# ေမာင္နန္းေဝ(ဗန္းေမာ္) #
.......................
ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္အလြန္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အစ
မိုင္တိုင္(၄၂၀)မွာ"ခါးပတ္"ဆိုတဲ့႐ြာကေလးရွိၿပီး
ကားလမ္း ဘယ္ဘက္နံေဘးကိုၾကည့္လိုက္ရင္
ဇရပ္ငယ္တစ္ခုေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ဇရပ္ေပၚမယ္ခ်ိတ္ထားက"၂၁ ရာစု ပင္လုံအားႀကိဳဆိုပါ၏"ဆိုတဲ့
နဖူးစီး ဗီနိုင္းတစ္ခု။
ဇရပ္ထဲမွာေတာ့ေပေပတူးတူး၊ နံနံေစာ္ေစာ္နဲ႔ မုတ္ဆိတ္ပါးသိုင္းဗရပ်စ္၊
မ်က္နွာ ညႇင္းသိုသိုး၊ေခါင္းေမြးစုတ္ဖြာ ျဖစ္ေနတဲ့
စိတ္က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းေနရွာသူ လူငယ္တစ္ေယာက္။
သူကေတာ့(၁၉၉၇)မႏၲေလးမဟာမုနိဘုရားႀကီး
ဗိုက္ေဖာက္ခံရတဲ့ကိစၥေျဖရွင္းေပးဖို႔ အေရးဆိုရင္း
ေထာင္ဒဏ္(၇)နွစ္ အက်ခံခဲ့ရသူကိုရင္ႀကီး သိန္းထိုက္(ေခၚ)
ကိုရင္သုဒႆန(အေနာက္တိုက္ေတာ္)ပါပဲ။
သူနဲ ့ေတြ႕ဆုံစကားေျပာၾကည့္တဲ့အခါသူဟာ အနည္းငယ္
ထိတ္လန္႔စိုး႐ြံ ့ေနပုံရၿပီးစိတ္က်န္းမာေရး အေကာင္းပကတိ မရွိတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ႕ရတယ္။"
မႏၲေလးစက္မႈ၊စံျပလမ္းမွာကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ရဲ ့အမ "မသူဇာ"က
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ကိုသူ႔အိမ္ ေခၚထားခဲ့ဖူးေပမယ့္
"ဒီအိမ္က က်ဥ္းတယ္။
မေနတတ္ဘူး၊႐ြာမွာက လမ္းေလ်ွာက္ရတာက်ယ္တယ္"ဆိုၿပီး႐ြာကိုအတင္း ျပန္သြားတယ္။
"ရံဖန္ရံခါ လူႀကံဳနဲ ့ေငြေလး၊ဘာေလးပါးေပးရတယ္၊
(၃)လ တစ္ခါေလာက္လာၾကည့္ၿပီးသူ႔လက္ထဲ။ငါးေထာင္၊တစ္ေသာင္း
ထည့္ေပးခဲ့တာ။
႐ြာထဲကအသိတစ္ေယာက္ဆီမွာလည္းကိုရင္ႀကီး လိုအပ္တာဝယ္ေပးဖို႔
ေငြနည္းနည္းပါးပါးထားခဲ့တယ္"လို႔မသူဇာက ေျပာပါတယ္။
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ကိုၾကည္ရႈေစာင္မ"ေပးေနသူဦးၾကည္ေအာင္(ဇရပ္နဲ ့ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္
ကုန္စုံဆိုင္ပိုင္ရွင္)ကလည္းခုလိုေျပာပါတယ္။
"သူလုပ္ေနက်ကေတာ့ကြမ္းစား၊ေဆးလိပ္ေသာက္၊
လမ္ေလ်ွာက္တာပဲ။
ညဖက္ဆို ပဲေလွာ္ေလးတစ္ထုပ္အၿမဲပို႔ေပးရတယ္၊
တစ္ေယာက္ေယာက္က စလိုက္ေနာက္လိုက္လို႔စိတ္ေဖာက္ရင္ေတာ့
တခါတရံ ေအာ္တတ္တယ္။
အမ်ားအားျဖင့္သူ႔ဘာသာေအးေအး ေနတယ္"
မႏၲေလးအိုးဘို အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာတိုက္တစ္တိုက္တည္း အတူတူ
ေနခဲ့ၾကဖူးသူေတြရဲ႕အမည္ေတြကိုကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္က
သူမွတ္မိသေလာက္တန္းစီ ႐ြတ္ျပပါတယ္။
ဦးဇင္းဦးသုဇာတ၊ဦးဇင္းဦးေတဇဝႏၲတ၊ဦးဇင္းဦးသာသန၊ေဒါက္တာလွိုင္ျမင့္၊
ကိုေက်ာ္ေဇယ်၊ကိုေက်ာ္ၫြန္႔၊ကိုေအာင္လတ္တို႔ေပါ့။
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ကမႏၲေလး မဟာမုနိ ဘုရားႀကီး
ဗိုက္ေဖာက္ခံရတဲ့အမႈကိစၥအတြက္အမွန္ကိုျပည္သူထံပြင့္လင္းျမင္သာစြာ
အသိေပးေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားခဲ့သူျဖစ္လို႔မို႔
(၁၉၉၇)ေမလ(၅ )ရက္ေန႔မွာေထာင္ဒဏ္(၇)နွစ္အျပစ္ေပးခံရတဲ့
သံဃာနဲ႔ကိုရင္(၁၃)ပါးထဲတစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။
"သူ႔ကိုစစ္ေၾကာေရးလုပ္ဖို႔ေခၚသြားရင္အရမ္းၾကာတယ္။
ျပန္လာတဲ့အခါ မ်က္နွာေတြရဲတြတ္ေနတာပဲ။
တပည့္ေတာ္ တအားနာလွၿပီ၊မခံနိုင္ေတာ့ဘူးဘုရား"လို႔
(ေထာင္ဝန္ထမ္း အလစ္မွာ)ေျပာဖူးေၾကာင္း
သီးသန္ ႔(၁)ေဆာင္ထဲအတူတူ ေနခဲ့ရသူ ဦးဇင္းဦးသုဇာတ
(အေနာက္တိုက္ေတာ္)"ကမိန္႔ဆိုပါတယ္။
ေထာင္က်ၿပီး (၃)နွစ္ေလာက္အၾကာအိုးဘိုေထာင္တြင္းမယ္
အာဏာပိုင္က နိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအေပၚ
ရိုက္နွက္တဲ့အေရးကိစၥ ျဖစ္အၿပီးသူ႔စိတ္က်န္းမာေရး
ပိုမိုယိုယြင္းသြားတယ္လို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္။
"စစ္ေၾကာေရးလည္းပါမယ္၊ေမလ(၃၀) ေထာင္တြင္းရိုက္နွက္ပြဲလည္းျကံဳရတယ္။
စာေတာ္သူဆိုေတာ့သူျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခြင့္မရေတာ့တာေရာ၊
စိတ္အားငယ္တာလည္းပါေပမေပါ့"လို႔အမႈတြဲျဖစ္သူဦးဓမၼသီရိ
(အေနာက္တိုက္ေတာ္၊ဓမၼသုခေက်ာင္း)က မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ကို(၁၉၇၈)ခုနွစ္မွာေမြးဖြားခဲ့ၿပီး
အဖ(ဦးသန္းထြန္း)နဲ႔အမိ(ေဒၚျမရီ)တို႔ရဲ ့
သားသမီး(၅)ေယာက္အနက္တတိယေျမာက္ျဖစ္သလို
ေထာင္က်ခ်ိန္မယ္ အသက္က(၁၇)နွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။
(၁၉၉၀)ခုနွစ္ ၊ျမင္းျခံၿမိဳ႕အမွတ္(၁၃) ေဇယ်ာလကၤာရေက်ာင္း၊
(၁၉၉၄)ခုနွစ္၊မႏၲေလး အေနာက္တိုက္ေတာ္ ေက်ာင္းတို႔မွာ
ပရိယတၱိ စာဝါေတြသင္ယူခဲ့တယ္။
ပထမလတ္အၿပီးပထမႀကီးေျဖမယ့္ဆဲဆဲ၊
ေထာင္ထဲေရာက္သြားေတာ့သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ပ်က္ဆီးရတဲ့အေပၚ
စိတ္ဓာတ္က်သြားတာလည္းရွိမယ္။
သူကဉာဏ္ေကာင္းၿပီးအဘိဓမၼာ အေတာ္က်ြမ္းက်င္သူမို႔
ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးကေတာင္မွသူ႔ကို အားကိုးေမ်ွာ္လင့္ထားတယ္လို႔
သိရတယ္။
ရဟန္းဒကာေတာင္ရွာေပးထားေသးတယ္ေလ။
ေထာင္တြင္းေနရတုန္းအခိုက္မႏၲေလးျပည္သူ႔ေဆးရုံႀကီးကို
တက္ေရာက္ၿပီးအေသးစားခြဲစိပ္မႈ တစ္ႀကိမ္။
အိုးဘိုေထာင္ကေနလြတ္ေျမာက္လာလာခ်င္း
"ထုံးဘို"စိ္တ္ေရာဂါေဆးရုံမွာ(၂၀၀၂)ခုနွစ္က ပထမအႀကိမ္၊
(၂၀၁၅) ေအာက္တိုဘာက်ဒုတိယႀကိမ္၊ေဆးဝါးကုသမႈခံယူခဲ့တယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့သူေနထိုင္ရာ ခု"ခါးပတ္"႐ြာဇရပ္က
အမ်ားသူငွာ ခရီးသြားေတြနားခိုရာ ေနရာျဖစ္ေနလို႔မို႔
မူလဇရပ္အလွဴရွင္အေနနဲ ့ဒီဇရပ္ထဲကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္
(ခန္႔မွန္း(၃)နွစ္ေလာက္)အေျခခ်ေနထိုင္ေနတာကို
ဖယ္ရွားေပးေစခ်င္ေၾကာင္းလည္းစုံစမ္းသိရွိရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ရဲ႕အမ "မသူဇာ"က
"ခါးပတ္႐ြာ"ကားလမ္းေဘးမွာပဲ ကိုရင္ႀကီးအတြက္
တဲတစ္လုံးေဆာက္ေပးဖို႔ရာအပူတျပင္းစီစဥ္ေနရတယ္။
အဲ့ဒီေန႔က ညေနအေတာ္ေစာင္းအထိကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္နဲ့အတူရွိေနခဲ့ၾကတယ္။
ကိုရင္ႀကီးသိန္းထိုက္ကိုနႈတ္ဆက္ ထားရစ္ခဲ့ၿပီး
မိတ္ေဆြရဲ ့"ကား"ေလးနဲ႔အတူျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့
က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အျပန္လမ္းကက်ြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ရဲ ့
ေရွ ႔အနာဂတ္ ခရီးလိုပါပဲအလုံးစုံအေမွာင္ကေနရာယူ ျကီးစိုးထားဆဲ။
ဟိုတစ္စက္ဒီတစ္ေျပာက္ ေတြရတဲ ့အလင္းေရာင္ အစအနေတြၾကား
ရွိစုမဲ့စု "ကားမီးေရာင္ေလး" အားျပဳထိုးျပီးအနာမက်က္ေသးတဲ့
အတိတ္တစ္ခုထံကေနအနာဂတ္အသစ္ တစ္ခုဆီက်ြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္းနွင္လာခဲ့ၾကရာမွာ
ကိုရင္ႀကီး သိန္းထိုက္လိုလူသူမသိ၊တိမ္တိမ္ျမႇုပ္ျမႇုပ္၊
ဆင္းဆင္းရဲ နလန္မထူနိုင္ေသးဘဲေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း ဘဝထဲ
က်န္ေနရစ္ရရွာသူေတြ၊လူအျဖစ္ကေန ေလ်ာက်ေနရသူေတြ၊
အေရအတြက္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနမလဲဆိုၿပီး
နာနာက်ည္းက်ည္း ေတြးေနမိပါရဲ ့။
အဲ့ဒီလိုလူေတြရဲ ့လက္ေတြကို သြားေရာက္ဆုပ္ကိုင္ၿပီးေနြးေထြးမႈေပးဖို႔၊
လဲက်ရာကေန မထ"နိုင္ေသးတဲ့အဲ့ဒီလိုလူေတြရဲ ့ဘဝေတြကို ထူမ"ေပးဖို႔၊
အဲ့ဒီလိုလူေတြရဲ ့ဒဏ္ရာေတြကိုေသြးတိတ္ေစျပီး အနာက်က္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔၊
က်ြန္ေတာ္တို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိၾကပါသလား ?
အဲ့ဒီလိုလူေတြ့ပုခုံးထမ္းတင္ေပးရာကေနအာဏာ၊လုပ္ပိုင္ခြင့္
အထိုက္အေလ်ာက္ရရွိလာသူေတြအေနနဲ
ျ့ဖစ္နိုင္လို႔ရွိရင္အဲ့ဒီလိုလူေတြအတြက္သူတို႔ေျခ သူတို႔လက္အေပၚမွာပဲ
သူတို႔အစြမ္းအစနဲ႔သူတို႔ရပ္တည္လို႔ရသြားနိုင္ေအာင္
အစိုးရအဆင့္ထူေထာင္ေရးမ်ိဳးအထိလုပ္ေပးသင့္တယ္လို႔
ဒီလိုပဲ ရိုးရိုးသားသား ျမင္မိပါတယ္။
တကယ္ဆိုဒီေန႔ ၊ဒီအခ်ိန္၊ဒီလိုေနရာ တစ္ခုကို
ေရာက္ရွိလာနိုင္ေစဖို႔အတြက္ေလ်ွာက္လွမ္းခဲ့ရာ ဒီခရီးလမ္းမွာ
အဲ့ဒီလိုလူေတြက ့တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊သဲတစ္ပြင့္၊ေျမတမႈန္စာေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
စြန္႔လႊတ္၊စေတး၊ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာဟာလည္း
မျငင္းနိုင္တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီရပိုင္ခြင့္အပါအဝင္တရားမ်ွတျခင္းအေပၚကာကြယ္ဖို႔
စစ္အာဏာရွင္ကိုမ်က္နွာခ်င္း ရင္ဆိုင္၊
မေၾကာက္မ႐ြံ ့အာခံတြန္းလွန္ၿပီး အလုံးစုံဘဝပ်က္ခဲ့ရသူေတြဟာ
အခုလို (အတိုင္းအတာတခုအထိ)ပြင့္လင္းတဲ့ေခတ္
ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာေတာင္"ေဆးေဖာ္ေၾကာ္ဖက္"အလုပ္မခံရပါဘဲ
အလ်စ္လ်ဴရႈခံေနရတယ္။
ဒီလိုအျဖစ္ေတြက"ဒီလို အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ခဲ့ၾကရင္ဒီလိုမ်ိဳး လမ္းေဘးမွာ
အက်ည္းတန္စြာ အဆုံးသတ္ရမယ္။
လူေတာထဲ ျပန္မတိုးနိုင္ဘဲတတိတိ နာက်င္ခံစားရမယ္"ဆိုတဲ့
အယူတိမ္း၊အေတြးမွား၊တလြဲ အျမင္တစ္ခ်ိဳ႕
ေနာက္လာေနာက္သားေတြေခါင္းထဲေရာက္သြားေစမလား"ဆိုတဲ့
ကိစၥကလည္း စိုးရိမ္စရာပါပဲ။
"အနိုင္က်င့္၊ဖိနွိပ္ရက္စက္၊ယုတ္မာရိုင္းစိုင္းခဲ့ၾကသူေတြက်ေတာ့
အေနအစားမပ်က္၊ဘီယာ"ေလးစုပ္၊အျမည္း"စားမပ်က္၊
"ေကတီဗြီ ၊မာဆတ္"အသြားမပ်က္၊စည္းစိမ္မပ်က္၊အဆီယစ္ ဇိမ္ခံ၊
ပန္းပန္ေနဆဲ၊ေမာက္မာဆဲ"ဆိုတဲ ့ အေျခအေနမ်ိဳးက
ေနာင္လာမယ့္ ကေလးေတြအသိထဲ"မွန္ကန္သူေတြ ရွံုးနိမ့္လဲက်ရ၊
တရားမဲ့သူေတြ သန္မာႀက့ံခိုင္ေနၿမဲ"ဆိုတဲ ့
မက္ေဆ့အမွား ထားရစ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ဘူး၊မျဖစ္ေစရဘူးလို႔
ဒီလိုပဲ ယုံၾကည္မိပါတယ္။
"သူယုတ္မာ"ကို "သူယုတ္မာ"လို႔သိေစဖို႔၊
"အမွား"ကို "အမွား"အျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ ထားရစ္ခဲ့ဖို႔၊
ကဲ့ရဲ႕သင့္သူကို ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ ့ရႈတ္ခ်ျပီးခ်ီးက်ဴးသင့္သူကို ေဖာ္ထုတ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔၊
အမွားက်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြဖက္ကလည္း(ဗုဒၶဘာသာဝင္လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္)
တာဝန္ယူ ေတာင္းပန္ဖို႔၊စေသာ ေကာင္းမြန္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္
မဂၤလာတရားမ်ားေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္သူေတြကသမိုင္းကို အဆိပ္ခတ္မိခဲ ့ေၾကာင္း၊
တ္ိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္
မွားမွားယြင္းယြင္းက်င့္မိခဲ့ေၾကာင္း၊ဘယ္သူေတြကေတာ့
သမိုင္းကို ေသြးနဲ႔ေရးဘဝေပးၿပီး ထုဆစ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊
ကေလးေတြကို အယူမွန္၊အျမင္မွန္၊သတင္းစကားအမွန္
သမိုင္းအမွန္အေမြ ထားခဲ့ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီလိုမွ မလုပ္နိုင္ေသးရင္"တိုင္းျပည္ကိုတကယ္ခ်စ္ၾကရဲ႕လား"
"ခ်စ္ရာေကာ ေရာက္ခဲ့ၾကသလား"ဆိုတဲ့အခ်က္အေပၚ
ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ျပန္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္ၾကေစလိုပါတယ္။
# ေမာင္နန္းေဝ (ဗန္းေမာ္) #
(၂၀၁၇) ဇူလိုင္ (၁၁)ရက္၊အဂၤါေန႔
ကိုရင္ႀကီး သိန္းထိုက္ထံသြားေရာက္ေတြ႕ဆုံနိုင္ေရးယာဥ္ကား"အပါအဝင္ အရာရာကူညီေပးခဲ့သူ
ဆရာမီးပြားရဲ႕သား ကိုဥကၠာနဲ႔မိသားစုကိုေရာ၊ခ်ိတ္ဆက္ကူညီေပးေတာ္မူၾကၿပီး
သိသမ်ွ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူၾကတဲ့ဦးဇင္းမ်ားကိုေရာ၊ေက်းဇူးမွတ္တမ္း ျပဳအပ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment