![](https://1.bp.blogspot.com/-jybICcwf-94/XI5oO2dw-UI/AAAAAAAAGWw/SLjopmbY4t8Tyem-Y5wgBYpqPv5kDQcowCLcBGAs/s320/54361766_680753222343465_3781460275945799680_n.jpg)
တရြာလံုးဟာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေရမခ်ိဳးၾကဘူး။
အျခားႏိုင္ငံမွာမဟုတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ
႐ွမ္းျပည္နယ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ကေနနာရီေပါင္းမ်ားစြာ
ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားရင္ေရာက္ပါတယ္။
ေတာင္တန္းေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းရံထားသည့္
ရြာကေလးဟာ လွပစြာတည္႐ွိေနပါတယ္။
ဆပ္ျပာခဲဆိုတာမျမင္ဘူးသလို
ေရလည္းမခ်ိဳးၾကပါ။
ရြာလံုးကြၽတ္ဗမာစကားမတက္ၾကပါ။
ရြာကိုအုပ္ခ်ဳပ္သည့္သူႀကီးတေယာက္သာ
ဗမာစကားအနည္းငယ္တက္ပါတယ္။
ရြာသားအားလံုးအတန္းပညာမတက္ၾကပါ။
သူႀကီးတေယာက္သာ၂တန္းအထိ
ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပါတယ္။
သူ၂တန္းေရာက္သည့္အခါမ်က္လံုးေတြ
ေဝဝါးလာလို႔ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ပါဘူး။
တရြာလံုးနဲ႔မ်ိဳးႏြယ္စုေတြကို ေက်ာင္းတက္ရင္
မ်က္လံုးဝါးေစတယ္ဆိုၿပီး အတန္းေက်ာင္း
မတက္ဖို႔စည္းရံုးခဲ့သူပါ။
ဆံပင္အ႐ွည္ထားရင္
လူပ်ိဳျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုင္ကယ္ဆီးအထူးကြၽမ္းက်င္ၾကပါတယ္။
ရြာမွာ႐ွိတဲ့ၾကက္ေတြကိုအရည္ျပားေဖာက္ၿပီး
သူ႔အိမ္ကိုယ့္အိမ္ကၾကက္မမွားေအာင္
အမွတ္အသား ျပဳထားပါတယ္။
က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ကအိမ္ေထာင္သယ္ေတြကို
က်န္မာေရးအတြက္ ကြန္ဒံုးေတြေဝေပးလိုက္တာ
မနက္က် ပီေကဝါးသလို ဝါးစားလာၾကပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။ဗဟုသုတရရန္ရည္ရြယ္၍ေတာင္တန္းစိမ္းလဲ့
ပရဟိတအဖြဲ႔မွစာသားမ်ားအား
ကိုးကားေရးသား
ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေလးစားလ်ွက္
ႏိုင္ရဲေဝ. ပလိပ္
No comments:
Post a Comment