ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ္ ကက္သရင္း ဂြက္ေထာ္

သူမဘဝကို အေရာင္စံု ေလာကဓံ၏လက္သို႔အပ္၊ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကဲ့သို႔ ေရးဆြဲခဲ့ရလိမ့္မည္ဟု မည္သည့္အခါမွ ထင္မွတ္မထားခဲ့။ ထုိသူမဆုိသည္မွာကား တစ္ခ်ိန္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဦးဗေဆြ၏ဇနီး ေဒၚႏုႏုေဆြပင္ျဖစ္သည္။ အဘြားက သူမ၏ခင္ပြန္းမဆုံးမီအခ်ိန္က ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားကုိ ယေန႔ထိ မေမ့ႏုိင္ေသးေပ။
”နင္တို႔ ငါ့ရဲ႕ရာထူး၊ ဂုဏ္ကို အခုမခံစားခဲ့ရေသးေတာ့ ငါ့ရဲ႕တန္ဖိုးကို မသိေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ နားလည္လိမ့္မယ္လို႔ သူေျပာခဲ့ဖူးတယ္”ဟု ေသေသခ်ာခ်ာ တစ္လံုး ခ်င္းေျပာရင္း သမီးမ်ားျဖစ္ေသာ ေနရီဗေဆြႏွင့္ ေနစည္ဗေဆြတို႔ကို တစ္ခ်က္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ကာ ထိုစကားတစ္ခြန္းကို ယခုအခ်ိန္မွ နားလည္ခဲ့ရၿပီ ဆိုသည့္ အေၾကာ င္း ေျ ပာျပေနသည္။ သူမသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အသက္ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အတိတ္ကာလ၏ ေကာင္းမႈ၊ ဆိုးမႈ၊ ေလာက၏ အနိမ့္အျမင့္တို႔ကို တည္ၿငိမ္ စြာျပ န္ေျပာင္း ေျပာျပႏိုင္ေသးသည္။ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တစ္ခု၏ ၿခံဝန္းက်ယ္တစ္ခုအတြင္းရွိ အိမ္ႀကီးတစ္လံုးထဲတြင္ ေရွးေဟာင္း ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ ငံလြတ္ လပ္ေ ရးႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလက သမိုင္းဝင္ခဲ့ေသာဓာတ္ပံုမ်ား၊ ပန္းခ်ီကားမ်ားႏွင့္အတူ ေနရာယူထားသည့္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦး ဗေဆြ၏ ႐ုပ္ပံုပန္းခ်ီ ကား မ်ား က တန္ဖိုးႀကီးသမိုင္းဝင္အေထာက္အထားမ်ား။ တစ္ ခ်ိန္ဆီက က်ားဗေဆြဟု နာမည္ႀကီးခဲ့၍လားမသိ၊ အိမ္၏ေနရာအႏွံ႔တြင္ က်ား႐ုပ္ မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။
ငယ္စဥ္က ခ်မ္းသာေသာ မိုင္းသူေဌး မိဘမ်ားျဖစ္သည့္ ဦးလိႈင္ဖူး၊ ေဒၚထူးေရႊတုိ႔၏ အလိုလိုက္ခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ လိုေလေသးမရွိ ေနထိုင္ခဲ့ရၿပီး ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို အကြၽမ္း တ ဝင္မရွိခဲ့။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး သမားတစ္ဦး၏ ပါရမီျဖည့္ဖက္တစ္ဦး ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္မူ သူမ၏ဘဝက ေမွ်ာ္လင့္မထား သည့္ ေလာကဓံအ လွည့္ အေျပာင္းမ်ားကို ႀကံဳဆံုခဲ့ရေၾကာင္း ျပန္ လည္ေျပာေနခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဘာဝနာတစ္မ်ဳိးပြားမ်ားေနသလို အသြင္ကို ျမင္ရသည္။ ငယ္စဥ္က ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရိွ အေကာင္းဆံုး စိန္ဂ်ိဳးဇက္ အဂၤ လိပ္ေက်ာင္း၌ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူ မနန္စီလိႈင္ဖူးအျဖစ္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ေၾကာင္းကိုေတာ့ သူမက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာျပခဲ့သည္။
တစ္ခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္မည့္ ဦးဗေဆြႏွင့္ စတင္ေတြ႕ဆံုစဥ္က တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အမူအက်င့္မ်ား မတူညီခဲ့ေသာ္လည္း ကံတရား၏ ဆန္းၾကယ္မႈေၾကာင့္ ဆံုစည္းခဲ့ရ သည္။ ထိုစဥ္က ဗိုလ္သီဟ အမည္ခံၿပီး တနသၤာရီတိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားေနသည့္ ဦးဗေဆြမွာ ၿမိတ္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ သူမ၏ ဦးေလးအိမ္သို႔ အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ဝင္ ထြက္သြားလာေနေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ဦးမွန္း မသိရွိ ခဲ့ေပ။ ”စေတြ႕တုန္းက အဘြားက ဗိုလ္ဆန္တယ္။ ကိုဗေဆြက ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးသလိုပဲ။ အဲဒီ တုန္းက ကိုယ္လည္း သူ႕ကိုစိတ္မဝင္စားဘူး။ ဝတ္လာတာက ပင္နီအက်ႌနဲ႔ တိုက္ပံုနဲ႔ ၿပီးေတာ့ ခံုဖိနပ္ႀကီးနဲ႔။ အဘြားနဲ႔က တျခားစီပဲ”ဟု အဘြား ေဒၚႏုႏုေဆြက ဟက္ ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ရင္းေျပာသည္။
ယင္းကဲ့သို႔ ဝင္ထြက္သြားလာေနခဲ့ေသာဦးဗေဆြသည္ တစ္ရက္တြင္ ၎၏ မိဘႏွစ္ပါးေရွ႕၌ ”ဦးေလးကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ဦးမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးေလးသမီးကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္သြားခ်င္တယ္” ဟု ေျပာသည့္အခ်ိန္တြင္ ယခင္က ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သူမအံ့ၾသခဲ့ရၿပီး စိတ္လႈပ္ ရွားခဲ့ ရသည္ဟု ဆုိသည္။”အဲဒီေခတ္က သူမ်ားေတြက လာေတာင္းရင္ အားကိုးေတြနဲ႔ လာေတာင္းတာ။ သူက တစ္ကိုယ္ေတာ္လာၿပီးေတာင္းတာ။ အေဖက အဲဒီလို သတၱိရွိ တာကို သေဘာက်ၿပီးေတာ့ လက္ခံလိုက္တာ။ အဘြားအသက္ ၂၂ ႏွစ္မွာ လာေတာင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ၾကာမွ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ပုေလာကအိမ္မွာ သခင္ဗ သိန္း တင္ ဦးေဆာင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတရားဝင္ လာေတာင္းတာ”ဟု သူမက ေျပာျပသည္။
ထိုစဥ္အခါက ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ိဳး ခ်စ္တစ္ဦးျဖစ္သူ၊ လူမ်ဳိးျခားကို အလြန္ မုန္းသူ၊ ဗိုလ္ဆန္သူ မိန္းကေလးမ်ားကို ကက္သရင္းဂြက္ေထာ္ ေဆာင္းပါးမ်ား ျဖင့္ လက္ သံေျပာင္ စြာ ေဆာ္ပေလာ္တီးေန ခဲ့သူဦးဗေဆြႏွင့္ ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းသူ ဗိုလ္ ဆန္ဆန္ သူေဌးသမီးတို႔၏ မဂၤလာေဆာင္ ကို အခ်ိဳ႕က ”မာဂရက္ဂြက္ေထာ္နဲ႔ ညား ေလသ တည္း” ဟု ပင္ ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ ေၾကာင္းကို သိမီလိုက္သူမ်ား ေျပာစကားအရ သိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘဝသည္ ငယ္စဥ္ကဲ့သို႔ ပန္းခင္းလမ္း မဟုတ္ခဲ့ျခင္းက သူမအ တြက္ ေလာကဓံ၏ ႐ိုက္ခ်က္တို႔ျဖင့္ ယခုလိုတည္ၿငိမ္လာေအာင္ ေလ့ က်င့္ေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ခဲ့သည္။

”ဂ်ပန္ေခတ္ဆိုေတာ့ ေတာထဲေျပး ဆိုေျပး၊ လိုက္ခဲ့ဆိုလိုက္ခဲ့၊ မျမင္ဖူးတဲ့သူ ေတြနဲ႔ ေတြ႕ရ၊ ဘာမွမရွိတဲ့ေခတ္မွာ သမီးဦးေလးကိုေမြး ရတာ၊ ျဗဳတ္စ ဗ်င္းေ တာင္း ေတြေ ပါ့။ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလည္း ေျခာက္လေလာက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျပန္ေပၚလာလိုက္နဲ႔ပဲ၊ အဲဒါကို မိဘေတြသိတဲ့ အခါ ႏိုင္ငံေရး သမားမွန္းသိရင္ မေပး စား ခဲ့ဘူး လိ႔ု ဆုိၾကတယ္”ဟု ၎က ဆိုသည္။ ပထမဦးဆံုးကေလးကို ေတာထဲတြင္သာ ေမြးခဲ့ရၿပီး လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူ အနားတြင္မရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္အားငယ္ခဲ့ရသည္။ ထိုစိတ္ အားငယ္မႈေၾကာင့္ပင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ပိုမို ေလ့လာလိုက္စားမိခဲ့ေၾကာင္းကို ေျပာရင္း သူမ သက္ျပင္းအနည္းငယ္ခ်လိုက္သည္။
”တကယ့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနရတဲ့ဘဝကေန ထမင္းဖိုးဟင္းဖိုး မရွိတဲ့ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရတာ။ ကိုဗေဆြကလည္း အိမ္မွာ သူတို႔ ထမင္းစားရပါ့မလား လွည့္မၾက ည့္ႏိုင္ဘူးေလ”ဟု ညည္းတြားမႈ က စိတ္မခ်ရေသာ ေခတ္အေျခအေနတြင္ ခ်စ္ျခင္းတရား ေနာက္စိတ္ခ်လက္ခ် လုိက္သြားသည့္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေ ယာင္ေ စသည္။ သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာသည္ အၿမဲတမ္းဆိုးရြားမေနခဲ့။ ဦးဗေဆြ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာေသာအခါတြင္ လင္ေယာက်္ားျဖစ္သူ၏ လက္ကိုခ်ိတ္ ၍ ႏိုင္ငံတကာသို႔ ခရီးစဥ္မ်ား သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ ငယ္စဥ္က ကြန္ဗန္႔ေက်ာင္းသူ ျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကြၽမ္းက်င္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္သည့္ သူမသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ္ ဘဝတြင္ လည္း ႏိုင္ငံတကာခရီးစဥ္မ်ား၌ ပါရမီျဖည့္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦး၏အိမ္သည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် စည္ကားသိုက္ ၿမိဳက္ေနခဲ့သည္။ ေန႔စဥ္ ေနရာစံုမွ လာ ေရာက္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ နယ္ ပယ္စံုမွ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားကို ထမင္းဟင္းဧည့္ခံ ေကြၽးေမြးေနခဲ့ရသည္။ ထိုစဥ္က အေမရိကန္သံအမတ္ကေတာ္ မစၥမက္ေကာနဂီ၊ မစၥဆားသဝတ္(စ္)၊ အဂၤလန္သံအမတ္ ကေတာ္ ေလ ဒီဂို(ရ္)ဘု(သ္) စသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ပိုရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးတြင္ ဝင္မပါေသာ္လည္း လူမႈေရးမ်ားတြင္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် စည္ ကားေနေသာ အိမ္ႀကီးသည္လည္း တစ္ခ်ိန္တြင္ ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ကား ဦးေနဝင္း၏ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကာလ။ လင္ေယာ က်္ားျဖစ္ သူႏွင့္ သမီးမ်ား ေထာင္က်ခံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္သည္ကား ေဒၚႏုႏုေဆြအတြက္ ေနမထြက္သည့္ရက္မ်ားပင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
”အဲ့ဒီအခ်ိန္က တကယ္ကို ဆိုးတယ္ေပါ့ေနာ္။ သားသမီးေတြေရာ ေယာက်္ား ေရာ ေထာင္က်သြားတယ္။ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းနဲ႔ ေတာ့ အရမ္းခင္ တယ္ေလ။ အရင္ေခတ္က ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝါဒမတူလို႔ မေပါင္းစည္းေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးမွာက်ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းပဲ”ဟုလည္း ထိုစဥ္အခါက ႏိုင္ငံေရးေလာက၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို သူ မက ဖြင့္လွစ္ျပခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ယံုၾကည္ရာ မတူခဲ့ ေသာ္လည္း ဦးေနဝင္းက ဖုန္းအသံဖမ္းျခင္းလုပ္ေနမည္ကိုလည္း ႀကိဳသတိေပးခဲ့သလို ဦးေနဝင္းေယာ ကၡ မျဖစ္ သည့္ ေဒါက္တာဘသန္းကိုယ္တုိင္ ဦးဗေဆြ အေမရိကတြင္ ေျခေထာက္အေၾကာေရာဂါကုေနစဥ္ အတူလိုက္ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီခဲ့သည့္ ေက်းဇူးမ်ားကိုလည္း မခ်န္ ထား ဘဲ ေျပာျပခဲ့သည္။
စည္ကားမႈမရွိသည့္ အိမ္သည္ ေဒၚႏုႏုေဆြအတြက္လာေဘာ အလာ ေဘာ၊ ယေသာ အယာေသာ ဆုိသည့္ ေလာကဓံကို ယွဥ္တဲြျမင္ေစခဲ့သည့္ ဘဝဇာတ္ၫႊန္း တစ္ခု ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ဦးဗေဆြ ကြယ္လြန္သည္ ထိလိုက္လံေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ေထာက္လွမ္းေရးသမားမ်ားေၾကာင့္လည္း စိတ္ညစ္ခဲ့ရသည့္ သူမဘဝသည္ ထိုစဥ္က ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ စလင္းကန္လည္ဆရာေတာ္၊ ဇာလီေတာင္ဆရာေတာ္၊ နာဂလိုဏ္ဂူ ဆရာေတာ္၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္၊ ေတာင္ ပုလုဆ ရာေတာ္၊ ေရႊဗ်ိဳင္းနား ဆရာေတာ္၊ ပုပၸားဆရာေတာ္၊ ေပါက္ေစတီဆရာေတာ္ စသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံတြင္သာ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ ရသည့္အတြက္တည္ၿငိမ္မႈ ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု လည္းဆိုသည္။
”အဘြားအတြက္ကေတာ့ အေကာင္းဆံုးဘဝေရာ အဆိုးဆံုးဘဝနဲ႔ေရာ ေနခဲ့ရတယ္။ ၁၉၉၆ တုန္းကလည္း ေသရြာျပန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တ ကယ္ေတာ့ ေတြးၾက ည့္ရင္ တရားသေဘာေတြပါပဲ” ဟု ေျပာရင္း ေဒၚႏုႏုေဆြက အေဝးကို ေငးေနသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ သားသမီးမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ က်င္ လည္ေနေသာ္ လည္း ”သားသမီးေတြအတြက္ စိုးရိမ္မႈမျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးမွာပဲေလ”ဟု ေျပာေနသည့္ ၎မ်က္ႏွာေပၚတြင္ တည္ၿငိမ္မႈက အျပည့္အဝေနရာယူထားသည္။
သူမပိုင္ဆိုင္ထားေသာ တည္ၿငိမ္ေနမႈသည္ ေလာကဓံအေပၚတြင္ မွန္ကန္စြာလက္ခံေတြးေခၚျခင္းျဖင့္ အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အဘြားအိမ္၏ ဧည့္ႀကိဳခန္းဝဝယ္ ရတနာပံုေခတ္က ဟသၤာႀကီးႏွစ္ေကာင္ ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ခ်ထားရာ သူတုိ႔ကို ေဝးေဝးထား၍မရ၊ ထားပါက ျပန္လည္နီးေအာင္ သူ႔ဟာသူပူးသြားေလ့ရိွသည္တဲ့။ အ ခ်စ္ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ၾကသည့္ ဤေလာကဝယ္ ကိႏၷရီ ကိႏၷရာ၊ ဟသၤာဖိုမတုိ႔လို က်ားဗေဆြႏွင့္ နန္စီလိႈင္ဖူးတုိ႔၏ ဇာတ္လမ္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားစြာကိုေတာ့ ကာယကံရွင္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခြင့္မ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္၍ မသိရိွႏုိင္ရာေပ။
စိုင္းလမင္း၊ ရဲလြင္
ဦးဗေဆြ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ တာဝန္မ်ား
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီဥကၠ႒
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဖဆပလ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္
၁၉၅၂ ခုႏွစ္၊ ဖဆပလ ဒုတိယဥကၠ႒၊
ျမန္မာႏုိင္ငံကုန္သည္မ်ားကြန္ဂရက္ဥကၠ႒
၁၉၅၂ ခုႏွစ္၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး
၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီး
၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ အာရွဆုိရွယ္လစ္ကြန္ဖရင့္ ဥကၠ႒
၁၉၅၆ ခုႏွစ္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွႏုတ္ထြက္
၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ ဒု-ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ကာကြယ္ ေရးဝန္ႀကီး
၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္
http://www.popularmyanmar.com/mpaper/2015/01/%E1%80%9D%E1%80%94%E1%80%B9%E1%82%80%E1%80%80%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%81%E1%80%BA%E1%80%B3%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B9-%E1%80%80%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%9B/