ပထမဆံုး ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္က ဘုရားငါး ပါ။ လူေတြကေတာ့ ဘုရားမွာ လႊတ္ဖို႔ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ေခ်ာင္းထဲကေနဖမ္းလာတာဗ် ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္ အပါအဝင္ ကြၽန္တ့ို ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြေပါ့ဗ်ာ ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔ လူစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ လူလားမေျမာက္ေသးတဲ့ အရြယ္ လက္ ႏွစ္ဆစ္သာသာအရြယ္ေလးေတြမွာ ေရာက္လာတာေပါ့ဗ်ာ ။ ငါးလိုေျပာရရင္ ငါးအမယ္မေျမာက္ေသးဘူးေျပာရမလား မသိပါဘူး ။ ငါးအမယ္သာ မစံုေသးသာ ဒုကၡအမယ္ ကေတာ့ စံုၿပီဗ်။ စစခ်င္း အဖမ္းခံရတံုးက ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ ခမ်ွာ ခ်က္စားခံရေတာ့မွာ ထင္ၿပီး ေအာ္လိုက္ လူးလိုက္ရတာဗ်ာ ။ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ပြန္းပဲ့ လို႔ပါ။ ေနာက္မွသိ့တယ္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကိုစားဖို႔မဟုတ္ဖူး ဘုရားမွာ လႊတ္ဖို႔ဖမ္းလာမွန္း။ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ ဟုတ္တယ္ အစက ေပ်ာ္တာေပါ့ ။ ဘုရားငါးကန္ထဲမွာ ကိုယ့္ကို သတ္စားမဲ့သူလည္း မ႐ွိဘူး အစာလည္း အဆင္သင့္ လူေတြေကြၽးတာ စားယံုပဲ။ ငါးေလာကရဲ႕ နိဗၺာန္ ေလးကို ေရာက္ေတာ့မွာေလ။
ကြၽန္ေတာ္ က ကြၽန္ေတာ့္ ထက္ႀကီးတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ရယ္ ညီႏွစ္ေယာက္ရယ္ ညီမ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ နဲ႔ ၆ေကာင္တစ္အုပ္စု ေနတာဗ်။ အကိုႀကီးက ေမြးရာပါ မ်က္မျမင္ပါ။ ညီမ အငယ္ဆံုးေလးကလည္း ေမြးရာပါ ခါးလိမ္ေနေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ပိန္ေနတာေပါ့ဗ်ာ ။ က်န္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၄ ေယာက္ပဲ ဝဝ လွလွေလးေတြေပါ့။ အဖမ္းခံရတံုးက အုပ္စုကြဲသြားၿပီး ဘုရားကစည္ပိုင္းထဲေရာက္မွ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ျပန္႐ွာရတယ္ဗ်။ ေနာက္မွ သိရတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေနတာ ဘုရားငါးကန္ထဲမွာ မဟုတ္ေသးဘူး အလွဴ႐ွင္ေတြလာရင္ ဝယ္ၿပီးလႊတ္ရမဲ့ ငါးအဝယ္ဆိုင္မွာပဲ ႐ွိေသးတယ္ဗ် ။ အစကေတာ့ အဆင္ေျပမလိုလိုပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ငါးေကာင္ေရ အမ်ားႀကီးတိုးလာတယ္ ။ ပိုဆိုးတာက အစာမေႂကြးေတာ့တာပဲဗ် ။ ေရကလည္း မလွယ္ေတာ့ အသက္႐ွဴရခက္လာတယ္ဗ် ။ အစာလည္းမစားရေတာ့ အားနည္းျပီးအသက္႐ွင္ဖို႔ အသက္ကိုပဲ လု႐ွႉေနရေတာ့တယ္ ေမြးရာပါခါးလိမ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ညီမေလးကေတာ့ အသက္႐ွင္ဖို႔ ခပ္ခက္ခက္ျဖစ္ေနၿပီ အသက္႐ွဴၿပီးရင္ ေအာက္ကို ျမဳတ္ျမဳတ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ေပၚမလာ႐ွာဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ အသက္ပါသြားမလဲပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေတာ့တယ္။ သူကိုအားတင္းထားညီမေလးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္ သူကေတာ့ မၾကားေတာ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္ ။ ဒီတစ္ေခါက္ေပၚလာၿပီး ညီမေလးေရထဲျပန္မနစ္ေတာ့ပါဘူး ။ သူ ထာဝရ ေရေပၚမွာ ေပၚသြားပါၿပီ။ အသက္လည္း ႐ွဴစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ခဏအၾကာမွာ ညီမေလးရဲ႕ အေလာင္းကို ဆိုင္ကလူတစ္ေယာက္က လာၿပီး ခပ္ထုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေမာင္ႏွမေတြလည္း ဝမ္းနည္း ေပမယ့္ မ်က္ရည္မက်ပါဘူး။ ငိုလည္း မငိုတတ္ပါဘူး။ မ်က္လံုးကြယ္ေနတဲ့ အကိုႀကီးကေတာ့ ညီမေလး ႐ွိေသးတယ္ထင္ၿပီး အားေပးစကား ေျပာေနတံုးပါ။ ..............ငါးကန္ထဲကို အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ငါးအသစ္ေတြထဲမွာ ဘုရားငါးကန္ထဲမွာ ေရာက္ၿပီးမွ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ငါးေတြလည္း ပါတယ္ဗ်။ သူတို႔ေျပာတာ ငါးႀကီးေတြ ႐ွိေတာ့ အစားခံရမွာ ေၾကာက္ၿပီး ကန္အလယ္ကို မသြားရဲပဲ ငါးကန္အစပ္မွာပဲ ေနေနရတာ။ အစာကလည္း ျမစ္ထဲကလို မဟုတ္ဖူး ။ လူေတြလုပ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ ဆိုလားပဲ အဲ့ဒါပဲ စားရတာတဲ့။ အဟာရေတာ့ မ႐ွိဘူးေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမဲ့ မေသေအာင္ေတာ့စားေနရတာေပါ့။ စားလို႔လည္း မကုန္ပါဘူး ။ ေပါင္မုန္႔ ေတြ ေရေပၚမွာ ေဘာေလာေပၚေနၿပီး မကုန္တဲ့ ေပါင္မုန္႔ ေတြမွာ မိႈေတြ တက္ၿပီး ေရကလည္း ေရာဂါ ေပါင္းစံုေထာင္းလေမာင္းထေနတာတဲ့။ ကမ္းစပ္ မွာေနေနတဲ့ ငါးေလးေတြကို တစ္ခါျပန္ဖမ္းၿပီး ငါးသိုေလွာင္ကန္ထဲကို ျပန္ဖမ္းထည့္တာပါပဲ။ အဲ့ဒီ့ ကေန ငါးအေရာင္းကန္ထဲ ျပန္ေရာက္ ။ ၿပီးရင္ဘုရားငါးကန္ထဲ ျပန္ေရာက္။ ၿပီးရင္ ငါးသိုေလွာင္ကန္ထဲျပန္ေရာက္နဲ႔ သံသရာ လည္ေနတာပါ ။ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ လူေတြ အတြကိ ကုသိုလ္ ယူတဲ့ ေနရာဟာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ အတြက္ေတာ့ ငရဲဘံု ဆိုတာကိုေလ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေနတဲ့ ငါးသိုေလွာင္ကန္ကေန ငါးအေရာင္းကန္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမွ ေရာက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေ႐ွ႕က ႀကိဳေရာက္ေနတဲ့ ငါးေတြ ေရာင္းလို႔ကုန္မွ ေရာက္တာပါ။ ပိုဆိုးတာက ၂ေပ ၁ေပ ကန္ထဲမွာ ငါးအေကာင္တစ္ရာေလာက္ဘာေအာက္ဆီဂ်င္မွ မပါပဲ စုေနရတာပါ။ မ်က္မျမင္ ကြၽန္ေတာ့္ အကိုႀကီးကေတာ့ ညီမေလးေသသြားတာသိၿပီးထဲက ကြၽန္ေတာ္ တို ေမာင္ႏွမ ေတြ ထပ္ေသမွာကို ေၾကာက္ေနပံုပါ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အစာမစားရ မ်က္လံုးကမျမင္ဆိုေတာ့ အသက္႐ွဴဖို႔ေတာင္ မနဲ ႐ုန္းကန္ ေနရတာပါ။ သိပ္မၾကာပါဘူး ဝယ္သူေရာက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ့အကိုေတာ့ မပါလာဘူးဗ်။ လူေတြက ပိန္ေနတဲ့ ငါးဆို သိပ္ၿပီး မႀကိဳက္ဖူးနဲ႔တူတယ္ဗ်။ အကိုႀကီးကေတာ့ ကန္ထဲမွာ မျမင္စမ္းတန္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကိုေအာ္ေခၚေနမလားပဲ......
ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေမာင္ႏွမေလးေကာင္လည္း အခ်င္းခ်င္း မကြဲသြားေအာင္ ဘုရားငါးကန္ထဲက ေထာင့္မွာ ကပ္ေနရပါတယ္ ။ အစာမစားရတာၾကာၿပီ ျဖစ္လို႔ ညီအငယ္တစ္ေကာင္က ငါးစာကိုသြားစားခ်င္ေနပါၿပီ ။ ငါးႀကီးေတြက ငါးၾကင္းေတြဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို မစားပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ငါးၾကင္းေတြၾကားထဲမွာ ငါးခူေတြလည္းေရာပါေနေတာ့ အခန္႔မသင့္ရင္ အစားခံရႏိုင္ပါတယ္ ။ ညီအငယ္ေလးက အရဲ ကိုးၿပီး အစာသြားစားပါတယ္။ ငါးၾကင္းႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ပါးစပ္ ထဲဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။ ငါးၾကင္းႀကီးက လည္းငါးေလးေတြကိုမစားေပမဲ့ ေရကေနာက္ၿပီး ေရညႇိအျပည့္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ဘာမွမျမင္ရပဲ ပါးစပ္နားနီးသမ်ွက္ို ရမ္းၿပီးဝါးစားေနရတာပါ။ ငါးေလးေတြ ပါစပ္ထဲပါလာရင္ ဝါးၾကည့္ၿပီး ငါးမွန္းသိမွ ျပန္ေထြးထုပ္တာ ပါ။ သူျပန္ေထြးထုပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ညီေလးက ထက္ပိုင္းက်ိဳးေနပါၿပီ။ က်န္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ သံုးေကာင္လည္း ကမ္းစပ္ေရတိမ္ေလးကေန ဘယ္မွ မသြားရဲပဲ ကပ္ေနရပါတယ္ ။ ေနာက္ေန႔ မွာကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇကာနဲ႔ အခပ္ခံရၿပီး ငါးသိုေလွာင္ကန္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္ ။အဲ့ဒီ့ မွာ ၅ ရက္ေလာက္ၾကာၿပီး ငါးအေရာင္းကန္ကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အကိုႀကီးနဲ႔ တစ္ခါျပန္ေတြ႔ေတာ့ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ပိန္ေနပါၿပီ။ အကိုႀကီးကေတာ့ ဒီတစ္ခါလာဖမ္းရင္ သူပါ ဇကာထဲ ဇြတ္တိုးၿပီး ဘုရားငါးကန္ထဲကို လိုက္လာေတာ့မယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ လိုက္လာရင္ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ။ မ်က္လံုး မျမင္ေတာ့ ငါးႀကီးေတြ ပါးစပ္ထဲ ဝင္သြားမွာေပါ့လို႔ဆိုေတာ့ အကိုႀကီးက ဒီအတိုင္းလည္း ငါက ေသေတာ့မွာပါပဲကြာ မေသခင္ေလး ငါ့ေမာင္ႏွမေတြပဲ ေနၿပီးေသခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း ဘုရားငါးကန္ ထဲမွာ အနၱရာယ္ သိပ္မ်ားတဲ့အေၾကာင္း မေျပာရက္ဖူးေလ။ ေနာက္တစ္ခါ ၾကေတာ့ အကိုႀကီးက သူေျပာသလိုပါပဲ ပိုက္ထဲ အတင္းတိုးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တို႔နဲ႔အတူ အဖမ္းခံၿပီး ဘုရားငါးကန္ထဲအတူလိုက္လာပါတယ္။ လိုက္လာၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အစာကမစားရ နဂိုကလည္း မ်က္လံုး က မျမင္ဆိုေတာ့ အကိုႀကီးမွာ ေရညႇိေတြက တစ္ဆင့္ ေရာဂါ ကူးၿပီး အသက္႐ွဴရ ခက္လာပါတယ္ ။ သူမေသခင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ေဘးကင္းတဲ့ေနရာ ေရာက္ေစခ်င္ေနတဲ့ ပံုပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ အကိုႀကီးလည္း စိတ္မခ်စြာနဲ႔ပဲ ေသသြားခဲ့ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပဲ အကိုႀကီးအေလာင္းကို ထားခဲ့ၿပီးတစ္ခါျပန္အဖမ္းခံရပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ့္ ညီနဲ႔ ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ျမန္ုမန္ေသရင္ ေကာင္းပဲလို႔ မၾကာခဏ ေျပာရင္း အသက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ွဴေနရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔မွာလည္း ဘုရားငါးကန္ထဲက ေရာဂါ ေတြ ကူးေနၿပီေလ။ အခု ငါးအေရာင္းကန္ကို ျပန္ေရာက္တာ သံုးခါေျမာက္ေပါ့။ ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ခါျပန္ေရာက္အံုးမလဲ မေျပာတတ္ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေမာင္ႏွမသံုးေကာင္ကို ေနာက္တစ္ခါ ဝယ္မဲ့သူကိုေျပာေပးပါ ဘုရားငါးကန္ထဲမလြတ္ပဲ အျပင္က ေခ်ာင္းထဲ ျပန္လႊတ္ေပးပါ ဒါမွ မဟုတ္လည္း လက္နဲ႔ တစ္ခါထဲ ညႇစ္ၿပီးသတ္ေပးေပါ့ေလ ။ စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔ျခင္း အစာငတ္ျခင္း ေရာဂါ ဖိစီးျခင္းေတြနဲ႔ အသက္႐ွင္ေနရတဲ့ ဘုရားငါး ဘဝကို ကြၽန္ေတာ္ မုန္းလွပါၿပီ ။ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘုရားငါးေတြပါ ခင္ဗ်ားတို႔ေမြးေနတဲ့ သိန္းေက်ာ္တန္ငါးေတြေလာက္ မလွပါဘူး ။ တန္ဖိုးလည္းမႀကီးပါဘူး။ ဒုကၡေရာက္ ေနလို႔လည္း ဘယ္သူမွ မသနားပါဘူး။ ေသလို႔လည္း ဝမ္းနည္း ေပးမဲ့သူမ႐ွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ေရမေရာတဲ့ ငါးစစ္စစ္ေတြပါ။ ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေဝဒနာ မခံစားရပဲ ေသရမဲ့ ငါးဘဝေလးကို ေရာက္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ .....................
ဤပို႔စ္ကို ႐ွယ္ျခင္းျဖင့္ငါးေလးေတြရဲ႕ဘဝကို အထူးသျဖင့္ ဘုရားငါးကန္ထဲမွာ ငါးလႊတ္ရင္ ကုသိုလ္ ရတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့သူေတြကို အမွန္သိေအာင္ ေျပာေပးၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ႏိုင္ငံမွာ တိရိစာၦန္ ေလးေတြ အခြင့္အေရး အရမ္းခ်ိဳးေဖာက္ခံေနရပါတယ္ ။
ဝူေပါက္
No comments:
Post a Comment