လူတစ္ေယာက္ ေလပူေပါင္းႀကီးစီးၿပီး
ေကာင္းကင္ထဲ ပ်ံေနရာကေန
ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့တာနဲ႔
ေလေလွ်ာ့၊ ေအာက္ကိုဆင္းဖို႔လုပ္ေနခ်ိန္မွာ
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို
လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသတဲ့။
ဒါနဲ႔ …
'အမ၊ အခု က်ေနာ္ ဘယ္ေနရာ
ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔
တစ္နာရီအတြင္းေတြ႕ဖို႔
ကတိေပးထားတာလည္း ရွိေနလို႔
ေျပာျပေပးပါလား'
'ရွင္ အခုေရာက္ေနတာက
ေလပူေပါင္းႀကီးေပၚမွာပါ။
ေျမျပင္ကေန ကိုက္ ၂၀ ေလာက္ျမင့္တယ္။
လတီၱက်ဳ ၄၀/၄၁ ၾကား၊
ေလာင္ဂ်ီက်ဳ ၅၄/၅၅ ၾကားမွာ ရွိေနပါတယ္'
လို႔ အမ်ိဳးသမီးက လွမ္းေျဖတယ္။
'အမက အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ရမယ္'
'ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ရွင္က ဘာလို႔
ဒီလိုေျပာႏိုင္ရတာလဲ'
'အမ ေျဖပုံက နည္းပညာအားျဖင့္
အမွားအယြင္းမရွိ ကြက္တိပဲ။ ဒါေပမဲ့
က်ေနာ့္အတြက္ ဘာမွ အသုံးမက်ဘူး ျဖစ္ေနတယ္'
'ရွင္ကလည္း အစိုးရအဖြဲ႕ထဲက
ရာထူးႀကီးႀကီးရထားတဲ့လူ ျဖစ္ရမယ္'
'မွန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အမက ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာႏိုင္ရတာလဲ'
'ဒါက လြယ္ပါတယ္။
တစ္။ ရွင္က ကိုယ္ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနတယ္၊ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနတယ္ဆိုတာကို မသိဘူး။ တကယ္က ရွင္ ဘယ္မွမေရာက္ေသးဘူး၊ ေလပူေပါင္းႀကီးအရွိန္နဲ႔သာ အထက္နည္းနည္းျမင့္တဲ့ေနရာ
ေရာက္ေနတာ။
ႏွစ္။ ဘယ္လိုတည္ရမွန္းမသိတဲ့ ကတိတစ္ခုကို အလြယ္တကူ ေပးခဲ့တယ္။
သုံး။ ရွင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အခက္အခဲကို ရွင့္ေအာက္ကလူေတြ
ေျဖရွင္းေပးလိမ့္မယ္လို႔ ရွင္က ယုံၾကည္ေနတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရွင္ ဘယ္မွမေရာက္ေသးဘူး။ ဒီနားမွာပဲ ျခာလပတ္ ယမ္းေနတာ' တဲ့။
Kyaw Swar
No comments:
Post a Comment