ပာသၫ္။ ၾက္ႏၼ ၿပံဳးေနလိုက္သၫ္။ သူသၫ္ အသက္ ၅၀ ရြိၿပီ ။ အိမ္ေထာငၼရြိ လူပ္ဴ ိလူၾလတ္်ဖစ္သၫ္။ သူ႔စကားေၾကာင့္ ၾက္ႏၼ ရြကၠိဳးရြကၠႏ္း်ဖျစ္သားသၫ္။
ရက္အနၫ္းငယ္ၾကာေသာအခါ နတ္ေဂ္ာင္ က အခႏ္းၾတင္းသို႔ ေအမာေတကာ ေ်ပးဝငႅာသၫ္။ သူ႔လကၳဲၾတင္ ဓာတၸံဳတစၸံဳ "ၾကၫ့္စမ္း ဓာတၸံဳထဲမြာ မင္းသိတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာကၼ္ား ပါေနသလား"
အ်ဖဴ အမၫ္းဓာတၸံဳကိုၾကၫ့္ရင္း ၾက္ႏၼ တစၠိဳယႅံဳး ထံုက္ၪ္ၾသားသၫ္။ "ဘုရားေရ ဒီပံုကို ဘယၠရလာတာလဲ"
"မင္း သိတယၼဟုတႅား။ ေ်ပာစမ္းပါ။ "သူက ေအလာတႀကီး ေမးသၫ္။
"သိပ္သိတာေပါ့။"ေအမ အလယၱႏ္းေက္ာင္းသူ ဘဝက အတႏ္းသူမ္ား စုရိုကၳားေသာ ပံု ်ဖစ္သၫ္။ထိုပံုကို ေအမက ၾက္ႏၼအား ်ပဖူးသၫ္။ ေအမသၫ္ ဓာတၸံဳထဲမြ ၾထကၠာ ၾက္ႏၼအနား လာရပ္ေနသလို ခံစားရသၫ္။ မ္က္ရၫၼ္ား တၾသျင္သင္ စီးက္လာသၫ္။
"ဒီပံုကို ဘယၠရတာလဲ" ၾက္ႏၼက ေမးလိုက္သၫ္။
"ေ်ပာရမြာ အရြၫ္ႀကီးပဲ။ အတိုခ္ဴ ပ္ေ်ပာရရင္ မင္းအမ္ဴ ိးေၾတ ေတာငၠိဳရီးယားမြာ ရြိေနတယ္။" နတ္ေဂ္ာငၠလၫ္း သူ႔ျစမ္းေဆာငၡ္က္အၾတက္ ေက္နပ္ေနပံုရသၫ္။
၁၉၈၉ ခုနစ္ ျဇႏႅ ၂၁ ရက္ေန႔ၾတင္ အမြတ္ ၅ ခရိုင္ ၿမိဳ႕နယ္ရံဳးခႏ္းမၾတင္ ေၾတ႕ဆံုျပဲကို စီစၪ္ၾကသၫ္။ သတင္းေထာက္ အမ္ားအ်ပား ေရာက္ေနၾကသၫ္။ ယခုအခါ သူတို႔ကို ၾက္ႏၼ မမႈေတာ့။
အျမၠမ္ဟိဳ ဆုိသူကို ေအးဂ္င့္တစ္ေယာကၠ ရြာေေျဖၾတ႕ရြိခဲ့သၫ္။ သူသၫ္ ေအမ့ဘကၼြ အဘိုးႏြင့္ ဝမ္းၾကဲေတာၥပ္သဴ ်ဖစ္သၫ္။ ၿမိဳ႕နယ္ရံဳးသို႔ ေရာၾက္သားေသာအခါ ၾက္ႏၼ စိတႅႈပ္ရြားေနသၫ္။ အစၫ္းေအဝးခႏ္းမ အၾတင္း သတင္းေထာကၼ္ားက္ုိ ေၾတ႕ရသၫ္။ သူတို႔ေမးျခႏ္းမ္ားကို ေမ်ဖဘဲ ၾက္ႏၼ ဆက္ေလြ္ာၾက္သားသၫ္။
ထိုအခ္ိျႏၲင္ ၾက္ႏၼ သူ႔ကိုေၾတ႕သၫ္။ အဘိုးညီ ဘိုးေလး ၾကမၧစၠိဳ ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္ဟဳ ထငၼိသၫ္။သူက လကႅြမ္း်ပသၫ္။ သ္ု႔္ိေသာ္ ၾက္ႏၼတို႔ ခ္ကၡ္င္းေၾတ႕ျခင့္မရ။ ရဲမ္ားက သူသၫ္ ၾက္ႏၼ၏ ေၾဆမ္ဴ ိးဟုတၼဟုတ္ စစ္ေဆးသၫ္။ ၾက္ႏၼကိုလၫ္း ကိုယ္ေရးအခ္က္အလကၼ္ား ေမးသၫ္။ သူတို႔ စစ္ေဆးရႏၸင္ မလုိေပ။ ဘ္ုိးေလး ၾကမၧစ္ႏြင့္ ႐ုပၡ္င္း အပၠ္မကၠ္ တူသၫ္။
ၾက္ႏၼက သူ႔ထံ ေ်ပးၾသားကာ ဖကၳားလိုက္သၫ္။ "ဘိုးေလး ဘာ်ဖစႅိဳ႕ ၾက္ႏၼဆီကို လာရတာလဲ" ၾက္ႏၼက မ္က္ရၫ္ စကႅက္်ဖင့္ ေ်ပာသၫ္။
"မင္း ဘာ်ဖစႅိဳ႕ ဒီေလာက္ လူသိရြင္ၾကားေၾတ လုပ္ေနတာလဲ" ေ်ပာရင္း သူပါ မ္က္ရၫၠ္လာသၫ္။
"ဘယၱတ္ႏိုငၸါ့မလဲ ဘိုးေလးရယ္"
သတင္းေထာကၼ္ားႏြင့္ ကင္းေဝးရာ အခႏ္းတစၡႏ္းအၾတင္းသို႔ ၾက္ႏၼတို႔အား ေခၚသားသၫ္။ ထိုအခႏ္းအၾတင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနၾေကသာ ၾက္ႏၼ၏ ၾဘားေလး ေဒၚေလးမ္ား(ေအမ့ညီမဝမ္းၾကဲ)မ္ားႏြင့္ မိတၦက္ေပးသၫ္။ ဘိုးေလးက ်ဖစၡဲ့ေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေ်ပာ်ပသၫ္။
"မင္းအဘိုးဟာ ေဂဆႏ္းမြာ အရမ္းခ္မ္းသာတဲ့ စာေရးေတာ္(Calligrapher) တစ္ေယာက္ ်ဖစၡဲ့တယ္။ သူ႔အိမၼြာ အခႏ္းေပါင္း ၇၀ ရြိတယ္။ စစ္ၿပီးေတာ့ အဲ့အိမၠိဳ ေ်မာကၠိဳရီးယားအစ္ုိးရ သိမ္းပိုကႅိဳကၱယ္။ မင္း ေအဖ ဘာမြမရလိုကၻဴး။ ငါတို႔လၫ္း ေတာငၸိဳင္း ၾထက္ေ်ပးလာခဲ့တယ္"
"မင္းေအမက အငၼတႏ္အေကကာင္းတဲ့ ေက္ာင္းသူတစ္ေယာကၸဲ။ ဟူစတႏ္ ခရစ္ယာႏ္ မိႏ္းေကလးေက္ာင္းမြာ ေက္ာင္းတကၡဲ့တယ္။ မင္းေၾတ႕ရတဲ့ ဓာတၸံဳဟာ မင္းေအမနဲ႔ တစၲႏ္းတၫ္း အတူတကၡဲ့တဲ့
မစၥ ကျငၻျႏၧတ္ ဆီက ရလာတာ"
ၾကားရသၫၼြာ အံ့ၾသျဖယ္ရာခ္ၫ္း ်ဖစ္သၫ္။ ေအမ့၏ လြ္ဴ ိ႕ဝြကၡ္ကၠိဳလဲ သိလိုက္ရသၫ္။ ေအမသၫ္ ခရစ္ယာႏၻာသာဝင္ တစ္ေယာက္ ်ဖစ္သၫ္။
ၾက္ႏၼတို႔ ေရြးေဟာင္းေႏြာင္း်ဖစၼ္ား ေ်ပာေနၾကသၫၼြာ ေအတာၸင္ ၾကာၾသားသၫ္။ သူတို႔က ၾက္ႏၼ မိသားစုေအၾကာင္းလၫ္း ၾကားခ္င္ၾကသၫ္။ ေတာငၠိဳရီးယားၾတင္ ၾက္ႏၼ၏ ေၾဆမ္ဴ ိးမ္ားရြိေနသၫၠိဳ သိရသၫ့္အၾတကႅၫ္း ၾက္ႏၼက အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိသၫ္။ ၿပံဳးယမ္းၾတင္ ရြိေေနသာ ၾက္ႏၼမိသားစု ကံၾကမၼာ အရိပၼၫ္းက ၾက္ႏၼတို႔ စကားဝိုင္းကို စိုးမိုးထားသၫ္။
ၾက္ႏၼ ႐ရြိထားေသာ ၾလတႅျပၡင့္ကို ေအကာင္းဆံုး အသံုးခ္ရႏ္ ၾက္ႏၼ ထိုေန႔က ဆံုး်ဖတႅိဳက္သၫ္။ အျခင့္ေအရးရတိုင္း ကင္အီၾဆႏ္းႏြင့္ ကငၢ္ဴ ံအီလၠိဳ ေဝဖႏ္ေ်ပာဆိုရမၫ္။ ကိုးရီးယားႏြစ္ႏိုင္ငံ ေပါင္းစၫ္းေရးအၾတက္ တၾတၥမ္းသမြ္ ေဆာျင္ရၾက္သားမၫ္ဟဳ သႏၷိ႒ာႏၡ္လိုက္သၫ္။
႐ုရြား ဟႏ္ေဂရီ ၾသစႀတီးယား အီတလီ တ႐ုတ္ စသၫ့္ႏိုင္ငံေပါင္းမ္ားျစာသို႔ ၾက္ႏၼ ၾသားေရာက္ လၫၸတ္ၿပီး ေ်မာကၠိဳရီးယားၾတက္ ်ဖစၸ္က္ေနသၫ့္ ေအ်ခေအနမြႏ္ႏြင့္
အုပၡ္ဴ ပ္ေနသၫ့္ ေခါင္းေဆာငၲိဳ႕၏ ရကၥကၼႈကို ျဖင့္ခ္ခဲ့သၫ္။ ေ်မာကၠိဳရီးယားထက္ ပိုမိုဆိုးျရားေသာ တိုင္း်ပၫ္ဟဴ၍ ၾက္ႏၼ ေမၾတ႕ခဲ့ရ။
ကင္အီၾဆႏ္းႏြင့္ မိသားစုသၫ္ ေ်မာကၠိဳရီးယား ်ပၫ္သဴမ္ားကို အဓၶမက္င့္ေနသူမ္ား ်ဖစ္သၫ္။ ေ်မာကၠိဳရီးယား်ပၫ္သဴတို႔ၾတင္ ၾလတႅျပၡင့္ ေပ္ာ္ရႊငၼႈ ယၪ္ေက္းမႈတို႔ သင္းသတၡံထားရသၫ္။
ဆ္ုိးလ္ၿမိဳ႕ၾတင္ ၾက္ႏၼကို အသစၲဖႏ္ ်ပႏႅၫ္ေျမးျဖားခဲ့သၫ္။ ၾက္ႏၼသၫ္ ဒုကၡေၾကာင့္ င္ုိေႂ ၾကးခဲ့ရသလို ဝမ္းသာမႈေၾကာင့္လၫ္း မ္က္ရၫ္ က္ခဲ့ရသၫ္။ ဇာတ္သိမ္းခႏ္းၾတင္ ၾက္ႏၼသၫ္ အသက္ရြငႅ္က္ ရြိေနသၫ္။ ေႏျးေၾထးေသာ ေၾဆမ္ဴ ိးမ္ားကိုလၫ္း ေၾတ႕ဆံုျခင့္ရသၫ္။ သို႔ေသာ္ ်ပၫၹံဳးကားမခ္ႏိုင္ေသးပါ။ ၾကဲၾကာေေနသာ မိသားစုမ္ား ်ပႏႅၫ္ေပါင္္းစၫ္းႏိုငၼၫ့္ ကိုးရီးယားတစ္ႏိုင္ငံတၫ္း ်ဖစ္ေ်မာက္ေရးအၾတက္ ႀကိဳးပမ္းရပါဦးမၫ္။
ဇာတ္သိမ္းပါၿပီ။
#SwamHtet
အပိုင္းဆကၱိဳင္းကို ေစာင့္စားဖတ္ရႈခဲ့တဲ့ Bro & Sis မ္ားကို ေက္းဇူးအထူးတင္ရြိပါတယၺ္ာ။
No comments:
Post a Comment