လူႀကီး ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ႐ွိတယ္။
တစ္မ်ိဳးက အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမ်ွ တေန႔
တျခား ပိုပိုႀကီး ယဥ္ေက်းလိမၼာလာတဲ့ လူႀကီး၊
ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ အသက္ႀကီးေလ တေန႔
တျခား ပိုပိုၿပီးမိုက္လာတဲ့ ႀကီးမိုက္လူႀကီးေပါ့။
ပထမ အမ်ိဳးအစားလူႀကီးက အေတြ႔အၾကံဳေတြ
ထဲက သင္ခန္းစာထုတ္ယူတတ္တဲ့အတြက္
အျမင္မေတာ္တိုင္း ဝင္မေျပာေတာ့ဘူး။သေဘာ
မက်တိုင္း ဝင္မပါေတာ့ဘူး။"သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခု"လို႔ သေဘာထားၿပီး ဥေပကၡာတရား
လက္ကိုင္ထားတတ္တယ္။ေရငံုႏူတ္ပိတ္ ခပ္မ
ဆိတ္ေနတတ္တယ္။စိတ္ထဲမွာ ယားက်ိယားက်ိ
ျဖစ္လာရင္ေတာင္ ဝင္ၿပီးမေျပာမိ မပါမိေအာင္
ပုတီးစိတ္ တရားသေဘာ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းလို႔
ျဖစ္ေစ ကံသံုးပါး ခြၽန္းအုပ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထား
တတ္တယ္။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ေလာကဓံအထုအ
ေထာင္း အ႐ိုက္အပုတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲခံရ
ခံရ သင္ခန္းစာ ထုတ္မယူတတ္ဘူး။ေနာင္တ
လည္း မရဘူး။အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ ဝင္
ေျပာလိုက္တယ္။မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုရင္ ဝင္စြက္
လိုက္တယ္။မတရားဘူးဆိုရင္ ဝင္တားလိုက္
တယ္။လူတကာရဲ႕အပူကို ကိုယ့္အပူလုပ္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္ၿမိဳက္ေစတယ္။ကိုယ္၏
ခ်မ္းသာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ဘဝရဲ႕ၿငိမ္း
ခ်မ္းျခင္းဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မခံစားရပါဘူး။
ဒီလိုလူမ်ိဳးကိုမွ လူမိုက္မေခၚရင္ ဘယ္သူ႔ကို
လူမိုက္ေခၚရေတာ့မွာလဲ။
လူ႔ေလာကႀကီးတခုလံုးမွာ လူလိမၼာေတြ၊
ဥေပကၡာတရားလက္ကိုင္ထားသူေတြ ပိုမ်ားေန
ၾကတယ္။ကိုယ့္မထိသေရႊ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ၾကားက
ေန အမုန္းခံရမွာလဲဆိုၿပီး ခပ္ကင္းကင္းေနလိုက္
တယ္။ကိုယ့္ကို လက္ေတြ႔ထိလာေတာ့မွ နာရ
ေကာင္းမွန္းသိၿပီး ေအာ္ၾကဟစ္ၾက ေလေတာ့
တယ္။
မဆိုင္ရင္ ဝင္မေျပာဘူး၊ဝင္မစြက္ဘူး၊ဝင္မပါဘူး
လို႔ေနရင္းနဲ႔ ကိုယ့္နဲ႔တိုက္႐ိုက္ဆိုင္လာတဲ့အခါ
က်ေတာ့ အမ်ားႀကီးေနာက္က်သြားလို႔ ေနာင္တ
ရခဲ့ရင္လည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။အဲဒါ
ေၾကာင့္ ေလာကႀကီးမွာ လူလိမၼာေတြ သိပ္မ်ား
လြန္းေနလည္း မေကာင္းပါဘူး။မသူေတာ္ေတြ
ႀကီးစိုးႏိုင္ပါတယ္။မေကာင္းတာ မမွန္တာ မတရားတာေတြကိုေတြ႔ရင္ အမုန္းခံၿပီးေျပာဖို႔ လိုပါတယ္။ေလာကႀကီးလွပေစခ်င္သူ မွန္သမ်ွ
ေျပာကိုေျပာရပါ့မယ္။
စာနယ္ဇင္းသမားဆိုတာ မွန္တာေျပာရရင္ မိုက္
လို႔လုပ္ေနၾကသူမ်ားပါတယ္။ခ်မ္းသာတဲ့ သတင္းသမား ဘယ္ေခါတ္ကမွမ႐ွိပါဘူး။
ရရစားစားေတြ မ်ားပါတယ္။အဂၤလိပ္ေခါတ္
လူမိုက္ဌားၿပီး ဓားထိုးခံရလို႔ ေသခဲ့ရတဲ့ ဆရာသင္လို အယ္ဒီတာမ်ိဳး႐ွိသလို၊လြတ္လပ္
ၿပီးေနာက္ပိုင္းေခါတ္ေတြမွာလည္း ေထာင္က်
ကြၽန္းက် နရသိမ္စံေတြ မနည္းလွပါဘူး။အသာ
စံဖို႔အေၾကာင္း လံုးလံုးမ႐ွိဘဲ အနာခံဖို႔ခ်ည္း ေန
ရမွာကို သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ေနၾကသူေတြျဖစ္လို႔
လူမိုက္ေတြလို႔ ေျပာတာပါ။
ဒီလိုလူမိုက္ေတြဟာ လူမိုက္ေပမယ့္ က်က္သေရ႐ွိတဲ့ လူမိုက္ေတြျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံကိုက်က္သေရ႐ွိေအာင္ အနာခံ အမုန္းခံၿပီး လုပ္ေနၾကသူေတြျဖစ္တယ္။အျမင္မေတာ္တာ
အၾကားမေတာ္တာ မွန္သမ်ွကို သတိတရားရၿပီး
ျပဳျပင္ႏိုင္ၾကေအာင္ ေထာက္ျပေနၾကတာ ျဖစ္
တယ္။ေ႐ွးအခါကဆိုရင္ ႐ွင္ဘုရင္မ်ားဟာ
တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနမွန္၊ ႏိုင္ငံသူ/သားေတြ
ရဲ႕ ဘဝအမွန္ သိရဖို႔အတြက္ စြန္႔စြန္႔စားစား ႐ုပ္
ဖ်က္ၿပီး စနည္းနာထြက္ၾကရတယ္။ခုေခါတ္
ေတာ့ သတင္းမီဒီယာေက်းဇူးေၾကာင့္ တိုင္းျပည္
တဝွမ္း အေျခအေနမွန္ေတြကို ထိုင္ရာမထ သိ
ႏိုင္ၾကတဲ့အတြက္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ႏိုင္လာခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သတင္းမီဒီယာဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕
လက္ရံုးျဖစ္တယ္။အင္မတန္ အားကိုးရတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
No comments:
Post a Comment