အဲဒီ႐ုပ္ရွင္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာရွိေနတဲ့ က်န္းမာေရးစနစ္ကို ျပသေ၀ဖန္ထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ရဲ႕အစပိုင္းျပကြက္ေတြထဲမွာ က်န္းမာေရးအာမခံမရွိလို႔ ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္းမသြားႏိုင္ဘဲ ရရွိထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြကို မိမိဘာသာ အပ္နဲ႔ခ်ဳပ္ေနရတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတာမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို အထင္ႀကီးၿပီး အဲဒီမွာပညာသင္ၾကားခြင့္ရဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာမို႔ ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြ အဲဒီမွာရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ အရင္ကေယာင္လုိ႔ေတာင္ မေတြးခဲ့မိဖူးပါဘူး။ အဲဒီ႐ုပ္ရွင္ကို ၾကည့္အၿပီးမွာ ကြၽန္မအလြန္အမင္း အံ့အားသင့္ၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ က်န္းမာေရးစနစ္ထဲက အားနည္းခ်က္ေတြကို အတန္အသင့္ နားလည္သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ က်န္းမာေရးစနစ္က အစိုးရကခ်ည္း တာ၀န္ယူထားတာမဟုတ္ဘဲ က်န္းမာေရးအာမခံကုမၸဏီေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာပါ။ က်န္းမာေရးအာမခံေတြကို လူတိုင္း၀ယ္ယူထားရွိႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာမရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ၀ယ္ယူထားသူေတြမွာလည္း လွည့္ျဖားမႈမ်ားစြာကို ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုေရာဂါေတြရွိေနရင္ အာမခံ၀ယ္ခြင့္မေပးဘူးဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးအာမခံထားသူေတြ အစအဆံုး အကုန္အစင္ မဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ရွည္လ်ားစြာေရးသားထားတဲ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြထဲမွာ ဖမ္းထားတဲ့အရာေလးေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အာမခံ၀ယ္ထားေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္လို႔ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမားအကုန္ခံၿပီး ေဆးကုသရေတာ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒါေတြကမပါဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကးပမာဏ ဘယ္ေလာက္အထိပဲ ေပးမယ္လို႔ေျပာထားတာဆိုတာမ်ဳိးေတြကို ရင္ဆုိင္ရတတ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ တစ္ခုခု၀ယ္မယ္ဆိုရင္ ေရးထားတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို အစအဆံုး သိနားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်ပါသတဲ့။
က်န္းမာေရးအာမခံမရွိဘဲ ေဆးကုသမယ္ဆုိရင္လည္း ေဆးကုသစရိတ္ေတြက သာမန္လူေတြတတ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာမရွိေအာင္ကို မ်ားျပားလွပါတယ္။ က်န္းမာေရးအာမခံစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္သူေတြရွိေပမယ့္ အဲဒါကိုဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သူေတြလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ေဆာင္ရြက္လို႔မရခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွိသူေတြက အလုပ္ကက်န္းမာေရး အာမခံထားေပးတာကို ရေနၾကတာမို႔ သူတို႔အတြက္က အဆင္ေျပပါတယ္။ အာမခံမရွိသူေတြအားလံုး ေဆးကုသခြင့္ရေအာင္ဆုိတဲ့ အေနအထားကိုေျပာင္းလဲရင္ သူတို႔အခြန္အခေတြ ထပ္ေပးရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မလိုလားပါဘူး။ က်န္းမာေရးအာမခံနဲ႔ လုပ္စားေနၾကတဲ့ ကုမၸဏီေတြကလည္း အလြန္အင္အားေကာင္းတဲ့ အတိုက္အခံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ ကြၽန္မနဲ႔ပညာသင္ၾကားဖက္ေတြအားလံုးက ႏိုင္ငံေပါင္းစံုကလာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြပါ။ ကြၽန္မတို႔လို အေမရိကန္ႏိုင္ငံအစိုးရကေပးတဲ့ ပညာသင္ဆုနဲ႔ လာတဲ့သူေတြရွိသလို၊ အျခားႏိုင္ငံအစိုးရေတြကေပးတဲ့ ပညာသင္ဆုေတြနဲ႔ ေရာက္ေနသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အစိုးရ၀န္ထမ္း ေက်ာင္းသားတစ္ဦးပါ၀င္တာကို မွတ္မိပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံက လူတခ်ဳိ႕ေတြးသလိုေတြးမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြေရွ႕မွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအစိုးရရဲ႕ သိကၡာမက်ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အတန္းထဲမွာမျပလည္း ႐ုပ္ရွင္ကေစ်းကြက္ထဲမွာရွိေနတာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ ယူက်ဳ (ပ္) (Youtube) ထဲမွာ Sicko တစ္ကားလံုးကို အစအဆံုးၾကည့္လို႔ရေနပါၿပီ။ သက္ဆုိင္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကလည္း အင္တာနက္ထဲမွာ၊ မီဒီယာထဲမွာ၊ ဆိုရွယ္မီဒီယာထဲမွာ စသျဖင့္ေနရာေပါင္းစုံမွာရွိေနတာမို႔ ဘာမွပိုဆုိးသြားစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ကမၻာေပၚက ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္အစိုးရမွ စင္းလံုးေခ်ာ မဟုတ္ပါဘူး။ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ေထာက္ျပေ၀ဖန္စရာေတြ ေနရာတိုင္းမွာရွိပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ကို သင္ၾကားေပးတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသူ ဆရာမကိုလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ႐ိုးသားပြင့္လင္းစြာ သိနားလည္ေစခဲ့တဲ့အတြက္ ပိုၿပီးေလးစားျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕စာသင္ခန္းထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ကြၽန္မတို႔ကို အဂၤလိပ္စာပိုမိုကြၽမ္းက်င္လာေစဖို႔၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အေနအထားေတြကို အမွန္အတိုင္း သိရွိနားလည္လာေစဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘြဲ႕လြန္တန္းေတြကို စတက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း အတန္းထဲက ေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးစနစ္ေတြ၊ အေနအထားေတြကို ဥပမာေပးၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတာမို႔ အဲဒီအထဲမွာ ေထာက္ျပေ၀ဖန္မႈေတြ အျမဲတမ္းပါ၀င္ေနပါတယ္။ ကြၽန္မတက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းက အစိုးရေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္တဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားျပားတဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အျခားႏိုင္ငံေတြက ေက်ာင္းလာတက္သူေတြလည္း မ်ားပါတယ္။
ကြၽန္မအႀကိဳက္ဆံုး အတန္းတစ္တန္းကေတာ့ လက္ရွိမွာ အဲဒီတကၠသိုလ္က ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာမိုက္ကယ္အဲရစ္ဆင္ရဲ႕ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး၏ လူမႈေရးႏွင့္ အျပဳအမူဆိုင္ရာ ႐ႈေထာင့္မ်ားဆိုတဲ့ အတန္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတန္းမွာ သူကသူတစ္ေယာက္တည္းမသင္ဘဲ အျခားပညာရပ္နယ္ပယ္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုပါ အလွည့္က်ဖိတ္ေခၚၿပီး သင္ၾကားပို႔ခ်ေစပါတယ္။ ဥပေဒပညာရွင္၊ မႈခင္းပညာရွင္၊ စိတ္ပညာရွင္၊ စီးပြားေရးပညာရွင္၊ မႏုႆေဗဒပညာရွင္၊ လူမႈေရးပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္တာကို မွတ္မိပါတယ္။ သူတို႔က အဲဒီပညာရပ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ဆက္ႏႊယ္ေနမႈကို ကြၽန္မတို႔သိနားလည္ေအာင္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ဘယ္လိုမွမျမင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ႐ႈေထာင့္ေတြကို ျမင္ျဖစ္လာေအာင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲေခၚသြားခဲ့တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ဆက္စပ္မေနတဲ့ အလုပ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ပဲလို႔ ျမင္ျဖစ္လာတာ အဲဒီအတန္းရဲ႕ ေက်းဇူးပါ။ အတန္းထဲမွာသင္ေနတဲ့ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ သီအိုရီေတြကို လက္ေတြ႕မွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြနဲ႔လည္း ႏိႈင္းယွဥ္ခ်ိန္ထိုးျပေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးရင္း အလြန္အမင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္လာၾကတဲ့အထိပါပဲ။ အဲဒီလိုျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ဆရာက ကြၽန္မတို႔ကိုအခုလိုေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကြၽန္မမွတ္မိသေလာက္ အနီးစပ္ဆံုးစကားလံုးေတြက “ငါ့တာ၀န္က မင္းတို႔အားလံုး ဒီအတန္းၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာ စိတ္ဓာတ္က်သထက္ က်သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ပဲ။ မွားေနတာေတြကိုသိမွ မွန္ေအာင္ျပင္ႏုိင္မယ္။ လက္ရွိအေနအထားကို မေက်မနပ္ျဖစ္မွ ပိုတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်င္စိတ္ေပၚမယ္။ ဒါမွမင္းတို႔ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေနရာေတြကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ လက္ရွိအေနအထားထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္” တဲ့။ ဒါကကြၽန္မဆရာရဲ႕ စာသင္ခန္းထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတန္းထဲမွာေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြက အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕က ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းေျပာရင္ အေကာင္းေတြပဲေျပာပါလုိ႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ကြၽန္မကအေကာင္းေတြခ်ည္းေျပာလို႔ေရာ သူတို႔ကအင္တာနက္ထဲက သတင္းေတြ၊ မီဒီယာထဲကသတင္းေတြကို မျမင္၊ မၾကားဘဲရွိၾကမွာမို႔လားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ႐ိုးသားစြာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးၾက၊ ဖလွယ္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဖံုးကြယ္ျခင္း၊ ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြက စိတ္ေတြကိုပင္ပန္းေစတဲ့အျပင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိပညာဗဟုသုတ မရရွိေစပါဘူး။ မိမိကိုသာ အမ်ားကယံုၾကည္မႈေတြကင္းမဲ့ၿပီး အထင္ေသးလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အဆိုးေတြလည္း ကင္းစင္မေနပါဘူး။ က်န္းမာေရးစနစ္ထဲမွာလည္း မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတာေတြရွိေနသလို အားက်အတုယူရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းမြန္တာေတြလည္းရွိပါတယ္။ လူၾကည့္မ်ားတဲ့ ေဟာလိ၀ုဒ္႐ုပ္ရွင္ေတြမွာ ျပေနတဲ့အရာေတြအားလံုးက အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအစစ္အမွန္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေတြကို စာသင္ခန္းထဲက ပို႔ခ်မႈေတြကတစ္ဆင့္ အဓိကသိခြင့္ရခဲ့တာပါ။
ကြၽန္မတို႔လို အေမရိကန္ႏုိင္ငံအစိုးရရဲ႕ ပညာသင္ဆုေပးျခင္းခံရတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္အေနအထားေတြကို ကြၽန္မတို႔ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံကလူေတြ သိရွိနားလည္ေစဖုိ႔ဆိုတဲ့အခ်က္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီလိုသိနားလည္မွ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကသူေတြကို သူတို႔လည္း ကြၽန္မတို႔လိုလူသားေတြပဲရယ္လုိ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္ႏုိင္မယ္။ အလြန္အမင္း အထင္ေသးျခင္း၊ အလြန္အမင္း အထင္ႀကီးျခင္းေတြ ေလ်ာ့က်လာမယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္းၾကားထဲမွာ မုန္းတီးမႈေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ၊ မလိုလားမႈေတြ ေလ်ာ့က်ၿပီး ကမၻာႀကီး ပိုမိုၿငိမ္းခ်မ္းလာေစဖို႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္မသိခြင့္ရခဲ့တာက ၂၀၀၈-၂၀၁၀ ကအေမရိကန္ႏုိင္ငံပါ။ လက္ရွိမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာရွိေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ ျဖစ္ရပ္ေတြကို အမွန္အတိုင္းသင္ၾကားခြင့္၊ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ခြင့္၊ ေလ့လာေဆြးေႏြးခြင့္ေတြကေတာ့ အဲဒီတုန္းကအတိုင္း ဆက္လက္က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။
Writerကြ်န္း
eleven Media Group
No comments:
Post a Comment