သရဏဂုံႏွင့္ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကသူမ်ား

ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါတုန္းက သရဏဂုံရဲ႕တန္ဖိုးကို သိၾကတ့ဲအတြက္ တခ်ိဳ ႕ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ဒကာမမ်ားဆိုရင္ မိမိအတြက္ သရဏဂုံ ခံယူရုံမွ် မကေသးဘူး။

မိမိဝမ္းထဲမွာရွိေနတ့ဲ ကေလးအတြက္ပါ သရဏဂုံခံယူတ့ဲ ဒကာမေတြေတာင္ ရွိခ့ဲဖူးတယ္။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က သရဏဂုံကို အေၾကာင္းခံျပီး ရဟႏၲာျဖစ္သြားရတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြလဲ ရွိခ့ဲဖူးတယ္ 'သရဏဂုံမေထရ္' လို႕ပဲ အမည္တြင္ခ့ဲၾကတယ္။

သရဏဂုံစြဲျမဲတ့ဲအတြက္ ပဒုမုတၱရ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကစျပီး ဘုရား ၁၆-ဆူတိုင္တိုင္ ဘဝေပါင္းကို ထား၍ ကမ႓ာေပါင္းပင္ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ အပါယ္ေလးပါးဆိုတ့ဲ အသံကိုေတာင္ မၾကားရဘူး လူ႕ျပည္နတ္ျပည္မွာခ်ည္း အဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ စည္းစိမ္ခံစားခ့ဲၾကရတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က သာဝတိၳျပည္မွာ ၇-ႏွစ္သားအရြယ္ သူငယ္ကေလး တစ္ေယာက္ ရွိခ့ဲဖူးတယ္။

ကေလးတို႕ဘာဝ ကစားေဖာ္ ကေလးမ်ားႏွင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတိုက္ တစ္ခုထဲ ေရာက္သြားၾကတယ္။

ေက်ာင္းတိုက္ထဲမွာ သီတင္းသုံးတ့ဲ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးက ပ်ဴ ပ်ဴ ငွာငွာ ကေလးမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ေမးစမ္းျပီး သရဏဂုံသုံးပါးကို ရြတ္ဆိုသင္ျပေပးလိုက္တယ္။

ကေလးနားနဲ႔တန္တ့ဲ ဆုံးမစကားလည္း ေျပာေဟာေပးသတ့ဲ။

သူၾကြယ္သားကေလးဟာ 'ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ'လို႕ ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း
ရိုးတြင္းခ် ဥ္ဆီခိုက္ေအာင္ ပီတိေတြျဖစ္သြားတယ္။

အိပ္ေပ်ာ္ေနရာက ျဖဳန္းကနဲႏိုးလာျပီး တစ္စုံတစ္ခု သတိရလိုက္သလို မီးခဲျပာဖုံးျဖစ္ေနတ့ဲ အသိေတြ ဘြားခနဲ ပြင့္သြားတယ္။

သရဏဂုံကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဝိပႆ နာဉာဏ္ ဝင္စားလိုက္တာ အဲဒီေနရာမွာပဲ ခုနစ္ႏွစ္သားကေလး ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူသြားသတ့ဲ။

သတၱဝါတို႕မည္သည္ ေနာက္ေၾကာင္းကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္။

ဘဝေနာက္ခံ ကိုယ္စီပါၾကသည္လို႕ မွတ္ရမယ္။

အသိဉာဏ္ရွိတ့ဲ ဘဝတစ္ခုခုက ထိထိခိုက္ခိုက္ ႏွလုံးသြင္း ေလ့က်င့္ထားတ့ဲ အလုပ္တစ္ခုဟာ တစ္သံသရာလုံး အကိ်ဳးျဖစ္ေစတယ္။

ႏွယ္ႏွယ္ရရ မမွတ္ၾကႏွင့္။

ဒီ ၇-ႏွစ္သား သူၾကြယ္သားကေလးဟာ ဟိုး ---လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၇-ဆူေျမာက္ ဝိပႆ ီ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါတုန္းက ဗႏၶဳ မတီျပည္က မ်က္မျမင္ ဒုကိၡတ မိဘႏွစ္ပါးကို
ျပဳ စုလုပ္ေကၽြးခ့ဲတ့ဲသူျဖစ္တယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ဘဝကို ဖူးျမင္ရတိုင္း သူ႕မွာ အားက်တ့ဲစိတ္ ျဖစ္ရွာတယ္။

သို႕ပါေသာ္လည္းပဲ. . .

'ေၾသာ္. . .ငါ့မွာ မ်က္မျမင္မိဘ ႏွစ္ပါးကို လုပ္ေကၽြးျပဳ စုရမယ့္ တာဝန္ရွိေနတယ္။

သူမ်ားလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာဆိုရင္ ရဟန္းျပဳရေသာ္ ေကာင္းေလစြ'လို႕ မၾကာခဏ စိတ္ကူးမိတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ 'မရႏိုင္တာ ေတာင့္တေနလို႔ အကိ်ဳးမရွိဘူး။

သရဏဂုံသုံးပါးႏွင့္ေနၿပီး သရဏဂုံသုံးပါးႏွင့္ ေသရင္လဲ ဒီဘဝ ဒုကၡေတြက လြတ္ေျမာက္မွာပါပဲ'ဆိုၿပီး နိသဘေခၚတ့ဲ အဂၢသာဝကမေထရ္ တစ္ပါးထံမွာ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ျပီး စြဲျမဲစြာ ေနသြားတယ္။

အဲ. . .ဒီဘဝက ေသတ့ဲေနာက္
တာဝတိ ံသာမွာ ျဖစ္တယ္။

သရဏဂုံ စြဲျမဲထုံေသာေၾကာင့္ အပါယ္ေလးဘုံဆိုလွ်င္ ၾကားပင္မၾကားရဘဲ ဝိပႆ ီ သိခီ ေဝႆ ဘူ ကကုသန္ ေကာဏဂုံ ကႆ ပ ေဂါတမ. . . ဘုရား ၇-ဆူ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ကမ႓ာေပါင္းမ်ားစြာ လူ႕ျပည္ နတ္ျပည္မွာပဲ လွည့္လည္ျပီး အဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ခ် ည္း က်င္လည္ခ့ဲရတယ္။

ငါတို႕ ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္မွာ ခုနက ေျပာခ့ဲတ့ဲအတိုင္း ဒီေခတ္မွာ ေျပာေနၾကတ့ဲ မီလ်ံနာ-ဘီလ်ံနာေလာက္မက ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတ့ဲ မဟာသာလ သူေဌးမ်ဳိးမွာျဖစ္လာၾကတယ္။

ဘဝေနာက္ခံပါခ့ဲသည့္အားေလ်ာ္စြာ 'ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ'လို႕ ႏႈတ္ကရြတ္ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ဇာတိႆ ရ ဉာဏ္ေတြရ ဘြားခနဲ အတိတ္ဘဝက အလုပ္ေတြေပၚလာၿပီး
ဝိပႆ နာဉာဏ္ ဝင္စားလိုက္တာ ခ်က္ခ်င္း ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူသြားတယ္။

အားက် ဖြယ္ေကာင္းလိုက္တာေလ။

ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆုံး သရဏဂုံႏွင့္ေန သရဏဂုံႏွင့္ေသၾကရင္ အရိယာဘဝသို႔ မရ-မေရာက္ၾကရေသးေစကာမူ အပါယ္ေဘးၾကီးက စိတ္ခ်ရၿပီ။

နတ္ျပည္ ၆-ထပ္ ျမင့္ျမတ္တ့ဲဘဝေတြကို အသာကေလး ရနိုင္တယ္လို႕ မမိွတ္မသုန္ ယုံၾကည္ၾကရမယ္။

သည့္ထက္ေကာင္းတ့ဲ ဂါထာမရွိဘူးဟူ၍ မွတ္။

ဘယ္လို အႏၲရာယ္ကင္းတယ္ စီးပြားတက္မယ္ဆိုၿပီး သူေျပာ လူေျပာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တ့ဲ ဂါထာအသစ္အဆန္းေတြ မလိုက္ၾကနဲ႔။

'ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ' ဆိုတ့ဲ သဗၺမဂၤလာ ဂါထာေတာ္ႀကီးႏွင့္ အရဟံ စေသာ ဂုဏ္ေတာ္မူရင္းေတြထက္ ေကာင္းတ့ဲဂါထာဘယ္မွာ ရွိလိမ့္မတုန္း။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ
သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ

နယ္ျခားေတာင္တန္းသာသနာျပဳ
ဆရာေတာ္ဘဳရားၾကီး ဦးဥတၱမသာရ