ခုႏွစ္​ပါးဥစၥာႏွင္​့ လားရာဂတိ

ရာဇျဂိဳလ္ျပည္တြင္ သုပၸဗုဒၶ ဆိုသည့္ အေရျပားေရာဂါသည္ သည္အတိတ္က မေကာင္းမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ ႏူနာေရာဂါ ခံစားရကာ သူမ်ားတကာေပးကမ္း စြန္႕ၾကဲမႈ ကို ငံ့လင့္ကာ မီွခိုစားေသာက္ေနထိုင္ရသူ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ တရားေတာ္ေတြကို နာၾကားခဲ့ရဖူးျပီး သူ၏ ႏွလံုးသား၌ စူးစူးနစ္နစ္ စြဲ၀င္ျပီး ျမတ္ႏိုးစြာ တည္ထားသူျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္ ၏တရားေတာ္မ်ား
ကို ပရိသတ္အစြန္အဖ်ားခပ္ေ၀းေ၀းဆီက နာၾကားခဲ့ရ ေသာ္လည္း တရားေတာ္ကိုနာယူရာ၌ အစဥ္အျမဲနိုးၾကားေနေသာ စိတ္ေၾကာင့္ သုပၸဗုဒၶလူႏူသည္ ေသာတပတၱိဖိုလ္သို႕ပင္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရေလသည္။ တရားေတာ္ကို နာယူရ၍ မိမိရအပ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို ဘုရားရွင္ထံ ေလ်ာက္ထားလိုလာ၏။ ထိုအခါ လူ႕ေလာက၌ ကုသိုလ္ ႏွင့္ပတ္သက္၍ အံ့ၾသဖြယ္၊ ထူးျခားဖြယ္ျဖစ္စရာ ရွိတိုင္း သိၾကားမင္း ၏ ဗိမာန္သည္ တုန္လႈပ္သြားစျမဲ ျဖစ္ရာ ဘံုဗိမာန္ လႈပ္ခါသြား၏။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာ ေတာ္မွာ ရအပ္တဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို သုပၸဗုဒၶ ေလွ်ာက္ထားလိုလာတာပါလား ေသခ်ာေအာင္လို႕သူကို ေတာ့ စစ္ေဆးဦးမွ ျဖစ္မွာ ပါဟု သိၾကားမင္း အၾကံျဖစ္ျပီး….

အို…သုပၸဗုဒၶ၊ သင္ဟာ လူေလာကထဲမွာ ဆင္းရဲတြင္းနက္ လွတဲ့ ၊ ဒုကၡိတသတၱ၀ါ တစ္ခုပါပဲ၊ သူမ်ားေတြထံမွာ လက္ျဖန္႕ေတာင္းခံျပီးမွ စားေသာက္ရတဲ့ ဘ၀နဲ႕ အထီးက်န္ဆန္ ေနသူလည္းျဖစ္တယ္။ ငါ့သင္ကို ကရုဏာျဖစ္လို႕ အပိုင္း အျခား အဆံုးအစ မရွိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို ေပးမယ္။ (သိၾကားမင္းက စကားကို ခဏရပ္တန္႕လိုက္တယ္။) အံ့ၾသျခင္း အမူအရာ မရွိ ၊ သိၾကားမင္းကို ရႈတည္တည္ၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိၾကားမင္းက သူ႕ထက္အလ်င္ဦးစြာ စကားကိုဆက္ေျပာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သင္က ကတိတစ္ခုေတာ့ေပးရမယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ သင္အခုသိခဲ့တဲ့ ဘုရားဟာ ဘုရားမဟုတ္ဘူး၊ တရားဟာ တရားမဟုတ္ဘူး၊ သံဃာ ဟာ သံဃာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာရယ္၊ ငါ့အတြက္ေတာ့ ဘုရားဟာ အက်ိဳးမရွိဘူး၊ တရားဟာ အက်ိဳးမရွိဘူး၊ သံဃာဟာ အက်ိဳးမရွိဘူး ဆိုတာကို လက္ခံထားေပးဖို႕၊ ျပီးေတာ့လက္ခံထားတဲ့အတိုင္း ၾကံဳရာေနရာတိုင္းမွာ ေျပာဆိုေနဖို႕႔ပါပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ သင့္အတြက္ သံုးမကုန္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြ အခုခ်က္ခ်င္းရေစမယ္။

သုပၸဗုဒၶ၏ အၾကည့္ေတြက ခက္ထန္မာေက်ာေသာ စူးစူးရွရွ အသြင္ေျပာင္းသြားျပီး တင္းမာျပတ္သားေသာ အသံျဖင့္ သိၾကားမင္းအား ေမးပါတယ္။ အခုလိုလာေျပာေနတာ သင္က ဘယ္သူမို႕လို႕လဲ….။

ငါလား …ငါကသိၾကာမင္းပဲ သုပၸဗုဒၶ

သုပၸဗုဒက ေခါင္းကိုညိတ္ရင္း သင္က သိၾကာမင္းတဲ့လား၊ ေအးေလ သင္က သိၾကားမင္းဆိုရင္လည္း မိုက္မဲလြန္း၊ အရွက္ကင္းပလြန္း၊ မေကာင္းမႈနဲ႕ ျပည့္စံုေနမယ့္ သိၾကားမင္းပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သင္နဲ႕ငါဟာ စကားေျပာဖို႕ေတာင္ ဘယ္လိုမွ် မေလ်ာက္ပတ္တာအမွန္ပဲ…။ သင္က ငါ့ကို မေကာင္းရာ ဘ၀ရွိတဲ့သူ၊ သူဆင္းရဲ၊ အထီးက်န္ဆိုျပီး စြပ္စြဲတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ရွိသူ မဟုုတ္ဘူး၊ လူဆင္းရဲလည္းမဟုတ္ အထီးမက်န္ဘူး၊ ငါဟာ ခ်မ္းသာျခင္းကို ေရာက္ေနတဲ့သူ။ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ၾကြယ္၀တဲ့သူျဖစ္ေနလို႕ပဲ။

သင့္စကားအရာက ငါ့အခု ေတြ႕ျမင္ေနရတာနဲ႕ တျခားစီျဖစ္ေနပါလား။

ဒါေၾကာင့္သင္သိၾကားမင္းကို မိုက္မဲလြန္းေလစြလို႕ ေျပာရတာပဲ။ ရတနာသံုးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ျခင္း လကၡဏာရွိတဲ့ သဒၶါ ဥစၥာ၊ စာရိတၱ ၀ါရိတၱျဖစ္တဲ့ သီလ ဥစၥာ၊ မေကာင္းမႈ ကို ရွက္တတ္ျခင္းရွိတဲ့ ဟိရိ ဥစၥာ၊မေကာင္းမႈကို ထိတ္လန္႕ျခင္း လကၡဏာရွိတဲ့ ၾသတၱပၸ ဥစၥာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြကို အၾကားအျမင္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ သုတ ဥစၥာ၊ ခ်ီးေျမွာက္ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲျခင္းျဖစ္တဲ့ စာဂ ဥစၥာ၊ ယထာဘူတသဘာ၀ကို သိနိုင္စြမ္းတဲ့ပညာဥစၥာ ေတြဟာ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမေတြမွာ ရွိတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ တရားေတြ နဲ႕ျပည့္စံုေနတဲ့ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမကို မဆင္းရဲတဲ့သူ၊ မ်ားစြာေသာ ဥစၥာရွိတဲ့သူလို႕ ဘုရားအစရွိတဲ့ ပညာရွိေတြက မိန္႕ဆိုေတာ္မူၾကတယ္။

အဲဒီ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ရား ၇ပါးနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့ ေယာက်္ား၊ မိန္းမေတြရဲ႕ အသက္ရွည္ျခင္းဟာ လည္း အခ်ည္းအႏွီးမဟုတ္ဘဲ အက်ိဳးရွိတဲ့ အသက္ရွည္ျခင္း လို႕ မိန္႕ဆိုေတာ္မူၾကေသး တယ္။ ဒီမွာ သိၾကားမင္း၊ အဲဒီ သူေတာ္ေကာင္း ဥစၥာေတြဟာ ငါ့ သႏၱာန္မွာ ထင္ရွားရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါဟာ သူဆင္းရဲမဟုတ္ဘူး၊ အထီးက်န္သူမဟုတ္ဘူး၊ ဥစၥာမ်ားစြာရွိတဲ့သူပဲ ျဖစ္တယ္ သိၾကားမင္း။

သုပၸဗုဒၶ၏ တံုျပန္ေျပာဆိုမႈကို သိၾကားမင္းက လြန္စြာႏွစ္သက္ သေဘာက်သြား၏။ ရတနာ သံုးပါးကို မၾကည္ညိဳေစနိုင္ရန္ ဥစၥာဓနျဖင့္ ျဖားေယာင္း၍ မရမွန္းသိသြား၏။သုပၸဗုဒၶ အနားမွ ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္ျပီးေနာက္ ဘုရားရွင္ထံ သိၾကားမင္းေရာက္ရွိလာ၏။ ထို႕ေနာက္ သုပၸဗုဒၶႏွင့္ သိၾကားမင္းတို႕ အျပန္အလွန္ေျပာစကားမ်ားကို ဘုရားရွင္အားေလ်ာက္ထားရာ…

ဒကာေတာ္ သိၾကားမင္း သင္လိုမ်ိဳး သိၾကားမင္း ရာေထာင္ ေပါင္းမ်ားစြာက သုပၸဗုဒၶ ဆီကိုသြားျပီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႕ဘယ္လိုပဲ ေသြးေဆာင္ေျပာေျပာ သင္တို႕ စြမ္းနိုင္ၾကမည္မဟုတ္။ သဒၶါတရား၏ အံ့ဖြယ္သတိၱကို တန္ခိုးအရာ၌ ဖန္ဆင္းနိုင္ေသာ နတ္၊ သိၾကားမ်ားပင္ ဖ်က္ဆီးရန္ မစြမ္းသာေပ။ သိၾကားမင္းလည္း ဘုရားရွင္ေရွ႕မွ ခြင့္ပန္ရွိခိုးကာ ဗိမာန္သို ျပန္လာခဲ့ေလ၏။

သုပၸဗုဒၶ မွာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႕ သြားျပီးဘုရားရွင္ကို ရွိခိုး၀တ္ျဖည့္ျပီး မိမိရရွိခဲ့ေသာ တရားဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးမ်ားကို ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္းစြာ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ဘုရားရွင္က သူ႕ကို သာဓုေခၚဆိုကာ ခ်ီးေျမာက္၏။ ေက်ာင္းေတာ္မွ အျပန္တြင္ သူ႕ကို ပ်ိဳမ်စ္ေသာ ႏြားမတစ္ေကာင္က ေ၀ွ႕သတ္လိုက္ေလသည္။ သုပၸဗုဒၶအား ႏြားမေ၀ွ႕သတ္ျခင္းကို အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ရဟန္းမ်ားသိသြားၾကသည္။ မိမိျပဳခဲ့မိေသာကံ တို႕သည္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစ ေပ်ာက္ပ်က္ရိုးထံုးစံမရွိ၊ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ပင္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရ ခဲ့ေသာ္ ကာလျခားခ်င္ျခားမည္ ဘ၀ျခားခ်င္ျခားမည္ အခ်ိန္ျခားခ်င္ျခားမည္ ကံတို႕၏ အက်ိဳးတရားက မည္သူတို႕မွ် ေရွာင္လြဲမရေခ်။

စင္စစ္ေသာ္ကား သုပၸဗုဒၶကို ေ၀ွ႕သတ္လိုက္ေသာ ႏြားမသည္ ရိုးရိုးႏြားမ မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေသာ ဘီလူးမသည္ ပုကၠဳသာတိမင္း၊ အရွင္ ဗာဟိယဒါရုစီရိယ၊ ခိုးဆိုးသတ္သမား တမၺာဒါဌိက ႏွင့္ သုပၸဗုဒၶလူႏူ ထို၄ ဦးစလံုး၏ ဘ၀ တစ္ရာစီတိုင္ေအာင္ ႏြားမေယာင္ေဆာင္၍ သတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

ထိုေလးေယာက္တို႕သည္ ေ၀းကြားေသာ ေရွးကာလတစ္ခုဆီက သူေဌးသားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ထိုအခိ်န္က ျပည္တန္ဆာမ ကို ဥယ်ာဥ္ဆီေခၚေဆာင္ျပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ခံစားေမြ႕ေလ်ာ္ျပီး အသျပာကို မေပးလိုၾကေတာေပ။ ထို႕အျပင္ျပည္တန္ဆာမ ၏ အဆင္ရတနာမ်ားကို ပါ တက္မက္လာ၏။ ထိုအၾကံကို သိ၍ မိမိႏွင့္ေပ်ာ္ပါးျပီးမွာ မိမိကိုသတ္၍ မျပဳသင့္ေသာ အၾကံကို သူတို႕ၾကံရက္ေလျခင္းဟု ၀မ္းနည္းကာ တိုင္တည္ ဆုေတာင္းေလသည္။ အကြၽန္ုပ္ကို သတ္ပါက အကြၽနု္ပ္ဟာ ဘ၀ တစ္ခုမွာ ဘီလူးမျဖစ္ျပီး သူတို႕ကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ျပန္လည္သတ္စြမ္းနိုင္သူျဖစ္ရလိုပါတယ္။ အကုသိုလ္သည္ တစ္ၾကိမ္သာရွိခဲ့ေသာ္လည္း တန္ျပန္အက်ိဳးခံစားရမႈက ဘ၀တစ္ရာစီ တိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရေလ သည္။

ဆက္လက္ျပီး ရဟန္းမ်ားက သုပၸဗုဒၶ ႏူနာစြဲကပ္ရျခင္းကို ဘုရားရွင္အား ေမးျမန္း ေလ်ာက္ထားျပန္ရာ…

ေသာတာပတၱိဖိုလ္ သို႕ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေသာ သုပၸဗုဒၶ၏ လားရာသည္ တာ၀တိ ံ သာနတ္ျပည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႕ေတာ္မူ၏။ ထို႕ေနာက္သုပၸဗုဒၶ သည္ ဘ၀ေဟာင္း တစ္ခုတြင္ တဂရသိခီအမည္ရွိ ပေစၥက ဗုဒၶါကို ေတြ႕ျမင္ရျပီး တံေတြးေထြးးကာ မရိုေသ ေသာ ျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ ကာလၾကည္ရွည္စြာ ငရဲ၌ က်က္ခဲ့ရဖူး၏။ ထိုမွ လြန္ေသာ္လည္း ကံ အက်ိဳး၏ အၾကြင္းအက်န္အစြမ္းေၾကာင့္ ယခုဘ၀၌ ႏူနာစြဲကပ္ရေၾကာင္းဆက္လက္ မိန္႕ေတာ္မူေလသည္။

သံသရာခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရာမွာ ကိုယ္စီ ဘ၀အသီးသီးရၾကအခါမွာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၍ ခံစားရေသာ အေကာင္းအဆိုး အက်ိဳးတရားမ်ားသည္ အတိတ္ဘ၀မ်ားဆီမွ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ခဲ့ေေသာ ကံသံုးပါးတို႕ ၏ အေၾကာင္းတရားမ်ားပါ၀င္ ပတ္သက္သင့္ သေလာက္ ပါ၀င္ေနေလသည္။ တဖန္ ယခုဘ၀၌ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ သည့္ ကံအေၾကာင္းတို႕က အနာဂတ္ဘ၀ကို ထပ္မံပံုေဖာ္ေပးမည့္ အက်ိဳးတရားတို႕သာျဖစ္ေၾကာင္း….သုပၸဗုဒၶ ဇတ္လမ္းေလးက ဥပမာ ပုံေဆာင္ေနပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လိုက္နာ က်င့္သံုး နိုင္ၾကပါေစ၊ က်င့္သံုးၾကပါစို႕လို႕တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Credit: အရွင္ေတဇနိယ(အုတ္ဖို)
မွတဆင့္(မူၾကိဳဆရာ)
# Unicode Version ျဖင့္ ဖတ္ပါ #
ရာဇဂြိုလ်ပြည်တွင် သုပ္ပဗုဒ္ဓ ဆိုသည့် အရေပြားရောဂါသည် သည်အတိတ်က မကောင်းမှု တစ်ခုကြောင့် နူနာရောဂါ ခံစားရကာ သူများတကာပေးကမ်း စွန့်ကြဲမှု ကို ငံ့လင့်ကာ မှီခိုစားသောက်နေထိုင်ရသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဘုရားရှင်ဟောကြားတော် မူသော တရားတော်တွေကို နာကြားခဲ့ရဖူးပြီး သူ၏ နှလုံးသား၌ စူးစူးနစ်နစ် စွဲဝင်ပြီး မြတ်နိုးစွာ တည်ထားသူဖြစ်၏။

ဘုရားရှင် ၏တရားတော်များ
ကို ပရိသတ်အစွန်အဖျားခပ်ဝေးဝေးဆီက နာကြားခဲ့ရ သော်လည်း တရားတော်ကိုနာယူရာ၌ အစဉ်အမြဲနိုးကြားနေသော စိတ်ကြောင့် သုပ္ပဗုဒ္ဓလူနူသည် သောတပတ္တိဖိုလ်သို့ပင် ဆိုက်ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ တရားတော်ကို နာယူရ၍ မိမိရအပ်သော ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို ဘုရားရှင်ထံ လျောက်ထားလိုလာ၏။ ထိုအခါ လူ့လောက၌ ကုသိုလ် နှင့်ပတ်သက်၍ အံ့သြဖွယ်၊ ထူးခြားဖွယ်ဖြစ်စရာ ရှိတိုင်း သိကြားမင်း ၏ ဗိမာန်သည် တုန်လှုပ်သွားစမြဲ ဖြစ်ရာ ဘုံဗိမာန် လှုပ်ခါသွား၏။ မြတ်စွာဘုရားရဲ့သာသနာ တော်မှာ ရအပ်တဲ့ ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို သုပ္ပဗုဒ္ဓ လျှောက်ထားလိုလာတာပါလား သေချာအောင်လို့သူကို တော့ စစ်ဆေးဦးမှ ဖြစ်မှာ ပါဟု သိကြားမင်း အကြံဖြစ်ပြီး….

အို…သုပ္ပဗုဒ္ဓ၊ သင်ဟာ လူလောကထဲမှာ ဆင်းရဲတွင်းနက် လှတဲ့ ၊ ဒုက္ခိတသတ္တဝါ တစ်ခုပါပဲ၊ သူများတွေထံမှာ လက်ဖြန့်တောင်းခံပြီးမှ စားသောက်ရတဲ့ ဘဝနဲ့ အထီးကျန်ဆန် နေသူလည်းဖြစ်တယ်။ ငါ့သင်ကို ကရုဏာဖြစ်လို့ အပိုင်း အခြား အဆုံးအစ မရှိတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာကို ပေးမယ်။ (သိကြားမင်းက စကားကို ခဏရပ်တန့်လိုက်တယ်။) အံ့သြခြင်း အမူအရာ မရှိ ၊ သိကြားမင်းကို ရှုတည်တည်ကြည့်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သိကြားမင်းက သူ့ထက်အလျင်ဦးစွာ စကားကိုဆက်ပြောပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သင်က ကတိတစ်ခုတော့ပေးရမယ်။ ဘာလဲဆိုရင် သင်အခုသိခဲ့တဲ့ ဘုရားဟာ ဘုရားမဟုတ်ဘူး၊ တရားဟာ တရားမဟုတ်ဘူး၊ သံဃာ ဟာ သံဃာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာရယ်၊ ငါ့အတွက်တော့ ဘုရားဟာ အကျိုးမရှိဘူး၊ တရားဟာ အကျိုးမရှိဘူး၊ သံဃာဟာ အကျိုးမရှိဘူး ဆိုတာကို လက်ခံထားပေးဖို့၊ ပြီးတော့လက်ခံထားတဲ့အတိုင်း ကြုံရာနေရာတိုင်းမှာ ပြောဆိုနေဖို့ပါပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင် သင့်အတွက် သုံးမကုန်တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ အခုချက်ချင်းရစေမယ်။

သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ အကြည့်တွေက ခက်ထန်မာကျောသော စူးစူးရှရှ အသွင်ပြောင်းသွားပြီး တင်းမာပြတ်သားသော အသံဖြင့် သိကြားမင်းအား မေးပါတယ်။ အခုလိုလာပြောနေတာ သင်က ဘယ်သူမို့လို့လဲ….။

ငါလား …ငါကသိကြာမင်းပဲ သုပ္ပဗုဒ္ဓ

သုပ္ပဗုဒက ခေါင်းကိုညိတ်ရင်း သင်က သိကြာမင်းတဲ့လား၊ အေးလေ သင်က သိကြားမင်းဆိုရင်လည်း မိုက်မဲလွန်း၊ အရှက်ကင်းပလွန်း၊ မကောင်းမှုနဲ့ ပြည့်စုံနေမယ့် သိကြားမင်းပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒီတော့ သင်နဲ့ငါဟာ စကားပြောဖို့တောင် ဘယ်လိုမျှ မလျောက်ပတ်တာအမှန်ပဲ…။ သင်က ငါ့ကို မကောင်းရာ ဘဝရှိတဲ့သူ၊ သူဆင်းရဲ၊ အထီးကျန်ဆိုပြီး စွပ်စွဲတယ်လေ။ တကယ်တော့ ငါဟာ မကောင်းတဲ့ဘဝရှိသူ မဟုုတ်ဘူး၊ လူဆင်းရဲလည်းမဟုတ် အထီးမကျန်ဘူး၊ ငါဟာ ချမ်းသာခြင်းကို ရောက်နေတဲ့သူ။ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ကြွယ်ဝတဲ့သူဖြစ်နေလို့ပဲ။

သင့်စကားအရာက ငါ့အခု တွေ့မြင်နေရတာနဲ့ တခြားစီဖြစ်နေပါလား။

ဒါကြောင့်သင်သိကြားမင်းကို မိုက်မဲလွန်းလေစွလို့ ပြောရတာပဲ။ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ့အကျိုးကို ယုံကြည်ခြင်း လက္ခဏာရှိတဲ့ သဒ္ဓါ ဥစ္စာ၊ စာရိတ္တ ဝါရိတ္တဖြစ်တဲ့ သီလ ဥစ္စာ၊ မကောင်းမှု ကို ရှက်တတ်ခြင်းရှိတဲ့ ဟိရိ ဥစ္စာ၊မကောင်းမှုကို ထိတ်လန့်ခြင်း လက္ခဏာရှိတဲ့ သြတ္တပ္ပ ဥစ္စာ၊ သူတော်ကောင်းတရားတွေကို အကြားအမြင်များတယ်ဆိုတဲ့ သုတ ဥစ္စာ၊ ချီးမြှောက်ပေးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းဖြစ်တဲ့ စာဂ ဥစ္စာ၊ ယထာဘူတသဘာဝကို သိနိုင်စွမ်းတဲ့ပညာဥစ္စာ တွေဟာ ယောကျာ်း၊ မိန်းမတွေမှာ ရှိတတ်ကြတယ်။ အဲဒီ တရားတွေ နဲ့ပြည့်စုံနေတဲ့ ယောကျာ်း၊ မိန်းမကို မဆင်းရဲတဲ့သူ၊ များစွာသော ဥစ္စာရှိတဲ့သူလို့ ဘုရားအစရှိတဲ့ ပညာရှိတွေက မိန့်ဆိုတော်မူကြတယ်။

အဲဒီ သူတော်ကောင်းတစ်ရား ၇ပါးနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ ယောကျ်ား၊ မိန်းမတွေရဲ့ အသက်ရှည်ခြင်းဟာ လည်း အချည်းအနှီးမဟုတ်ဘဲ အကျိုးရှိတဲ့ အသက်ရှည်ခြင်း လို့ မိန့်ဆိုတော်မူကြသေး တယ်။ ဒီမှာ သိကြားမင်း၊ အဲဒီ သူတော်ကောင်း ဥစ္စာတွေဟာ ငါ့ သန္တာန်မှာ ထင်ရှားရှိတယ်။ ဒါ့ကြောင့် ငါဟာ သူဆင်းရဲမဟုတ်ဘူး၊ အထီးကျန်သူမဟုတ်ဘူး၊ ဥစ္စာများစွာရှိတဲ့သူပဲ ဖြစ်တယ် သိကြားမင်း။

သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ တုံပြန်ပြောဆိုမှုကို သိကြားမင်းက လွန်စွာနှစ်သက် သဘောကျသွား၏။ ရတနာ သုံးပါးကို မကြည်ညိုစေနိုင်ရန် ဥစ္စာဓနဖြင့် ဖြားယောင်း၍ မရမှန်းသိသွား၏။သုပ္ပဗုဒ္ဓ အနားမှ ကိုယ်ရောင် ဖျောက်ပြီးနောက် ဘုရားရှင်ထံ သိကြားမင်းရောက်ရှိလာ၏။ ထို့နောက် သုပ္ပဗုဒ္ဓနှင့် သိကြားမင်းတို့ အပြန်အလှန်ပြောစကားများကို ဘုရားရှင်အားလျောက်ထားရာ…

ဒကာတော် သိကြားမင်း သင်လိုမျိုး သိကြားမင်း ရာထောင် ပေါင်းများစွာက သုပ္ပဗုဒ္ဓ ဆီကိုသွားပြီး စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေနဲ့ဘယ်လိုပဲ သွေးဆောင်ပြောပြော သင်တို့ စွမ်းနိုင်ကြမည်မဟုတ်။ သဒ္ဓါတရား၏ အံ့ဖွယ်သတ္တိကို တန်ခိုးအရာ၌ ဖန်ဆင်းနိုင်သော နတ်၊ သိကြားများပင် ဖျက်ဆီးရန် မစွမ်းသာပေ။ သိကြားမင်းလည်း ဘုရားရှင်ရှေ့မှ ခွင့်ပန်ရှိခိုးကာ ဗိမာန်သို ပြန်လာခဲ့လေ၏။

သုပ္ပဗုဒ္ဓ မှာ ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်သို့ သွားပြီးဘုရားရှင်ကို ရှိခိုးဝတ်ဖြည့်ပြီး မိမိရရှိခဲ့သော တရားဂုဏ်တော်ကျေးဇူးများကို ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစွာ လျှောက်ထားလေ၏။ ဘုရားရှင်က သူ့ကို သာဓုခေါ်ဆိုကာ ချီးမြောက်၏။ ကျောင်းတော်မှ အပြန်တွင် သူ့ကို ပျိုမျစ်သော နွားမတစ်ကောင်က ဝှေ့သတ်လိုက်လေသည်။ သုပ္ပဗုဒ္ဓအား နွားမဝှေ့သတ်ခြင်းကို အချိန်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ရဟန်းများသိသွားကြသည်။ မိမိပြုခဲ့မိသောကံ တို့သည် ကုသိုလ်ဖြစ်စေ၊ အကုသိုလ်ဖြစ်စေ ပျောက်ပျက်ရိုးထုံးစံမရှိ၊ မျက်မှောက်ဘဝ၌ ပင် အကျိုးပေးခွင့် မရ ခဲ့သော် ကာလခြားချင်ခြားမည် ဘဝခြားချင်ခြားမည် အချိန်ခြားချင်ခြားမည် ကံတို့၏ အကျိုးတရားက မည်သူတို့မျှ ရှောင်လွဲမရချေ။

စင်စစ်သော်ကား သုပ္ပဗုဒ္ဓကို ဝှေ့သတ်လိုက်သော နွားမသည် ရိုးရိုးနွားမ မဟုတ် တစ်ယောက်သော ဘီလူးမသည် ပုက္ကုသာတိမင်း၊ အရှင် ဗာဟိယဒါရုစီရိယ၊ ခိုးဆိုးသတ်သမား တမ္ဗာဒါဌိက နှင့် သုပ္ပဗုဒ္ဓလူနူ ထို၄ ဦးစလုံး၏ ဘ၀ တစ်ရာစီတိုင်အောင် နွားမယောင်ဆောင်၍ သတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။

ထိုလေးယောက်တို့သည် ဝေးကွားသော ရှေးကာလတစ်ခုဆီက သူဌေးသားများ ဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ထိုအချိန်က ပြည်တန်ဆာမ ကို ဥယျာဉ်ဆီခေါ်ဆောင်ပြီး စည်းစိမ်ချမ်းသာ ခံစားမွေ့လျော်ပြီး အသပြာကို မပေးလိုကြတောပေ။ ထို့အပြင်ပြည်တန်ဆာမ ၏ အဆင်ရတနာများကို ပါ တက်မက်လာ၏။ ထိုအကြံကို သိ၍ မိမိနှင့်ပျော်ပါးပြီးမှာ မိမိကိုသတ်၍ မပြုသင့်သော အကြံကို သူတို့ကြံရက်လေခြင်းဟု ဝမ်းနည်းကာ တိုင်တည် ဆုတောင်းလေသည်။ အကျွန်ုပ်ကို သတ်ပါက အကျွနု်ပ်ဟာ ဘ၀ တစ်ခုမှာ ဘီလူးမဖြစ်ပြီး သူတို့ကို အကြိမ်များစွာ ပြန်လည်သတ်စွမ်းနိုင်သူဖြစ်ရလိုပါတယ်။ အကုသိုလ်သည် တစ်ကြိမ်သာရှိခဲ့သော်လည်း တန်ပြန်အကျိုးခံစားရမှုက ဘဝတစ်ရာစီ တိုင်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရလေ သည်။

ဆက်လက်ပြီး ရဟန်းများက သုပ္ပဗုဒ္ဓ နူနာစွဲကပ်ရခြင်းကို ဘုရားရှင်အား မေးမြန်း လျောက်ထားပြန်ရာ…

သောတာပတ္တိဖိုလ် သို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့သော သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ လားရာသည် တာဝတိ ံ သာနတ်ပြည်ဖြစ်ကြောင်း မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက်သုပ္ပဗုဒ္ဓ သည် ဘဝဟောင်း တစ်ခုတွင် တဂရသိခီအမည်ရှိ ပစ္စေက ဗုဒ္ဓါကို တွေ့မြင်ရပြီး တံတွေးထွေးးကာ မရိုသေ သော ပြစ်မှားမှုကြောင့် ကာလကြည်ရှည်စွာ ငရဲ၌ ကျက်ခဲ့ရဖူး၏။ ထိုမှ လွန်သော်လည်း ကံ အကျိုး၏ အကြွင်းအကျန်အစွမ်းကြောင့် ယခုဘဝ၌ နူနာစွဲကပ်ရကြောင်းဆက်လက် မိန့်တော်မူလေသည်။

သံသရာခရီးကို လျှောက်လှမ်းကြရာမှာ ကိုယ်စီ ဘဝအသီးသီးရကြအခါမှာ မျက်မှောက်ဘဝ၍ ခံစားရသော အကောင်းအဆိုး အကျိုးတရားများသည် အတိတ်ဘဝများဆီမှ ပြုမှုဆောင်ရွက်ခဲ့ေသော ကံသုံးပါးတို့ ၏ အကြောင်းတရားများပါဝင် ပတ်သက်သင့် သလောက် ပါဝင်နေလေသည်။ တဖန် ယခုဘဝ၌ ပြုမှုဆောင်ရွက် သည့် ကံအကြောင်းတို့က အနာဂတ်ဘဝကို ထပ်မံပုံဖော်ပေးမည့် အကျိုးတရားတို့သာဖြစ်ကြောင်း….သုပ္ပဗုဒ္ဓ ဇတ်လမ်းလေးက ဥပမာ ပုံဆောင်နေပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သူတော်ကောင်းတရားများ လိုက်နာ ကျင့်သုံး နိုင်ကြပါစေ၊ ကျင့်သုံးကြပါစို့လို့တိုက်တွန်းလိုက်ရပါတယ်။
ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ။
Credit: အရှင်တေဇနိယ(အုတ်ဖို)
မှတဆင့်(မူကြိုဆရာ)