က်ည္ေထာင္စု သစၥာ

က်ည္ေထာင္စု သစၥာ

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတဲ့။ အမည္က အဲ့ဒီလို။

ျပည္ၿမဳိ႕က ေထာင္ထဲမွာ စုထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးလို႔လည္း မထင္နဲ႔။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း ရွစ္ျပည္ေထာင္စုထားတာႀကီး ပါတဲ့ေလ။

စုထားတယ္ ဆိုတာကလည္း တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစုတစည္းတည္း တက္ညီလက္ညီ ရန္ျဖစ္ဖို႔ စုထားၾကတာ။ ရန္ျဖစ္တာေတာင္ အခုမွ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျဖစ္လာၾကတာေနာ္။

ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီး အေၾကာင္းကို ဘယ္သမိုင္းစာအုပ္ ေကာက္လွန္လွန္၊ ဘယ္ႏွရာစုျဖစ္ျဖစ္... ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ျဖစ္...စစ္ျဖစ္ေနတာခ်ည္း...ခင္ဗ်ားေတြ႔မွာ က်ိန္းေသတယ္။

တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ခဏထားဦး။

ျဖစ္စရာမရွိ အေဖနဲ႔သား၊ ညီနဲ႔ အစ္ကို ေဆာ္ၾက တီးၾကတာ။

အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြ... စည္းလုံးၾကပါေစ...ေသြးခ်င္းညီအစ္ကိုမ်ား...စည္းလုံးျခင္းရဲ႕ အင္အားဆိုတာေတြခ်ည္း ေတြ႔ရမယ္။

မယုံရင္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းေတြမွာၾကည့္...တီဗီ ဇာတ္လမ္းေတြမွာၾကည့္...။

တကယ္တမ္း သုံးသပ္ၾကည့္ရရင္ေတာ့ အမွန္လည္း စည္းလုံးၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးကို ခ်စ္ၾကပါတယ္။ စည္းလုံးဆို အျပင္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ရန္မျဖစ္ဘူး။ အထဲမွာပဲ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ပတ္ေဆာ္ေနၾကေတာ့တာ။

က်န္တဲ့ အေမရိကန္တို႔ ဘာတို႔ဆို အီရတ္နဲ႔ စစ္ျဖစ္ရတာနဲ႔၊ အာဖဂန္နဲ႔ စစ္ျဖစ္ရတာနဲ႔။ သူတို႔ႏိုင္ငံက စစ္သားေတြမွာ ဟိုးပင္လယ္ရပ္ျခားအထိ သြားၿပီး စစ္ေတြတိုက္ေနရတာ။

ဒီမွာက ေအးေဆးပဲ။

စစ္တိုက္မယ္ဆို ကားေလးနဲ႔ တစ္ရက္ခရီးေလာက္ သြားလိုက္ရင္ကို ေရွ႕တန္းေရာက္ၿပီ။ စိတ္ႀကဳိက္ေဆာ္လို႔ ရၿပီ။

စစ္တိုက္တယ္ဆိုလို႔ တပ္ဖြဲ႔အသီးသီးရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ရာဇဝင္ထဲက မဟာဗႏၶဳလ စစ္သူႀကီးလို အေျမာက္ဆန္၊ ဗုံးဆန္ၾကား ႐ြပ္႐ြပ္ခြၽံခြၽံ ကြပ္ကဲၾကတယ္ မထင္နဲ႔။ ေအာက္ကငတိေတြခ်ည္း အေသလွိမ့္ေဆာ္ရတာ။

ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြတိုက္လို႔ သတ္လို႔ေသလို႔ ဝရင္ျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ဆိုတာႀကီးေတြ ခဏခဏ က်င္းပၾကေသးတာ။

ေရွ႕တန္းေရာက္ ႏွစ္ဖက္စစ္သားေတြကသာ အခ်င္းခ်င္း ဖင္ၿပဲေအာင္ ပစ္ေနခတ္ေနၾကတာေနာ္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကေတာ့ အဲ့ဒီပြဲထဲေရာက္ရင္ အခ်င္းခ်င္း သြားအၿဖဲသားနဲ႔ ဝိုင္ခြက္ေတြေျမႇာက္ၾက၊ ပခုံးေတြဖက္ၾကနဲ႔ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကေသးတာ။

မသိရင္ တကၠသိုလ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းအေဟာင္းေတြ ျပန္ဆုံၾကသလို ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဘာေတြေဆြးေႏြးၿပီး လက္မွတ္ေတြ ထိုးခဲ့ၾကတယ္ မသိဘူး။ ေဆြးေႏြးေနရင္းလည္း ေရွ႕တန္းမွာ ေဆာ္ေနၾကတာပဲ။ ေဆြးေႏြးၿပီးလည္း ေဆာ္ၾကတာပဲ။ ေသနတ္သံေတြ၊ က်ည္ဆန္ေတြက ျပည္ေထာင္စုတစ္ဝန္း ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ ပလူကို ပ်ံေနတာ။

ေအာင္မယ္...စစ္သည္ေတာ္ေတြက ေရွ႕တန္းကေန ကိုယ့္နယ္ေျမ ကိုယ္ကာကြယ္ေနၾကလို႔ ၿမဳိ႕ေပၚက က်ည္လြတ္ေျမမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ ေအးေအးလူလူ စည္ပင္ဖြံ႔ၿဖဳိးစြာ ေနေနရတယ္ေပါ့။

ဟုတ္ပ...ကိုယ့္ဆရာေရ...။

အခုမွ ေဟာ့ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ၁၈ ရာစုက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီးလို ဖြံ႔ၿဖဳိးလာတာဗ်ာ။

ဟဲ...ဟဲ... ၁၈ ရာစုက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီး ဆိုတာက ေကာင္းဘြိဳင္ေတြေခတ္ေလ။ ေသနတ္ေတြ က်ည္ဆန္ေတြ ပလူပ်ံေအာင္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတာ။

ေကာင္းဘြိဳင္ေတြက အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္ရင္ ေသနတ္ခ်င္း ယွဥ္ပစ္ၿပီး ရွင္းၾကတာ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲ ေတြ႔ဖူးရဲ႕ မဟုတ္လား။

အခု က်ဳပ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကေတာ့ ၁၈ ရာစု အေမရိကန္ကို သနားတယ္။ အေမရိကန္က ေကာင္းဘြိဳင္ေတြက မေက်နပ္ခ်က္ ရွင္းခ်င္ရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ၾကတာေနာ္။

က်ဳပ္တို႔ဆီမွာေတာ့ မေက်နပ္ရင္ ေနာက္ေက်ာကေန ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာဗ်။

ဟိုးတစ္ေလာက ေလဆိပ္ျပႆနာပဲၾကည့္။ ပစ္တဲ့လူေတြ၊ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ လူေတြကလည္း လူငယ္ေလးေတြတဲ့။

ဒါတင္ပဲမလား...ေမာင္ၿဗိရဲ႕ ဆို။

က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံႀကီးက ဒီထက္တိုးတက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဟိုးအရင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ အေရးအခင္းတုန္းကဆို လုံၿခံဳေရးက ေျခာက္လွန္႔ၿပီး မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္တာ ထန္းပင္ေအာက္က ေတာင္သူမႀကီး နဖူးတည့္တည့္ မွန္ပါေလေရာလား။ ေတာင္သူမႀကီးဟာ ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္ဝင္သားစားၿပီး မိုးေပၚတက္ပ်ံေနလို႔ ဒီက်ည္ဆန္ထိတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူလိုက္ပါစို႔ဗ်ာ။

ေအာင္မယ္... ဒါတင္မကေသးဘူး။

ဟိုတစ္ေန႔က မႏၲေလး ေရႊၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ဆိုင္ကယ္စီးလာတဲ့ သေကာင့္သားေမာင္ကို ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ က်ည္ဆန္က နဖူးတည့္တည့္ပဲ လာမွန္သတဲ့ဗ်ာ။

သက္ဆိုင္ရာကေတာ့ ၿမဳိ႕လယ္ေကာင္ ေသနတ္မွန္ေသတာကို မေတာ္တဆပါလို႔ ရွင္းလင္းၾကပါတယ္္။

အင္းေလ... ဟုတ္မွာပါ။

ဒီက်ည္ဆန္ဟာ မႏၲေလးၿမဳိ႕ႀကီးကို နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီေတြ အဂၤလိပ္ေတြက သိမ္းေတာ့ မင္းလွခံတပ္ကေန ေခ်ာ္ထြက္လာတဲ့ က်ည္ဆန္ထင္ပါရဲ႕။

ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္က မ်က္စိလည္လာတဲ့ က်ည္ဆန္လို႔သာ မွတ္လိုက္ပါေတာ့ရယ္။

ေနာက္ၿပီး ဒီႏိုင္ငံမွာက နာမည္ေပးတဲ့ ျပႆနာက အၿမဲရွိတယ္။

တစ္ေလာကပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတံတားဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ အလြန္႔အလြန္ အလြန္အေရးပါလွတဲ့ တံတားနာမည္ေပး ကိစၥႀကီးကို ဆႏၵေတြျပၾက၊ လႊတ္ေတာ္တင္ ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ အနစ္နာခံ လုပ္ၾကေသးတယ္ မဟုတ္လား။

ဒီလိုတိုင္းျပဳျပည္ျပဳ ဧရာမ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ တစ္သက္လုံးက သူ႔ဂုဏ္နဲ႔သူ မားမားမတ္မတ္ ေနလာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႐ုပ္တုေတာင္ ၾကားေခ်ာင္အဆဲခံခဲ့ရေသး။

အမွန္တကယ္ေတာ့ တံတားနာမည္ေလာက္ေပးမယ့္အစား ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာႀကီးကို အမည္ေျပာင္းဖို႔ မဲခြဲၾကရမွာဗ်။

ဟိုတစ္ေန႔ညက ျမဝတီ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္တဲ့ဇာတ္လမ္းကို ၾကည့္ၿပီး ဒီစိတ္ကူးရတာပါ။

အဲ့ဒီဇာတ္ကားနာမည္က ျပည္ေထာင္စုသစၥာတဲ့ဗ်။

ဇာတ္ကားနာမည္ကသာ ျပည္ေထာင္စုသစၥာ၊ ဇာတ္ကားထဲမွာေတာ့ ျပည္ေထာင္စုသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္ၾကတာမ်ား က်ည္ဆန္ေတြကို ေထာင္းလေမာင္းထ ပလူပ်ံလို႔။

ျပည္ေထာင္စုသစၥာလား၊ က်ည္ေထာင္စုသစၥာလားေတာင္ မသဲကြဲဘူးရယ္။

ဒီေလာက္ေတာင္ က်ည္ဆန္ေတြ၊ ဗုံးဆန္ေတြ တဝွီးဝွီးေပါတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကိုလည္း က်ည္ေထာင္စုႀကီးလို႔ နာမည္ေျပာင္းေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုရင္...က်ဳပ္ကို ဖမ္းၾကမွာလားဟင္...။

အင္း...ဖမ္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့...ဆက္လက္ၿပီးပဲ က်ည္ေထာင္စု အဲေလ...ျပည္ေထာင္စုၾကပါဗ်ာ... အဟင္း...အဟဲ...ေနာက္တာေနာ္...စတာ...အဟီး။

ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္
The Voice
http://thevoicemyanmar.com/article/7288-kts