"ေလာကဓံ" ႏွင့္ "ပုထုဇဥ္"

••••••••••••••••••••••• 
ရဟန္းတို႔။ 
အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "လာဘ္ရမႈ"သည္ ျဖစ္၏။
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား လာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ထိုလာဘ္ရမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "လာဘ္မရမႈ"သည္ ျဖစ္၏။
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား လာဘ္မရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ထိုလာဘ္မရမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "အၿခံအရံရွိမႈ"သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား အၿခံအရံရွိမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ထိုအၿခံအရံရွိမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "အၿခံအရံမရွိမႈ"သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား အၿခံအရံမရွိမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ထိုအၿခံအရံမရွိမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "ကဲ့ရဲ႕မႈ"သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ 
ထိုကဲ့ရဲ႕မႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။ 
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "ခ်ီးမြမ္းမႈ"သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ထိုခ်ီးမြမ္းမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။ 
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား "ခ်မ္းသာမႈ"သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ "ငါ့အား ခ်မ္းသာမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ 
ထိုခ်မ္းသာမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။ 
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏´ ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား `ဆင္းရဲမႈ´သည္ ျဖစ္၏။ 
ထိုပုထုဇဥ္သည္ `ငါ့အား ဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ 
ထိုဆင္းရဲမႈသည္ကား အၿမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏။ 
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏" ဟု မဆင္ျခင္။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။

ထိုပုထုဇဥ္အား . .
လာဘ္ရမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။
လာဘ္မရမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။

အၿခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။
အၿခံအရံ အေက်ာ္အေစာ မရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။

ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။ 
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။

ခ်မ္းသာမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။ 
ဆင္းရဲမႈသည္လည္း စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး၍ တည္၏။

ထိုပုထုဇဥ္သည္ . .
လာဘ္ရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏။ 
လာဘ္မရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏။ 
အၿခံအရံရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏။ 
အျခံအရံမရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏။ 
ခ်ီးမြမ္းမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏။ 
ကဲ့ရဲ႕မႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏။ 
ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏။ 
ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏။

ထိုပုထုဇဥ္သည္ ဤသို႔ ၀မ္းေျမာက္မႈ ၀မ္းနည္းမႈသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ အိုျခင္း၊ ေသျခင္း၊ စိုးရိမ္ျခင္း၊ ငိုေၾကြးျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ မလြတ္ႏိုင္။ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ မလြတ္ႏိုင္ဟု ငါဆို၏။ (ဟုမိန္႔ေတာ္မူသတည္း)

( ဒုတိယ ေလာကဓမၼသုတ္ )
3 Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha