ပုဂံမွာ ၈ ဂ်ဴလိုင္ ၁၉၇၅ ငလ်င္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးခဲ့တယ္လို႔ၾကားရၿပီးေနာက္ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ေအာင္ ပုဂံကိုသြားၾကပါတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဆယ္ရက္ေလာက္ အၿပိဳအပ်က္ေတြၾကားထဲ လွည့္လည္သြားလာပီး အပ်က္မွတ္တမ္းယူပါတယ္။
႕႕႕႕႕
က်ေနာ့္သေဘာထား အခ်ဳပ္ကိုေျပာရရင္ ေစာေစာက ေျပာခဲ့ပီးတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုမွီပီး ပုဂံေခတ္ အႏုပညာဆံုးရွံဳးဒါက နဲတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အႏုပညာဆံုးရွံဳးဒါက ေတာ္ေတာ္ဘဲမ်ားေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တခ်က္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ အေဆာက္အအံုမွာ သံုးစြဲတဲ့ ေခတ္သစ္ပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ သံအတြင္းသားအမာခံနဲ႔ ကြန္ကရစ္အဂၤေတေတြသံုးပီး အထက္ဝါေလးေလးႀကီးေတြကို ပ်မ္းမၽွလိုက္ရင္ အသက္ရွစ္ရာ ရွိၾကတဲ့ အုတ္ပံုေအာက္ဝါေပၚမွာ ဇြတ္မရ ရေအာင္တင္ထားၾကဒါဟာလဲ အင္မတန္ညံ့တဲ့ လုပ္ပံုကိုင္ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာ့ေျပာ့ေပါ့ေပါ့ပစၥည္းကို အခံထားၿပီး မာေမာေလးေလးပစၥည္းကို ထိပ္ကဖိတင္ဘို႔ဟာ လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ မၾကာခင္ဘဲ အေပၚက ေလးတဲ့ပစၥည္းဟာ စိုက္က်မယ္၊ က်ိဳးက်မယ္ေပါ့။ ဒီတခါ ဥပမာ အျမင့္ေပတရာက က်လာမယ္ဆိုရင္ ေအာက္ခံဂူမိုး၊ ဂူမ်က္ႏွာၾကက္နဲ႔ ဂူနံရံေတြဟာ ဘယ္သက္သာပါ့မလဲ။ ငလ်င္ေဘးက ေသးေသး၊ ထိပ္က ျပဳတ္က်လာတဲ့ပစၥည္းေဆာင့္လို႔ ပ်က္တာကမ်ားမ်ားျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ႀကိဳပီးေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းကို မသံုးတတ္ဘဲသံုးရင္ ဒီလိုဘဲ ဒုကၡေပးေနမွာဘဲ။ ဘုရားလူႀကီးေတြဟာ ဘုရားေငြနဲ႔ ဘုရားျပင္တဲ့အခါ အေဆာက္အအံုပစၥည္းသံုးစြဲနည္းကို ပိသုကာဆိုင္ရာ အၾကံေပးခ်က္မပါဘဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ၾကေတာ့ဘူး။
႕႕႕႕႕
နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာခ်င္ဒါကေတာ့ တကယ္လို႔ အပ်က္ကိုမျပင္ဘဲ ေနာက္ထပ္ဆက္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းဒါေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ၾကရင္ ဒီသံုးခ်က္ကို ဆင္ျခင္ပါ။
၁။ ေဆြးမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အုတ္ခံုေပၚမွာ သံခံကြန္ကရစ္ေလာင္းတဲ့ ေလးေလးလံလံထိပ္ဖ်ားမ်ိဳးမတင္ၾကပါနဲ႔။
၂။ အေျခခံပံုစံနဲ႔ ကိုက္မယ့္အထြတ္ကိုဘဲ ေရြးပီးတင္ၾကပါ။ ပီးေတာ့-
၃။ ပုဂံေခတ္ကုန္အထိ မေပၚရဘူးေသးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလုပ္ရင္ေတာ့ နဲနဲမွ လက္မခံၾကပါနဲ႔။
သန္းထြန္း
ပံု = ဟံသာဝတီသတင္းစာ (၂၁ စက္တင္ဘာ ၁၉၇၅)
Tint Swe မူရင္းသတ္ပံုကို လုိသလိုျပင္မေရးလို႔ ပို႔စ္တင္ေပးသူကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
- အခ်က္တခ်က္
- အျမင့္ေပတရာက
- တကယ္လို႔
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၈-၂ဝ၁၆
No comments:
Post a Comment