၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ တစ္ေန႔တည္းမွာ တစ္ၿပိဳင္နက္နီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့တာေတြကုိ ႐ုပ္ရွင္ဖလင္ျပားမ်ားလို ဆက္စပ္ၾကည့္လုိက္လွ်င္… – ဇာဂနာ

နံနက္ ၉နာရီ မိနစ္၂၀၌ Strand Hotel (ယခု ကမ္းနားဟုိတယ္)၏ အခန္းအမွတ္ ၁၀၁တြင္ ၿဗိတိသွ် ေကာင္စီက မစၥတာ ဘင္ဂေလ တစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ၿဗိတိသွ် ေကာင္စီဆုိတာ အဂၤလိပ္ ေထာက္လွမ္းေရး လက္ေအာက္ခံပင္။ ယေန႔ေခတ္ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းတုိ႔လို ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ သူလွ်ဳိေတြ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ သတင္းစုေဆာင္းဖို႔၊ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကုိင္ဖို႔ ဟန္ျပ ဖဲြ႕ထားသည့္ ေကာင္စီျဖစ္၏။ မစၥတာ ဘင္ဂေလကုိ နာမည္ေျပာင္ လန္ဘားဟုေခၚသည္။ Tall Man ဆုိပါေတာ့။ သူႏွင့္ဦးေစာက အဆက္အသြယ္ရွိသည္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက လွ်ဳိ႕၀ွက္စကားက ငွက္ေပ်ာသီး ျဖစ္သည္။ အဆက္အသြယ္ လုပ္လွ်င္ Green Tea (ေရေႏြးၾကမ္း)ဟု ဦးစြာေျပာရသည္။ မစၥတာ ဘင္ဂေလ တစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေရေႏြးၾကမ္း ေမွ်ာ္ေနေလသည္။

ျမန္မာျပည္ ကြပ္ကဲမႈ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ထဲသုိ႔ စစ္တပ္သံုး ဂ်စ္ကားတစ္စင္း ထုိးဆုိက္လာသည္။ တပ္ထိန္း အရာရွိ ဗုိလ္မွဴးမုိးရ္ျဖစ္သည္။ သူက ခပ္သြက္သြက္ ႐ုံးေလွကားအတုိင္း ေျပးတက္သြား၏။ ေလွကားထိပ္ ညာဖက္ ဒုတိယေျမာက္ အခန္းေရွ႕မွာ မုိးရ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ယူနီေဖာင္းကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ဆတ္ဆတ္ တံခါးႏွစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္၏။ ႐ုံးစားပဲြတြင္ ထုိင္ေနေသာ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္က ၀င္ခဲ့ဖုိ႔ ေျပာသည္။ ဗုိလ္မွဴးမုိးရ္ အခန္းထဲသုိ႔ ၀င္လာၿပီး အေလးျပဳလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိတ္ထဲမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထည့္လာေသာ စာအိတ္တစ္လံုးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တ႐ုိတေသ ေပးလိုက္၏။ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္က ခ်က္ခ်င္း ေဖာက္ဖတ္ၿပီး မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္ တြန္႔တက္သြားသည္။ ဗုိလ္မွဴးမုိးရ္ကုိ သူႏွင့္အတူ လုိက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းထဲက ခပ္သြက္သြက္ ထြက္သြားေတာ့၏။

ပထမထပ္ လူသြားစႀကႍတစ္ေလွ်ာက္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္၏ စစ္ဖိနပ္သံက အေရးတႀကီး အလ်င္စလို ျဖစ္ေနမွန္း သက္ေသခံေနသည္။ (စစ္ဦးစီး အရာရွိခ်ဳပ္ ႐ုံးခန္း)ဟု ဆုိင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ထားေသာ အခန္းႀကီးေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္က တံခါးေခါက္လိုက္၏။ ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္က တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးမုိးရ္တုိ႔ အတြင္းခန္းသုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ ၀င္သြား၏။

ဆက္တီ ကုလားထုိင္မွာ ေဆးျပင္းလိပ္ ခဲေနေသာ စစ္ဦးစီး အရာရွိခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဂ်ဳစ္က ထုိင္ၾကဖို႔ လက္ဟန္ျပလိုက္၏။ ဗုိလ္မွဴး ခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္က မထုိင္၊ လက္ထဲ က စာအိတ္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္ သည္။ ဒီေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဂ်ဳစ္က စာထုတ္ဖတ္လိုက္၏။ စာဖတ္ေနသည့္ သူ႔ဟန္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပၿပီး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဘရစ္ဂ်္တုိ႔ကုိ ျပန္ေစလိုက္ေတာ့သည္။ အခန္းတံခါး ပိတ္သံ ၾကားေတာ့မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဂ်ဳစ္က ေစာေစာက စာအိတ္ကုိ မီး႐ႈိ႕လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္ ဖုန္းဆက္လိုက္၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္က ဖုန္းေကာက္ ကုိင္လုိက္သည္။ တစ္ဖက္က စကားေျပာသံကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစုိက္ နားေထာင္၏။ ၿပီးသည္ႏွင့္ အုိေကစိတ္ခ်ဟု တစ္ခြန္းထဲသာ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ၏ ကုိယ္ရံေတာ္ အရာရွိ ဗုိလ္သန္း၀င္းကုိ လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး အတြင္း၀န္မ်ား ႐ုံးသုိ႔ သြားမည္ဟု ေျပာသည္။ ဗုိလ္သန္း၀င္းက လုိလိုမယ္မယ္ မုိးကာ အက်ႌတစ္ထည္ ေကာက္ယူ လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာတပည့္ ႏွစ္ေယာက္ ႐ုံးခန္းတြင္းမွ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။

အလုပ္သမား သမဂၢမွ သခင္ ၀တင္ႀကီးက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ။ အလုပ္သမားေတြ၏ အေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အႀကံဉာဏ္ကုိ လိုခ်င္သည္။ ဆိတ္ျဖဴမွာ၊ ပခုကၠဴမွာ ျပႆနာေလးေတြက တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္ေနသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကလည္း လာခဲ့ဖို႔ ေျပာထားသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စေနေန႔ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္က အစည္းအေ၀း လုပ္ေနသည္တဲ့။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ကုိယ္ေရး အရာရွိ ဗုိလ္ထြန္းလွက ေစာင့္ေနဖို႔ ေျပာသည္။ သူ မေစာင့္ခ်င္၊ တျခား လုပ္စရာေလးေတြ ရွိေသး၏။ ပန္းဆုိးတန္းဖက္ကုိ သြားမည္။ ၿပီးမွ ျပန္လာမည္ဟု ေျပာၿပီး ဗုိလ္ထြန္းလွကုိ ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ စပတ္လမ္း (ယခု ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း) ထြက္ေပါက္ ေရာက္ေတာ့မွ သူ႔မုိးကာအက်ႌ က်န္ခဲ့မွန္း သတိရသြားသည္။ ျပန္လာမွ ယူပါေတာ့မယ္ေလဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ေရွ႕ခရီး ဆက္လိုက္ေတာ့သည္။

ဗုိလ္သန္း၀င္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္ ခုိင္းထားသည့္အတုိင္း ဗုိလ္ထြန္းလွ ႐ုံးခန္းသုိ႔ တက္ခဲ့သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္က ဦးထြန္းလွေအာင္ အခန္းမွာေနခဲ့ၿပီး သူ႔ကုိ ဘာေၾကာင့္ ဗုိလ္ထြန္းလွဆီ သြားဖို႔ခုိင္းလုိက္မွန္း သူမသိ။ သူႏွင့္ ဗုိလ္ထြန္းလွ အၾကား ထူးထူးျခားျခား ဘာကိစၥမွမရွိ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္က အစည္းအေ၀းလုပ္ ျဖစ္မျဖစ္ဆုိတာရယ္၊ ဘယ္သူေတြ တက္တယ္ဆုိတာရယ္ ေမးခဲ့လို႔ ခုိင္းေတာ့ ဒါသည္ပင္ တာ၀န္ေပးတာဟု ဆုိရေပေတာ့မည္။ တကယ္ေတာ့ မနက္ကတည္းက ဗုိလ္သန္း၀င္း ဘာမွမစားရေသး။ ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုိလ္ထြန္းလွကုိ တစ္ခုခု ၀ယ္ေကၽြးဖို႔ ပူဆာလိုက္ရ၏။ ဗုိလ္ထြန္းလွက ရဲေဘာ္လွေမာင္ကုိ ထမင္းေပါင္း တစ္လံုးႏွင့္ ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္ အ၀ယ္ခုိင္းလုိက္သည္။ ဗုိလ္သန္း၀င္းက သူ႔မုိးကာအက်ႌကုိ ထုိင္ခံုေက်ာမွီမွာ ခ်ိတ္ထား လုိက္ေတာ့၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံၿပီးခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္တုိ႔ အုပ္စု အေလာသံုးဆယ္ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ ဗုိလ္သန္း၀င္းလည္း ျပန္ပါသြားသည္။ ဗုိလ္ထြန္းလွ၏ စားပဲြေပၚမွ ဆန္ျပဳတ္ ပန္းကန္ကေတာ့ အရာမယြင္းဘဲ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုပ္ခႏၶာကုိ ဗုိလ္ထြန္းလွ၏ အခန္းထဲက မုိးကာအက်ႌ တစ္ထည္ႏွင့္ ေထြးပက္ၿပီး ေဆး႐ုံသုိ႔ သယ္သြားၾကေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗုိလ္ထြန္းလွ၏ ႐ုံးခန္းထဲမွာ မုိးကာအက်ႌ တစ္ထည္ က်န္ေနပါေသးသည္။ ဗုိလ္သန္း၀င္း၏ အက်ႌလား။ သခင္ ၀တင္ႀကီး၏ အက်ႌလား။ ကာယကံရွင္မွသာ သိေတာ့မည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္သူမွ ျပန္လာမယူခဲ့။ ဒီေန႔ထက္ထိ ပုိင္ရွင္မေပၚ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ႐ုပ္အေလာင္းကုိ ေထြးပက္သြားခဲ့ေသာ မုိးကာအက်ႌ၏ ပုိင္ရွင္ကေရာ…ဘယ္သူမွန္းမသိ။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ထုိေန႔ကစၿပီး ဗုိလ္သန္း၀င္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ေတာ့သည္။

ဇာဂနာ