အခြင့္အလမ္းမ်ားေပၚေနခ်ိန္တြင္ ျမန္မာလူငယ္တို႔ အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ဦးဖိလစ္ေမာင္ တုိက္တြန္း

လြန္ခဲ့သည့္အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားအျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာလူငယ္တစ္ဦးမွာ ယခုအခါ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔အမည္က ဦးဖိလစ္ေမာင္။ အေမရိကန္ေရာက္စတြင္ ဆူရွီဆုိင္တစ္ဆိုင္၌ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ရင္း အလုပ္ႀကိဳးစားကာ ပိုက္ဆံစုခဲ့သည္။ စုထားသည့္ပိုက္ဆံမ်ားျဖင့္ ၁၉၉၈ တြင္ ကိုယ္ပိုင္ဆူရွီဆိုင္ဖြင့္လာႏုိင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႔ဆိုင္မ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက်ဆင္း၍ ကုမၸဏီအမ်ားအျပား ဝန္ထမ္းေလွ်ာ့ခ်ေနခ်ိန္တြင္ သူ႔ကုမၸဏီမွာ ေအာင္ျမင္ဆဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္သမၼတအိုဘားမားကပင္ ေခၚယူေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ဦးဖိလစ္ေမာင္သည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ Hissho Sushi နာမည္ျဖင့္ ကုမၸဏီထူေထာင္ၿပီး ႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပား ဆိုင္ခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ လက္ရွိတြင္ ဝန္ထမ္းေပါင္း ၁,၆၀၀ ခန္႔အား အလုပ္ေပးထားႏုိင္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတစ္ဦးက အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ ထင္ရွားေသာ ကုမၸဏီတစ္ခု ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားသည္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ေမး- ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားဘဝကေန အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ က်ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အစ္ကိုတုိ႔ကုမၸဏီက စီးပြားေရးမက်ဘဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသလဲ။

ေျဖ- ကြၽန္ေတာ္ အေမရိကကို ေရာက္တာက ၁၉၈၉ မွာ ေရာက္တယ္။ ဗမာေတြသိပ္မရွိဘူးဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတာ့မ်ားတာေပါ့။ ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျခပဲလုပ္ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ အမ်ိဳးေတြလည္းမရွိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပိုၿပီး႐ုန္းရတာေပါ့။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တတ္ႏုိင္သေလာက္ တစ္ေန႔ကို အလုပ္ ၁၆ နာရီလုပ္တယ္။ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းမွာလည္း စာကိုေတာ့ ရေအာင္ဖတ္တာေပါ့ေနာ္။ သူမ်ားနဲ႔မီေအာင္လုပ္ဖို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္လာတုန္းက ကြန္ပ်ဴတာေတာင္မျမင္ဖူးဘူး။ ဒီေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ၿပိဳင္ဖို႔ဆိုတာ စာေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ရတာေပါ့။ စစခ်င္းေတာ့ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္လူေတြေတာ္လို႔လည္းပါတယ္။ ပထမ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ကုမၸဏီစေထာင္ၿပီး ၁၀ ႏွစ္မွာ အရင္းအႏွီးကလည္း နည္းတယ္ဆုိေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္မိၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္ Core Value စလုပ္ရမွန္း သေဘာေပါက္လာတာေပါ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္တည္းက အလုပ္လာေလွ်ာက္တ့ဲလူရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကိုၾကည့္ၿပီး အလုပ္ခန္႔တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ HR (Human Resource)ဌာနက ထပ္လုပ္ၿပီးမွ ခန္႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ခ်ထားတဲ့ Core Value နဲ႔ ကိုက္ညီသလားေပါ့။ အဲဒီလိုၾကည့္ၿပီးမွ ခန္႔တာေပါ့ေနာ္။ ဆုိလိုတာက ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ခန္႔မယ္ဆုိ အင္တာဗ်ဴးႏွစ္ခုျဖတ္ရတာေပါ့။ လုပ္ငန္းကႀကီးလာခ်ိန္မွာ ဝင္လာတဲ့လူကလည္း ၁,၆၀၀ ရွိလာေတာ့ အဓိက,က အကုန္လံုးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့လူဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ငန္းက ပိုၿပီးအဆင္ေျပတာေပါ့။ အဲဒီသေဘာပါ။

ေမး- Core Value ဆုိတာကို နည္းနည္းအက်ယ္ခ်ဲ႕ရွင္းျပပါလား။ ေနာက္ အစ္ကိုတုိ႔ကုမၸဏီမွာခ်ထားတဲ့ Core Value ေတြက ဘာေတြလဲ။

ေျဖ- Core Value ဆုိတာကေတာ့ Guidance Principle လုိ႔လည္း ေခၚၾကတယ္။ ကုမၸဏီေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ ရွိၾကတယ္။ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္လို႔ ေခၚမလားမသိဘူး။ ဒီမွာရွိတဲ့ ကုမၸဏီေတြမွာ Core Value ကို ခံ့ခံ့ညားညားခ်ိတ္ထားတာ ရွိတယ္။ တကယ္တမ္း လိုက္နာက်င့္သံုးတာေတာ့ နည္းတာေပါ့။ ပထမႏွစ္ေတြမွာေတာ့ Core Value ကို သိပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ ဒီေလာက္အေရးႀကီးမွန္းလည္း မသိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ တကယ္လိုက္နာက်င့္သံုးရင္ လုပ္ငန္းလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ပိုၿပီးေခ်ာေမြ႕တယ္ဆုိတာ သိလာတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္ဆံတာ အဆင္ေျပမယ္။ အဲဒီလို ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပန္းတုိင္တစ္ခုကို အတူတူသြားမယ္ဆုိၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ကုမၸဏီအတြက္ Core Value ၁၁ ခ်က္ သတ္မွတ္ထားတယ္။ အေရးႀကီးဆံုးနဲ႔ ပထမဆံုးက Customer Service (စားသံုးသူေတြအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈ)။ Custormer Service ဆိုတာ Customer နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆက္သြယ္တဲ့အခ်ိန္မွာေရာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ စြမ္းေဆာင္ဖုိ႔။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္လည္း သူမ်ားဆီက အတုယူ၊ သူမ်ားကလည္း ကိုယ္ဆီက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ အတုယူေစခ်င္တာေပါ့။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕လူေတြကို တီထြင္ႀကံဆတဲ့ အုိင္ဒီယာနဲ႔ အေျပာင္းအလဲကို လက္ခံတတ္ဖို႔ ကုမၸဏီက ႀကီးလာတဲ့အခါမွာ အေျပာင္းအလဲေတြက အရမ္းျမန္လာတယ္။ မလိုက္နာရင္ က်န္ခဲ့မွာေလ။ စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံဖို႔။ ကြၽန္ေတာ့္ကုမၸဏီမွာ လာၾကည့္လိုက္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရာင္းတာ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာ ထိမ္ခ်န္ထားစရာမရွိဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူမ်ားကိုလည္း စာနာသနားရမယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ႏွိမ့္ခ်ထားမယ့္အခ်က္ေပါ့။ ကုမၸဏီႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မေမာက္မာဖို႔နဲ႔ အလုပ္လည္းလုပ္၊ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရမယ္။ သူမ်ားကိုလည္း ေလးစားရမယ္။ စိတ္တိုတာေတြရွိရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္တို႔အတြက္လည္း အေရးႀကီးတယ္။ အခက္အခဲေတြႀကံဳလာတိုင္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာထက္စာရင္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းကို ရွာၾကည့္မယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြးဖို႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔ဖို႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို သေဘာက်တယ္။ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ HR ကေန ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ Value နဲ႔ မညီဘူး။ ဥပမာ မႏွိမ့္ခ်တတ္ဘူး၊ စကားေျပာရင္ ႀကီးက်ယ္တယ္ဆုိရင္ မခန္႔ေတာ့ဘူး။

ေမး- အစ္ကိုေျပာသြားတဲ့ အစ္ကို႔ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္း နည္းနည္းရွင္းျပေပးပါလား။

ေျဖ- စာေရးဆရာက Jim Collin ရဲ႕ Good to Great စာအုပ္ပါ။ သူ႔စာအုပ္ေတြအကုန္လံုးက ၅ ႏွစ္ ၁၀ ႏွစ္ သုေတသနျပဳၿပီး ေရးထားတာ။ ကုမၸဏီေတြကိုသြားၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီးမွ ေရးထားတာ။ ကုမၸဏီဘာေၾကာင့္က်႐ႈံးလဲ။ ေအာင္ျမင္တဲ့ကုမၸဏီေတြ ဘယ္လိုလုပ္လဲေရးထားတာ သူေရးထားတဲ့အခ်က္ထဲက ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းထဲအၿမဲ႐ိုက္သြင္းထားတာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ကုမၸဏီတုိင္း ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တာမဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကုမၸဏီေတြ၊ ေတာ္တဲ့ကုမၸဏီ နံပါတ္တစ္ျဖစ္ဖို႔ ဦးစားေပးၾကတယ္။ တကယ့္ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တ့ဲကုမၸဏီက်ေတာ့ ပိုက္ဆံတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း ၾကည့္ရမယ္။ ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း အက်ိဳးျပဳႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလိုေရးထားတာကို ဖတ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ တကယ္အတုယူစရာျဖစ္တာေပါ့။

ေမး- သမၼတအိုဘားမားနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာေကာ ဘာေတြေျပာျဖစ္ခဲ့လဲ။

ေျဖ- ဖိတ္တာကေတာ့ သမၼတကေတာ္ရဲ႕ အထူးဧည့္သည္အျဖစ္ေပါ့။ ငါးေယာက္ကေန ၁၀ ေယာက္ၾကားေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ အဓိက,ကေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အေသးစားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ႏုိင္ငံအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာ ရွင္းျပခ်င္တာနဲ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္း အလုပ္ေပးထားတာက ကုမၸဏီႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူးဆုိတာနဲ႔ အေသးစားလုပ္ငန္းရွင္ေတြကသာ ႏုိင္ငံရဲ႕ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကို အလုပ္အကိုင္ေပးထားတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အဓိကဂုဏ္ယူတဲ့အေၾကာင္းပဲ ေျပာတာေပါ့။

ေမး- ျမန္မာျပည္ျပန္လာၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ေကာ အစီအစဥ္ရွိလား။

ေျဖ- ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ လုပ္ဖို႔မရွိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ဖို႔စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ေဝးေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒီဘက္မွာကလည္း လုပ္ငန္းက အရမ္းအလုပ္မ်ားတဲ့အတြက္က တစ္ေၾကာင္းေပါ့။ ေရရွည္မွာေတာ့ စိတ္ဆႏၵအၿမဲရွိပါတယ္။

ေမး- အစ္ကိုအပါအဝင္ အေမရိကန္မွာရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ျမန္မာျပည္က ဘယ္လုပ္ငန္းေတြကို စိတ္ဝင္စားၾကလဲ။

ေျဖ- ကြၽန္ေတာ္ထင္တာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလုပ္ငန္းတိုင္းကေတာ့ လုိအပ္ေနမယ္ထင္တာပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးဆံုးလုပ္ငန္းေတြကေတာ့ အေျခခံအေဆာက္အအံုလုပ္ငန္းေတြ အင္မတန္အေရးႀကီးမယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ ႏုိင္ငံတုိးတက္ဖို႔ဆုိရင္ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြက အင္မတန္မွ အေရးႀကီးမယ္လို႔ထင္တာပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ႏုိင္ငံကပြင့္သြားၿပီဆုိ လူေတြအမ်ားႀကီး ဝင္လာလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာမွာေပါ့။ စားေသာက္ဆိုင္တုိ႔၊ ဟိုတယ္တုိ႔၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြကေတာ့ သတိထားတဲ့အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတယ္။ အဓိက,ကေတာ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာသိခ်င္တယ္။ ဥပမာ အရင္တစ္ေခါက္ ၁၉၉၀ ေက်ာ္ကျဖစ္ခဲ့သလို ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီေတြဝင္လာၿပီးမွ ဥပေဒေတြက ေျပာင္းတဲ့အတြက္ အခက္အခဲေတြက ရွိခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔က ေနာက္ႏွစ္မွာလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေျပာင္းအလဲ ဘယ္လိုရွိမလဲေပါ့။ အကုန္လံုးကေတာ့ သတိထားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာဗ်။ အခုကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ အကုန္လံုးလွိမ့္ၿပီးဝင္ဖို႔ေတာ့ မရွိေသးဘူး။ အခုမွစၿပီးလွမ္းတဲ့ သေဘာပဲရွိတာေပါ့။ ႏွစ္ဖက္အေျခအေနအေျပာင္းအလဲကိုပဲ ၾကည့္ေနၾကတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ႏွစ္ ဘာျဖစ္မလဲဆုိၿပီး။

ေမး- ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္မွ လာၿပီးရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကမွာလဲ။

ေျဖ- ေကာင္းတဲ့အေျပာင္းအလဲဘက္ကို လူတုိင္းက ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အဓိက (၁)အခ်က္အေနနဲ႔ ႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္မျဖစ္ဖို႔။ (၂)အခ်က္အေနနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အေျပာင္းအလဲဘက္ကို ေရာက္ေစခ်င္တာေပါ့။ အဓိက,ကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ မွ်မွ်တတ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ဘယ္သူရရမယ္ မဟုတ္ဘူး။ မွ်မွ်တတနဲ႔ အကုန္လံုးကို လုပ္ခြင့္ေပးမယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူေတြလက္ခံမွာပါ။

ေမး- ျမန္မာ့စီးပြားေရးတုိးတက္ဖို႔ဆို ဘာေတြလုပ္ဖို႔လိုမယ္ထင္လဲ။

ေျဖ- အေျခခံအေဆာက္အအံုကို အစိုးရက ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးႏုိင္မယ္။ ဆက္သြယ္ေရးေတြ ျမန္လာမယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ေကာင္းလာမယ္။ ေရေတြ၊ မီးေတြ အလံုအေလာက္ရလာမယ္။ ကြၽမ္းက်င္ဝန္ထမ္းေတြ အမ်ားႀကီးပ်ိဳးေထာင္ေပးရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဥပေဒခိုင္ခုိင္မာမာျဖစ္လာရမယ္။

ေမး- ျမန္မာျပည္အတြက္ အစ္ကို႔အေနနဲ႔ ဘာမ်ားလုပ္ေပးခ်င္တာရွိလဲ။ တကယ္လို႔ လုပ္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္။

ေျဖ- တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုထူေထာင္ၿပီး အလုပ္အကိုင္ေတြေပးတာတုိ႔၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ခုခုထူေထာင္ၿပီး တကယ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး လူမႈဖူလံုေရးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။ Vocation School ေတြလုပ္ခ်င္တယ္။ ေလးႏွစ္ဘြဲ႕ရသင္တန္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေျခာက္လ၊ တစ္ႏွစ္နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ကြၽမ္းက်င္ဝန္ထမ္းေတြျဖစ္လာေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးတဲ့သင္တန္းေတြေပါ့။ ေနာက္လူေတြကို စာဖတ္ခ်င္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ဆုိလိုတာက စာၾကည့္တုိက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ တစ္ခုခုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ လုပ္ေပးခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လုပ္လုိ႔မွမရေသးတာ။

ေမး- အခု အေမရိကမွာေကာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဘာလုပ္ေပးထားလဲ။

ေျဖ- အက်ိဳးအျမတ္မယူတဲ့အဖြဲ႕အစည္းေလးတစ္ခု ေထာင္ထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ခါစကလို အခက္အခဲရွိရင္ေတာင္ ကူညီမယ့္သူမရွိဘူးေလ။ အခုေထာင္ထားတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းကေန အခက္အခဲရွိသူေတြကို ကူညီဖို႔နဲ႔ ပထမဆံုးေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားအေနနဲ႔ဝင္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ေနေရး၊ ထုိင္ေရး၊ စားေရး၊ ေသာက္ေရး၊ သားေရး၊ သမီးေရးအတြက္ ကေလးေတြအတြက္ဆို စေကာလားရွစ္ေတြ စီစဥ္ထားပါတယ္။ သူတုိ႔ စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္ေတြျဖစ္လာဖို႔ ဘယ္လိုပံ့ပိုးေပးရမလဲေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေတြလည္း ပါတာေပါ့။

ေမး- ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေမးလုိ႔ၿပီးပါၿပီ။ ဘာမ်ားျဖည့္စြက္ေျပာခ်င္ပါေသးလဲ။

ေျဖ- ျမန္မာျပည္က တကယ္ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္၊ တုိးတက္ခ်င္တဲ့လူငယ္အတြက္ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံက အခြင့္အေရးေတြေပၚလာၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀-၃၀ နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကို စၿပီးအေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ရၿပီ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွအေလွ်ာ့မေပးဖို႔။ တစ္ခါတည္းနဲ႔ တန္းၿပီးေအာင္ျမင္တဲ့လူဆုိတာ ရွိဖို႔ခက္ခဲပါတယ္။ ခဏခဏ ျပဳတ္ျပဳတ္က်မွာပဲေလ။ စိတ္ထဲမွာ လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ရေအာင္လုပ္ဖို႔နဲ႔ အခုခ်ိန္က လူငယ္ေတြတုိးတက္ခ်င္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးပဲ။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာထက္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းရွာမလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းရွာပါလို႔။

ခုလိုေျဖၾကားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

7daydaily