ညေနခင္းေလးရယ္
မင္းမလဲ မႈိင္းအိုလွေခ်ကလား
ေနေလးေစာင္းသြားခါရွိေသး
စိမ့္ေအးလာၿပီ။
ညေနခင္ႏွင္းေတြဆိုတာ
အေကာင္အထည္ မျမင္ရေပမယ္
သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
ၾကည့္ေလ
အိပ္တန္းျပန္ ငွက္ေတြကိုေတာင္
သိပ္မျမင္ရေတာ့ဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ
ေဆာင္းအေအးနဲ႔အတူူ
မင္းရင္ခြင္ထဲက
ေပ်ာက္ဆုံး ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကရတဲ႔
ေနမင္းႀကီးရယ္
ငွက္ကေလးေတြရယ္ကို
မင္းသိပ္ၿပီး မိႈင္းမိႈင္းအိုအိုႀကီး
လြမ္းဆြတ္မေနပါနဲ႔ ကြာ။
ဘာလို႔ဆို
တို႔တေတြ တေနကုန္ ေခြ်းစို႔ေအာင္
ရန္သူလား မိတ္ေဆြလား
ခြဲျခားေနခဲ႔ၾကတာပဲမဟုတ္လား
ခြ်ဲသလိပ္ေတြကို
ဟိုေနရာေထြ ဒီေနရာေထြ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ
ညေနခင္းေလးရာ။
ေအးလာၿပီဆို
မင္အဆုတ္ထဲမွာ အခ်ဳပ္အျခာကို
လုယူဖို႔ ဒီေကာင္ေတြ ႀကိဳးစားေနတယ္တယ္ဆိုတာ
ငါတို႔သိပါတယ္ ညေနခင္းေလးရယ္။
ပိန္ခ်ိေနတဲ့မင္းခႏၶာႏိူင္ငံေလးမွာ
အရိုးေတြ ေငၚထြက္လာတဲ႔အထိ
မင္းေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးတဲ႔အခါ
ညေနခင္းေလး
မင္းခႏၶာကိုယ္ ႏိူင္ငံေလးထဲမွာ
ေရာဂါေတြ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကျပီဆိုတာ
ငါတို႔သိပါတယ္ ညေနခင္းေလးရယ္
အေၾကာေတြၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေပမယ္
မင္းရဲ႕ဧရာဝတီဟာ
ေရစီး မသန္ေတာ့ဘူးဆိုတာ
ငါတို႔သိပါတယ္ ညေနခင္းေလးရယ္။
မင္းရဲ႕ တခ်ိန္က
လတ္ဆတ္စိုေျပတဲ႔ အသားအေရေတြကို
ထြင္ေဖာက္ၿပီး
အိုင္းအနာ ျပည္ေပါက္ေတြက
မင္းရဲ႕ သယံဇာတေတြကို
လႈိက္စားေနၾကတယ္ဆိုတာ
ငါတို႔ေတြ သိပါတယ္ ညေနခင္းေလးရယ္။
မခံႏိူင္လြန္တဲ႔အခါ
နာနာက်င္က်င္ႀကီး
မင္းၿငီးျငဴလိုက္သံကိုလည္း
ငါတို႔ေတြ ၾကားေနရပါတယ္ ညေနခင္းေလးရယ္။
ေဟာ----!!!!!
အေမွာင္ေတြ သိမ့္သည္းက်ဆင္းလာၾကၿပီး
ထ စမ္းပါ ညေနခင္းေလးရယ္
ကုန္ရုန္းထလိုက္စမ္းပါ။
ရွိသမွ်အားနဲ႔
ညဥ့္ဦးယံဆ ီ ငါတ႔ိုခ်ီတက္္ၾကမယ္
ည သန္းေခါင္
ဒုကၡေတာင္ထိပ္အေရာက္
တို႔ ခ်ီတက္ၾကမယ္။
မင္းလဲရင္ ငါတြဲမယ္
ငါလဲရင္ မင္းတြဲမယ္
နံနက္ခင္ေနျခည္ ဘယ္အရပ္ဆီမွာ
ရွိတယ္ဆိုတာ ငါတို႔ေတြသိတယ္။
ဒုကၡေတာင္ထိပ္ အျမင့္ဆုံးေနရာကေန
ငါတို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကရေအာင္ေလကြာ။
စန္းေဇာ္ေထြး
၂၈ ၁၂ ၂၀၀၆
ေတာင္ႀကီးေထာင္မွာ တီဘီ ဝဲ အိပ္အိုင္ဗီြ ေဝဒနာရွင္မ်ား ထူေပ်ာေသာ ကာလတုန္းက သူတ႔ိုကုိ အားေပးခ်င္တာနဲ႔ ေရးျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာပါ။
No comments:
Post a Comment