မိန္းမလ်ာ “ဇာတ္သြင္းခံလိုက္ရတယ္” ဆိုပါလားကြယ္…

မဂၤလာပါလို႔ စာေရးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အတၱေက်ာ္က ဦးစြာပထမ ဂါရဝနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါရေစလား ခင္ဗ်ာ။ သည္တစ္ခါေတာ့ တစ္ဆင့္ၾကားစကားကေန ယံုမွားတဲ့ အေတြးေပၚလာရာက ကြ်န္ေတာ့္ကို စာေတြ ေရးခိုင္းလာတဲ့ စာေလးတစ္ေစာင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပရေတာ့မွာပါ။ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ သူက စာနဲ႔ ေရးခိုင္းေပမယ့္ စာဖတ္သူ အင္အားထက္ ေရဒီယိုနားေထာင္တဲ့ အင္အားက ပိုမ်ားလွတာမို႔ အဲဒီ့ ကြ်န္ေတာ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေျပာတတ္တဲ့ ကေလးမ ေရးျပလာတဲ့ စာေလးကိုပဲ ကြ်န္ေတာ့္ အစီအစဥ္ကတစ္ဆင့္ ဦးစြာ ထုတ္လႊင့္ တင္ဆက္လိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ကြ်န္ေတာ္ မေန႔က HIV နဲ႔ ပတ္သတ္တာေတြ ဖတ္မိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာကို သြားေတြ႕ရသလဲဆိုေတာ့ မိန္းမလ်ာ မျဖစ္ခ်င္ဘဲ ျဖစ္ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ေကာင္ေလး ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ေန႔မွာ အိမ္မွာ ဝင္ထြက္ သြားလာေနတဲ့ ဦးေလးလို လူက ေစာ္ကားလိုက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက အဲဒီလို မိန္းမလ်ာ ဇာတ္သြင္းသူ မတရား ၾကံတတ္တဲ့ လူယုတ္မာေတြရဲ႕ ရန္က ဘယ္လို ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာပါ ေရးေပးပါဆရာ။ အဲဒီဇာတ္ထဲမွာ ေကာင္ေလးက ေနာက္ပိုင္း ေအပါ ကိုက္သြားတာ။
ဆရာေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ မိန္းမလ်ာျဖစ္တဲ့ လိင္စိတ္က ပံုမွန္ မဟုတ္တဲ့စိတ္ မဟုတ္ဘဲ ပံုမွန္စိတ္ျဖစ္လို႕ ဘဝကို ရဲရဲရင့္ရင့္ေနၾကပါလို႕ ဆရာ့စာေတြက ညႊန္းတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဆရာ၊ ေယာက္်ားခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာ္ကားခံရရင္ ခံရခ်င္း မိဘကိုသာ အသိေပးမယ္ဆိုရင္၊ ပြင့္လင္းတဲ့ မိဘေတြနဲ႕ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံေရး ရွိမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး အဆင္ေျပမွာပါ။
အမ်ားစုက အယံုလြယ္တယ္။ အရွက္အေၾကာက္ႀကီးတယ္။ ဦးေႏွာက္မရွိဘူး။ အမ်ားေျပာရင္ ယုတၱိ မရွိလည္း ယံုၾကတာ မ်ားတယ္။ အဓိကကေတာ့ အေတြးအေခၚပါပဲ။ ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ လြဲမွားတဲ့ အရွက္တရားေတြအစား ပြင့္လင္းမွ်တတဲ့ ေလာကႀကီးကို ရရွိေစဖို႕ ဆရာတို႔လို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးသားေနတဲ့သူေတြ၊ ပရိတ္သတ္ မ်ားေနတဲ့ လူေတြက မ်ားမ်ားႀကီး ေရးေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ အံု႔ပုန္းႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ေဘးက ကင္းေဝးမွာဗ်။
ဆရာေရ ဆရာ့စာေတြက ျပည္သူေတြအတြက္ အလင္းျဖစ္ေစပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက အလင္းကို အလင္းလို႔ မျမင္ဘဲ အလြဲသံုးစား လုပ္မယ့္သူေတြ မေပၚဖို႔ပါဘဲ။ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
အင္း… အမ်ားအတြက္ ထည့္တြက္ ငဲ့ကြက္ စဥ္းစားေပးတတ္တဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမာပါ။ တစ္နည္း ေျပာရင္ သူ႔အေမာထဲမွာ ေစတနာေလးပါေနတာမို႔ သည္ကေလးမေလးရဲ႕ စာေလးက ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစ၊ ပီတိျဖစ္ေစပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆိုင္ မပတ္သက္တဲ့၊ ကိုယ္ျမင္ေတာင္မွ မျမင္ဖူးေလတဲ့ တျခား တစ္ပါးသူမ်ားအတြက္ ထည့္တြက္ စဥ္းစားေပးတဲ့စိတ္ဆိုတာဟာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ပရဟိတစိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္လို စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ လူငယ္ေလးေတြသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မ်ားသထက္မ်ားလာမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ႔ေဘာင္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ သိပ္ကို လွပေနေတာ့မွာမို႔ သူ႔စာေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ပီတိျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။
“သားငယ္တို႔ နားလည္ဖို႔”တို႔၊ “ေယာက္်ားသားခ်င္း ပြင့္ပြင့္လင္း”တို႔လို ကြ်န္ေတာ့္ စာအုပ္ေတြမွာေရာ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ ေတြထဲက ကြ်န္ေတာ့္ စာေတြထဲမွာပါ လိင္တူခ်င္း တပ္မက္သူမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ိဳး မလုပ္ၾကဖို႔နဲ႔ လိင္တူခ်င္း တပ္မက္မႈဟာ မူမွန္စိတ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေရးျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာေရးလာသူ ကေလးမေလးက အဲဒီ့စာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေနပံုရတယ္။ အဲဒီ့ အခ်ိန္မွာ HIV နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာတခ်ိဳ႕ကို ဖတ္မိရာက အဲဒီ့စာေတြထဲမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကို ေထာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ စာေတြက အဆိပ္အေတာက္မ်ား ျဖစ္ေနေလမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း သတိေပးတဲ့စာေလး ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ပို႔ေပးလိုက္တာပါပဲ။
သူ႔စာထဲမွာ ႏွစ္ပိုင္း ပါပါတယ္။ တစ္ပိုင္းက သူေျပာသလို ဇာတ္သြင္းတယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းပါ။ ဒုတိယတစ္ပိုင္းက မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားမွာ ပြင့္လင္းၾကဖို႔နဲ႔ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က မဖြယ္မရာ လုပ္လာခဲ့ရင္ မိဘကို ဖြင့္ဟ အသိေပးတိုင္ပင္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းျဖစ္တဲ့ အရြယ္မေရာက္ေသးသူမ်ားကို မဖြယ္မရာလုပ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာေသးခင္က ထြက္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ “မိန္းမသားတို႔ သိမ္းထားဖို႔” စာအုပ္ထဲမွာ “ကေလးသူငယ္ မဖြယ္မရာ ျပဳက်င့္မႈမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အက်ယ္တဝင့္ ေရးသား တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သလို မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြကို ကာယဗလနဲ႔ အႏိုင္က်င့္ၿပီး မဖြယ္မရာလုပ္တာတင္ မကဘဲ ပါးစပ္နဲ႔ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္တာ၊ လက္နဲ႔ မထိတထိ လုပ္တာမ်ားကအစ ဘယ္လို ကာကြယ္ရမယ္၊ ဘယ္လို အေရးယူရမယ္ဆိုတာမ်ားကိုပါ ဆိုင္ေတြေပၚမွာ မျပတ္သေလာက္ရွိေနေလတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ “မီးငယ္တို႔ အသိၾကြယ္ဖို႔” စာအုပ္ထဲမွာ က်ယ္က်ယ္ဝင့္ဝင့္ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သည္အပိုင္းကို ေလာေလာဆယ္မွာ အဓိကထားၿပီး မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ ပထမပိုင္းျဖစ္တဲ့ မိန္းမလ်ာ ဇာတ္သြင္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းကိုပဲ အေလးထားၿပီး ေဆြးေႏြးသြားခ်င္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အမ်ားက ေျပာရင္ ယုတၱိတန္တန္ မတန္တန္ နင္းကန္ ယံုတတ္ၾကေတာ့တာပဲလို႔ ကေလးမေလးက ေရးထားသလို အခုစာေရးလာသူ ကေလးမေလးဟာလည္းပဲ ယုတၲိမတန္တဲ့စကားကိုယံုမွားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ဆီ စာေရးလာတာပါ။ သူ႔ စကားသာ မွန္ကန္မယ္၊ ယုတၱိတန္မယ္ဆိုရင္ အခု သည္စကားေတြ ေျပာေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ အေျခာက္ျဖစ္သြားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၾကာလွေရာေပါ့ခင္ဗ်ား။
သူေျပာတဲ့ ကေလးကမွ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းမလ်ာ ဇာတ္အသြင္းခံရတာမို႔ အဖ်င္းဆံုး အသက္က ၁၆ ႏွစ္ေလာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာက အဲဒီ့ထက္ မ်ားစြာ ငယ္ႏုလွေသးတဲ့ အသက္ ၁၁ ႏွစ္မျပည့္ခင္ ငါးတန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္မွာပါခင္ဗ်ား။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကေလးဘဝက ကြ်န္ေတာ္ ေၾကာက္ရတဲ့၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို အျမဲတေစ အႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ ကစားဖက္ဟာလည္းပဲ ယေန႔အခါမွာ မိန္းမလ်ာ ရင့္မာႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသလို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဆရာဝန္လုပ္တမ္း ကစားတယ္၊ ဆရာဝန္လုပ္တမ္း ကစားတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လူတကာ မထိအပ္တဲ့ ေနရာေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲတုန္းကေတာ့ ကေလးမို႔လို႔ ဒါဟာ မိန္းမလ်ာေတြရဲ႕ အမူအက်င့္မွန္း ဘယ္သိခဲ့ပါ့မလဲဗ်ာ။
အဲဒါမ်ိဳးကို နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ သိခြင့္ရတာက ေစာေစာက ေျပာတဲ့အတိုင္း အသက္ ၁၁ ႏွစ္မျပည့္တျပည့္ ငါးတန္းေက်ာင္းသား အရြယ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္ပံုက သည္လိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ေလးတန္းတစ္ႏွစ္လံုး ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနခဲ့ရသလို ငါးတန္းက်ေတာ့ လည္း မန္းေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစား ထပ္ေနရျပန္ပါတယ္။ ေနရတဲ့ ေက်ာင္းက ေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္း ထားတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းပါ။ အဲေတာ့ ေဘာ္ဒါမွာက ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ရွိပါတယ္။ ေယာက္်ားေလး ေတြခ်ည္းလည္း စုေနတဲ့ ေနရာ၊ အေဆာင္လည္း အေဆာင္ျဖစ္တာမို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ကေလးေတြကို ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက အတတ္စံုေတြ သင္ေပးၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြလို႔သာ ေျပာရတာ၊ သူတို႔ေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အထက္တန္းကို မလြန္ေျမာက္ၾကေသးေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကို မလြန္ေျမာက္ၾက ေသးပါဘူး။ သည္ေတာ့ကာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း လက္တည့္စမ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြကို မဟုတ္တာေတြ အကုန္သင္ပါတယ္။ အဲဒီ့အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဖိုမေရးရာေတြကို အရြယ္မတိုင္ခင္ကတည္းက စတင္ ၾကားဖူးလာရပါေတာ့တယ္။
တစ္ဖက္ကလည္း သူတို႔ေတြက လိင္ဆက္ဆံမႈ မပါဝင္ဘဲ ေယာက္်ားခ်င္း အာသာေျဖေပးတဲ့ အလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြကို လုပ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။ သည္အတြက္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလိုက္ရတာပါ။
ဇာတ္သြင္းလို႔ တကယ္ရၿပီး လိင္တူခ်င္းသာ တပ္မက္ၾကရစတမ္းဆိုရင္ အဲဒီ့အရြယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ့္မွာ လိင္တူခ်င္း စြဲလန္းသြားစရာ အခြင့္အလမ္းက မတန္တဆကို မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အရြယ္မတိုင္ခင္ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္လာရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အဲဒီ့အရြယ္ကတည္းက လိင္မတူေလတဲ့ မိန္းမသားမ်ားအေပၚမွာ မဖြယ္ရာတဲ့ စိတ္နဲ႔သာ ျပင္းျပင္းျပျပ စြဲလန္းတတ္လာခဲ့ေတာ့တာ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးပါ။
ဒါနဲ႔ ၿပီးေရာလားဆိုေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီ့ရဲ႕ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ကြ်န္ေတာ္ ခုနစ္တန္းႏွစ္ အသက္ ၁၃ ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာ တကယ္ လိင္တူခ်င္းတပ္မက္သူ အရြယ္ေကာင္း အမ်ိဳးသားတစ္ဦးကို ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ စတင္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း ၆ ေယာက္ေလာက္လည္း ပါပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ စတင္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့ အရြယ္ကို သတိထားေတာ္မူၾကေစလိုပါတယ္။ တကယ့္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္ထဲ ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္စ၊ ႀကီးေကာင္ဝင္စ ၁၃ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အရြယ္ပါခင္ဗ်ား။
အဲတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး မၾကံဳဖူးလို႔ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴး ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတာက လြဲရင္ ရယ္စရာတစ္ခု အျဖစ္သာ သေဘာထားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒါကို ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ကြ်န္တာ္အပါအဝင္ ခုနစ္ေယာက္စလံုးလည္း ယေန႔အခါမွာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္တန္းကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္၊ အားလံုး သားနဲ႔ မယားနဲ႔၊ ဘယ္ေကာင္မွလည္း မိန္းမလ်ာ ျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း မိန္းမလ်ာရဲ႕ အေဖာ္အျဖစ္ ေနသြားတယ္လို႔ မၾကားရပါဘူး။
ဆက္ေျပာပါရေစဦး။ ကြ်န္ေတာ့္ အသက္ ၁၉၊ ၂၀ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အဲဒီ့အခ်ိန္က လိင္တူခ်င္း တပ္မက္သူ ပေဂးႀကီးမ်ားနဲ႔ လံုးလား ေထြးလားေနခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔စကားနဲ႔ ေျပာရင္ သူတို႔ရဲ႕ သူငယ္ေလးအျဖစ္ သူတို႔ ဆြဲစားတာကို ကြ်န္ေတာ္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ခံခဲ့ပါတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီ့အရြယ္ကတည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ စာေရးဆရာအမွတ္နဲ႔ ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို႔ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို စူးစမ္းၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ပါ။ ခက္တာက သူတို႔ေတြကလည္း တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္ စြဲစြဲျမဲျမဲသာ ရွိေစခ်င္တတ္ပါတယ္။ စူးစမ္းခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း လူတကာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနပါတယ္။ အားလံုးကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေနပါတယ္။ အဲဒါကို သူတို႔ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး။ သည္မွာတင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူတို႔က သိပ္အေရာတဝင္ မလုပ္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ့အရြယ္မွာက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လိင္တူခ်င္းတပ္မက္သူမ်ားနဲ႔ အတြင္းက်က် ထဲထဲဝင္ဝင္ေနခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ အဲဒီ့မွာက်ေတာ့ သူတို႔က ကြ်န္ေတာ့္ကို ဇာတ္မသြင္းၾကတာကို အထင္အရွားေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ ကာလဟာ စုစုေပါင္း ၃-၄ ႏွစ္မက ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို႔ကို စာနာမိတာက လြဲလို႔ စြဲလန္းစိတ္လည္း မျဖစ္ေပၚ၊ တပ္မက္ဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝးပါ။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လိင္တူခ်င္းတပ္မက္သူေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ဖီလင္ မလာပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ဖီလင္လာတာက ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ မိန္းမသားေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ၃-၄ ႏွစ္မက အေရာတဝင္ ေနခဲ့ဖူးပါလ်က္ကနဲ႔ တစ္စက္မွ သူတို႔အေပၚ ဖီလင္မလာဘူး ဆိုကတည္းက ဇာတ္သြင္းဖို႔ ေနေနသာသာ သူတို႔ကို စိတ္လာေအာင္ေတာင္ ဇြတ္လုပ္ယူလို႔ ရတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ လက္ခံေပးလို႔ မရတာကို နားဆင္ေနသူ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား နားလည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
ဒါျဖင့္ သည္စကား ဘယ္လိုျဖစ္လာတာတံုးလို႔ ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ လူတင္ပါလို႔ ႏြားက်ားကိုက္ တာပါ။ မူလကတည္းက အဲဒီ့ကာယကံရွင္မွာ လိင္တူခ်င္း တပ္မက္တဲ့ စိတ္အခံေလးက တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရွိႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးကို လူ႔ေဘာင္က ဝိုင္းၾကဥ္ထားေလေတာ့ကာ သည္စိတ္ရွိတယ္လို႔ ဝန္ခံဖို႔ သိပ္ခက္ေနတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အားတင္းၿပီး သည္စိတ္ကို ေဖ်ာက္ၾကည့္ေနတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္ ေျပာေနက်အတိုင္း သည္စိတ္မ်ိဳးက ဘယ္သန္တဲ့သူက ဘယ္သန္သလို၊ ညာသန္တဲ့သူက ညာသန္သလို သူ႔ဟာသူ အလိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ သဘာဝ။ ညာဘက္ကို မနည္းေလ့က်င့္ထားလို႔သာ စာေရးတဲ့အခါ ညာဘက္နဲ႔ ေရးေပမယ့္ တကယ့္အေရးက်ေတာ့ ဘယ္လက္က အရင္ လႈပ္ရွားမိတတ္တာမ်ိဳးကလား။
သည္စိတ္ကလည္း အလားတူပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔ေဘာင္က လက္မခံဘူးလို႔ နားလည္ထားလို႔သာ မနည္း က်ိတ္မွိတ္ မ်ိဳသိပ္၊ သိုဝွက္ ဖံုးကြယ္ထားရတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ ရွိေနတာပါပဲ။ ဒါကို တစ္ေယာက္ေယာက္ က ရိပ္စားမိၿပီး၊ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္ လာတဲ့စာထဲက ဆိုရင္ အိမ္ကို ဝင္ထြက္ေနတဲ့ ဦးေလးလို လူက ရိပ္စားမိၿပီး သူ႔ဇာတိ႐ုပ္ကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ့လို ဟိုလူက ဇြတ္လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္က သူ႔မွာ ရွိပါတယ္။ အားခ်င္း မယွဥ္သာလို႔ ခံလိုက္ရတယ္ဆိုဦးေတာင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ ခံရမွာပါ။ သူတကယ္ လက္မခံရေလေအာင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေရွာင္ရွားႏိုင္သလို လူႀကီးသူမေတြကို ေျပာျပ တိုင္တန္းလို႔ ရႏိုင္ေနပါၿပီ။ ဆယ္တန္းေတာင္ ေအာင္ၿပီးသားလို႔ ဆိုထားေတာ့ အသက္အရြယ္နဲ႔ အသိဉာဏ္က သိပ္ေတာ့ နိမ့္မွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
အဲ… သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မစြမ္းရင္းက ရွိေနလို႔သာ ကန္စြန္းခင္းေတြ ဆက္ၿငိေနတာ ျဖစ္ေနမွာ အင္မတန္ ေသခ်ာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူမိသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔အျပဳအမူ သူရွက္တယ္။ သူ႔အျဖစ္သူ လက္မခံခ်င္ဘူး။ သည္အခါမွာ သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ၊ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ တစ္ဖက္သားက ဇြတ္လုပ္လို႔သာ ျဖစ္ရတာပါဆိုၿပီး တစ္ဖက္သားအေပၚမွာသာ အျပစ္ေတြ ပံုခ်ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ့မွာ ဇာတ္သြင္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ စကားက ထြက္လာရေတာ့တာပါပဲ။
ၾကားရတဲ့သူေတြကလည္း လိင္တူခ်င္း တပ္မက္တယ္ဆိုတာ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရမွန္း ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း နားမလည္ၾကေတာ့ သူ႔စကားကိုပဲ အဟုတ္မွတ္ၿပီး စုပ္တသတ္သတ္နဲ႔ သည္ဇာတ္လမ္းကို ဇာခ်ဲ႕၊ စာဖြဲ႕တဲ့သူက အပီအျပင္ႀကီး ဖြဲ႕ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ယံုတဲ့သူေတြကလည္း စြတ္ယံု၊ အဲသလို ယံုတဲ့သူေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္စာေတြ ဖတ္ထားတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ကပါ အဲဒီ့ ဇာတ္သြင္းတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ကိုယ္လြတ္ ႐ုန္းၿပီး သူတစ္ပါးအေပၚကိုသာ အျပစ္ ပံုခ်တတ္တဲ့ မဟာအမႈကို အားေပး အားေျမႇာက္ ျပဳေနဘိသကဲ့သို႔ ထင္ျမင္လာကာ သည္စာကို ေရးလိုက္တာပါ။
အမွန္ေတာ့ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ သတၲဝါမွန္သမွ်ဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ မေနာကံ၊ ကာယကံ၊ ဝစီကံဆိုတဲ့ ကံသံုးပါးနဲ႔ ျပဳသမွ် အားလံုးရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကို မပ်က္မကြက္ခံစားၾကရတာပါ။
အေပါင္းအသင္းမေကာင္းလို႔ ေဆးလိပ္စြဲတယ္၊ အရက္စြဲတယ္၊ မူးယစ္ေဆးစြဲတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း အခု ကေလးမေလး ေရးလာသလို လိင္တူခ်င္း တပ္မက္သူ ဘဝ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ဇာတ္သြင္းခံရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး နည္းတူ လူအမ်ားၾကားမွာ အလြယ္တကူ နားေယာင္လြယ္ကာ အဟုတ္မွတ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့အထဲမွာ မိဘေတြေတာင္ ပါပါေသးတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရက္ေသာက္တဲ့အခါတိုင္း အျမဲတမ္းအေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မူးၿပီး ရမ္းေလသမွ် အႏြံအတာ မ်ိဳးစံု ခံခဲ့တဲ့အျပင္ အန္ဖတ္ပါ က်ံဳးေပးခဲ့တဲ့အထိ သည္းခံခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကျဖင့္ ယေန႔ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္တဲ့တိုင္ အရက္တစ္စက္ကိုေသာ္မွ ပါးစပ္ထဲ မထည့္ခဲ့ဖူးသူေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ့ေကာင္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဘယ္ေလာက္ တိုက္တိုက္ မေသာက္ပါဘူး။ အဲဒါ ၁၈-၁၉ အရြယ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ ၁၈-၁၉ အရြယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက တတြဲတြဲေနတဲ့ ကိုယ္ရင့္တတူ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ မူးယစ္ေဆးစြဲကုန္ၾကသူေတြ ရွိပါတယ္။ သည္ေကာင္ေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို စမ္းၾကည့္ပါလားလို႔ ျမႇဴဆြယ္ဖူးသူက ခပ္နည္းနည္းပါ။ သည္ၾကားထဲမွာပဲ ဆြယ္ဖူးသူေတြ ရွိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ယတိျပတ္ ျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္လည္း မူးယစ္ေဆးနဲ႔ ေဝးေဝးႀကီး ေနခဲ့တာ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လံုးပါပဲ။
အဲေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေစာဒက တက္လိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က စိတ္ခိုင္တာကိုးဗ်၊ စိတ္မခိုင္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ အလြယ္တကူ ပါခ်င္ပါသြားမွာေပါ့လို႔ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ ခိုင္တာ မခိုင္တာထက္ တညင္းသီး၊ ဒူးရင္းသီး ငါးပိရည္စတဲ့ လူတိုင္း မစားႏိုင္တဲ့ အစား အေသာက္တစ္ခုခုရဲ႕ အနံ႔ကိုေတာင္ မခံႏိုင္သူဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆြယ္ဆြယ္ သူ မစားခ်င္ရင္ စားကို မစားပါဘူး။ အဲဒါဟာ စိတ္ခိုင္ျခင္း မခိုင္ျခင္းနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အစားစံု စားလိုမႈ၊ မစားလိုမႈနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ မစားလိုသူကို ဘယ္ေလာက္ ဆြယ္ဆြယ္၊ ဓားမိုးၿပီးပဲ ေကြ်းေကြ်း စားကို စားမွာ မဟုတ္တာကို လက္ခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခုခ ုျဖစ္လာတဲ့အခါတိုင္း ဟိုလူ႔ပံုခ်၊ သည္လူ႔လႊဲခ်ကာ ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ဆင္ေျခေပးကာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔က် သနားစရာ သတၱဝါေလးမ်ား သဖြယ္ အေျပာလြယ္ၾကသူ ထိုလူတစ္တန္းတစ္စားရဲ႕စကားကို မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္မ်ားနဲ႔ ခ်င့္တြက္ၿပီး ယံုထိုက္မွ ယံုသင့္ေၾကာင္း တင္ျပေဆြးေႏြးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မွာ ရြယ္တူေတြရဲ႕ဖိအားေပးမႈဒဏ္ကို ခံရမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သည္အခါမွာ အရက္၊ ေဆးလိပ္၊ မူးယစ္ေဆးလိုဟာမ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ႏုသူ၊ စာဖတ္ မနာလို႔ အသိအျမင္ နည္းသူေလးေတြအတြက္ အလြယ္တကူ ပါခ်င္ ပါသြားႏိုင္သည့္တိုင္ မိမိရဲ႕လိင္စိတ္လို ေမြးရာပါ သန္ရာ တစ္ခုခုကိုက်ေတာ့ ဘယ္ဖိအားနဲ႔မွ မရႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖစ္ရပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
သည္အေၾကာင္းကို တင္ဆက္ရာမွာ အဓိက ေျပာလိုတာ တစ္ခုတည္းရွိပါတယ္။ ကိုယ္ၾကားရသမွ်၊ ကိုယ္ျမင္ရသမွ်၊ ကိုယ္ ဖတ္လိုက္ရသမွ်ကို သည္အတိုင္း အလြယ္တကူ လက္မခံၾကဘဲ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္ဉာဏ္မ်ားနဲ႔ ယုတၱိတန္၏ မတန္၏ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားခ်ိန္ထိုးတတ္တဲ့အေလ့အထေလးမ်ား ပြားမ်ားရင့္သန္လာေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္သင့္ေၾကာင္းပါပဲခင္ဗ်ား။
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းျပည့္စံုၾကတဲ့အျပင္ အားလံုး ေတြးဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ စာေရးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အတၱေက်ာ္က ဂါရဝနဲ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ (တနဂၤေႏြေန႔) ညေန ၆း၄၅ Mandalay FM ေရဒီယို အစီအစဥ္က ထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ အတၱေက်ာ္ရဲ႕ “ဘ၀အေမာေျပဖို႔ အေျဖရွာစို႔” အစီအစဥ္ အသံလႊင့္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

from,...ဆ၇ာအတၱေက်ာ္(ATK)