လူဦးေရ ၈ သန္း၊ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ တစ္သိန္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္

သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူအၿပီး သိလိုက္ရသည္မွာ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီးတြင္ လူဦးေရ ရွစ္သန္းရွိၿပီး တစ္ႏုိင္ငံလံုး လူဦးေရ၏ ၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ေနထုိင္လ်က္ရွိသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ထုိေနထုိင္သူမ်ားသည္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ စား၀တ္ေနေရးကုိ ေျဖရွင္းလ်က္ရွိရာ လုပ္ငန္းရွင္၊ အစုိးရ အမႈထမ္း၊ စာေရးစာခ်ီ၊ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္း၊ စတုိးဆုိင္ ပုိင္ရွင္၊ စားေသာက္ဆုိင္ ပုိင္ရွင္၊ စားပဲြထုိး၊ လမ္းေဘးေစ်းသည္၊ ႀကံဳရာက်ပန္း အလုပ္သမား၊ ဆုိက္ကားႏွင့္ အငွားယာဥ္ေမာင္း စသျဖင့္ မ်ဳိးမည္စံုလွေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ေနၾကသည္။

ထုိအထဲတြင္ လူတကာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ ေသာ္လည္း ထုိႏွာေခါင္း႐ႈံ႕သူမ်ားလည္း မကင္းလြတ္ေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ားကလည္း ရန္ကုန္တြင္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ေပါမ်ားလာသည္။ တုိက္႐ုိက္(CSW)ႏွင့္ သြယ္၀ုိက္လုပ္ကုိင္ေနသူ (ICSW) ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ အေရအတြက္မွာ လူဦးေရ တစ္သိန္းခန္႔အထိ ရွိေနၿပီဟု လူမႈေရး အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုထံမွ သိရသည္။ ထုိႏႈန္းအရ ရန္ကုန္တြင္ လူ၈၀ရွိတုိင္း တစ္ဦးမွာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းအတြက္ လူအရင္းအျမစ္ေပးသည့္ ႏုိင္ငံဟုပင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ HIV ေရာဂါကူးစက္ႏႈန္းမွာ အာရွတြင္ တတိယျဖစ္ၿပီး ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံေနာက္တြင္ တည္ရွိကာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ အားလံုး၏ ၃၂ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ ေရာဂါပုိး ကူးစက္ခံထားရသူမ်ားဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ လုပ္သူမ်ား၏ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ေရာဂါ ရွိမရွိ စစ္ေဆးခံထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

၂၀၁၂-၂၀၁၃ခုႏွစ္ ေကာက္ယူထားေသာ စာရင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ HIV ေဆးေသာက္သံုးရန္ လိုအပ္သူ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းေက်ာ္ ရွိေသာ္လည္း လူရွစ္ေသာင္းကုိသာ ေဆးေပးႏုိင္ေသးသည္ဟု သိရသည္။ အစုိးရႏွင့္ ျပည္ပအဖဲြ႕အစည္းမ်ား ေကာက္ယူထားေသာ စာရင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပည့္တန္ဆာ အလုပ္လုပ္သူ Commercial Sex Workers (CSW)မွာ ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး Indirect Commercial Sex Workers (ICSW)မွာ ထုိ႔ထက္ အဆမ်ားစြာ ရွိႏုိင္သည္ဟု သိရသည္။ အဆုိပါ စာရင္းမွာလည္း အမွန္စာရင္းထက္ မ်ားစြာေလ်ာ့နည္းႏုိင္ေၾကာင္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ျပည့္တန္ဆာ စာရင္း ေကာက္ရသည္မွာ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ရသကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ဟု အဆိုပါ စာရင္းေကာက္ယူရာတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဆရာ၀န္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

ထုိေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ားတြင္လည္း လမ္းေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ ေစ်းျဖတ္ ေရာင္းသူမ်ားမွသည္ တယ္လီဖုန္းဆက္ေခၚက ကုိယ္ပုိင္ ကားေမာင္းၿပီးလာေသာ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ား အထိ အတန္းတန္း အစားစား ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထုိေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားကုိ ေတြ႕ဆံု အင္တာဗ်ဴးခဲ့ရာတြင္ (၁)မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ မိဘကုိယ္တုိင္က သိလ်က္ျဖင့္ ထုိအလုပ္လုပ္ရန္ ခုိင္းေစခံရသူ (၂) ကာရာအုိေက၊ အႏွိပ္ခန္းႏွင့္ စင္တင္ဂီတ ကဲ့သုိ႔ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကုိင္ရင္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ လုပ္ရာမွ ျဖစ္ေစ၊ ဆုိင္ရွင္၏ ေငြေၾကးရွာေဖြရန္ သတ္မွတ္ခ်က္ အရျဖစ္ေစ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀ ေရာက္သြားသူ (၃) ရည္းစားက လိင္ဆက္ဆံမႈျပဳၿပီး ပစ္သြားခ်ိန္တြင္ မထူးဇာတ္ခင္းသူ (၄) မသိနားမလည္ဘဲ လူကုန္ကူးခံရၿပီး ျငင္းဆန္ခြင့္ မရွိျဖစ္ကာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀ ေရာက္သြားသူ (၅) စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ျဖစ္ေစ၊ ပညာေရး အတြက္ ျဖစ္ေစ ရန္ကုန္ တက္လာၿပီး ရသည့္အလုပ္ျဖင့္ အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ လူမသိသူမသိ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အလုပ္လုပ္သူ (၆) ေငြေၾကး ခ်မ္းသာသူမ်ား၏ စပြန္ဆာကုိ ရယူၿပီး တစ္ဦးတည္း အတြက္သာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္သူ (၇) ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္ပ်က္ၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ဘ၀ ေရာက္လာသူ (၈) လိင္ဆက္ဆံဖက္ တစ္ဦးတည္းျဖင့္ မတင္းတိမ္သျဖင့္ လိင္ဆက္ဆံဖက္ မ်ားမ်ားထားရာမွ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀ ကူးေျပာင္းလုိက္သူဟု ရွစ္မ်ဳိးခဲြျခားႏုိင္သည္။

အခ်ဳိ႕မွာ လုပ္ငန္း သေဘာ သဘာ၀အရ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀သုိ႔ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ မသိပဲ ေရာက္သြားသူမ်ားရွိသည္။ ဥပမာ စင္တင္ဂီတ စားေသာက္ဆုိင္တြင္ အဆုိေတာ္ေလးမ်ား၏ လစာမွာ က်ပ္ေလးေသာင္းခန္႔သာ ျဖစ္သည္။ ပုိင္ရွင္က ဧည့္သည္ရရန္၊ ပန္းကံုး မည္မွ်ရရန္ သတ္မွတ္ၿပီး ထုိသတ္မွတ္ခ်က္ မျပည့္ပါက တစ္လအၾကာ အလုပ္ျဖဳတ္မည္ဆုိေသာအခါ ေတြ႕သည့္ ဧည့္သည္ကုိ မိမိ၏ ခႏၶာကုိယ္ ထုိးေကၽြးၿပီး အလုပ္မျပဳတ္ရန္ ဆဲြေဆာင္ရင္း ဧည့္သည္ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာကာ သူမ ကုိယ္တုိင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အဆုိပါ စင္တင္ဂီတမယ္ အမ်ားစုသည္ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါသည္ ဘ၀ျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းရေလ့ရွိသည္။ စင္တင္ဂီတ ေလာကတြင္ တစ္ႀကိမ္တည္း ပန္းကုံး ၁၄၅သိန္းဖိုးရေသာ အဆုိေတာ္မေလးမ်ား အထိပင္ ရွိခဲ့သည္။ ထုိရေသာ ပန္းကံုးမွာ ဆုိင္ရွင္တစ္၀က္၊ ကာယကံရွင္ တစ္၀က္ ခဲြေ၀ယူသျဖင့္ အဆုိပါ အဆုိေတာ္မ်ားကုိ ဆုိင္ရွင္မ်ားက အထူး အခြင့္အေရး ေပးေလ့ရွိသည္။ ကန္ေတာ္ႀကီး ပတ္လမ္းေပၚမွ စင္တင္စားေသာက္ဆုိင္ဆုိလွ်င္ အသက္ ၁၇ႏွစ္၊ ၁၈ အရြယ္ အဆုိေတာ္ေလးမ်ား ေမြးျမဴၿပီး ပန္းကံုးရွာေလ့ရွိသည္။ ဆုိင္၏ အစားအေသာက္ ေရာင္းရေငြႏွင့္ တစ္ညတာ ပန္းကံုးရေၾကး ယွဥ္လွ်င္ ပန္းကံုးေၾကးက ပုိမ်ားေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားသည္ အငယ္ဆံုး ၁၄ႏွစ္မွ အႀကီးဆံုး အသက္ ၄၀ေက်ာ္ အထိရွိသည္။ အဆက္အသြယ္ မရွိေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ား အေနျဖင့္ လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚတြင္ ရပ္ၿပီး ေဖာက္သည္ရွာရေလ့ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ကုိးမုိင္မွသည္ လွည္းတန္း ယခင္ မာလာေဆာင္(ယခု အမ်ဳိးသား အဂၤလိပ္စာဌာန)ေရွ႕အထိ ေန႔လယ္ပုိင္းမွ ညပုိင္းအထိ ေဖာက္သည္ရွာေနေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားကုိ ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ယခုအခါ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ေရွ႕ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ပါ ေတြ႕လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ အလားတူ ေနေစာင္းသည္ႏွင့္ ကန္ေတာ္ႀကီး ပတ္လမ္းတြင္ အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ထြက္လာေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ားႏွင့္ လိင္တူရွာေသာ ေဂးမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲတြင္လည္း ပန္းဆုိးတန္း တစ္၀ုိက္ႏွင့္ လမ္း၄၀ ကားမွတ္တုိင္မ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ေ၀ဇယႏၲာ လမ္းမႀကီးေပၚ တစ္ေလွ်ာက္လည္း ေန႔စဥ္နံနက္ ၁၀မွ ညေနေစာင္းအထိ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ားကုိ လမ္းေပၚတြင္ ေတြ႕ႏုိင္သည္။ သူတုိ႔၏ေၾကးမွာ တစ္ညတာ ေပ်ာ္ပါးခ က်ပ္သံုးေသာင္းမွ ငါးေသာင္းအထိျဖစ္ၿပီး တစ္ႀကိမ္သာ ေပ်ာ္ပါးမည္ ဆုိပါက က်ပ္ငါးေထာင္မွ က်ပ္တစ္ေသာင္းၾကား ရွိသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ဘဲ တယ္လီဖုန္းဆက္ေခၚမွလာေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားလည္း တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အဖဲြ႕လိုက္ျဖစ္ေစ ရွိေသးသည္။ ထုိသူမ်ား၏ ေၾကးမ်ားမွာ တစ္ႀကိမ္ ေပ်ာ္ပါးလွ်င္ က်ပ္ငါးေသာင္းမွ က်ပ္ေလးသိန္းအထိ ရွိတတ္သည္။ ေခၚသည့္ေနရာသုိ႔ မိန္းမထိန္းလုပ္သူက ကားျဖင့္လာပုိ႔ၿပီး အျပန္တြင္လည္း ကားျဖင့္ လာႀကိဳေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ အမ်ားစုသည္ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အဆက္အသြယ္ လုပ္ၿပီးမွ ေဖာက္သည္ရွိရာ ေနရာသုိ႔ လာေလ့ရွိသည္။

Yangonunderground.blogspot.comတြင္ ရန္ကုန္ရွိ ကလပ္ႏွင့္ ဘား၁၀ခု အမည္ႏွင့္ လိပ္စာမ်ား သာမက တစ္ခုခ်င္းစီတြင္ ရႏုိင္ေသာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ မိန္းကေလးမ်ား ေစ်းႏႈန္းကုိပါ တင္ေပးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသလို အႏွိပ္ခန္းႏွင့္ ကာရာအုိေကခန္းမ်ားမွ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေလးမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းမ်ားပါ ေရးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

ယခင္က အႏုပညာ ေလာကသားထဲမွလည္း ထုိသုိ႔လုပ္ကုိင္သူ စုန္းျပဳး အနည္းငယ္ရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအခါ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားက အႏုပညာေလာက အတြင္း ၀င္ေရာက္ၿပီး သူတုိ႔ ကုိယ္သူတုိ႔ ေမာ္ဒယ္ အမည္တပ္ကာ လုပ္စားလာၾကသည္။ သူတုိ႔ကုိ ထိန္းထားသူမ်ားမွာ အလွဖန္တီးရွင္မ်ား ျဖစ္ၿပီး လိင္ဆက္ဆံေၾကးမွာလည္း က်ပ္ႏွစ္သိန္းႏွင့္အထက္ ျဖစ္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ သူေဌးႀကီး မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ႏုိင္ငံျခားမွလာေသာ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ေဖ်ာ္ေျဖရန္ ဆက္သြယ္ႏုိင္သည့္ ထိပ္သီး မိန္းမထိန္း သံုးဦးရွိသည္။ ႏွစ္ဦးမွာ အမ်ဳိးသားမ်ား ျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးမွာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သည္။ ထုိသူမ်ားထံမွ ေခၚပါက အနိမ့္ဆံုး တစ္ညတာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ခ က်ပ္၁၀သိန္းမွ က်ပ္သိန္း၅၀ၾကားရွိၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ႏွင့္ မိန္းမထိန္းတုိ႔ တစ္၀က္စီ ခဲြေ၀ယူ ၾကသည္ဟု သိရသည္။

အခ်ဳိ႕ေသာ ေမာ္ဒယ္ ေအဂ်င္စီမ်ားကလည္း ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ အလုပ္ကုိ တရား၀င္သဖြယ္ လုပ္ကုိင္ ေနၾကသည္။ ေအဂ်င္စီမွ ေမာ္ဒယ္ အသစ္ေလးမ်ား( အထူးသျဖင့္ သင္တန္းသူေလးမ်ား)ကုိ သူေဌးမ်ားထံ ထည့္ေပးေလ့ရွိၿပီး ထုိသုိ႔ မျငင္းမဆန္ လက္ခံသူကုိသာ ပဲြမ်ားတြင္ ထည့္သံုးေပးေလ့ ရွိသည္။ အကြက္ျမင္လာေသာ ေမာ္ဒယ္အခ်ဳိ႕ကလည္း စိတ္တူကုိယ္တူ စုၿပီး ကုိယ္တုိင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္လာၾကသည္။ ထုိေမာ္ဒယ္မ်ားသည္ စေနႏွင့္ တနဂၤေႏြဆုိလွ်င္ အစုိးရ အရာရွိႀကီးမ်ားကုိ ေဖ်ာ္ေျဖရန္ ေငြေၾကး အကုန္အက်ခံမည့္ သူေဌးမ်ား ႏွင့္အတူ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ တက္ေလ့ရွိသည္။

အလားတူ ဆုိရွယ္ မီဒီယာမ်ား ျဖစ္သည့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ႏွင့္ ဂ်ီေတာ့မ်ားတြင္ မိမိကုိယ္ကုိ ေၾကညာ ေရာင္းခ်ေနေသာ အမ်ဳိးသမီး မ်ားစြာရွိသည္။ တစ္ဦးဆုိလွ်င္ ၂နာရီ က်ပ္ငါးေသာင္းဟု သူ၏ေစ်းႏႈန္းကုိ ေျဗာင္ေရးထားသည္။ ရဲတပ္ဖဲြ႕က ဖမ္းဆီးရမိေသာ ျပည့္တန္ဆာ ဆုိသည္မွာ အဆက္အသြယ္ မရွိသူ၊ အဆက္အသြယ္ မေကာင္းသူ၊ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္သူမ်ားႏွင့္ အႏွိပ္ခန္း အမည္ခံ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္းလုပ္သူမ်ားသာ အဖမ္းခံရေလ့ရွိၿပီး မ်က္ႏွာႀကီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မ်ားမွာ မည္သူ၏ ရန္ရွာမႈမွ မခံရဘဲ စီးပြားေရး အဆင္ေျပလ်က္ရွိသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲတြင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္း တစ္ရွိန္ထုိး ႀကီးထြားလာသည္မွာ မျငင္းႏုိင္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္း၏ ေနာက္ဆက္တဲြ ျဖစ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈ မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္ေသာ ေရာဂါမ်ားကုိ မည္သုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မည္။ ထုိေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလးမ်ားကုိ မည္သုိ႔ က်န္းမာေရး အသိပညာေပးမည္ ဆုိသည္မွာ အေရးႀကီး လွသည္။

ေျမာက္ဒဂံုမွ အသက္ ၁၅ႏွစ္အရြယ္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ေလး တစ္ဦးက “အိမ္ေပါင္တာကုိ ေရြးရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ အစ္မက ရည္းစားနဲ႔ ေနဖူးေတာ့ ပါကင္ဖြင့္တဲ့ အလုပ္ လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ အေမက သမီးကုိ ဒီတစ္ခါေတာ့ အိမ္အတြက္ လုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာတယ္။ တစ္ႀကိမ္လုပ္ေပးၿပီး ေပမယ့္ အေမက ထပ္ထပ္ခုိင္းေနလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ တစ္လကုိ သံုးခါေလာက္ ဒီအလုပ္လုပ္ ရတယ္။ အခုေတာ့ အစ္မကလည္း သမီးနဲ႔တဲြၿပီး ဒီအလုပ္လုပ္ေနတယ္”ဟု ေျပာျပသည္။ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ လုပ္ေနသူ အႏုပညာ ေလာကမွ တစ္ဦးက “သမီးက နယ္ကတက္လာတာ။ ကုိယ့္႐ုပ္ရည္နဲ႔ဆုိ အႏုပညာ ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မယ္ထင္လို႔။ ဒါေပမဲ့ အိမ္က ေပးတဲ့ေငြနဲ႔ ဒီမွာေနထုိင္ စားေသာက္ စရိတ္က မလြယ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္က အႏုပညာ ေလာကကုိ ၀င္တာဆုိေတာ့ အ၀တ္အစားက အရမ္း၀ယ္ရတယ္။ သမီးရဲ႕ မိတ္ကပ္ ဆရာက နင္ဒီအတုိင္းဆုိ ဘာမွျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ဒီအလုပ္ကုိ သူက ဆက္သြယ္ေပးတာ။ သူက ၁၅သိန္းေတာင္းၿပီး သူတစ္၀က္ သမီးတစ္၀က္ ယူၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့ သူေဌးေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားအထိ လုိက္ရတယ္။ သူေဌး တစ္ေယာက္ဆုိ မင္းသမီးေလး တစ္ေယာက္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသြားတုိင္း ေခၚသြားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေလာင္းကစား လုပ္တုိင္း အဲဒီ့မင္းသမီးပါရင္ ႏုိင္တယ္လို႔ သူေဌးက အယူရွိလို႔ေခၚတာ။ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ဖို႔က အဓိက မဟုတ္ဘူး”ဟု ေျပာျပသည္။ အလွ ဖန္တီးရွင္ တစ္ဦးကမူ “သူတုိ႔ အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပေအာင္ ေဖာက္သည္ရွာေပးတ ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္က တစ္ခါပဲ စားရတာ။ သူတုိ႔ခ်င္း ဖုန္းနဲ႔ခ်ိတ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းေတြ႕ၾကတာမွာ ကုိယ္ေတြက ဘာမွရေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သိေတာင္ မသိရေတာ့ဘူး။ ကုိယ္က ပုိက္ဆံလိုခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္ ေဖာက္သည္ အသစ္ ထပ္ရွာ ေပးရတာ။ ဖုန္းထဲမွာ သူတုိ႔ပံုေတြနဲ႔ နာမည္ေတြ ထည့္ထားၿပီး စိတ္ခ်ရတဲ့သူဆုိရင္ Viberကတစ္ဆင့္ ပုိ႔ေပးရတယ္။ ဟိုကႀကိဳက္တာေရြးၿပီး ျပန္ပုိ႔ရင္ သူတုိ႔ေခၚတဲ့ ေနရာ လုိက္ပုိ႔ေပးရတာ။ ကုိယ္ေတြဆီမွာေတာ့ အႏုပညာေလာကထဲ ၀င္ကာစေလးေတြ မ်ားပါတယ္။ အမွန္က ဒါေလးေတြက ပစၥည္းသန္႔တာ၊ နာမည္ႀကီးခ်ိန္ဆုိရင္ ဗတ္လပုိင္ လိုက္ေနၿပီ”ဟု သူ၏ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ သူ၏အလုပ္ကုိ ေျပာျပသည္။

ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္းသည္ မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ မကင္းေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေရရွည္တြင္ အမ်ဳိးသား က်န္းမာေရးကုိ မထိခိုက္ေစရန္ အတြက္ ယခုထက္ ပြင့္လင္း ျမင္သာသည့္ အစီအမံမ်ားကုိ ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္မ်ားကုိ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ ေပးရန္ အလြန္အေရးႀကီးလွသည္။ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ဆရာ၀န္ တစ္ဦးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ က်န္းမာေရး အသိပညာ နည္းသလဲဆုိရင္ အကာအကြယ္ မသံုးဘဲ လိင္ဆက္ဆံရင္ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ အပါအ၀င္ ေရာဂါေတြရမယ္ဆုိတာ မသိၾကဘူး။ ေတြးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေၾကာက္စရာေပါ့။ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ လုပ္ငန္းေတြ တရွိန္ထုိး ႀကီးထြားလာခ်ိန္မွာ အစုိးရကလည္း အာဏာရွင္ အစုိးရဆုိေတာ့ ကြန္ဒံုးေၾကညာတာ၊ ေအအုိင္ဒီအက္စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသိေပးတာေတြကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆာင္ရြက္ခြင့္ မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေ၀ဒနာရွင္ေတြ မ်ားလာတာလည္း ျဖစ္တယ္”ဟု သူ၏အျမင္ကုိ ေျပာျပခဲ့သည္။ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္ေနသူ တစ္ဦးက “ဘယ္သူမွ ေမြးကတည္းက ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ လုပ္စားမယ္ဆုိတဲ့ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ ထားခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ကုိ သူတုိ႔ လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီအလုပ္ လုပ္ၿပီးမွလည္း တျခားအလုပ္ကုိ သူတုိ႔ ေျပာင္းမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ေသြးသား ဆႏၵကုိ ေျဖေဖ်ာက္ႏုိင္ရင္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဒီအတြက္ ေငြက ရေနတာကုိး။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ကုိ လိင္ဆက္ဆံရာက တစ္ဆင့္ ကူးစက္တတ္တဲ့ ေရာဂါေတြ၊ STD အေၾကာင္းသိေအာင္ ပညာေပးဖုိ႔လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀ မေရာက္ခင္ ရေအာင္ တားႏုိင္ရင္တား၊ မတားႏုိင္ရင္ေတာ့ ေသတဲ့အထိ ဒီအထဲက ျပန္မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး”ဟု သူ၏ အျမင္ကုိ ေျပာျပ သြားခဲ့သည္။

ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ တုိးတက္ၿပီး လူတုိင္း လက္ကုိင္ဖုန္း ကုိင္ႏုိင္သည့္အခ်ိန္၊ စီးပြားေရးအတြက္ ယခင္ကထက္ ေငြရွာရန္ ပုိမိုလိုအပ္လာခ်ိန္၊ ျပည္တြင္းသုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ပုိမို၀င္ေရာက္လာခ်ိန္၊ နည္းပညာေၾကာင့္ အသစ္အဆန္းမ်ား အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေပၚလာခ်ိန္တြင္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မယ္ ဘ၀ ေရာက္သူ မ်ားစြာရွိေနေလရာ ထုိသူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးရန္ထက္ က်န္းမာေရး အသိပညာေပးရန္က ႏုိင္ငံအတြက္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရသည္။

ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit: သံဖေနာင့္