" ေမာင္ခင္ "
" ဘုရား "
" မင္း ထမင္းစားသလားကြယ့္ "
" ေန႔တိုင္းစားပါတယ္ဘုရား "
" အခ်ဳိေလး အခ်ဥ္ေလးမ်ားေကာ မစားဘူးလား "
" စားပါတယ္ဘုရား "
" အခ်ဳိအခ်ဥ္က်ေတာ့ ဘာေတြစားလည္း "
" မွန္ပါ့ အခ်ဳိစားခ်င္တဲ့ခါထန္းလ်က္ ႀကံသကာ
သၾကားစားပါတယ္ဘုရား ။ အခ်ဥ္စားလိုတဲ့ခါ
သံပုရာ ေရွာက္မ်ား စားပါတယ္ဘုရား "
" ေအးေအး အခ်ဳိ၊ အခ်ဥ္ခ်ည္းပဲစားေတာ့ေကာ
ထမင္းမစားပဲ ေနနိုင္လားကြယ့္ "
" ထမင္းမစားပဲ မေနနိုင္ပါဘူးဘုရား "
ဒီလိုပဲေမာင္ခင္...
တို႔ဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္
ေတြက ခုထိပူပူေႏြးေႏြးရွိေသးတယ္ ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပရိတ္ေတာ္ေတြ၊ ပဌာန္းေဒသနာေတာ္
ေတြ၊ ဓမၼခဏ္ေတြကို ထမင္းလို႔မွတ္ကြယ့္ ။
ရံဖန္ရံခါစားတာက အခ်ဳိအခ်ဥ္နဲ႔တူတဲ့
ဂါထာ မႏၲာန္ေတြ ရြတ္ၾကတာနဲ႔တူတယ္ ။
ဂါထာမႏၲာန္ေတြဆိုတာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အသုံး
တည့္ေပမယ့္၊ ထမင္းကို လက္လႊတ္လို႔မရဘူး
ဟိုဂါထာေကာင္းနိုးနိုး၊ ဒီဂါထာက အစြမ္းထက္
နုိုးနိုးနဲ႔ ရြတ္ေနလို႔ေကာ အက်ဳိးထူးပါ့မလားကြယ့္
" မထူးပါဘူးဘုရား "
ဥပမာ တစ္ခုေျပာျပမယ္ …
တစ္ခါက ခရီးသြားတစ္ေယာက္ဟာ
ေရမြတ္သိပ္လာလို႔၊ ေရရရွိႏိုင္မဲ့
ေနရာေတြကို တူးသတဲ့၊ တြင္းေတြသာ
တစ္တြင္းပီး တစ္တြင္းမ်ားလာတယ္
ဘယ္တြင္းကမွ ေရမရဘူးကြယ့္ ။
ဒီလိုနဲ႔ လက္မိႈင္ခ်ေနတုန္း လူတစ္ေယာက္
ေရာက္လာပီး သည္လိုတူးေနလို႔ေတာ့
သည္တစ္သက္ ေရေသာက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။
တူးလက္စ တြင္းေတြထဲက အနက္ဆံုးတြင္းကို
ရွာပီးဆက္တူးပါလို႔ ေျပာပီးထြက္သြားသတဲ့ ။
ဒီေတာ့မွ ဟုတ္သားပဲဆိုပီး သူတူးထားတဲ့တြင္း
ေတြထဲက အနက္ဆံုးတြင္းကို ဆက္တူးလိုက္တဲ့
ခါက်ေတာ့မွ ေရၾကည္ေတြ ထြက္လာတယ္တဲ့။
ေအး … အဲသည္လိုပဲ ဂါထာေတြရြတ္တဲ့အခါ
မွာလည္း ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ တစ္ထပ္ထဲက်တဲ့
ဂါထာကို ထုံေနေအာင္ စြဲစြဲ ျမဲျမဲ ရြတ္ရတယ္ကြယ့္
ဘယ္အရာမဆို ထက္သန္တဲ့ ဇြဲလုံးလနဲ႔၊
တစိုက္မတ္မတ္လုပ္မွ၊ ေရတြင္းတူးသမားလို
ေရၾကည္ ေသာက္ရမယ္ဆိုတာ မွတ္ထားကြယ့္။
တို႔ဘုရားအာဏာစက္က ဇာတိေခတ္၊
အာဏာေခတ္၊ ဝိသယေခတ္ဆိုတဲ့
စၾကာဝဠာကုေဋတစ္သိန္းမွာ ခုထိပ်ံ႕ႏွံ႔ေနဆဲကြယ့္၊
ပရိတ္ေတာ္ေတြမဆိုထားနဲ႔ ၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕
ေဒသနာေတြေတာင္ အစြမ္းထက္တာကလား
(ကပၸိယံကေရာဟိ)မ်ွပင္ ဥာဏ္ရွိသလိုသုံးၾကည့္
အလြန္အသုံးတည့္တာ ေတြ႕လိမ့္မယ္ ။
ေအးေအး ဘာေတြပဲစားစား၊
ထမင္းကိုေတာ့ လက္မလႊတ္နဲ႔ကြယ့္ၾကားလား ။
" မွန္ပါ့ လိုက္နာမွတ္သားပါ့မယ္ဘုရား "
.
#ေက်းဇူးရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား၏ ၾသဝါဒ
Credit to Aung Naing Naychi
No comments:
Post a Comment