က်ားတက္စီးသူမ်ား

ေက်ာင္းသားသပိတ္သည္ ပညာေရး လိုလားေသာ သပိတ္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး “ႏုိင္ငံေရးမီးပြား” အျဖစ္သို႔ ဦးတည္ေနသည့္အတြက္ အျပက္အျပက္ႏွင့္ ႏွာေခါင္း ေသြးထြက္ေတာ့မေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဤသပိတ္တြင္ အစိုးရႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား ယံုၾကည္မႈ မရႏုိင္လွ်င္ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ က်ားတက္စီးေနသည္ႏွင့္ တူေပသည္။

အစိုးရက မႀကဳံစဖူး ေက်ာင္းသားတို႔ ေတာင္းဆိုေသာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္လုံးကို သေဘာတူညီလိုက္သည္။ တစ္ဖန္ ေက်ာင္းသားတို႔က ေနာက္ထပ္ ၉ ခ်က္ ေတာင္းဆိုသည္။ ယင္းကို သေဘာတူညီသည့္ အခါတြင္လည္း ရန္ကုန္သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္မည္သာဟု ေက်ာင္းသားတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။ ပညာေရး ဥပေဒထက္ ရန္ကုန္သို႔ ခ်ီတက္ေရးက အဓိကက်ေနပုံရသည္။ ထိုမွမဟုတ္လွ်င္ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ၎တို႔၏ ကတိကဝတ္မ်ားအေပၚ မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။

ေက်ာင္းသားသပိတ္ အရွိန္စတက္ေနခ်ိန္တြင္ပင္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားတို႔က ယုံၾကည္ေသာ NNER ဦးေဆာင္သူ NLD ဗဟိုအမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ကို NLD က ထုတ္ပယ္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ႏွင့္ အစိုးရ ေတြ႔ဆုံညိႇႏိႈင္းေနစဥ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေတြ႔ဆုံသည္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ ေျပာၾကားသည္။

ျပည္သူအမ်ား ေလးစားေသာ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးက သပိတ္ဆက္မေမွာက္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံသည္။ ယင္းသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔ နတ္ေမာက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္ အခမ္းအနားတြင္ အတူေတြ႔ရအၿပီး သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေမတၱာစာ ေပၚထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံအၿပီးတြင္ လည္းေကာင္း၊ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာစာထုတ္ အၿပီးတြင္ လည္းေကာင္း ေက်ာင္းသားသပိတ္အဖြဲ႔သည္ ရန္ကုန္သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ရန္သာ ဇြဲသန္ေနၾကသည္။

“သပိတ္စုံ၊ သူပုန္ထ” အဆိုရွိၿပီး သပိတ္တို႔သည္ ေသြးထြက္သံယိုႏွင့္ အဆုံးသတ္တတ္သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သမိုင္းဘီး တစ္ပတ္လည္ျပန္ေတာ့မည္လား။

ေက်ာင္းသားတို႔သည္ ေအာင္ပြဲတြင္ ေမ်ာပါသြားၿပီး ကိုယ့္တပ္ကို အရွိန္သတ္ရန္ ခက္ခဲေနသလား၊ သပိတ္ရပ္လိုက္လွ်င္ ဆက္လုပ္စရာ မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္လား၊ သပိတ္ကို ကူသေယာင္ႏွင့္ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား ေဆာင္ၾကဥ္းလိုသူတို႔၏ အလိုတြင္ မသိတသိေမ်ာေနရင္း ႐ုန္းထြက္ရန္ ခက္ေနသလား၊ တစ္ဖက္ ွင့္တစ္ဖက္ သံသယႀကီးေနျခင္းေၾကာင့္လား။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ား (Institutions) အၾကားတြင္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႔သည္မွာ ၾကာၿပီ။ ယခု ေက်ာင္းသားသပိတ္ႏွင့္အတူ ေပၚထြက္လာခဲ့ေသာ ရလဒ္ေကာင္းသည္ ထုိေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ယံုၾကည္မႈ အ႐ုဏ္တက္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ခ်င္လွသည္။ အျပန္အလွန္ ကတိတည္ျခင္းသည္ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ျခင္း၏ အေျခခံအခ်က္ ျဖစ္သည္။

မိမိလိုလားခ်က္ကို ရရွိရန္ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ေဆြးေႏြးသည့္အခါတြင္ တစ္ဖက္လူ အရွက္တကြဲ မျဖစ္ေစရန္ ထြက္ေပါက္ (Exit) ေပးထားရသည့္ သေဘာရွိရာ မိမိေတာင္းဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားကို အေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည့္ အတြက္ အစိုးရ မွားသြားေၾကာင္း ေက်ာင္းသားတို႔က သက္ေသမျပမိရန္ အေရးႀကီးသည္။

အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ျခင္းမွာ မွားသည္ဟု သေဘာေပါက္သြားၾကလွ်င္ အျခားနည္းမ်ားသုံးရန္ လမ္းေၾကာင္းသို႔ ဦးတည္သြားလိမ့္မည္။

နဂိုေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ရသြားခ်ိန္တြင္ ေနာက္ထပ္ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ထပ္တိုးေတာင္းဆိုျခင္းသည္ “moving the goalposts” “ဂိုးတိုင္ေရႊ႕ျခင္း” ဟု အထင္ေရာက္သြားလွ်င္ သံသယမ်ား ႀကီးလာၿပီး အဆိုးဘက္သို႔ ေရြ႕သြားႏုိင္သည္။

ေက်ာင္းသားသပိတ္ စတင္ကတည္းက ပညာေရးသန္႔သန္႔ မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေၾကာင္း အျမင္မ်ားလည္းရွိရာ ထိုအျမင္မ်ားကို ေခ်ဖ်က္ရန္အတြက္ ေက်ာင္းသားတုိ႔ အေနႏွင့္ နဂိုထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုထားေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကိုသာ စြဲကိုင္မွ သင့္ေတာ္ေပမည္။

ယခု ေက်ာင္းသားသပိတ္သည္ ကိုလိုနီေခတ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္မ်ားကို အားက်ၿပီး ေပၚထြက္လာေသာ္လည္း ထိုေက်ာင္းသားသပိတ္ သုံးခုတို႔ကို ကိုင္တြယ္သည့္ အစိုးရ၊ သပိတ္ေမွာက္သည့္ ေက်ာင္းသား၊ ေခတ္အခါတို႔ မတူညီၾကသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံ့အက်ဳိးေမွ်ာ္ၿပီး အားလုံး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္သင့္သည္။

က်ားကို တက္စီးမိေနေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ အစိုးရတို႔ သတိထားေစလိုသည္။

အယ္ဒီတာ (၁၅.၂.၂၀၁၅)

---------------------------
Editorial, The Voice