သူတို႔ဘယ္လို လုပ္ေနၾကသလဲ

မၾကာေသးမီကၾကည့္လိုက္ရေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကားတြင္ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတစ္ဦး၏ အတြင္းေရးမွဴးလုပ္သူက သူေဌး၏ အေျပာအဆို ခိုင္းေစမႈမ်ား၊ ေမာက္မာမႈမ်ားကို သည္းမခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ငိုၿပီး အျခားအရာရွိ တစ္ဦးကို သြားတိုင္သည္။ ထိုအရာရွိက

"နင္ သက္သက္ ဒီမွာလာၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာပဲ။ လူ ၅၀၀ ေလာက္ အလုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္မွာ နင္က နင့္ခံစားခ်က္တစ္ခုနဲ႔ လာငိုေနတယ္။ မေက်နပ္ရင္ထြက္လိုက္။ နင့္လို လူမ်ိဳးကို ငါ သုံးမိနစ္အတြင္း ရွာႏိုင္တယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြ ျပည့္ေနတာပဲ။ လုပ္ႏိုင္ရင္လုပ္။ မလုပ္ႏိုင္ရင္ထြက္။ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ညစ္လို႔ သတ္ေသခ်င္တယ္ဆိုလည္း တိုက္ေပၚကခုန္ခ်လိုက္။ နင့္မွာ လိုအပ္ခ်က္ရွိေသးလို႔ ေဘာ့စ္ကလက္မခံတာ။ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ကို မႀကိဳးစားပဲနဲ႔ ဒီမွာသက္သက္လာၿပီး အခ်ိန္ ျဖဳန္းေနတယ္" ဟုေျပာဆိုလိုက္သည္။

အထက္ပါစကားသည္ အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးေသာ စကားဟုဆိုဖြယ္ရာရွိေသာ္လည္း အလုပ္ကို သရဲစီးကာ လုပ္ေလ့ရွိ သည့္ သူတို႔တိုင္းျပည္မ်ိဳးတြင္ အလြန္ဆင္ျခင္ေတြးေတာဖြယ္ရာ စကားတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

အေနာက္ႏိုင္ငံ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားတြင္ ထိုသို႔ ဖိစီးမႈကို ေျဖေဖ်ာက္သည့္အေနျဖင့္ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ၿပိဳင္ဆိုင္ခြင့္ေပးထားသလို၊ ခံစားခြင့္မ်ားကိုလည္း ဖန္တီးေပးထားသည္။ သူတို႔တြင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသည္။ ဘဝ အပ်က္ခံၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ကို စြန္႔သြားမည္ေလာ၊ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ဆက္လုပ္မည္ေလာ ႀကိဳက္ရာကို ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိသည္။

သူတို႔ႏိုင္ငံက လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ စိန္ေခၚမႈမ်ား တိုက္ခိုက္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ မည္သူမၽွ ငါမရွိလၽွင္ မျဖစ္ဆိုသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္ကို မေဖာ္ေဆာင္ထားေသာေၾကာင့္ လက္ရွိေနရာတြင္ ငါတည္ၿမဲေရး ႏွင့္ ငါ့ရာထူးတိုးေရးသည္ အေသအလဲ တိုက္ပြဲဝင္ေနရသည့္ အေရးတစ္ခုျဖစ္ေနသည္။ လူတိုင္း သူတို႔ဘဝကို သူတို႔မပိုင္။ မိသားစုက မပိုင္။ အလုပ္က ပိုင္ေနသျဖင့္ အလုပ္၏ ထားရာေန ေစရာသြား ဘဝကို ေရာက္လာၾက သည္။ အိပ္ယာထဲဝင္လၽွင္ပင္ အလုပ္ေပၚလာက ထေျပးၾကရသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုင္ရာ သီးျခား တာဝန္ယူရမႈမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ကိုယ့္ဘက္က ပ်က္ကြက္မႈတစ္ခုခုအတြက္ ေပးဆပ္ရမည္ကို စိုးရိမ္ၾကသည္။

အလုပ္တြင္ မ်က္ႏွာသာမေပး။ မႀကိဳက္လၽွင္ ခ်က္ခ်င္းအထုပ္ျပင္ သြားေတာ့ဟု အေျပာခံရေလ့ရွိေသာ သူတို႔ႏိုင္ငံက လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ ေန႔စဥ္ဘဝရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ လူတိုင္းအေျပးအလႊား လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ ၾကရသည္။ ႀကိဳးစားမႈႏွင့္ ရပ္တည္မႈတို႔ကို စိန္ေခၚခ်က္အျပည့္ျဖင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္
ရလဒ္ေတြ အရမ္းေကာင္းသည္။ လုပ္လုပ္ မလုပ္လုပ္ ရသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၊ မလုပ္ မ႐ႈပ္ မျပဳတ္ဆိုသည့္
သေဘာတရားကို လက္ခံထားသည့္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လစာထိုင္စားၿပီး ကိုယ့္ႀကီးပြားတိုးတက္ေရးကိုလည္း
မလုပ္၊ အလုပ္ကလည္း ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္သလို လုပ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ မႀကီးပြား မတိုး တက္ရသည္မွာ
အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူေနမႈႏွင့္ အလုပ္ဝန္းက်င္သည္ စိန္ေခၚမႈ အလြန္ နည္းလွသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း မလုပ္ဘဲထိုင္ေနသူမ်ားကို လစာမ်ားေပးထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လုပ္သူလည္း
တက္လမ္းမရွိ၊ မလုပ္သူလည္း ပုံမွန္လစာ ထုတ္ၿပီး ေနထိုင္ႏိုင္ၾကေသာ လူ႕ေဘာင္တြင္ ေန႔စဥ္
အလုပ္ျပဳတ္မွာလည္း မပူရေသာေၾကာင့္ အလုပ္အေပၚအေရးမလုပ္ၾကျခင္းမွာ အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္ဟု ဆိုရမည္သာျဖစ္သည္။
Written by တင္ညြန္႔
http://www.maukkha.org/index.php/book-store/essay-maukkha/7716-2015-06-02-00-36-36