အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသစ္၏ ေမာ္ဒယ္မွာ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ အစိုးရေဟာင္းႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားရွိသည္။ ယခင္အစုိးရေဟာင္း၏ ဖြဲ႕စည္းပံု အဆင့္ဆင့္မွာ တပ္မေတာ္မွ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး က႑သို႔ ၀င္ေရာက္လာရာတြင္ စီနီယာ၊ ဂ်ဴနီယာမ်ားအတိုင္း တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ ပံုစံမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ အထက္ေအာက္ ဆက္ဆံေရးမွာ မည္သည့္ျပႆနာမွ မျဖစ္ေပၚခဲ့ေပ။
ထိုသို႔ အထက္အမိန္႔ အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ ျပန္လည္ေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြးေထာက္ျပမႈမ်ား မရွိသည့္အတြက္လည္း တခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းမ်ားသည္ အႏုတ္လကၡဏာ ေဆာင္ခဲ့သည္။ ယခင္အစိုးရေဟာင္း၏ အဓိကအား နည္းခ်က္မွာ Civil Administration ဟု ေခၚေသာ ၿမိဳ႕ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မႏုိင္နင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းသေဘာ သဘာ၀မ်ိဳးစံုကို ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ စစ္ေရးအျမင္ကဲေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ အတြက္ ျပည္သူလူထု၏ ၿငိဳျငင္မႈကို ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ အစုိးရအဖြဲ႕ အေနျဖင့္ ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီးအဆင့္ အစိုးရအဖဲြ႕အေပၚ လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ ၾသဇာေညာင္းေနျခင္းသည္ ေဒသဖံြ႕ၿဖိဳးေရး တိုးတက္မႈႏႈန္းကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရလည္း ဗဟိုအစိုးရ အေနျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကို အလြန္အမင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခြင့္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖဲြ႕မ်ား အေနျဖင့္လည္း ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ရန္ အခက္အခဲ၊ အတားအဆီး ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းအဆက္ဆက္ နက္႐ႈိင္းစြာ အျမစ္တြယ္ခဲ့ေသာ စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ျပႆနာမွာမူ ယခင္အစိုးရေဟာင္း လက္ထက္တြင္ အဖုအထစ္ မရွိခဲ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခင္အစိုးရေဟာင္း၏ ဖဲြ႕စည္းပံု (Structure)မွာ တပ္မေတာ္တြင္ ရွိသည့္အတိုင္း ရာထူးခန္႔ထားမႈကို စဥ္းစားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံကို ဦးေဆာင္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဦးသိန္းစိန္မွာ တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အဆင့္ျဖင့္ အၿငိမ္းစား ယူခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္နည္းတူ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ သူရဦးေရႊမန္းမွာလည္း တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အဆင့္ျဖင့္ (ၾကည္း၊ေရ၊ေလ) ညႇိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမွဴး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခင္ အစိုးရေဟာင္းတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၀န္ႀကီးအမ်ားစုမွာလည္း တပ္မေတာ္တြင္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္အထိ တာ၀န္ယူခဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ၀န္ႀကီးဌာန အႀကီးအကဲမ်ား၊ အရာရွိႀကီးမ်ား၊ ၫႊန္ခ်ဳပ္ၫႊန္မွဴး အမ်ားစုကအစ တပ္မေတာ္မွ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ၾသဇာေညာင္းခဲ့သည္။
တုိင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တာ၀န္ ယူခဲ့သူမ်ားမွာလည္း တပ္မေတာ္မွ အရာရွိႀကီးမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရဌာန အႀကီးအကဲမ်ားကို ၫႊန္ၾကားရာတြင္ တပ္မေတာ္ ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ မည့္သည့္ေစာဒကမွ် တက္ျခင္းမခံရဘဲ ခုိင္းသည့္အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္က မ်ားသည္။ အထူးသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအား လံုၿခံဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး က႑မ်ားကို ထိန္းညိႇရာတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစပ္ညိႇႏိႈင္း၍ ေျဖရွင္းခဲ့သည္ကမ်ားသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ား၏ ဆက္ဆံေရးမွာလည္း တပ္မေတာ္မွာ ရွိစဥ္ကအတုိင္း အထက္ေအာက္ ဆက္ဆံေရး ျဖစ္သျဖင့္ အခမ္းအနားမ်ား၊ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား၊ အစည္းအေ၀းမ်ားသို႔ ဖိတ္ၾကားရာတြင္ အလြန္လြယ္ကူခဲ့သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကိုလည္း ဂ်ဴနီယာ တိုင္းမွဴး အေနျဖင့္ ျငင္းဆန္ေလ့မရွိေပ။ တခ်ိဳ႕ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ားက ဆိုလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို “အဘ” ဟု ေခၚေ၀ၚၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကလည္း စစ္တိုင္းမွဴးကို တပ္ထဲကအတိုင္း “ေကာင္ေလး” ဟု ေခၚသည္ကိုပင္ ၾကားခဲ့ဖူးသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဆြမွာ တပ္မေတာ္တြင္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ခဲ့သည့္အတြက္ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္တိုင္း စစ္တိုင္းမွဴးမ်ား အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းဦးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထြန္းထြန္းေနာင္ကို အစည္းအေ၀း ဖိတ္ရာတြင္ Protocol မလုိအပ္ခဲ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္ေဆြမွာ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၁၅မွ ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းဦးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းထြန္းေနာင္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြႏွင့္ စာလွ်င္ အလြန္ငယ္ရြယ္ေသာ တုိင္းမွဴးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ရန္ကုန္တိုင္းနည္းတူ ပဲခူးတိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးၪဏ္၀င္းမွာလည္း တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ျဖင့္ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၁၅မွ ဆင္းသက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ပဲခူးတုိင္း တိုင္းမွဴးမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ ျဖစ္ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၂၄ မွ ျဖစ္သည္။ စစ္ကိုင္းတိုင္းတြင္လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသာေအးမွာ တပ္မေတာ္တြင္ ဒုတိယဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ျဖစ္ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၁၃မွ ျဖစ္သည္။ စစ္ကိုင္းတိုင္း တိုင္းမွဴးမွာ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၂၅မွ ဆင္းေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္လင္းေဒြး ျဖစ္သည္။ ယခင္ အစိုးေဟာင္း၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားထဲတြင္ အရပ္သားဟူ၍ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားသာ ရခဲ့သည္။ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသမ်ားတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တပ္ဘက္ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ ေပါင္းကူးဆက္သြယ္ရန္ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား တြင္နယ္စပ္ေရးရာလံုၿခံဳေရး ၀န္ႀကီးဌာန (နယ္/လံု) ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ားကို တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။
ယခုအစုိးရသစ္ လက္ထက္တြင္ ျပည္သူလူထု ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ အရပ္သားမ်ား ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားမွာလည္း အရပ္သားမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္စနစ္ကို အတိုက္အခံျပဳခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ လူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ သက္ဆုိင္ရာ ေဒသမ်ားတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ားၾကားတြင္ ပံုမွန္ထိေတြ႕မႈ မရွိခဲ့ေပ။ ယခင္အစိုးရ လက္ထက္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားမွာ စီနီယာ၊ ဂ်ဴနီယာအရ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ားအေပၚ ၾသဇာေညာင္းခဲ့ေသာ္လည္း လက္ရွိ အရပ္သား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ စစ္တိုင္းမွဴးမ်ားၾကားတြင္ ေဒသတြင္း လံုၿခံဳေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရး လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိသည္။ ထိုအေျခအေနကို သတိျပဳမိပါက သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားတြင္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကဲ့သို႔ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ (ကာ/လံု) အစည္းအေ၀း မရွိေသာ္လည္း နယ္/လံု ၀န္ႀကီးမ်ားမွ တစ္ဆင့္ လစဥ္ျဖစ္ေစ၊ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္ အပိုင္းအျခားလိုက္ျဖစ္ေစ၊ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရး တစ္ရပ္ကို အမွန္ထူေထာင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ေ၀ဖန္အႀကံျပဳအပ္ပါသည္။
လက္ေစာင္းထက္
No comments:
Post a Comment