(ေမာင္ထင္၏ "ငဘ" ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွ ကူးသည္။)
ငဘကား ဘာမွမေျပာ။ သမက္ႏွင့္ သမီးကိုေခၚ၍ အိမ္ေထာင္ပစၥည္းမ်ားကို အသယ္ခိုင္းသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေငြစကၠဴလြယ္အိပ္ႀကီးကို ေျဖ၍ အိမ္ေရွ႕ တလင္းျပင္၌ ပံုခ်သည္။
မိေဖာ့က "ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ" ဟုေမးသည္။ သူ႔လင္ ရူးမ်ားရူးလာၿပီလားဟု ေအာင့္ေမ့သည္။
ငဘက စကၠဴမွ အပတ္မ်ားကိုခြာ၍ စကၠဴရြက္မ်ားကို တစ္ရြက္စီတစ္ရြက္စီ ေနေအာင္ ဖြသည္။ ေအာက္က ကနစိုငုတ္ တစ္စႏွစ္စခံထားသည္။
ငါးေထာင္ဖိုးမွ်ေသာ စကၠဴတို႔ကို ယင္းသို႔ တလင္းထဲ၌ ပံုၿပီးေသာ္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ မီးရဲရဲႏွင့္ ျမင္းကသား ထင္းကို ယူလာၿပီးလွ်င္ သၿဂႋဳလ္သမႈ ျပဳေလ၏။
မိေဖာ့က ရင္ဘတ္စည္တီးျဖင့္ "မိနီတို႔၊ ခ်က္ႀကီးတို႔ လာပါဦးဟဲ့ သည္တစ္ခါေတာ့ နင္တို႔အေဖ ရူးပါပေကာဟဲ့" ဟု အသံကုန္ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္သည္။
ခ်က္ႀကီး၊ မိနီႏွင့္ ကေလးမ်ား ဝိုင္းအံုလာၾကသည္။ လႈပ္လႈပ္ရြရြသံၾကား၍ ေဟာ္ရီးတို႔ လူစုလည္း ေျပးလာသည္။ သာအိႏွင့္ ျမတ္ေမႊးတို႔လည္း ဝိုင္းလာၾကသည္။
မိေဖာ့က "အရပ္ကတို႔၊ လုပ္ၾကပါဦး။ က်ဳပ္လင္ေတာ့ ေဆးမိလာပလား မေျပာတတ္ဘူး" ဟု ဆိုျပန္၏။
ခ်က္ႀကီးက "အေမ မငိုနဲ႔၊ မငိုနဲ႔၊ အေဖလုပ္တာ ဒီတစ္ခါ နည္းလမ္းက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အေမ့ မေျပာအားေသးလို႔ဘဲ ဂ်ပန္စကၠဴေတြဟာ မသံုးရေတာ့ဘူး။ အဂၤလိပ္က ေၾကညာၿပီးၿပီ" ဟုဆို၏။
ထိုအခါတြင္ မိေဖာ့လည္း ထမိန္စြန္ေတာင္ဆြဲ၍ မီးပံုနားသို႔ လႊားကနဲကပ္ၿပီးလွ်င္ ငဘ ရိွု႕ထားေသာ စကၠဴပံုႀကီးကို ဝါးျခမ္းျပားႏွင့္ ဖြေပးရင္း တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္ ေရရြတ္ေလသည္။
မီးပံုႀကီးမွ အထက္သို႔ လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္စာ ေလာက္နီးနီး တရိွန္ထိုးတက္ၿပီးမွ ျပန္က်သြားေလသည္။ ကေလးမ်ားက အားရဝမ္းသာ လက္ခုပ္တီး ၾကသည္။ ေဟာ္ရီးႏွင့္ အူရိယာ ကုလားတစ္စုက "ဂ်ပန္ ေတြအားလံုး ဒီလို မာလက တြားတယ္ေနာ္။ ကန္းတယ္ရိွတယ္" ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္။ သာအိႏွင့္ ျမတ္ေမႊး တို႔ကလည္း မီးပံုေရွ႕တြင္ ဝိုင္းဖြဲ႕၍ မဟာမိတ္ နိပြန္တို႔ သူတို႔ ေငြစကၠဴမ်ား ေလာင္စာသင့္သလို သင့္ၾကပါေစရန္ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းၾကသည္။
ငဘက မီးပံုကိုၾကည့္ရင္း ဝမ္းသာဝမ္းနည္း မ်က္ႏွာထား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေတြေနသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္သီးကို ဆုပ္၍ ညာဘက္ကို ေဘးသို႔တန္းၿပီးလွ်င္ တံေတာင္ဆစ္ကို ေထာင့္မွန္က်ေအာင္ ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေျခဖေနာင့္ႏွင့္ ေျမကို ေဆာင့္ေသးသည္။ ငဘသာလွ်င္ ဘုရားေလာင္း ျဖစ္ဘိမူကား ဤမဟာပထဝီ ေျမႀကီးသည္ ထိုဒဏ္ကို မခံရပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ငလွ်င္လႈပ္မိ ေပလိမ့္မည္။
"သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ၿပီ" ဟု ငဘက အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေလသည္။ ကြင္းေနာက္ဖက္ ေတာတန္းကေလးက ငဘေအာ္သလို လိုက္၍ေအာ္သည္။
ငဘက အခုကဲ့သို႔ ေအာ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေအာ္၍ အရသာရိွသားပဲ။ မိမိက တိုင္သံေပးသည္ကို ေတာတန္းကေလးက ေဖာက္လိုက္သည္မွာလည္း နားေထာင္၍ အေကာင္းသားပဲ။
သိုေသာ္ သူ ဘယ္အေရးေတာ္ပံုကို ေအာင္လိုက္ပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။
သူ႔ေရွ႕က မီးပံုကေလးမွာ ျပာက်သြားၿပီးလွ်င္ မြဲသည္ထက္မြဲ၍ လာေလသည္။
အရွင္ႀကီး သခင္ႀကီးတို႔ အားကိုးႏွင့္ ငဘ ေဆာက္တည္လာခဲ့ေသာ ငဘ၏ေနာင္ေရးမွာလည္း ငဘေရွ႕က မီးပံုကေလးထဲတြင္ ပါ၍သြားေလသည္။
ေမာင္ထင္
No comments:
Post a Comment