စာေမးပဲြတြင္ စာကူးခ်ျခင္းကုိ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳထားေသာ တကၠသုိလ္

ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ ရရွိေစေရး အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ ခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ မနည္းပါဘူး။ ေက်ာင္းသား ေတြဟာ သူတို႔ အခြင့္အေရးကို ရလဲရသင့္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြက တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲမွာ စာကူးခ်ခြင့္ဟာ ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးပါ ဆိုၿပီး ေတာင္းဆို လာၾကရင္ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္ရမွာပါလိမ့္။

အိႏိၵယမွာေတာ့ အခု လက္ေတြ႕ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ စာေမးပြဲမွာ စာကူးခ်တာကုိ ပိတ္ပင္ တားျမစ္တာဟာ ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရးကို ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ စာကူးခ် ခြင့္ဟာ ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းက်တဲ့ အခြင့္အေရးလို႔ အခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းသား ေတြက ေၾကြးေၾကာ္ စည္း႐ံုးေနတဲ့ အတြက္ တကၠသိုလ္ အာဏာပုိင္ေတြ ေခါင္းခဲ ေနၾကရ ပါတယ္။

ဥတၱရပရာေဒ့ရွ္ ျပည္နယ္လို ေနရာမ်ဳိးမွာ တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲ ေတြဟာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ ေနပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုက သားသမီးေတြ စာေမးပြဲ ေအာင္ဖို႔ လာဘ္ေပးၾက ပါတယ္။ အဲဒီလို အက်င့္ပ်က္ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ ျခစားေန တဲ့ ေက်ာင္း အာဏာပိုင္ ေတြအၾကား ပြဲစားလုပ္ေပး ေနတာကလဲ ေက်ာင္းသားေတြ ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရး ေလာကနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ခ႐ုိင္ စာေမးပြဲ ေျဖတဲ့အခါ စာေရးခံုေပၚ မွာ ဓားေျမာင္ကို ေတာင္ တင္ထားၾက ပါတယ္။ အဲဒါ ဘာကို ဆိုလိုသလဲ ဆိုတာ စာေမးပြဲ အခန္းေစာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြလဲ သိၾကပါတယ္။ သူတို႔အနားကို ေယာင္လို႔ေတာင္ မသြားၾက ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေၾကးရတတ္ အသိုင္းအဝိုင္း နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေလာကက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြက သေဘာရွိ ကူးခ်လို႔ ရေနတဲ့အခါ ဆင္းရဲတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြကလဲ သူတို႔ကိုပါ ကူးခ်ခြင့္ျပဳဖို႔ ေတာင္းဆို လာၾကတာ ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွ ပါဘူး။

အိႏၵိယတကၠသိုလ္ ေတြရဲ႕ အေျခအေနဟာ ဆိုးရြားလွ ပါတယ္။ အဆင့္တိုင္းမွာ မသမာမႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ရဖုိ႔၊ စာေမးပြဲ ေအာင္ဖို႔၊ အမွတ္ေကာင္းဖို႔ ဆိုတာ လာဘ္ေပးလိုက္႐ံု ပါပဲ။ အဆိုင္းမင့္ေတြ၊ ပေရာဂ်က္ေတြ တင္ရေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး ေတြကို ေငြေပးၿပီး ေရးခိုင္းပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေတြကလဲ ကိုယ္တိုင္ ေရးတယ္ မထင္ပါနဲ႔။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြက ေနကူးခ်ၿပီး ျဖတ္၊ ညႇပ္၊ ကပ္ လုပ္လိုက္ၾက တာပါ။ တစ္ခါက ဆိုရင္ မာစတာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ Thesis ကို ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္ခိုင္း၊ အမွတ္ေပးခိုင္း ခဲ့ဖူးတဲ့ အထိ လက္လြတ္စပယ္ လုပ္ခဲ့ၾက ပါတယ္။

ဓာတ္ခြဲခန္းသံုး ပစၥည္းေတြ ဆိုရင္လဲ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္က ၿဗိတိန္ တကၠသိုလ္ေတြမွာ အသံုးျပဳ ခဲ့တဲ့ အဆင့္ေလာက္ကို မေကာင္း ေတာ့တာပါ။ သင္႐ုိးၫႊန္းတမ္း ေတြကလဲ ညံ့ဖ်င္းလွ သလို ကထိက မ်ားကလဲ သင္ၾကားရာမွာ ခုိကပ္ ေနၾကေလေတာ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ေတြဟာ အိမ္က်ဴရွင္ ျပန္ေခၚၾက ရသလို ပံုႏွိပ္စာအုပ္ ေတြထဲက ေနပဲ အလြတ္ က်က္မွတ္ ေနရတာလဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ဒုကၡမခံ ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ညေစ်းတန္း ကေန စာေမးပြဲ ခန္းထဲ ကူးခ်ႏိုင္ဖို႔ အသင့္႐ိုက္ႏွိပ္ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ဝယ္လိုက္႐ံု ပါပဲ။

အစိုးရ တကၠသိုလ္ေတြ အက်င့္ပ်က္ ျခစားေနလို႔ ဆိုၿပီး ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ ဘက္ကို ေျခဦးလွည့္မယ္ ဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးသြားႏိုင္ပါ ေသးတယ္။ တစ္ခါက ဆိုရင္ ပုဂၢလိက တကၠသိုလ္ တစ္ခုကို ေက်ာင္းသား ေတြက အြန္လိုင္းေပၚ ကေန ေက်ာင္းအပ္ႏွံၿပီး ေက်ာင္းလခေတြ ေပးသြင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ အဲဒီ တကၠသိုလ္ဟာ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြား ပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာလဲ မရွိေတာ့ သလို ေျမျပင္လိပ္စာ ဟာလဲ ေမြးျမဴ ေရးၿခံႀကီး တစ္ၿခံ ျဖစ္ေနခဲ့ ပါတယ္။

ဥတၱရပရာေဒ့ရွ္ က တကၠသိုလ္ ပရဝဏ္တစ္ခုကို ဝင္သြားလိုက္မယ္ ဆိုရင္ မႈိတက္ေနတဲ့ ျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြ၊ မိုးယိုေနတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ၊ ျမက္ပင္ေတြ ၊ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ကြင္းျပင္ထဲမွာ ရွာႀကံ စားေသာက္ေနတဲ့ ကြၽဲ၊ ႏြားအုပ္ ေတြကို ျမင္ရမွာပါ။ ကင္တင္းထဲကို ဝင္ထိုင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ စားပြဲေအာက္က ေခြးေလေခြးလြင့္ ေတြကို အရင္ ေမာင္းထုတ္ရ ပါတယ္။ စားပြဲသုတ္ဖို႔ ကိုယ္ပိုင္စကၠဴ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္သွ်ဴးျဖစ္ျဖစ္ ပါမသြားဘူး ဆိုရင္ သင့္လက္ကို ေအာက္ခ်ၿပီး ထိုင္ရ ပါလိမ့္မယ္။ လက္ထဲမွာ သတင္းစာျဖစ္ျဖစ္ ကိုင္ထားပါ။ အစားအစာေပၚ လာနားတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ ဖုိ႔ အသံုးဝင္ ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို တကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ အေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ပညာေရး စိစစ္မႈကို ဘယ္လိုလုပ္ လက္ခံႏိုင္ၾကပါ့ မလဲေလ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ စာေမးပြဲမွာ စာကူးခ်ခြင့္ ျပဳဖုိ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုခဲ့ ပါတယ္။ ဥတၱရပရာေဒ့ရွ္ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကလဲ စာကူးခ်ျခင္း ကို တားျမစ္တဲ့ အက္ဥပေဒကို ပယ္ဖ်က္ ေပးလိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြကို တရားဝင္ စာကူးခ်ခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။

အခု ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္ မိုဒီ တက္လာေတာ့ အေျခအေန ေတြက ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေျပာင္းလဲလို႔ လာပါၿပီ။ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး ထိန္းခ်ဳပ္စနစ္ ငါးႏွစ္စီမံကိန္း တစ္ရပ္ ထြက္ေပၚလာ ပါတယ္။ ဗဟိုအစိုးရ က တကၠသိုလ္ေတြ ကို ပံ့ပိုးေပးအပ္ ေငြကို အရင္ကထက ္ငါးပံုတစ္ပံု တိုးျမႇင့္လိုက္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္လိုက္တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ အိႏၵိယမွာ ပညာေရးက႑ ကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရ ကပဲ တိုက္႐ိုက္ ကိုင္တြယ္တာပါ။ ဥတၱရပရာေဒ့ရွ္ လိုျပည္နယ္ကို ေထာက္ပံ့ေငြ ပိုေပးလဲ ပညာေရး တိုးတက္ ျမင့္မားေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတာလိုမ်ဳိး မေတြ႕ရေသး ပါဘူး။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ ခမ်ာ တိမ္းေစာင္း နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ပညာေရး သေဘၤာႀကီးကို အေၾကာက္အကန္ ဖက္တြယ္ ေနၾကရတာပါ။ ဒီသေဘၤာႀကီး ဆံုးခန္း တိုင္ေအာင္ နစ္ျမဳပ္ မသြားခင္ စာကူးခ်ၿပီး ေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေမးပြဲ ေအာင္ပါရေစလို႔ သူတို႔ ေတာင္းဆို ေနၾကတာ လြန္အံ့မထင္။

လူ႔ဘဝ အသက္အပိုင္း အျခားရဲ႕ ပထမအဆင့္မွာ ပညာရွာရတာပါ။ ကိုယ္ရရွိလိုက္တဲ့ ပညာအဆင့္ အတန္းဟာ ကိုယ့္အနာဂတ္ ဘဝကိုလဲ တန္ဖိုးျဖတ္ သြားမွာပါပဲ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္ တစ္ခုမွာေတာ့ ေက်ာင္းသား ေတြက ပညာလိုခ်င္ ေပမယ့္ အစိုးရရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေၾကာင့္ စာကူးခ်တာကို တရားဝင္ ခြင့္ျပဳ ထားပါတယ္။ အေမရိကားမွာ ၾကျပန္ေတာ့လဲ ေက်ာင္းသားေတြ တကၠသိုလ္ မတက္ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ အစိုးရက အ႐ႈံးခံၿပီးေတာ့ကို ပညာေရး ေခ်းေငြေတြ ဘီလီယံေပါင္း မ်ားစြာ ေပးအပ္ေန ပါတယ္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ၾကေတာ့လဲ ပညာေရးစာရြက္ စာတမ္းအတုနဲ႔ ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္လုပ္ သူေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ခ် တာအထိ အေရးယူ ပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ် မွာဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာ ပညာေရး ကုန္က်စရိတ္ အႀကီးျမင့္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ကို ဘယ္လို လူတန္းစားက တကၠသုိလ္ တက္သင့္သလဲ ဆိုတာကို တစ္ခါတည္း ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားျပန္ ပါတယ္။ ဂ်ာမနီ နဲ႔ ကေနဒါ လိုႏိုင္ငံေတြ ၾကေတာ့လဲ ႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္တဲ့ လူ႕စြမ္းအင္ အရင္းအျမစ္ အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းသား ေတြကို မက္လံုးမ်ဳိးစံု ေပးၿပီး ေခၚယူေနၾက ပါတယ္။

အိုဘယ့္ ေက်ာင္းသား ဘယ္လို တကၠသိုလ္ မွာမ်ား အဆင္ေျပမွာ ပါလိမ့္။ နာမည္ေကာင္း ရွိၿပီး သမာဓိ ခိုင္မာစြာနဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြကို စစ္မွန္တဲ့ ပညာေရး သင္ၾကား ေပးေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေကာင္း ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္မိဆက္မိ တက္ေရာက္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ေပးရင္း အိႏၵိယႏိုင္ငံ ျပည္နယ္တစ္ခု ရဲ႕ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ ပညာေရး စနစ္တစ္ခု အေၾကာင္းကို ေလ့လာ ေရးသားတင္ျပ လိုက္ရ ပါတယ္။

#PyiChitThar
http://www.pyichitthar.com/2014/11/blog-post_11.html