လူတစ္ေယာက္ေသလ်ွင္ လက္မႏွစ္ခုႏွင့္
ေျခမႏွစ္ခုကုိၾကဳိးခ်ည္ထားတတ္သည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိခဲ႔ပါ။
ထးုံစံအရလုပ္သည္ဟုသာ နားလည္ထား၏။
ဟုိတုန္းက ဆရာေတာ္တစ္ပါးေဟာၾကားေသာ
တရားကုိနာရင္း ဤအေၾကာင္းကုိ သိခြင့္ရခဲ႔သည္။
ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ
နားေထာင္ရင္းသေဘာက်မိသည္။
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား အက်ိဳးရွိႏုိင္သည့္အတြက္
ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
တစ္ခါတုန္းက လယ္ပုိင္ရွင္သူေဌးတစ္ေယာက္ဆီမွာ
အခစားလုပ္သည့္ သူရင္းငွားတစ္ေယက္ရွိသည္။
ေန႔စဥ္လုပ္ေနေသာ္လည္း ၾကီးပြားတုိးတက္ျခင္းမရွိ၍
စိတ္ပ်က္ေနေလ၏။
တစ္ေန႔၌ စဥ္းစားမိ၏။
လယ္ပုိင္ရွင္ထံ လယ္ေတာင္းမည္။
ကုိယ္ပုိင္ လယ္လုပ္ခြင့္ရလ်ွင္ စီးပြားေရး အဆင္ေျပႏုိင္သည္။
"သူေဌး … သူေဌးမွာ မ်က္စိတစ္ဆုံး လက္ညိဳးထုိးမလြဲ
လယ္ေတြအမ်ားၾကီးပါ။
က်ြန္ေတာ့္မွာ လယ္တစ္ကြက္ေတာင္မရွိဘူး
လယ္တစ္ရွင္စာေလာက္ေပးပါ။"
လယ္တစ္ရွင္စာဆုိတာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ႏွင့္
တစ္မုိးတြင္း လုပ္ကုိင္ေလာက္တဲ႔ ေျမကုိေျပာတာပါ။
သူေဌးက သူရင္းငွားကုိၾကည့္ျပီး သနားသြားပါတယ္။
"မင္းလုိခ်င္သေလာက္ ငါေပးမယ္။
ေရာ့ ဒီမွာ ငုတ္တစ္ေခ်ာင္း …
ေရာ့ ဒီမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း …
ဒီကေနသြားပါ။
မင္းလုိခ်င္သေလာက္ လယ္ေျမကုိေရာက္ရင္
ငုတ္ကုိ တုတ္နဲ႔ရုိက္ျပီး မွတ္ထားခဲ႔။
ငုတ္အတြင္းကုိ မင္းပုိင္တဲ႔ ေျမအျဖစ္ မွတ္ထားခဲ႔။"
သူေဌးစကားဆုံးေတာ့ သူရင္းငွားခမ်ာ
ဘယ္ေလာက္ဝမ္းသာမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
တုတ္နဲ႔ငုတ္ကုိ ကုိင္ျပီး …
ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္သြားပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ေနာက္ျပန္ ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
စိတ္ထဲမွာလည္း ေတြးလုိက္ပါတယ္။
"နည္းေသးတယ္" ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ငါလမ္းေလ်ွာက္တာ ေႏွးလုိ႔ျဖစ္မယ္ဆုိျပီး
မေျပးရုံတမယ္ သြားျပန္ပါတယ္။
"နည္းေသးတယ္" ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
မိမိရျပီးသား ဥစၥာမ်ားႏွင့္
ေနာက္ထပ္ရမည့္ ပစၥည္းဥစၥမ်ားကုိ
တဏွာမ်က္လုံးႏွင့္ၾကည့္လ်ွင္
အေျဖက တစ္ခုတည္း ျဖစ္ပါသည္။
"နည္းေသးတယ္"ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ ……။
မုိးလင္းမွ မုိးခ်ဳပ္ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္
ရွာေဖြေနၾကျခင္းသည္ တဏွာက ခုိင္းလုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
မုိးခ်ဳပ္လုိ႔ စာရင္းသိမ္းျပီး "နည္းေသးတယ္"
ထပ္ရွာဦးမယ္ ေတြးျခင္းသည္ တဏွာ၏ သတိၱျဖစ္ပါသည္။
ဘုရားမသြားႏုိင္ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္ေအာင္
ခုိင္းေနတာ တဏွာပင္ျဖစ္သည္။
တရားမနာႏုိင္ေအာင္
ခုႏွစ္ရက္မ်ွ တရားအားမထုတ္ႏုိင္ေအာင္
တရားအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ေအာင္
ခုိင္းေနတာ တဏွာျဖစ္၏။
ရက္ၾကီးအခါၾကီးမွာ အမ်ားသူငါ ကုသုိလ္ေတြျပဳလုိ႔……။
ဒါေတြကုိ ျမင္ေသာ္လည္း …
ဒီရက္က ေစ်းေရာင္းလုိ႔ ပုိေကာင္းတယ္ဆိုျပီး
ဘုရားေက်ာင္းကန္ မ်က္ႏွာလဲႊတာ တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူရင္းငွားက နည္းေသးတယ္အေတြးနဲ႔
ငုတ္နဲ႔ တုတ္ကုိေျမမွာခ်
ခါးေတာင္းကုိ ေျမွာင္ေအာင္က်ိဳက္ျပီး
တုတ္နဲ႔ ငုတ္ကုိကုိင္ျပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။
မ်ားမ်ားရဖုိ႔ ျမန္ျမန္ေျပးေနျခင္းပါ။
ေျပးရင္းေျပးရင္း အေမာဆုိ႔ျပီး
လယ္ကြက္တစ္ခုထဲကုိ ေမွာက္လဲသြားပါတယ္။
ကူမည့္သူမရွိဘဲ ေမွာက္လဲေနေတာ့
ပါးစပ္ထဲ ႏွာေခါင္းထဲမွ ေရဝင္ျပီးေသသြားပါတယ္။
အေတာ္ၾကာမွ လယ္ပုိင္ရွင္က _
"ေဟ့ သူရင္းငွား လယ္ယူဖုိ႔သြားတာ
ျပန္လာတာမေတြ႔ေသးဘူး လာလုိက္ၾကစုိ႔" လုိ႔
အနီးရွိ လူမ်ားေခၚျပီး လုိက္ၾကည့္ပါတယ္။
လယ္ကြက္ထဲမွာ ေမွာက္လဲေသတာ ေတြ႔ေတာ့
စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေဘးကလူေတြကုိ ေျပာပါတယ္။
ငါက လယ္ေျမေတြကုိ လုိသေလာက္ေပးတယ္
သူက ေျခာက္ေပပဲယူသြားတယ္ ေျပာျပီး…
ေျမျမဳတ္ဖုိ႔ ေျခာက္ေပတြင္း တစ္တြင္းတူးခုိင္းပါတယ္။
တြင္းတူးေနတုန္းမွာ ေမွာက္ခုံၾကီး ေသေနတဲ႔
သူရင္းငွားကုိ ပက္လက္လွန္လုိက္ပါတယ္။
လက္ထဲက တုတ္နဲ႔ ငုတ္က ျပဳတ္မထြက္ဘဲ
ကုိင္ထားျမဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လယ္ပုိင္ရွင္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ျပီး
အေလာင္းကုိ တြင္းထဲမခ်ခင္
တုတ္နဲ႔ ငုတ္ကုိ သူရင္းငွား လက္ထဲမွ ျဖဳတ္လုိက္ျပီး
ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ
ပူးခ်ည္လုိက္ပါတယ္။
ေဘးကလူေတြက လယ္ပုိင္ရွင္ကုိ
ဘာလုပ္ဖုိ႔ခ်ည္တာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့
လယ္ပုိင္ရွင္က ျပန္မေျဖေသးဘဲ
ေျခမႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ပူးျပီး ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ျပန္ပါတယ္။
ျပီးမွ ေဘးကလူေတြကုိ ရွင္းျပပါတယ္။
"တုတ္နဲ႔ ငုတ္ကုိင္ျပီး ညညေျပးေနမွာစုိးလုိ႔
ေျခမနဲ႔ လက္မကုိ ၾကိဳးခ်ည္ထားတာပါလုိ႔"
ေျဖလုိက္္ပါတယ္ ………။
မၾကာခဏဆုိသလုိ မိမိကုိယ္ကုိ
ျပန္ေမးသင့္တဲ႔ ေမးခြန္းေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။
နင္ေျပးေနတုန္းလား ?
ငုတ္ရုိက္ေနျပီလား ? ဆုိတာပါပဲ
No comments:
Post a Comment