သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးထံမွ အေတြ႕အျကံုတစ္ခုအား ျပန္လည္မ်ွေဝ တင္ျပျခင္းပါ …
က်ေနာ္ က်ဳိကၼေရာၿမဳိ႕ေရာက္စဥ္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီး က်န္းမာေရးအေျကာင္း ေဆြးေႏြးျကစဥ္ မိတ္ေဆြမွ သူ႔ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ အေတြ႔အျကံုကို ေျပာျပလာခဲ႔ပါတယ္ …
၄င္းေဆးဆရာဟာ တစ္ေန႔ ခရီးတစ္ခုကို သြားဖို႔ ရြာကထြက္လာခဲ႔တယ္ …
လမ္းခုလပ္အေရာက္မွာ ေမြကိုက္(ပိုးထိ)ခံရသူ တစ္ဦးကို ေတြ႔ရေတာ့ သူ႔မွာ ေဆးကမပါလာဘူး … ဒါေျကာင့္ သူဟာ တတ္စြမ္းသမွ် သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႔ျပီး ခရီးကို ဆက္လာခဲ႔တယ္ …
ကိစၥၿပီးလို႔ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ရြာကိုျပန္လာခဲ႔ရာ မေန႔က ပိုးထိလူနာကို သြားသတိရျပီးေတာ့ လူနာဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲသတင္းဝင္ေမးမွဆိုျပီး လူနာရွိရာကို ဝင္လာခဲ႔တယ္ …
အဲဒီမွာ သူအရမ္းအံ့ျသသြားခဲ႔ရတယ္ …
ပိုးထိလူနာတစ္ေယာက္က အေကာင္းပကတိ လယ္ထြန္အလုပ္ လုပ္ေနတာေတြ႔လို႔ေပါ့ …
ဒါနဲ႔ ေဆးဆရာလဲ ပိုးထိလုလင္ကို အံ႔ၾသစြာ ေမးျမန္းမိေတာ့တာေပါ့ …
ပိုးထိထားတဲ႔လုလင္က -ဆရာ က်ေနာ့ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳစုထားခဲ႔တာေက်းဇူးတင္ေျကာင္း …
ဆရာထြက္သြားပီးမျကာဘူး အဖိုးႀကီးတစ္ဦးေရာက္လာတယ္ …
သူက က်ေနာ့ကို ကုသြားတာ ခုဆရာျမင္တဲ႔အတိုင္း က်ေနာ္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္ေနတာပဲလို႔ ျပန္ေျပာျပေတာ့ ေဆးဆရာက သူထင္ထားတာက ပိုးထိထားသူဟာ ေဆးမွီရင္ေတာင္ ဒါေလာက္ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းမယ္မထင္ဘူး …
ဒီေလာက္စြမ္းတဲ႔ေဆးနည္းေတာင္းအံုးမွဆိုျပီး လုလင္ကို အဖိုးႀကီးလိပ္စာေမးျပီး လိုက္သြားခဲ႔တယ္
ဟိုေရာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ရျပီး တပည့္ခံတယ္ …ေဆးနည္းလဲရခဲ႔တယ္ …
ခုပံုမွာျပထားတာက အာတာလြတ္အပင္နဲ႔ အာတာလြတ္ဥပါပဲ …
ခုနက လုလင္ကို ဒီအာတာလြတ္ဥခူးျပီး ဝါးစားခိုင္းလိုက္တာပဲ ျဖစ္တယ္ …
တျခားဘာမွမပါဘူးဆိုတာ သိခဲ႔ရတယ္ …
အဲ႔ဒီေဆးနည္းရျပီးေနာက္ ေဆးဆရာဟာ သူလုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြလုပ္လာခဲ႔တယ္ …
တစ္ေန႔ခရီးသြားရင္း ရြာတစ္ရြာအေရာက္ အိမ္တစ္အိမ္မွာ လူေတြအုပ္အုပ္က်ြက္က်ြက္ဝိုင္းအံုေနတာေတြ႔လို႔ ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့ ပိုးထိလို႔ ေမ်ာေနပီ လို့ျပန္ေျဖျကတယ္ …
ေဆးဆရာလဲ က်ေနာ္တစ္ခ်က္ျကည့္ပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းျပီး သူမွာပါလာတဲ႔ နားျကပ္နဲ႔စမ္းသပ္ျကည့္တယ္ …
နလံုးခုန္ေသးတယ္ …ဒါေျကာင့္ လူနာရွင္ကို က်ေနာ္ကုျကည့္ပါရေစ …လူနာအတြက္ေတာ့ သိပ္အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူးေျပာေတာ့ လူနာရွင္ေတြက ဒီတိုင္းထားတာထက္ ကုျကည့္တာကေကာင္းတယ္ဆိုျပီး ကုသခြင့္ေပးတယ္ …
ဒါနဲ႔ သူလဲ ဒီမွာအာတာလြတ္ဥ ရႏိုင္မလား မရရင္ အာတာလြတ္ အျမစ္ေခါင္းရမလား ခူးယူလာေပးပါလို႔ေတာင္းေတာ့ အာတလြတ္ဥ ရလာတယ္
လူနာက ေမ႔ေနျပီဆိုေတာ့ ျငဳတ္စံုမွာ ထည့္ေထာင္းျပီး နွာေခါင္းကေန ပိုက္နဲ႔ အစာအိမ္ေရာက္ေအာင္ အာတာလြတ္ဥ ေထာင္းထားတဲ႔အရည္ကို ထည့္ေပးလိုက္တာ ၁၅မိနစ္ေလာက္မွာ လူနာ သတိရလာတယ္ …
ေနာက္ နာရီဝက္ မိနွစ္ ၃၀ ေလာက္ျကေတာ့ထထိုင္ေတာ့တာပဲ …လူနာနဲ႔လူနာရွင္ေတြဟာ အရမ္းေက်းဇူးတင္ျကတယ္ …
ဒါဟာ လက္ေတြ႔ထိေရာက္တဲ႔ ေမြကိုက္(ပိုးထိ)လူနာေတြ ရဲ့ ကိုယ့္ေတြျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ …အာတာလြတ္အပင္ဟာ မြန္ျပည္နယ္ ကရင္ျပည္နယ္ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ေအာက္ျမန္မာျပည္ေဒသမ်ားမွာ ေပါက္ေရာက္ျဖစ္ထြန္းမႈ အမ်ားဆံုးပါပဲ …
ေဆးဆရာရဲ့ အမည္ေတာ့ မသိပါဘူး ခင္ဗ်ာ …
ဒါေပမဲ႔ ၄င္းေဆးဆရာဟာ ျမန္မာ့ေဆးနည္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို တတ္က်ြမ္းတဲ့အတြက္ တရားဝင္ ေဆးကုသခြင့္မရွိလို႔ တပ္မေတာ္ကဆက္သြယ္ေပးမႈေျကာင့္ ျမန္မာ့သမားေတာ္ မ်ားေဆးသင္တန္းတက္ေရာက္ေစခဲ႔တာ သင္တန္းကေန ၄င္းဆရာအား အထူးေအာင္အျဖစ္ လက္မွတ္ေပးခဲ႔ေျကာင္း ျကားသိမွတ္သားခဲ႔ရေျကာင္း ျဖည့္စြပ္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္ …
မွတ္ခ်က္။ ။က်ေနာ္တင္ျပခ်က္သည္ ေဆးနည္းကိုသာ အဓိက တင္ျပျခင္း ျဖစ္ေသာေျကာင့္ ေဆးဆရာရဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို က်ေနာ္ အတိအက်မသိပါ …
ဒါေျကာင့္ ေဆးဆရာနဲ႔ပတ္သက္၍ အေျကာင္းအရာမွားလ်င္ က်ေနာ္ အမွတ္မွားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္ …
ဤေဆးနည္းကို မိတ္ေဆြမ်ား ထိေရာက္စြာ အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ တင္ျပအပ္သည္။ Credit
....................
unicode
သူငယ်ချင်းတစ်ဦးထံမှ အတွေ့အကြုံတစ်ခုအား ပြန်လည်မျှဝေ တင်ပြခြင်းပါ …
ကျနော် ကျိုက္မရောမြို့ရောက်စဉ် မိတ်ဆွေတစ်ဦးနှင့် တွေ့ဆုံပြီး ကျန်းမာရေးအကြောင်း ဆွေးနွေးကြစဉ် မိတ်ဆွေမှ သူ့ဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေ့အကြုံကို ပြောပြလာခဲ့ပါတယ် …
၎င်းဆေးဆရာဟာ တစ်နေ့ ခရီးတစ်ခုကို သွားဖို့ ရွာကထွက်လာခဲ့တယ် …
လမ်းခုလပ်အရောက်မှာ မွေကိုက်(ပိုးထိ)ခံရသူ တစ်ဦးကို တွေ့ရတော့ သူ့မှာ ဆေးကမပါလာဘူး … ဒါကြောင့် သူဟာ တတ်စွမ်းသမျှ သက်သာအောင် လုပ်ပေးခဲ့ပြီး ခရီးကို ဆက်လာခဲ့တယ် …
ကိစ္စပြီးလို့နောက်နေ့မနက်မှာ ရွာကိုပြန်လာခဲ့ရာ မနေ့က ပိုးထိလူနာကို သွားသတိရပြီးတော့ လူနာဘယ်လိုအခြေအနေရှိလဲသတင်းဝင်မေးမှဆိုပြီး လူနာရှိရာကို ဝင်လာခဲ့တယ် …
အဲဒီမှာ သူအရမ်းအံ့သြသွားခဲ့ရတယ် …
ပိုးထိလူနာတစ်ယောက်က အကောင်းပကတိ လယ်ထွန်အလုပ် လုပ်နေတာတွေ့လို့ပေါ့ …
ဒါနဲ့ ဆေးဆရာလဲ ပိုးထိလုလင်ကို အံ့သြစွာ မေးမြန်းမိတော့တာပေါ့ …
ပိုးထိထားတဲ့လုလင်က -ဆရာ ကျနော့ကို တတ်နိုင်သလောက် ပြုစုထားခဲ့တာကျေးဇူးတင်ကြောင်း …
ဆရာထွက်သွားပီးမကြာဘူး အဖိုးကြီးတစ်ဦးရောက်လာတယ် …
သူက ကျနော့ကို ကုသွားတာ ခုဆရာမြင်တဲ့အတိုင်း ကျနော် အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်နေတာပဲလို့ ပြန်ပြောပြတော့ ဆေးဆရာက သူထင်ထားတာက ပိုးထိထားသူဟာ ဆေးမှီရင်တောင် ဒါလောက်မြန်မြန်ပြန်ကောင်းမယ်မထင်ဘူး …
ဒီလောက်စွမ်းတဲ့ဆေးနည်းတောင်းအုံးမှဆိုပြီး လုလင်ကို အဖိုးကြီးလိပ်စာမေးပြီး လိုက်သွားခဲ့တယ် …
ဟိုရောက်တော့ အဖိုးကြီးနဲ့ တွေ့ရပြီး တပည့်ခံတယ် …ဆေးနည်းလဲရခဲ့တယ် …
ခုပုံမှာပြထားတာက အာတာလွတ်အပင်နဲ့ အာတာလွတ်ဥပါပဲ …
ခုနက လုလင်ကို ဒီအာတာလွတ်ဥခူးပြီး ဝါးစားခိုင်းလိုက်တာပဲ ဖြစ်တယ် …
တခြားဘာမှမပါဘူးဆိုတာ သိခဲ့ရတယ် …
အဲ့ဒီဆေးနည်းရပြီးနောက် ဆေးဆရာဟာ သူလုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွေလုပ်လာခဲ့တယ် …
တစ်နေ့ခရီးသွားရင်း ရွာတစ်ရွာအရောက် အိမ်တစ်အိမ်မှာ လူတွေအုပ်အုပ်ကျွက်ကျွက်ဝိုင်းအုံနေတာတွေ့လို့ ဘာဖြစ်တာလဲမေးတော့ ပိုးထိလို့ မျောနေပီ လို့ပြန်ဖြေကြတယ် …
ဆေးဆရာလဲ ကျနော်တစ်ချက်ကြည့်ပါရစေလို့ ခွင့်တောင်းပြီး သူမှာပါလာတဲ့ နားကြပ်နဲ့စမ်းသပ်ကြည့်တယ် …
နလုံးခုန်သေးတယ် …ဒါကြောင့် လူနာရှင်ကို ကျနော်ကုကြည့်ပါရစေ …လူနာအတွက်တော့ သိပ်အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူးပြောတော့ လူနာရှင်တွေက ဒီတိုင်းထားတာထက် ကုကြည့်တာကကောင်းတယ်ဆိုပြီး ကုသခွင့်ပေးတယ် …
ဒါနဲ့ သူလဲ ဒီမှာအာတာလွတ်ဥ ရနိုင်မလား မရရင် အာတာလွတ် အမြစ်ခေါင်းရမလား ခူးယူလာပေးပါလို့တောင်းတော့ အာတလွတ်ဥ ရလာတယ်
လူနာက မေ့နေပြီဆိုတော့ ငြုတ်စုံမှာ ထည့်ထောင်းပြီး နှာခေါင်းကနေ ပိုက်နဲ့ အစာအိမ်ရောက်အောင် အာတာလွတ်ဥ ထောင်းထားတဲ့အရည်ကို ထည့်ပေးလိုက်တာ ၁၅မိနစ်လောက်မှာ လူနာ သတိရလာတယ် …
နောက် နာရီဝက် မိနှစ် ၃၀ လောက်ကြတော့ထထိုင်တော့တာပဲ …လူနာနဲ့လူနာရှင်တွေဟာ အရမ်းကျေးဇူးတင်ကြတယ် …
ဒါဟာ လက်တွေ့ထိရောက်တဲ့ မွေကိုက်(ပိုးထိ)လူနာတွေ ရဲ့ ကိုယ့်တွေဖြစ်စဉ်တွေပါပဲ …အာတာလွတ်အပင်ဟာ မွန်ပြည်နယ် ကရင်ပြည်နယ် တနင်္သာရီတိုင်းဒေသကြီးနဲ့ အောက်မြန်မာပြည်ဒေသများမှာ ပေါက်ရောက်ဖြစ်ထွန်းမှု အများဆုံးပါပဲ …
ဆေးဆရာရဲ့ အမည်တော့ မသိပါဘူး ခင်ဗျာ …
ဒါပေမဲ့ ၎င်းဆေးဆရာဟာ မြန်မာ့ဆေးနည်းအတော်များများကို တတ်ကျွမ်းတဲ့အတွက် တရားဝင် ဆေးကုသခွင့်မရှိလို့ တပ်မတော်ကဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် မြန်မာ့သမားတော် များဆေးသင်တန်းတက်ရောက်စေခဲ့တာ သင်တန်းကနေ ၎င်းဆရာအား အထူးအောင်အဖြစ် လက်မှတ်ပေးခဲ့ကြောင်း ကြားသိမှတ်သားခဲ့ရကြောင်း ဖြည့်စွပ် တင်ပြလိုက်ရပါသည် …
မှတ်ချက်။ ။ကျနော်တင်ပြချက်သည် ဆေးနည်းကိုသာ အဓိက တင်ပြခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် ဆေးဆရာရဲ့ ဖြစ်စဉ်ကို ကျနော် အတိအကျမသိပါ …
ဒါကြောင့် ဆေးဆရာနဲ့ပတ်သက်၍ အကြောင်းအရာမှားလျင် ကျနော် အမှတ်မှားခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည် …
ဤဆေးနည်းကို မိတ်ဆွေများ ထိရောက်စွာ အသုံးချနိုင်ရန် တင်ပြအပ်သည်။ Credit
No comments:
Post a Comment