အခ်ိန္တန္လုိ႔မွ
အိမ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ သားတစ္ေယာက္ကုိ
အိမ္တံခါးေပါက္က အေမေစာင့္ေနလိမ့္မယ္ဆုိတာ
သားခံစားမိပါတယ္ အေမ။
ဟုိ႔ မုိးေကာင္းကင္အျမင့္မွာ
ပ်ံလႊားငွက္ တခ်ဳိ႔ကုိျမင္တုိင္း
ဝမ္းနည္းမိတယ္ အေမ။
တစ္ခါတေလ
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေၾကြေတြေငးျပီး
ဆုေတာင္းၾကည့္ေတာ့။
ေကာင္းကင္ေပ်ာက္သြားတဲ့ လမင္းက
သာခြင့္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။
ဒီလုိနဲ႔...
မုိးျပဳိမွာစုိးလုိ႔ ဝပ္က်င္းရွာရင္း
ေရွ႕မတုိးႏုိင္ ေနာက္ဆုတ္မရနဲ႔
မလွဳပ္သာ မလြန္႔သာ
သံသရာ ဒုကၡတြင္းထဲက
ရုန္းထြက္မရေလာက္တဲ့အထိ
ေနသားတက် ျဖစ္သြားပါျပီ။။။
အိမ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ သားတစ္ေယာက္ကုိ
အိမ္တံခါးေပါက္က အေမေစာင့္ေနလိမ့္မယ္ဆုိတာ
သားခံစားမိပါတယ္ အေမ။
ဟုိ႔ မုိးေကာင္းကင္အျမင့္မွာ
ပ်ံလႊားငွက္ တခ်ဳိ႔ကုိျမင္တုိင္း
ဝမ္းနည္းမိတယ္ အေမ။
တစ္ခါတေလ
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေၾကြေတြေငးျပီး
ဆုေတာင္းၾကည့္ေတာ့။
ေကာင္းကင္ေပ်ာက္သြားတဲ့ လမင္းက
သာခြင့္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။
ဒီလုိနဲ႔...
မုိးျပဳိမွာစုိးလုိ႔ ဝပ္က်င္းရွာရင္း
ေရွ႕မတုိးႏုိင္ ေနာက္ဆုတ္မရနဲ႔
မလွဳပ္သာ မလြန္႔သာ
သံသရာ ဒုကၡတြင္းထဲက
ရုန္းထြက္မရေလာက္တဲ့အထိ
ေနသားတက် ျဖစ္သြားပါျပီ။။။
No comments:
Post a Comment