ႏိုင္ငံတကာလက္မည္းၾကီး

ႏိုင္ငံတကာလက္မည္းၾကီး

ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ဆိုင္းဘုတ္အသြယ္သြယ္ကိုင္ျပီး၊ ဝင္လာသည့္ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းေပါင္းမ်ားစြာရိွသည္။ ကူညီေထာက္ပံ့ေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရး၊ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရး၊ အရည္အေသြးျမွင့္တင္ေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ သယံဇာတစီမံခန္႔ခြဲေရး၊ ဖက္ဒရယ္အေရး၊ ေပၚလစီ အေရး၊ အေရး အေရး အေရး….

အေရးအရာေပါင္းေျမာက္ျမားစြာအတြက္၊ အဖြဲ႕ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေန႔စဥ္ ဝင္လာမစဲ တစ္သည္းသည္း။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံက၊ လူဦးေရ သန္း ၅၀ ေက်ာ္သာ ရိွသည္။ ႏိုင္ငံကလည္း၊ သိပ္ ၾကီးၾကီးမားမား ထဲက မဟုတ္။ သို႔ေသာ္… ျပႆနာမ်ားက ေသာင္းေျခာက္ေထာင္။ ယခင္ကလည္း ရိွသည္။ ယခုလည္း ရိွသည္။ ေနာင္လည္း ရိွေနအံုးမည္။ အကင္းမေသေသာ အနာမ်ား ရင္းထလာျပီး၊ အနာေဆြးမ်ား ပြထေနသည္။ အရင္းအျမစ္မွာ၊ ဘယ္ကလာသနည္း။ က်ေနာ္တို႔ ေမးခြန္းထုတ္ၾကစို႔။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံက၊ တာဝန္ရိွသူေတြကို ေမးခြန္းထုတ္သလို၊ ကူမယ္ ကယ္မယ္… ေဖးမမယ္ဆိုသည့္ လူမ်ားကိုလည္း ေမးၾကစို႔၊ ျမန္းၾကစို႔။

• ေဒၚလာေရစီးမွာ ေမ်ာသူမ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ၊ အရႈပ္ေတြ ရိွသည္။ အရႈပ္ေတြကို အစဆြဲထုတ္သူမ်ား လည္း ရိွသည္။ ႏိုင္ငံတကာက ပိုမ်ား သည္။ မူဝါဒ အစီအရင္တို႔ ကိုယ္စီ ကိုင္လာျပီး၊ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ဟိုလူ႕အခ်ိတ္အဆက္၊ ဒီလူ႕အခ်ိတ္ အဆက္ျဖင့္ ဝင္လာသည္။ ေငြျဖင့္မွ်ားသည္။ ျမန္မာတို႔လည္း ေမ်ာသြားသည္။ ေမ်ာမွာေပါ့… ေဒၚလာေရစီး ေၾကာင္းက ၾကီးသည္ကိုး။

ႏိုင္ငံတကာအေထာက္အပံ့မ်ားျဖင့္၊ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာသြားသည့္ ႏိုင္ငံ ဘယ္ႏွႏိုင္ငံ ရိွသနည္း။ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ရ မွာက၊ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးေရးျဖစ္သည္။ မည္သူ ကယ္မွ ဆယ္မွ က်ေနာ္တို႔ ဆင္းရဲတြင္းက လြတ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရိွ။ ထို႔အျပင္၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ ျပႆနာမ်ား၊ ဆံုးရံႈးနစ္နာမႈမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ၊ ရွင္းၾက လင္းၾက၊ အေျဖထုတ္ၾကမွ အလုပ္ျဖစ္မည္။ ပြဲစားအားကိုးျဖင့္၊ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းလို႔ကား မရ။

လူမႈ ျပႆနာမ်ား၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသည့္ ျပႆနာမ်ားမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ့္တိုင္း ျပည္၏ ၾကမၼာကို ကိုယ့္ျပည္သူေတြကသာ၊ ျပဌာန္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အကူအညီမ်ားသည္ ေကာင္းပါသည္။ အကယ္အဆယ္မ်ားသည္ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကူတိုင္း မေကာင္း၊ ကယ္တိုင္း မေကာင္း။ ႏိုင္ငံေရးသည္ အလွဴေပးျခင္း မဟုတ္။ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ရန္သာ၊ ဝင္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်သူမ်ား ရိွသည္။ အက်ဳိးလို၍ ေညာင္ေရေလာင္းသူမ်ား ရိွသည္။ ဝက္ဖဲမ်ားျဖင့္၊ ကစားခ်င္သူ မ်ား ရိွသည္။ စစ္ေတြျဖစ္မွ လက္နက္ ေရာင္းရမည့္ သူမ်ား ရိွသည္။ မျငိမ္းခ်မ္းမွ လူရာဝင္မည့္ သူမ်ား ရိွသည္။ ထုိသူမ်ားအဖို႔၊ စစ္ျဖစ္ျခင္း၊ အဓိကရုဏ္းျဖစ္ျခင္း၊ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္းသည္ သူတို႔အတြက္ သတင္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚလာေရစီးမွာ က်င္လည္က်က္စားရင္း၊ မိုးခါးေရ ေသာက္မိသြား သူမ်ားကလည္း ထုႏွင့္ ေဒး။ မိုးခါးေရမ်ားက လည္း၊ ေခ်ာင္းမွ ျမစ္သို႔၊ ျမစ္မွ ပင္လယ္သို႔၊ ပင္လယ္မွ သမုဒၵရာသို႔ က်ယ္ျပန႔္စြာ စီးဆင္းေနၾကျမဲ။

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသည္ အကဲဆတ္ေသာ အေျခအေနတြင္ ရိွေနသည္။ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားျဖင့္၊ အကင္းမေသေသာ သမိုင္း အနာမ်ားရိွသည္။ အနာႏွင့္ေဆး ေတြ႕ေအာင္ရွာမွ ေကာင္းသည္။ အနာေတြ႕၍ ေဆး ေပးခ်င္သူမ်ားကလည္း မ်ားလွသည္။ ထိုအမ်ားအျပား၌၊ ႏိုင္ငံတကာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားက ပိုမ်ားလိမ့္မည္ ထင္သည္။

ညီလာခံၾကီးမ်ား၊ အခမ္းအနားၾကီးမ်ားျဖင့္ သူတို႔၏ ေတြ႕ရိွခ်က္မ်ားကို၊ ျပည္ပသို႔ အာဝဇြန္း ရႊင္ရႊင္ ေျပာေဟာရ သည္ကိုပင္၊ ခံတြင္းေတြ႕ေန ဟန္ရိွသည္။ ႏိုင္ငံတကာက ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းလို႔၊ ျငိမ္းခ်မ္းသြားသည့္ စစ္ပြဲမ်ား ပဋိပကၡမ်ား မည္မွ်ရိွပါသနည္း။

• ဟိုကိုရီးယား

ကိုရီးယားကို ၾကည့္ပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ ေပါင္းစည္းႏိုင္ေသးရဲ႕လား။ ဆိုဗီယက္ႏွင့္၊ အေနာက္အုပ္စုတို႔ ေၾကာင့္ ညီအစ္ကို ခ်င္းျဖစ္သည့္ စစ္ကို အၾကီးအက်ယ္ ခံရသည္။ လူအမ်ားေသေၾကသည္။
၃၈ မ်ဥ္းျပဳိင္က အခုထိ စည္းျခား ထားေနတုန္း။ တကယ္ေတာ့ ဟိုကိုရီးယားမၾကီးက၊ လူ႕အခြင့္အေရးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လာေအာ္ရမည္ မဟုတ္။ သူ႕ႏိုင္ငံ၏ ျခံစည္းရိုး တစ္ဖက္ျခမ္းက သူ႕အမ်ဳိးေတြ အတြက္ ေအာ္ေပးမွ ေကာင္းမည္။

တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာဆိုတာ၊ အင္မတန္ လက္တံက်ယ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ေခါင္းစဥ္တပ္၍ သူမ်ားႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို၊ ကလိတိတိ ရိတိတိ လုပ္လို႔ရသည္။ တို႔ခနိ ဆိတ္ကနမ္း လုပ္လို႔ ရသည္။ အဆင္သင့္ လွ်င္၊ နားရြက္ဖ်ားကို တံေတြးျဖင့္ ဆြတ္၍ ရသည္။

• ခြက္ေျမွာက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး

ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕ အမည္ခံျဖင့္၊ ဆိုင္းဘုတ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရိွသည္။ ေနရာ ေပါင္းစံုအတြက္၊ ဆိုင္းဘုတ္ ေပါင္းမ်ားစြာ။ တစ္ခုမွသာ မေျဖရွင္းႏိုင္တာ ဝင္မပါသည့္ ေနရာကေတာ့ တစ္ခုမွ မရိွ။ လုပ္လိုက္ရသည့္ ညီလာခံမ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြ၊ ေတြ႕ဆံုပြဲေတြ။ ဘာတစ္ခုက ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ေျဖရွင္းႏိုင္ လိုက္သနည္း။

ျဖစ္သြားသည္က၊ ေဒၚလာၾကိဳက္သမားမ်ား မ်ားျပားလာျခင္းႏွင့္၊ ေနာက္မွီးဆြဲလိုက္သူမ်ား ေပါမ်ားလာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ရမ္၊ ဝီစကီ ႏွင့္ ဘီယာ ခြက္တို႔ ေျမွာက္ျပီး ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး / လူ႕အခြင့္အေရး တို႔ ေအာ္ေနၾကသူမ်ား ကလည္း ဒုႏွင့္ေဒး။ ႏိုင္ငံတကာဓေလ့အျဖစ္ အျမစ္ဆြဲျပီး သကာလ၊ ႏိုင္ငံအတြင္းက ေရေပၚဆီ အုပ္စုမ်ားထံသို႔ ပါ ကူးစပ္လ်က္။ ခြက္မ်ား ေျမွာက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးေအာ္ေနရံုျဖင့္၊ ဘယ္ေသာအခါမွ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မရ။ လူ႕ အခြင့္အေရးကို ခြက္မ်ား ေျမွာက္ျပီး ေအာ္ေနသေရြ႕ အာေလးလွ်ာေလး အသံသာထြက္လိမ့္မည္ ထင္သည္။

• ကုလသမဂၢလား၊ အက်ဳိးစီးပြားလား

သံအမတ္ၾကီးေဟာင္း တစ္ဦး ေျပာတာ ဖတ္ဖူးသည္။
ကုလသမဂၢ ၾကားဝင္ေျဖရွင္းမႈအေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ၏ ေျဖရွင္းမႈက ဤသို႔ ။

“ႏိုင္ငံငယ္ေလး ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား ျပႆနာျဖစ္၍ ကုလသမဂၢက ေျဖရွင္းေပးလွ်င္ ျပႆနာ ေပ်ာက္ ေကာင္းေပ်ာက္ႏိုင္သည္။
ႏိုင္ငံၾကီးႏွင့္ ႏိုင္ငံငယ္ေလးအၾကား ျပႆနာျဖစ္လွ်င္ေတာ့၊ ျပႆနာေတာ့ ေပ်ာက္မသြား၊ ႏိုင္ငံငယ္ ေလး ေပ်ာက္သြားႏိုင္စရာ ရိွသည္။
ႏိုင္ငံၾကီး ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျပႆနာျဖစ္လွ်င္ေတာ့၊ ျပႆနာေပ်ာက္မသြားသည့္ အျပင္၊ ကုလသမဂၢပါ ေပ်ာက္ သြားႏိုင္စရာ ရိွသည္” ဟူ၍။

တိက်ေသာ စကားလံုးမ်ားေတာ့ မဟုတ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ သေဘာလိုရင္းကို ေရးျပရျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ ဆန္းစစ္ၾကရမည္မွာ၊ ကမာၻႏိုင္ငံေရးသည္ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

• ႏိုင္ငံေရးသည္ အလွဴေပးျခင္း မဟုတ္။
• ႏိုင္ငံေရး၌ ထာဝရ ရန္သူ၊ ထာဝရ မိတ္ေဆြ မရိွ။
• ထာဝရ အက်ဳိးစီးပြားသာရိွသည္။
• ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အလကားေပးရိုး ထံုးစံ မရိွ။
• ႏိုင္ငံေရးကို ေမာင္းႏွင္ေနသည္မွာ၊ အက်ဳိးစီးပြားသာ ျဖစ္သည္။

လီကြမ္ယုက ေျပာဖူးသည္။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္၊ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ႏွင့္… ဟူ၍။ တမလြန္က၊ လီကြမ္ယုမ်ား သိပါေလစ။
“ #ႏိုင္ငံတကာႏိုင္ငံေရးကို_ေဒၚလာကေမာင္းတယ္…” ဆိုတာ….

မင္းေသ့
ညေန ၆ း ၂၅
၉ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၁၇

photo credit