Latest News

CREDIT

သတင္းစံုေပ်ာ္၀င္အိုးၾကီးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ သတင္း၊ဓာတ္ပံုမ်ားသည္ သက္ဆိုင္သူမ်ား၏မူပိုင္သာျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

Friday, November 21, 2014

မ ပ နိဒါန္း(ပန္းခ်ီထိန္လင္း)

        
          ၂၀၁၁ ႏွစ္ကုန္ကနီး ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းက ABSDFတပ္ဖြဲ႕ တြင္းမွာ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔တဲ႔ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္မွဳေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သန္းၾကြယ္သူေဌး နဲ႕ လူကက္ဆက္ ဆိုတဲ႔ ေဆာင္းပါး ၂ပုဒ္ စေရးျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဓိကေတာ႔ က်ဆံုးခဲ႕တဲ႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ႕ရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ျပည္႕ျဖစ္တာမို႕ သူတို႕ကို ေပးခဲ႔တဲ႔ကတိစကားအတိုင္း သူတို႕ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ျပန္လည္ေဖၚထုတ္ခ်ိန္တန္ျပီလို႔ယူဆခဲ႔တဲ႔ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။မိသားစု နဲ႕ အနုပညာ အလုပ္ တာ၀န္ေတြၾကားမွာ လည္ေနတဲ႔ သူတေယာက္အေနနဲ႕ အဲဒီ ႏွစ္ပုဒ္ကို ေရးနိုင္ဘို႔ အေတာ္ကိုရုန္းကန္ျပီးေရးလိုက္ရတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေနာက္မွာ FB စာမ်က္ႏွာေပၚကေန ကိုေအာင္မိုး၀င္း သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေမာင္၀မ္း တို႕ ကိုသားေဆြတို႕က တဆင္႔ မငယ္ (နန္းေအာင္ေထြးၾကည္)ရဲ႕ မွတ္တမ္းမ်ား ၊ေက်ာ္ခိုင္၀င္း ၊ ဖိုးစန္းတို႕ကိုယ္ေတြ႔ ခံစားမွဳေတြ အသီးသီး တက္ေရးလာျပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ မပ အေရး အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၾကျငင္းခံုၾက တညံညံ ရွိခဲ႕ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကိုေမာင္ေမာင္(ေရႊကရ၀ိတ္)ရဲ႕ ဟသၤာကိုးေသာင္း ပံုျပင္စာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ လိုက္ျပီးတဲ႔ေနာက္ အင္တာနက္ မသံုးနိုင္တဲ႔ ျပည္သူလူထုၾကားကိုပါ ျပန္႕နွံ႕သြားခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ႔ ကိစၥမ်ားေျမွာင္ လူတို႕ေဘာင္ၾကား ဗ်ာမ်ား ျပီး သိပ္မ်ားမ်ားလည္းမေရးနိုင္ ေနာက္ပိုင္း ျပန္လွန္ေရးသားၾကတဲ႔  စာေတြကိုေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္မဖတ္နိုင္ တာမို႕ တခ်ိဴ႕က လည္း ကြ်န္ေတာ္႔ တေယာက္ ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္တို႕ လက္ခုပ္ထဲ ေရာက္ျပီး ေၾကာက္လို႔ အသံ တိတ္သြားျပီလို႔ ေ၀ဖန္တဲ႔သူလည္းရွိေပါ႔ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႔ျပီးခဲ႔တဲ႔ သၾကၤန္ရက္ ဇာတိရြာကို အလည္တေခါက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔သဗ်။ထံုးစံအတိုင္း ညဘက္ ဟင္းခ်က္စားၾကတဲ႔ ၀ိုင္းမွာ လူကစံုျပီး နည္းနည္း အရွိန္ေလးရလာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုအေၾကာင္းစပ္ျပီး ေျမာက္ပိုင္းကိစၥ သအေၾကာင္းကို အားတက္သေရာ တေယာက္တေပါက္ ျငင္းၾကခံုၾကလုပ္ေနတာၾကည္႔ျပီး ေတာ္ေတာ္ကို အံ႔အားသင္႔ခဲ႔ရသဗ်။ အရင္ ၂၀၀၅ ေထာင္က လြတ္ျပီး ရြာသြားလည္တုန္းကေတာ႔ ရြာက လူေတြအားလံုး လိုလို ေဘာလံုးပြဲကိုညနက္ခံၾကည္႕ျပီး ေဒးဗစ္ဘက္ခ္ကမ္း တို႕ ရိုနယ္ဒို တို႕ ဇီဒိန္း တို႔ အေၾကာင္း ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚေတြအလား လက္ဘက္ရည္၀ိုင္းတိုင္းမွာ ေျပာဆိုျငင္းခံုၾကလို႕ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ခဲ႔ရဘူးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဟာ အခုအေခါက္ရြာ အေရာက္မွာေတာ႔ ရြာက လူေတြနဲ႕ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ အလွဴသြားသြား မပကိစၥ ကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆို ျငင္းခံုေနၾကတာ ၾကည္႔ျပီး ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဟသၤာကိုးေသာင္းမွာ က ဘယ္လို ေျမာက္ပိုင္းက အရိုးတြန္သံမွာက ဘယ္ပံု ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ နဲ႕ခ်ိဴၾကီးက ဘယ္လိုေတာ္တာ၊သန္းေဇာ္က ဘယ္အပတ္စဥ္ဆင္း။ ခင္ေရႊလွိဳင္ ေဆာင္းပါးမွာက ဘယ္လို နဲ႕ ေဆြးေႏြးေနလိုက္ၾကတာဗ်ာ။ ပြင္႔ပြင္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တခ်ိဴ႕သူတို႕ ေျပာေနတဲ႔ ေဆာင္းပါး တခ်ိဴ႕ကို ကိုယ္ေတာင္ မဖတ္ဖူးေသးဘူးဗ်။ အမယ္ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ကပါ၀င္ျပီး သိုက္ထြန္းဦး အျဖစ္က မွ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာ ၀င္လုပ္ေနလို႕ ကိုယ္ေတာ္ ဆြမ္းစားခ်ိန္ေတြ လြန္ေနဦးမယ္ ဆြမ္းခံဆက္ၾကြဘို႕ သတိေပးရသဗ်။ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ကို ဒီအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ျပည္႔ျပည္႔စံုစံု ေရးသား ေဖၚျပဘို႔ တြန္းအားတခုေပးလိုက္သလို ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ၁၉၈၈ ခု အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ ရြာရဲစခန္းမွာ တည အခ်ဴပ္ခံရျပီး ေနာက္တေန႕ ဇာတိေျမ မဲဇလီကုန္းရြာေလးက ေနေျခရာေဖ်ာက္ျပီး ေတာ္တြင္းေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္းထဲ ေမွ်ာပါခဲ႕တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၉၂ မွာ ပါေဂ်ာင္က ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာျပီးေနာက္ရြာကို အေခါက္ခါက္ေရာက္ခဲ႔ေပမယ္႔ ဘယ္တုန္းကမွ ဒီအေၾကာင္း တိတိပပ မေျပာခဲ႔တာပါဘူး။ ဒီတေခါက္ရြာက ငယ္ေပါင္းေဘာ္ဒါေတြရဲ႕ မပ စကား၀ိုင္းေဘးနား ထိုင္နားေထာင္ရင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ႕ရြာသူရြာသားေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီေလာက္စိတ္၀င္စားေနမွျဖင္႔ ၾကိဳးစားေတာ႔ေရးသင္႔တယ္လို႔ အေတြးမွာ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။  ေနာက္ျပီး လူကက္ဆက္ ေရး အျပီးမွာ အြန္လိုင္းမွာေတြ႔ ၾကတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ကိုလည္း  လြယ္လြယ္ပဲ ဟုတ္ကဲ႕ဆက္ေရးေပးပါ႕မယ္ လို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ႔ျပီး တကယ္လက္ေတြ႕ မေရးျဖစ္ခဲ႔တာမို႕ သူတို႕ကို ကတိေပးခဲ႕စကားတည္ဘို႔ရာ အခုေရး လိုက္ပါတယ္။ ပါေဂ်ာင္ လူသတ္မွဳၾကီးမွာ ဘယ္သူေတြတာ၀န္ရွိမရွိ ဆိုတာထက္ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး အိပ္မက္ကို ရင္မွာပိုက္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေန႔ရက္မ်ားအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
                      မိုက္တြင္း နက္နက္ ႏွစ္ခါျပန္ တူးခဲ႕သူ
  ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ အတူ  ၁၉၉၂ ေမလ ၂၂ ရက္ေန႕ မွာ အတူ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ႔တဲ႕ ထဲက ကိုသိန္းနိုင္ခ်ိဴ က တို႔ က မိုက္တြင္းနက္နက္ တခါပဲတူးတာ ဗိုလ္ထိန္ကေတာ႕ အိႏၵိယ ဘက္သြားျပီး မိုက္တြင္းတူးျပီး ဒုကၡခံတာအားမရ လို႔ ေျမာက္ပိုင္းကိုတက္လာျပီး နက္နက္ ႏွစ္ခါျပန္ထပ္တူးတာဗ် လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ သူေျပာမယ္ဆိုလဲ ေျပာစရာပါ။ ၁၉၈၈ အာဏာ သိမ္းျပီးကာစ စာအုပ္ေတြဖတ္မိ ေတာ႔လည္း ဆရာလင္းယုန္ေမာင္ေမာင္ဘာသာျပန္တဲ႔ ကတ္စရိုတို႕ ဟိုခ်ီမင္းတို႔ ေခ်တို႕ ေတာ္လွန္ေရး စာအုပ္ေတြဖတ္ျပီးေတာ႔ လူကလည္း အေတာ္ေလး ေသြးကၾကြေနသဗ်။အသက္ကလည္း ၂၀ ေက်ာ္။ပါတီနိုင္ငံေရး ဆိုတာ ရန္ငါစည္း မျပတ္တဲ႔ အေကာင္ေတြလုပ္တာ ။ ဖက္ဆစ္တပ္မေတာ္ ကို ဒီမိုကရက္တစ္တပ္မေတာ္ နဲ႕ တိုက္ထုတ္ျပီးမွ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံသစ္ၾကီး ထူေထာင္နိုင္မယ္။ အဲဒါၾကီး ျပီးေတာ႔ မွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရင္ခြင္ ကို ျပန္ခံုလွံဳမယ္။ အဲဒီ အိမ္မက္ေတြနဲ႕ အာရွတိုက္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဖခင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံၾကီး ကို ယံုစား အားကိုးျပီး ေတာ္လွန္ေရးစဘို႕ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္း စစ္နိုင္ဦး (အင္းစိန္ျမိဳ႕နယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္)နဲ႕ ထြက္သြားလိုက္တာ။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ ေတာ္လွန္ေရးစနိုင္ဘို႕ေနေနသာသာ မဏိပူရျပည္နယ္ က ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ မ၀ေရစာေသာ ရိတၡာနဲ႕ ဒုကၡ မ်ိဴးစံုကို ခါးစည္းခံၾကရသဗ်။ အတူထြက္လာတဲ႔ ကိုစစ္နိုင္ဦး ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အိႏၵိယက ထြက္လာျပီး ေနာက္ပိုင္း နယ္စပ္မွာ တိုက္ဖိြဳက္ေရာဂါ နဲ႔ က်ဆံုးခဲ႔ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူ မန္းေလး သပိတ္က ပန္းခ်ီစစ္ျငိမ္းေအး တို႕ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ဦးတို႔ အခု အာအက္ဖ္ေအ သတင္းေထာက္ေဟာင္း ကိုညိဳ တို႕ အေရွ႕ဘက္ေရြ႕သြားတဲ႔ ရဲေဘာ္သံခဲ ရဲေဘာ္သံဒုတ္တို႕ ညီအကိုေတြေရာေပါ႕။ေနာက္မွာ အဲဒီ အေၾကာင္းေရး ပါဦးမယ္ဗ်ာ။ အိႏၵိယ မွာ ၂ ႏွစ္ၾကာ ဆိုတာမ်ိဴးေပါ႕။ဒုကၡမ်ိဴးစံု ျပသနာ မ်ိဴးစံု ကို ျဖတ္သန္းျပီးတဲ႔ေနာက္ ကိုေရႊ အိႏၵိယ နိုင္ငံၾကီး ဆီက လက္နက္ အကူ အညီ ထားဦး ကိုယ္ေတြ အေတာ္ၾကီး အားကိုးေမ်ာ္လင္႔ထားတဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္မစၥတာရာဂ်စ္ဂႏၶီက လည္း လုပ္ၾကံခံရပါေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္ NLD ပါတီၾကီး ေအာင္ပြဲရေတာ႔ အားလံုးပဲ အိမ္ျပန္ရေတာ႔မလိုလို ဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲေတာင္ သိပ္မေၾကနပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ ကိုယ္ေတြ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး မႏြဲလိုက္ရ ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာၾကီး က ရသြားေတာ႔မယ္႔ ပံုလိုျဖစ္ေနတာကိုး။ ေနာက္ေတာ႔မွ လိမ္ဆင္ၾကီး ျဖစ္ေနတဲ႔ အျပင္ ဇာတ္က ေမ်ာေတာ႔မယ္ဆိုတာပါ ၾကိဳျမင္လိုက္ရေတာ႔ ဒီအိႏၵိ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ပဲနဲ႔အာလူးစားျပီး ေန႕စဥ္ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ လုပ္ေနမယ္႔ အစား အဓိပါယ္ရွိျပီး ေရရာတဲ႔ တေနရာရာေတာ႔သြားမွလို႔ အေတြးက ျဖစ္လာသဗ်။အဲဒီအခ်ိန္ အိႏၵိယက ေန ျပန္သြားတဲ႔ ဆရာဦးေရႊထူးဆီ က မႏၱေလး သံဃာထု နဲ႕ တြဲျပီး ကံေဆာင္ပြဲ ကိစၥ မွာ ေျမာက္ေအာက္ စာေစာင္ ေတြ လုပ္ဘို႕ ခဏလာလွဳပ္ရွားနိုင္တဲ႔လူရွိရင္လာဘို႔ သတင္းစကားေလးတခု ေရာက္ပါတယ္။ ဘယ္ရမလဲဗ်ာ မဏိပူရ ဒုကၡသည္စခန္းေရာက္မွ ကိုစစ္ျငိ္မ္းေအးရဲ႕ ဆီ သင္းတန္းတက္ထားတဲ႕ ပန္းခ်ီလက္စြမ္းကေလး ကလည္း ျပခ်င္ေနတာမို႕ ။ အိႏၵိယ စခန္းက ေန ျပည္တြင္းကို  ခုိးျပီးျပန္၀င္ျဖစ္ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ မေပါ႕နဲ႔ဗ်  အ၀င္လမ္းမွာ ကိုေရႊေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမရိပ္မိေအာင္ တမူးကေန ကေလးျမိဳ႕ ထိ မိုင္ကိုးဆယ္ခရီးကို သံုးညအိပ္ ေလးရက္ခရီး နဲ႕လမ္းေလ်ာက္ျပီး ျပန္၀င္လာတာ။ညဘက္ ေတြ႔တဲ႔ ထမင္းဆုိင္ ၀င္စားျပီး ၾကံဳသလိုအိပ္ ေနာက္တေန႔ ဆက္ထြက္။ဒီလိုခရီးဆက္ခဲ႕ရသဗ်။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ မန္းေလး ဘုရားၾကီး၀င္းထဲေရာက္။ ခ်ိန္းထားတဲ႔ အာေသာကာရာမတိုက္ဘက္ အထြက္မွာ လားလား ကံကဆိုးခ်င္ေတာ႔ ဘုရားၾကီးထဲမွာလည္းစစ္သားခ်ည္းပဲဗ်ာ။ ေတာင္ဘက္မုခ္ကေန အာေသာကာရာမတိုက္၀င္းဘက္ကို ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိန္ထားတာေတြေတြ႔ေတာ႔တာကိုး။ လမ္းေပၚမွာက စစ္ကားၾကီးေတြဗ်။ အာေသာကာရာမတိုက္ထဲက ေန ဦးပဇင္းေတြကို လက္ေတြေခါင္းေပၚတင္ခိုင္းျပီး ဖမ္းေခၚလာၾကတာေတြေတြ႕ေတာ႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ တခ်ိဴးတည္း လစ္ေတာ႔တာေပါ႕။ 

ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႕ ဘယ္ေျပးရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားလိုက္ေတာ႔ ျမင္းျခံ မွာ တကၠသိုလ္တုန္းက အေဆာင္မွာ အတူေနတဲ႕ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကိုသတိယျပီး လစ္ေတာ႕တာေပါ႕။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက မိန္းမရျပီး ကေလးေတာင္ရေနသဗ်။ဒီလိုနဲ႕သူဆီမွာ ခဏခိုကပ္ ပုန္းေအာင္းေနရင္းက ၾကာလာေတာ႔ ျမိဳ႕ခံ ေဇာ္လင္းရဲ႕အသိထဲက လူတေယာက္က ဒီလိုေမးလာသဗ် အကိုက ယူနိုက္တက္ဂ်ာမဏီက လာတာလားတဲ႔ ။ကိုယ္က လည္းေတာ္ေတာ္ပိန္းတာ။ ဘာကိုေမးတာလည္းဗ် လို႔ ျပန္ေမးမိေသးတယ္။ အကိုကလည္းအ လိုက္တာ ယူဂ်ီလား လို႕ေမးတာ မေန႕က တည္းခိုခန္းေတြမွာ လုိက္ျပီး ထင္လင္း ဆိုတဲ႔လူ လာတည္းမတည္း ေမးေနတာၾကားလို႔ အကို႕နာမည္ မိ်ဴးနိုင္ဆိုတာေတာ႔ ေမးတဲ႔ထဲ မပါပါဘူးတဲ႔။ မနည္းရုပ္မပ်က္ေအာင္ထိန္းလိုက္ရသဗ်။ ရြာက သူငယ္ခ်င္းမိ်ဴးနိုင္ရဲ႕ မွတ္ပံုတင္ၾကီး နဲ႕ေလ်ာက္ဒိုးေနတာကိုး။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေရနံေခ်ာင္းကို လစ္သြားမိတာေပါ႕။ ေရနံေခ်ာင္းမွာက အင္း၀ေဆာင္မွာ တခန္းတည္းေနခဲ႔တဲ႔ ေမာင္ေမာင္၀မ္းတေယာက္ရွိတယ္ေလ။ ဒင္း က လည္း ရွစ္ေလးလံုး ကာလမွာ အေတာ္လက္သံေျပာင္ျပီး နာမည္ ထြက္ခဲ႔တာသိေပမယ္႔ တျခားလည္း စိတ္ခ်လက္ခ် ေျပးပုန္းစရာေနရာ မရွိတာမို႔ သူ႕ဆီပဲေျပးရေတာ႔တာေပါ႕။သူကလည္း ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔ ၾကိဳရွာပါတယ္။ေရာက္တဲ႕ေန႔ပဲ  ၂ေယာက္သား မားမား မားမားနဲ႕ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရွိတဲ႔ ဘက္ထြက္လာခဲ႔ၾကသဗ်။ မွတ္မွတ္ရရ ေလကန္ျပီး အားရလို႔ အျပန္ ရဲစခန္းေရွ႕ေရာက္ျပီးေနာက္မွာ စခန္းထဲက လူတေယာက္ ကိုေမာင္ေမာင္၀မ္း ခဏဆိုတာနဲ႕ သူက ၀င္သြားျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္းအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ သူ႔အိမ္ ျပန္လာခဲ႔တယ္ဗ်။ညေနဘက္ သူျပန္လာျပီး စိတ္မပူဘို႕ေျပာေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ညီအိမ္မွာသြားအိပ္ မယ္ဆံုးျဖတ္ျပီး ညီလုပ္တဲ႕ေ မာင္ေမာင္တူး အိမ္မွာ ေနလိုက္တယ္။(ေနာက္ညီတေယာက္က ေမာင္ေမာင္သရီး တဲ႕ဗ်)။ည လည္းေရာက္ေရာ ေမာင္ေမာင္၀မ္း အေမ ေရာက္လာျပီး ေျပာတယ္ ေမာင္ေမာင္၀မ္းကို စခန္းက တေခါက္လာေခၚသြားျပန္ တယ္တဲ႔။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ ေနာက္တေန႔ ေ၀လီေ၀လင္းမွာတင္ ဆိတ္ေတြတင္တဲ႕ကားၾကီးတားျပီး ေရနံေခ်ာင္းကေန သုတ္ေျခတင္ခဲ႔ေတာ႕တာေပါ႔။ 

အဲဒီကာလတုန္းက တနိုင္ငံလံုးမွာဥပေဒဘာသာသင္ယူတဲ႔ သူမွန္သမွ် ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တခုတည္းမွာပဲ လာတက္ရသဗ်။ရလဒ္ကေတာ႔ ဥပေဒတက္ေနတဲ႕ ေက်ာင္းသား သူငယ္ခ်င္းက ျမိဳ႕တိုင္းမွာလိုလို ရွိေနတာ မို႕ အေရးၾကံဳလို႕ခုလို ေျပးရေတာ႔ အေတာ္ေတာ႔ အဆင္ေျပသားဗ်။ ေျပာရရင္ေတာ႔ အဲဒီ အခ်ိန္က ေတာ္လွန္ေရးစိတ္က ငယ္ထိပ္တက္ေနတာမို႕ ခုလို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္သြားလာေနရင္း သူ႕ဖါသာ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္သြားလာေနၾကတဲ႔ သူ ျမင္ရင္ကို လူက အလိုလုိ ေဒါသက ထြက္ေနသဗ်။ စစ္အစိုးရ ၾကီးတခုလံုး ထင္သလိုခြစီးျပီး အုပ္ခ်ဴပ္ေနကို ေမ႕ျပီး ဆန္႕က်င္ရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ ေနရေကာင္းလားေပါ႔ေလ။

 ဒီလိုနဲ႕ အိႏၵိယ ဘက္မွာေနခဲ႕စဥ္က သတင္းသိုးသုိးသန္႕သန္႕က ရထားတာက ေျမာက္ပိုင္း ေကအိုင္ေအ နယ္ဘက္ကို ထြက္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႕မွာ လက္နက္ေတြ ရျပီး ေတာ္လွန္ေရးစေနျပီတဲ႔။ အဲဒါနဲ႕ ကသာေရာက္သြားပါေလေရာ။ကသာမွာက အင္း၀ေဆာင္မွာ အတူေနခဲ႔တဲ႔ ဥေပဒေက်ာင္းသားပဲ ခင္ေမာင္လြင္ ကရွိေနသဗ်။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ဥပေဒေက်ာင္းသားေမာင္ေတြ မွန္သမွ်က လည္း အေရးေတာ္ပံုၾကီးကာလမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြခ်ည္း တက္ျဖစ္လာပံုရပါတယ္။သူက ကြ်န္ေတာ္ကို ၀မ္းပန္းတသာၾကိဳဆိုျပီး သူ႔ မုန္႕တိုက္မွာထားျပီး ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး မွာ သူတို႕ကသာက ရဲေဘာ္ေတြ တက္ၾကြစြာပါေနေၾကာင္း။သူ႕ညီလည္းေတာတြင္းမွာ ရွိေနေၾကာင္း ရြန္းရြန္းေ၀ေအာင္ ေျပာပါေလေရာ။ သူ႔အိမ္က မုန္႕တိုက္ဗ်။ ခုေတာ႔ မန္းေလးမွာ နိုဘယ္ကိတ္မုန္႕တိုက္ဆိုျပီး ေအာင္ျမင္ေနေပါ႕။ သူ႔အိမ္မွာ နားနားေနတည္းျပီးေတာ႕ သူ႔ညြန္ၾကားခ်က္အတိုင္း မိုးညွင္းျမိဳ႕ဆီထြက္လာခဲ႔ပါေရာ။ မိုးညွင္းမွာက လည္း ဥပေဒက တတန္းထဲ ေမာင္ဖိုးလံုး(ေခၚ) ေဇာ္၀င္းလတ္ က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ ေျမေပၚ ယူဂ်ီလံုးလံုး ျဖစ္ေနျပန္ပါေလေရာဗ်ာ။ ကုသုိလ္ကံ ဖန္လာပံုေျပာပါတယ္။ ဘာမွ မပူနဲ႕ေဟ႔ေကာင္ ငါ႕ညီ ေက်ာ္ခိုင္လည္း အဲဒီမွာပဲ။ဒီေန႔ နမၼား ခခန္းကို တက္မယ္႔လူၾကံဳရွိတယ္။ ငါလိုက္ပို႔မယ္ဆိုျပီး သူ႔ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႕ ေမာင္းျပီး  နမၼားကိုလိုက္ပို႔ လိုက္ပါေရာ။ အဲဒီမွာတင္ဆံုရတဲ႕သူက  ကို၀သုန္တဲ႔ ဇာတိက ပုလိပ္ျမိဳ႕က။နာမည္အရင္းေတာ႔ ရွိပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူက ၀သုန္ဆိုေတာ႔ အားလံုးကလည္း ၀သုန္ပဲေပါ႔။ မပ ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္စစ္စစ္ နဲ႕ ပထမဦးဆံုးေတြ႔ဘူးတာပဲဗ်ာ။ သူက ေျမေပၚကို(မန္းေလးအထိသြားခဲ႕ပံုရတယ္) တာ၀န္နဲ႕ဆင္းျပီး ျပန္အတက္မွာ ဖ်ားျပီး ေသာင္တင္ေနပံုရသဗ်။နာလန္ထကာစပံုပဲ။သူ႕ဆီက စကားေလးငါးခြန္းေျပာရင္ အကိုၾကီး ဆိုတဲ႔ စကားလံုးက တခါ အျမဲပါေနတာမို႕။ ဘယ္သူ႕ကိုေျပာတာလဲေမးေတာ႔ ေဇာ္လတ္က ဥကၠဌ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုေျပာတာေလကြာတဲ႔ ။ဒီ၀သုန္ဆိုတဲ႕ လူက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလးစားပံုေပၚ သဗ်။ သူက ကြ်န္ေတာ္႕ကို နည္းနည္း အကဲခတ္ျပီး ဘယ္ နယ္ကလည္း ဘယ္အဖြဲ႕ေတြကလည္း နည္းနညး္ေမးတယ္ဗ်။ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ သူပုန္ေတြ ရဲ႕ မိုးညွင္း၀ပ္က်င္း အိမ္ရွင္ ေဇာ္လတ္ကုိယ္တိုင္က တကၠသိုလ္က သူ႕ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးပါလို႕ကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ျပီးရွင္းျပေနမွေတာ႔ သိပ္လည္းစစ္စရာ ေဆးစရာ ဘယ္လိုေတာ႔မွာလည္း ဗ်ာ။ဒီလိုနဲ႕ ေဇာ္လတ္နဲ႔ ေစ်းေလးက ရွမ္းေခါက္ဆြဲေလးတပြဲ ေလြးျပီး အျပန္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ တပြဲညက္ခန္႕အၾကာမွာ ေမာင္ေဇာ္လတ္ကို ဘိုင္႕ဘိုင္ (အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္) လုပ္အျပီးမွာ ေမာင္မင္းၾကီးသား ေတာ္လွန္ေရးသမားရင္႔မၾကီး ေမာင္၀သုန္ ဆိုတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္လိုက္ပါရင္း ေအာ္ ေတာခိုတယ္ ဆိုတာ တယ္လြယ္ပါလားလို႕ ေတြးျပီး ျပံဳးခဲ႔မိေသးသဗ်ာ။ ျဖစ္ပံုမ်ား။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကိုသိန္းနိုင္ခ်ိဴက ေျပာခဲ႔တာေပါ႔ ။  မိုက္တြင္းကို ႏွစ္ခါျပန္ျပီး နက္နက္တူးတဲ႕သူတဲ႔။
ဆက္ရန္
ပန္းခ်ီထိန္လင္း

No comments:

Post a Comment