အခု မႏၱေလးမွာျဖစ္ေနတဲ့ ခုတ္ၾကထစ္ၾကအမႈေတြဟာ လုယက္ရင္းျဖစ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ အၾကမ္းဖက္မႈေတြပဲဗ်။ သက္သက္မဲ့ ဘလိုင္းကို လိုက္ခုတ္ၾကတာေတာင္႐ွိတယ္။ ဆိုေတာ့ လက္နက္ေဆာင္ပါတို႔၊ ညအျပင္မသြားနဲ႔ေပါ့တို႔ ဆိုတာေတြကလည္း မွန္ကန္တဲ့ ေျဖ႐ွင္းနည္းေတြမဟုတ္ပါဘူး။ လူထူထူ ညဦးပိုင္းေလာက္အေျခေနေလးမွာတင္ ခုတ္ေနထစ္ေနတာပါ။
က်ေနာ္တို႔ မန္းတေလးမယ္ အဲ့သလိုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ရဲကဘာလုပ္တယ္မွတ္တုန္း လမ္းဆံုလမ္းခြကေန လက္နက္ေတြစစ္တာဗ်။ မိတာပဲ ေက်ာက္လွည့္ ( ဝက္အူလွည့္ ) ေတြမွမနည္းဘူးရယ္။ ဒီနား ပတ္ကင္းလွည့္ေနတုန္း ဟိုနားခုတ္ထစ္သြားတာမ်ိဳးေတာင္ ႐ွိတယ္။ ဆိုင္ကယ္အလုခံရတယ္မို႔လား၊ လုတဲ့ေကာင္ကို ႏိုင္ေအာင္ျပန္႐ိုက္ႏိုင္ရင္ ျပန္ရမယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ရဲသြားမတိုင္ေလနဲ႔ လဘက္ရည္ဖိုးဆံုးေရာ။ သူတို႔က စုဖမ္းတာဗ်၊ အစီး၃၀ျပည့္မွ တခါဖမ္းသလား မသိဘူးရယ္။ ဆိုေတာ့ လမ္းေပၚမယ္ ခမ်ားကိုဓားနဲ႔လိုက္ခုတ္ရင္ လြတ္ေအာင္သာေျပးဗ်။ အဲ့ဒီအနီးအနားရဲ႐ွိေနလို႔ အားကိုး႐ွိတယ္ဆို ေပရပ္မေနနဲ႔ အဲ့ဒီရဲပါေျပးရမွာ တကယ့္တကယ္ဓားနဲ႔လိုက္ရင္ေလ။ ေျပးရမွာေပါ့ဗ် လံုျခံဳေရးယူထားတဲ့ရဲတဲ့ ေဝၚကီေတာ္ကီနဲ႔ ယီးနဲ႔ေလာက္ပါတာရယ္။ လက္လက္ခ်င္းေတာင္ ယွဥ္မထိုးရဲတဲ့ အာဂရဲကိုးဗ်။ အဲ့ေတာ့ ရဲအားကိုးလို႔မရေတာ့ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ စစ္တပ္အကူညီယူၾကမလား။
သာေတာင္ဆိူးေသး။ စစ္ခ်ီေတးမယ္သာ တလက္မမွအက်ဴးမခံဘာညာ လုပ္ေနတာ၊ အျပင္မွာက် ေရပိုင္နက္ထဲ သေဘၤာဝင္လာတာေတာင္ မသိ႐ွာဘူးရယ္။ ဘယ္သိမတုန္းဗ် ေက်ာက္စိမ္းထြက္တဲ့ေနရာေလာက္ စစ္တိုက္ေနတဲ့ ဂ်ႏိုဆိုက္စစ္တပ္ကိုး။ ဒါဆို ဒို႔တင္ထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ႐ွိေနမွပဲ အေရးႀကီးအဆိုတင္ၿပီး အေရးဆိုမွနဲ႔တူတယ္။ မလုပ္ေလနဲ႔ဗ်ိဳ႕ ငါးပါးတင္မက သံဃၤာစင္ပါ ေမွာက္လိမ့္ဗ်။ အရပ္ထဲေျမာင္းဆယ္ဖို႔ေတာင္ ဗဟိုၫႊန္ၾကားခ်က္မ႐ွိလို႔ဆိုၿပီး လဘက္ရည္ေသာက္ ေစာ္က္တင္းထိုင္ေျပာၿပိ္းရံုးဆင္းတဲ့ ပါတီကေကာင္ေတြကိုးဗ်။ ေမေမ့မ်က္ႏွာတရြာမွတ္ၿပီး ဝင္အေရြးခံခဲ့ၾကတဲ့ေကာင္ေတြကိုး။ ကိုယ့္အရပ္ေဒသက အေရးေပၚအေျခေနကို အေရးႀကီးအဆိုတင္ရတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိေရာ့ေလသလားဆိုေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ေခါင္းေပါင္းစတလူလူနဲ႔ အူတူတူေကာင္ေတြရယ္။ ဒါျဖင့္လည္း ဒို႔တင္ထားတဲ့ အစိုးရ႐ွိေနမွ ဟေကာင္ရာ တိုက္႐ိုက္ေျပာၾကတာေပါ့ ။ သာဆိုးေသး။ အစိုးရတဲ့ဗ်ာတို႔ေရ စစ္တပ္ဘာလုပ္မလဲ ထိုင္ေငးေနရတာ။ အစိုးရမွတ္လို႔မဲေပးလိုက္တာ စစ္အစိုးရအၾကံေပးအဖြဲ႔ႀကီးပဲဗ်။ တပ္မေတာ္ႀကီးကိုမထိနဲ႔၊ ခ႐ိုနီေတြကိုမထိနဲ႔ ျပည္သူေတြကိုယ့္ကိစၥကိုယ္႐ွင္း ဟမ္းမယ့္ေလးေလ့။ လံုျခံဳေရးအေၾကာင္းမေျပာနဲ႔ ျပည္ထဲေရးကငဒို႔လက္ေအာက္မ႐ွိကစၿပီး ကိုယ္ေစာက္သံုးမက်တာ အရပ္လွည့္အရသာခံေနေသးတာဗ်။
တကယ့္ ဆင္ေဝွ့ရန္ေ႐ွာင္အစိုးရရယ္။ ျပသနာနဲ႔သာထိပ္တိုက္မတိုးတာ ကားက်စီးခ်င္တယ္ဗ်။ အရင္အစိုးရခိုးတာေတြ ထိုင္ထိုင္ေျပာၿပီး သူ႔ရပိုင္ခြင့္က်ေတာင္းတတ္တယ္ရယ္။ လစာဆယ္ခ်ီရေနတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အစိုးရမင္းေတြကို ႏွစ္သိန္းခြဲေလာက္ရေနတဲ့ေကာင္က ကာကြယ္ေနတာလည္း အံ့ျသလို႔ကိုမဆံုးဘူးရယ္။ ဆိုေတာ့ ခုျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ ဘာလုပ္ရမတုန္း။ ဓားႀကီးနဲ႔လာတာပဲဗ်ာ ကိုယ္ကလည္းစူပါမန္းမွမဟုတ္တာ ေျပးေပါ့။ လြတ္ေအာင္သာေျပး။ ေျပးေျပး ေဖာရက္စ္ေျပး။ နံပါတ္ျပားမပါတဲ့ ဆိုင္ကယ္ျမင္တာနဲ႔ေျပး။ ဓားနဲ႔ေကာင္ျမင္တာနဲ႔ေျပး။ ေပတိေပစုတ္ သံုးေယာက္ပူးစီးလာၿပီဆိုေျပး။ ရဲျမင္လည္း ေျပး။ ေခါင္းေပါင္းစျမင္လည္းေျပး။ အပြင့္ေတြအခက္ေတြနဲ႔ အေကာင္စိမ္းစိမ္းျမင္ရင္ အ႐ွိန္ကိုပိုျမႇင့္ၿပီးေျပး။ လြတ္ေအာင္သာေျပးေပေတာ့။ ေအး က်မကလည္း ျပည္သူေတြကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားရရင္ တနာရီမိုင္တရာႏႈန္းနဲ႔ လီဗာကုန္နင္းၿပီးေျပးေပေတာ့ဗ်ိဳး ။ အဲ့ေတာ့ ၾကာနီကံအသံေလးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းဗ်ိဳ႕ဟစ္ၿပီးေျပးၾကဗ် '' သားႀကီး႐ွင္ေမာဂၢလန္ေရ မင္းတေယာက္ထဲသာ လြတ္ေအာင္ေျပးေတာ့... ပရိတ္သတ္ႀကီး ဘာတဲ့ ''' ။ ။
Sue Yit Nwe (ကိုဆူး)
No comments:
Post a Comment