အေမရိကန္ ဘဲငန္း(gooses)မ်ား

Kyaw Tun

အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြကို အုပ္စုလိုက္ အမ်ားဆုံးေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပည္နယ္ေတြကေတာ့ အာကင္ဆက္ (Arkansas)၊ ကာလီဖိုးနီးယား (California)၊ လူဝစ္စီယာနာ (Louisiana)၊ မစ္စစ္စပီ (Mississipi) နဲ႕ တက္ဆက္ (Texas) ျပည္နယ္ ေတြဘဲျဖစ္တယ္။ အေမရိကားရဲ႕ေႏြဦး (Spring Season) ရာသီလေတြျဖစ္တဲ့ မတ္လနဲ႕ ဧၿပီလေတြမွာ အေမရိကန္ဘဲငန္း ေတြ သားေပါက္ေလ့႐ွိၾကပါတယ္။ ေႏြဦးလြန္ေျမာက္ ေႏြရာသီ(Summer Season)ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတြနဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ဘဲငန္းေတြအားလုံး စားေသာက္စရာေပါမ်ားတဲ့ ေဒသေတြကိုေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး မိသားစု အတူတကြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ အနားယူၾကပါေတာ့တယ္။

စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာ ကာလေတြမွာေတာ့ အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ ခရီး႐ွည္အမ်ားဆံုး ပ်ံသန္းၾက ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေႏြေႏွာင္းရာသီ(Fall Season)လည္း ျဖစ္တယ္။ မၾကာခင္ ေရာက္႐ွိလာ ေတာ့မယ့္ ေဆာင္းရာသီ(Winter Season)အတြက္ နယ္ေျမသစ္ ႐ွာေဖြၾကတာလည္း ျဖစ္တယ္။ အေမရိကားက သုေတသီေတြကေတာ့ အိပ္တန္းျပန္ခ်ိန္လို႕ တင္စားၾကတယ္။ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမွာ အိပ္တန္းက ထြက္ခြါလာခဲ့ ၾကတဲ့ အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ မူရင္းေဒသကို ျပန္ၾကတာလို႕လည္း ဆိုပါတယ္။

သစ္႐ြက္ဝါခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ေႏြေႏွာင္း(Fall Season)ဟာ အင္းဆက္ပိုးမႊားေတြ အလြန္ေပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငွက္မ်ဳိးစံုနဲ႕ အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ ေနရာအႏွံ႕ ပ်ံသန္းျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးရင္း ပိုးမႊားေတြ၊ ေရထဲက ငါးေတြကို ႐ွာေဖြစားေသာက္ၾက တယ္။ ရာနဲ႕ခ်ီတဲ့ အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ မိုးေကာင္းကင္ေပၚမွာ တေနရာနဲ႕ တေနရာ ဗြီပံုသ႑ာန္ အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး ပ်ံသန္း ၾကတာကို အမ်ားဆံုးျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ရာသီပါဘဲ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူ ဘဲငန္းဟာ ဗြီပံုသ႑ာန္ အခၽြန္ထိပ္ကေန ဦးေဆာင္ ပ်ံသန္းၿပီး က်န္တဲ့ ဘဲငန္းေတြအားလုံးက ဗြီပံုသ႑ာန္အတိုင္း အလိုက္သင့္ ေနာက္က လိုက္ၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာလေတြရဲ႕ ညေနဆည္းဆာမွာ အဲဒီလို ပ်ံသန္းေနတဲ့ ဘဲငန္းအုပ္စုႀကီးေတြကို ျမင္ေတြရတဲ့အခါ တကယ့္ကို ရင္မွာၾကည္ႏူးရပါတယ္။

ေ႐ွ႕က ဦးေဆာင္ပ်ံသန္းတဲ့ေခါင္းေဆာင္ဟာ အေတာင္ေညာင္းလာတဲ့အခါ အေနာက္ဘက္ကို ေ႐ြ႕ေပးလိုက္ၿပီး သူ႕ေနာက္က ဘဲငန္းက ေခါင္းေဆာင္ေနရာကိုယူကာ ဆက္လက္ဦးေဆာင္ပ်ံသန္းၾကပါတယ္။ သူတို႕ဆီမွာ အိုေနတဲ့ ဘဲငန္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ မေနပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပ်ံသန္းေနတဲ့ခရီးစဥ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဟာ က်န္းမာ ၾကံ့ခိုင္ၿပီး သန္စြမ္းတဲ့သူသာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ မိုင္ေထာင္နဲ႕ခ်ီတဲ့ ခရီးေတြကို မနားတမ္း ပ်ံသန္းႏိုင္ၾကတာျဖစ္တယ္။

တနာရီကို မိုင္ ၄၀ ကေန မိုင္ ၆၀ အျမန္းႏႈန္းအထိ ပ်ံသန္းႏိုင္ၾကတယ္။ အျမင့္ေပ ၉၀၀၀ (ကိုးေထာင္) အထိ ျမင့္တက္ပ်ံသန္းႏိုင္ၾကၿပီး အျမင့္ေပ ၃၀၀၀ (သုံးေထာင္) အကြာအေဝးကေန ေျမျပင္မွာ႐ွိတဲ့ အရာဝတၳဳကို ေကာင္းစြာျမင္ ႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ဘဲငန္းေတြဟာ ေႏြေႏွာင္းရာသီ(Fall Season)နဲ႕ ေဆာင္းရာသီ(Winter Season)တို႕မွာ ခရီး႐ွည္ ပ်ံသန္းၾကတာမ်ားၿပီး တခါတရံ မိုင္ ၃၀၀၀(သုံးေထာင္) အကြာအေဝးအထိ အုပ္စုလိုက္ ေျပာင္းေ႐ြ႕ပ်ံသန္း သြားၾကတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေျမျပင္ကို ျပန္လည္ဆင္သက္ၾကတဲ့အခါ ေျမျပင္ကေန ၂၅-ေပမွ ၃၅-ေပ အကြာအေဝး ေရာက္မွသာ အေတာင္ပံႏွစ္ဖက္ကိုကုတ္ၿပီး အ႐ွိန္သတ္ေလ့႐ွိၾကတယ္။

အုပ္စုဖြဲ႕ ပ်ံသန္းရင္း တေနရာရာကို ဆင္းသက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဦးေဆာင္ေနသူေခါင္းေဆာင္က စတင္ၿပီး က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေအာ္သံတခုနဲ႕ ေအာ္ျမည္အခ်က္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေနာက္က လိုက္ေနတဲ့ ဘဲငန္းေတြက တေကာင္ၿပီးတေကာင္ ဆက္တိုက္လိုက္ေအာ္ၾကၿပီး ဆူညံသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျမျပင္ သို႕မဟုတ္ ေရျပင္ေပၚကို စတင္ အုပ္စုဖြဲ႕ ပ်ံဆင္းၾကပါေတာ့တယ္။

မင္းေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း (ေမာ္လၿမိဳင္)
ေခတၱအေမရိကား
၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၁-ရက္၊ အဂၤါေန႕။