ေအာင္ဒင္
(၇/၂) အလြန္အကြၽံျဖစ္မႈမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲခံရျခင္း
ဧရာ၀တီစစ္ေၾကာင္း၊ ေျမလတ္စစ္ေၾကာင္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္စစ္ ေၾကာင္းမ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ား က သပိတ္ေမွာက္ခ်ီတက္တာကို ရပ္နားၿပီး လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ေဆာင္ ရြက္ခ်က္ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ဆံုး ျဖတ္ၾကပါတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕နယ္ကိုေရာက္ရွိလာတဲ့ ပင္မ သပိတ္ စစ္ေၾကာင္းကေတာ့ သပိတ္ကို မတ္လ ၁ ရက္ေန႔အထိသာ ေခတၱရပ္နားၿပီး မတ္လ ၁ ရက္ေန႔မွာမွ လႊတ္ေတာ္က ျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒကို အတည္မျပဳ ရင္ သပိတ္ စစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္မယ္လုိ႔ ဆံုး ျဖတ္ၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား နဲ႔ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး နက္ဝါ့ခ္က ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဥပေဒျပဳျခင္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို နား မလည္ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ေလးပြင့္ဆိုင္အစည္းအေဝးမွာ လႊတ္ေတာ္ဘက္က လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တက္ေရာက္ ခဲ့တာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားဟာ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စားဆံုးျဖတ္ေပးခြင့္မရွိပါ။ အစိုးရဘက္က ေက်ာင္းသားမ်ား ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ ေရးဆြဲ တဲ့ျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒၾကမ္းကို တင္သြင္းလာတဲ့အခါ လႊတ္ေတာ္ တြင္းမွာ ဦးစားေပးေဆြးေႏြးဖို႔ပဲ သေဘာတူခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါကို ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ပညာေရးျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲေရးနက္ဝါ့ခ္က ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက သူတုိ႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ ၁၁ ခ်က္ကို အစိုးရ နဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ေလးပြင့္ဆိုင္ အစည္းအေဝးမွာ သေဘာတူၿပီး ျဖစ္လုိ႔ အစိုးရတင္သြင္းတဲ့ဥပေဒ ၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္း အတည္ျပဳေပးဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္ လုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ လက္ေတြ႕ မွာ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဳလုပ္ ထံုးလုပ္နည္းအတုိင္း လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္အနက္က အမ်ိဳးသားလႊတ္ ေတာ္ကို အရင္ဆံုးစဥ္းစားရန္ တာဝန္ေပးၿပီး အမ်ိဳးသားလႊတ္ ေတာ္က မတ္လ ၅ ရက္ကေန မတ္လ ၁၅ ရက္အထိ ၾကားနာပြဲ မ်ားက်င္းပမည့္ အခ်ိန္စာရင္းကို ထုတ္ျပန္တဲ့အခါမွာ အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ကတိပ်က္တယ္လို႔ ေက်ာင္းသားမ်ားက စြပ္စြဲၾကပါ ေတာ့တယ္။ သပိတ္အရွိန္ကို ျမႇင့္ ဖို႔ႀကိဳးစားၾကပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစိုးရ သတင္းစာေတြမွာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ေဖာ္ျပတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ ၁၁ ခ်က္အေပၚ ကန္႔ကြက္ေဝဖန္ခ်က္ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ပညာေရးဝန္ႀကီးကေန ပါေမာကၡခ်ဳပ္မ်ား၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားထံ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေခါင္း စဥ္နဲ႔ေပးပို႔တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအေပၚ ေဝဖန္ခ်က္ေတြက ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေထာက္ခံသူမ်ားရဲ႕ မေက်နပ္မႈကို ပိုၿပီးခိုင္မာအားေကာင္းေစပါတယ္။
အစိုးရဘက္ကလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားေတာင္းဆိုတာ ကို လိုက္ေလ်ာေပးၿပီးၿပီမို႔ သပိတ္ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ဆက္လက္ခ်ီ တက္မွာကို လံုးဝလက္မခံႏုိင္ ေတာ့ပါ။ လူစုခြဲဖို႔ပဲ ေတာင္းဆိုပါ ေတာ့တယ္။ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ မွာ ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းက လက္ပံတန္းကေန ဆက္လက္ခ်ီ တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လမ္းပိတ္ဆို႔ထား ၿပီး ထြက္ခြာခြင့္မေပးဘဲ အေျခ အေန တင္းမာလာခဲ့ပါတယ္။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ ဩဇာ ႀကီးမားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ဝင္ ေရာက္ညႇိႏႈိင္းေပးၾကေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ပါ။ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္ကို ခ်ီတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ရန္ကုန္ကို လံုးဝအဝင္မခံႏုိင္တဲ့ အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲလိုက္ ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဝန္းရံသူ ၁၂၀ ေက်ာ္ကို လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ ဝင္မ်ားက ႐ိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးထိန္း သိမ္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ သံဃာေတာ္နဲ႔ ေက်ာင္းသား ၃၀ ခန္႔ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဖမ္း ဆီးထားသူ ၈၀ ေက်ာ္ကို ပုဒ္မမ်ိဳး စံုနဲ႔ စြဲခ်က္တင္ၿပီး ႐ံုးတင္စစ္ေဆး ေနပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္ေနဆဲ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ ကိုလည္း ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ထားပါ ေသးတယ္။
(၇/၃) ျပည္သူအမ်ား ႐ႈံးပါတယ္
ဒီျဖစ္ရပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သေဘာထားတင္းမာသူေတြက ႏွစ္ဖက္စလံုးမွာရွိေနတာကို ေတြ႕ ရပါတယ္။ အစိုးရဘက္မွာလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕အသံကို နား မေထာင္ခ်င္ဘဲ တစ္ဖက္သတ္ ေဆာင္ရြက္ခ်င္သူေတြ၊ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းရမယ့္ အစား အင္အားသံုးအၾကမ္းဖက္ ခ်င္သူေတြ၊ ဗကပယူဂ်ီေတြက ေက်ာင္းသားမ်ားေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္ေနတယ္ဆုိၿပီး အလြန္ အကြၽံစိုးရိမ္ပူပန္ေနသူေတြရွိေန တာ အထင္အရွားပါ။ သပိတ္ ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွာ လည္း မူလအစက ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးဖို႔ကိုသာ ေတာင္းဆိုခဲ့တာျဖစ္ ၿပီး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ရခ်ိန္မွာ အေပးအယူလုပ္ညႇိႏႈိင္းခ်င္စိတ္ မရွိတာေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ ငန္းသဘာဝကိုနားလည္ဖုိ႔ မႀကိဳး စားဘဲ ေတာင္းဆုိသမွ် အကုန္ ခ်က္ခ်င္းရခ်င္တာေတြ၊ သပိတ္ ကို ရပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ မရပ္ဘဲ ရန္ကုန္အေရာက္ခ်ီတက္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံခ်င္စိတ္က ႀကီးမားေန တာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္မွာ အစိုးရလည္း ႐ႈံးပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူ ေတြကို အၾကမ္းဖက္႐ိုက္ႏွက္လုိ႔ ႏုိင္ငံတကာအစိုးရမ်ားရဲ႕ ျပစ္တင္ မႈ၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့မႈေတြကို ခံစားရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုရဲ႕ ေခါင္း ေဆာင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္ၾက တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ ခ်ဳပ္နဲ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ (ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္း) လည္း ႐ႈံးပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႕အစည္း ႀကီးႏွစ္ခုက ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဒီျပႆနာကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္း ႏိုင္ေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ား နဲ႔ အစိုးရအၾကား ၾကားဝင္ႀကိဳး ပမ္းညႇိႏႈိင္းေပးခဲ့တာကို အသိ အမွတ္မျပဳၾကဘဲ ေက်ာင္းသား မ်ားဘက္က ရပ္တည္တိုက္ပြဲ မဝင္လို႔ဆုိၿပီး အျပစ္ဆိုခံၾကရပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ ႀကီးတစ္ခုလံုးမွာ အႏုိင္ရလိုက္သူ ေတြက ဘက္ႏွစ္ဖက္စလံုးက သေဘာထားတင္းမာသူေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တင္းက်ပ္ တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ႏုိင္ငံေရးမတည္မၿငိမ္ မႈေတြေအာက္မွာ အသက္႐ွဴမြန္း က်ပ္ခဲ့ရလို႔ အခုရရွိေနတဲ့ တည္ ၿငိမ္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈအတုိင္းအတာ ကို ေက်နပ္လက္ခံၿပီး တျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ ပို၍လြတ္လပ္၊ ပို၍တည္ ၿငိမ္၊ ပိုၿပီးတုိးတက္လာဖို႔ ေမွ်ာ္ လင့္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုက ေတာ့ မၿပိဳင္ဘဲနဲ႔ ႐ႈံးၾကရပါတယ္။
(၈) အစိုးရကို မယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
လက္ပံတန္းအၾကမ္းဖက္မႈ ေၾကာင့္ အစိုးရကို မယံုၾကည္ဘူး လို႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြက ပိုၿပီး က်ယ္ေလာင္လာပါတယ္။ စစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားနဲ႔ လက္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ပူးေပါင္းဖြဲ႕စည္း ထားၿပီး စစ္တပ္ကို ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ အရပ္သား အမည္ခံအစိုးရကို မယံုၾကည္တာ သဘာဝက်ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕ ထဲမွာလည္း အာဏာရွင္ေခတ္က အက်င့္စ႐ိုက္ေတြကို ေပြ႕ဖက္ ထားဆဲျဖစ္တဲ့ အရာရွိႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ ေတြကို မႏွစ္သက္ဘဲ၊ လူထုကို ကိုယ္စားမျပဳခ်င္ဘဲ လူထုကို ဖိႏွိပ္ခ်င္သူေတြလည္း အစိုးရထဲမွာရွိ ေနတာပါ။ သမၼတကိုယ္တုိင္က က်ပ္သံုးသိန္းအထိ လက္ေဆာင္ ယူခြင့္ တရားဝင္ခြင့္ျပဳထားလို႔ အဂတိလိုက္စားမႈေတြ၊ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူမႈေတြကလည္း နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းရွိေနပါေသး တယ္။ လက္ေတြ႕ဘဝအျဖစ္ အပ်က္ေတြက သမၼတမိန္႔ခြန္း မ်ား၊ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားနဲ႔ ဆန္႔ က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ တုိင္းျပည္ကို ကာ ကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တပ္ မေတာ္က ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္အဖြဲ႕အစည္းႀကီးျဖစ္ေန ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒ ျပဳအာဏာေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထား ႏုိင္တာလည္း စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ပါ။
ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးေတြ ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြေအာက္မွာ လူ႔ အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြရွိ ေနဆဲပါ။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလး စားတယ္လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကေန ျပည္သူ႔ဘဝကို၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ကို မ႐ုပ္သိမ္းႏုိင္ေသးပါ။ တရား စီရင္ေရးစနစ္ကလည္း အရင္ ေခတ္ကလိုပဲ မမွ်တ၊ မမွန္ကန္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားရဲ႕ ဩဇာသက္ ေရာက္မႈ ခံေနရဆဲပါ။
တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ႕တန္းတူညီမွ်ေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႔လည္း အလွမ္းေဝးေနဆဲပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးက႑ကိုလည္း အာဏာပိုင္မ်ားနဲ႔ နီးစပ္သူမ်ား၊ တပ္မေတာ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ခ႐ိုနီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုးထားဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီအစိုးရကို မယံုၾကည္ဘူးဆုိတာ သဘာဝက်တဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုပါ။
ဒါေပမဲ့ အစိုးရကို မယံုၾကည္ တာတစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ တုိင္း ျပည္ေျပာင္းလဲေအာင္ မေဆာင္ ရြက္ႏုိင္ပါ။ အစိုးရအေပၚ အမုန္း တရားမ်ားနဲ႔ ခါးခါးသီးသီးဆန္႔ က်င္ေန႐ံုနဲ႔ ျပည္သူအမ်ားလိုလား တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို မရရွိႏုိင္ပါ။
(၈/၁) ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အေျဖရွာေရး
၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ျပည္သူေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔ က်င္တြန္းလွန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ တုန္းက ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ ေတြ ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတဲ့ နည္းလမ္းက ‘‘ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းမွာ လူထုဆႏၵျပပြဲ မ်ားျဖစ္ေပၚေအာင္ စည္း႐ံုးလႈံ႔ ေဆာ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီနည္းလမ္းက လြဲရင္လည္း တျခားနည္းလမ္းမရွိပါ။ တကၠသိုလ္ေျမမွာ စတင္ခဲ့တဲ့ မဆလအစိုးရဆန္႔က်င္ေရးဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ျပည္သူလူထုထံ သယ္ေဆာင္သြားၿပီး ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ ေထာက္ခံပါဝင္မႈကို စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲမ်ားမွာ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာဝန္ထမ္းမ်ား၊မဆလပါတီဝင္မ်ား၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားပါ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲလာလို႔ အစိုးရယႏၲရားႀကီးတစ္ခုလံုး ၿပိဳလဲလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ မဆလအစိုးရရဲ႕ အဓိကေဒါက္တုိင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္က ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကို မဆလအစိုးရထံကေန လႊဲေျပာင္းရယူလုိက္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အေရးနိမ့္ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးက တုိင္းျပည္ကို ၂၆ ႏွစ္ၾကာ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ဦးေနဝင္းရဲ႕ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို အဆံုးသတ္ၿပီး ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လမ္းခင္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာလည္း ကြၽန္ ေတာ္တို႔အားလံုး လူထုဆႏၵျပပြဲ ႀကီးေတြရဲ႕ ဖိအားနဲ႔ မဆလအစိုး ရကို စားပြဲဝိုင္းမွာ အတုိက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးညႇိႏႈိင္းေျဖရွင္းဖို႔ ေတာင္းဆုိခဲ့ ၾကတာပါ။ လူထုဆႏၵျပပြဲနဲ႔ တုိက္ ပြဲေဖာ္ေဆာင္ၿပီး ဒိုင္ယာေလာ့နဲ႔ တုိက္ပြဲကို အဆံုးသတ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘက္မွာ မဆလအစိုးရကို ပိုၿပီးအက်ပ္ အတည္းေတြ႕ေစမယ့္၊ ဒိုင္ယာ ေလာ့စားပြဲေပၚတြန္းပို႔ေပးႏုိင္မယ့္ႏုိင္ငံတကာဖိအားေပးမႈေတြ၊ နယ္စပ္ေဒသက လက္နက္ကိုင္ေတာ္ လွန္ေရးရဲ႕ ဖိအားေတြ မရွိခဲ့ပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ ျပည္သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလာ မယ့္ တပ္ထဲက သူရဲေကာင္းေတြ ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ တပ္ကေန ျပည္သူေတြနဲ႔ လာေရာက္ ပူးေပါင္းသူေတြထဲမွာ ဗိုလ္ႀကီး အဆင့္ပဲ ရာထူးအျမင့္ဆံုးရွိခဲ့ပါ တယ္။ မလံုေလာက္ပါ။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ကို စစ္အစိုးရက ျငင္းပယ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ျမန္မာ ျပည္သူမ်ား ဆက္လက္လႈပ္ရွားခဲ့ ၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဆက္ လက္လႈပ္ရွားသူမ်ားက အၾကမ္း မဖက္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဆႏၵျပမႈမ်ား၊ အာဏာဖီဆန္မႈမ်ားနဲ႔ စစ္အစိုးရ ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး နယ္စပ္ေဒသကို တိမ္းေရွာင္သြားသူမ်ားက တုိင္း ရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အား စုမ်ားနဲ႔ လက္တြဲလုိ႔ လက္နက္ ကိုင္ေတာင္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲၾကပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္နဲ႔တကြ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားၿပီး ႏုိင္ငံ တကာအစိုးရမ်ားကလည္း ထိထိ ေရာက္ေရာက္ ဖိအားမေပးႏိုင္၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအင္ အားစုမ်ားကလည္း ထိထိေရာက္ ေရာက္မတိုက္ႏိုင္တဲ့အျပင္ တ႐ုတ္အစိုးရနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရမ်ား က ျမန္မာစစ္အစိုးရဘက္က ရပ္ တည္ကူညီၾကတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ အဲဒီကာလ မွာလည္း ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ႀကီးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ျခင္းနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ပဲျဖစ္ ၿပီး စစ္အစိုးရကေတာ့ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးဖို႔ကို ျငင္းပယ္ၿပီး ဒီမို ကေရစီအင္အားစုကို အျမစ္ျဖတ္၊အျပဳတ္တုိက္ေရးကို အားသြန္ခြန္ စိုက္ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေရြး ေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီကို အၿပီး တိုက္ဖ်က္သိမ္းႏုိင္ေရးျဖစ္ပါ တယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပ်က္စီးၿပိဳလဲ သြားၿပီဆိုရင္ စစ္အစိုးရရဲ႕ တရား ဝင္မႈကို ႏုိင္ငံတကာက ေမးခြန္း ထုတ္စရာမရွိေတာ့ပါ။
အဲဒီလို စစ္အစိုးရက ျပည္ တြင္းက ဒီမိုကေရစီအေရး အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈႀကီးကို အၿပီးတိုင္ေခ်မႈန္းႏုိင္ဖို႔ ျပည္တြင္း မွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ တုိးျမႇင့္ရာမွာ ပိုၿပီး အာ႐ံုစိုက္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ နယ္စပ္ ေဒသအေျခစိုက္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ေဒသ အလိုက္ စစ္ဘုရင္ေတြလုပ္ခြင့္ ေပးၿပီး စည္း႐ံုးလိုက္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္ အားစုအေတာ္မ်ားမ်ား စစ္အစိုးရ ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို လက္ ခံ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီး တုိင္း ရင္းသားစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေဂါက္ အတူ႐ိုက္၊ ကြၽန္းသစ္ေတြ အတူ ခုတ္၊ ေက်ာက္စိမ္းေတြအတူတူူး ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းဒီမုိကေရစီအင္အားစု ႀကီးကေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ အရွိန္ အဟုန္ျမႇင့္ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ အျပင္းအထန္နာက်င္ေနရပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုႀကီး ၿပိဳလဲမသြားခဲ့ပါ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပ်က္စီးမသြားခဲ့ပါ။ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား အက်ဥ္းက်ေန တာေတာင္မွ က်န္ရွိေနတဲ့ အဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အဖြဲ႕ဝင္ ေတြဟာ သူတုိ႔ပါတီတည္ရွိမႈကို အျပင္းအထန္ကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အလုပ္သမား မ်ား၊ လယ္သမားမ်ား၊ တတ္သိ ပညာရွင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသားႏုိင္ငံ ေရးပါတီမ်ား စတဲ့အင္အားစုေတြ ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ အတူတကြ စည္းလံုးညီၫြတ္စြာ လက္တြဲရပ္တည္ၿပီး ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအပါ အဝင္ တတိယႏုိင္ငံမ်ားကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမို ကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားက လည္း အေမရိကန္အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရေတြကို စစ္ အစိုးရကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုသာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တရားဝင္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳၾကဖို႔၊ ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ ျပင္းထန္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ေတြနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ခတ္အေရးယူဖို႔ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အ ျမင့္ဆံုးအာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္တဲ့ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ျမန္မာ့အေရးကိစၥကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ တာဝန္ယူရတဲ့အဆင့္ အထိ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေပးမႈက ျမင့္မားခဲ့ပါတယ္။
(စာေရးသူေအာင္ဒင္သည္၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး တြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၿပီး ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ ဦးႏုေခါင္းေဆာင္သည့္ စင္ ၿပိဳင္အစိုးရအဖြဲ႕အတြင္းဝန္၊ ဗမာ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢ မ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဒုဥကၠ႒(၂) စသည့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ U.S Campaign for Burma အဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့သူ တစ္ဦးျဖစ္ကာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ ဘာလတြင္ အဖြဲ႕အစည္းတာဝန္ မ်ားမွအနားယူၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေဝဖန္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျပည္တြင္း၊ျပည္ပစာေစာင္မ်ား၌ ေရးသားလ်က္ရွိပါသည္။)
No comments:
Post a Comment