ေမာင္းပါ
က်ဳပ္တို႔ကားက
၃၉ ဗိုက္ပူထက္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနလို႔
နဲနဲေတာ့ အားနာတယ္
ဒါေပမယ့္... ခင္ဗ်ားကို ယံုတယ္
အေမသြားခ်င္တဲ့ ခရီး႐ွည္
အေမျမင္ခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္
အေမေရာက္ခ်င္တဲ့ အရပ္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ျမဲျမံတဲ့လက္ေတြနဲ႔
ေဂြကိုင္ၿပီး ပို႔ခဲ့ဖူးရင္
က်ဳပ္တို႔မလိုက္ရဲစရာ ဘာ႐ွိလဲ?
ခရီးသည္မ်ားရဲ႕အသက္
သင့္လက္ထဲတြင္႐ွိသည္...တဲ့
ဒီစာတန္းေလး ျမင္ဖူးၾကရဲ႕လား?
ခင္ဗ်ားကို ဒ႐ိုင္ဗာလို႔....
ေျပာတဲ့အခါ...စိတ္မနာပါနဲ႔
အဲ့ဒါအမွန္တရား
ခင္ဗ်ား....ေမာင္းႏွင္ေနတာ
က်ဳပ္တို႔အနာဂတ္ေလ
သန္းေျခာက္ဆယ္ရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကိုတင္ၿပီး
လီဗာတစ္ဆံုးနဲ႔
ခင္ဗ်ားေမာင္းေပးပါ... ကားဆရာ
အေသသတ္ခံရေပမယ့္
မေသႏိုင္ေသးတဲ့
က်ဳပ္တို႔အိပ္မက္ေတြ
ခင္ဗ်ား.... ေမာင္းပို႔ေပးရမွာ
အင္ဂ်င္က်ေနတဲ့ကား
ခင္ဗ်ားေမာင္းရမွာ သိတယ္
စိတ္ခ်....
ဘယ္သူမွ ခုန္မဆင္းဘူး
ပ်က္ရင္ ျပင္မယ္
ရပ္ရင္ တြန္းမယ္
ေစာင္းရင္ တည့္မယ္
ေပါက္ရင္ဖာမယ္
ျပိဳင္တူတြန္းဖို႔....စက္ႏိုးဖို႔
အေမ ေသာ့ေပးလိုက္ၿပီေလ
က်ဳပ္တို႔လက္ေတြ
ျမဲေအာင္တဲြထားပါတယ္
ပိတ္ထားတဲ့လမ္းေတြ ျဖတ္သန္းဖို႔ဆိုတာ
သတၱိေတာ့ နဲနဲ႐ွိမွ ရမွာေပါ့
"ေမာင္လည္း လိုက္မယ္၊ ခ်န္မထားနဲ႔
နက္ဖန္မနက္ ေက်ာင္းတက္မယ္"တဲ့
ကေလးေတြရဲ႕ ကဗ်ာ...
ခင္ဗ်ားၾကားတယ္ မဟုတ္လား
ဒီတစ္ခါေနာက္က်ရင္
သူတို႔ရင္ကဲြရဦးမယ္
ေမာင္းပါ....ကားဆရာ
က်ဳပ္တို႔ကားက
၃၉ ဗိုက္ပူထက္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနလို႔
နဲနဲေတာ့ အားနာတယ္ဗ်ာ....။ ။
မိုးနီလြင္
(15th March 2016 - အမွတ္တရ)
No comments:
Post a Comment