ရႊံ႕ေတာထဲက စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကမၻာပတ္လို႔မရပါ

ျမန္မာနိုင္ငံမွာMIG တိုက္ေလယာဥ္ အပ်ံက်င့္ေနရင္းနဲ႕ ပ်က္က်ေတာ့ အေရးေပၚ ခုန္ထြက္နိုင္ခဲ့တဲ့ေလသူရဲ၂ဦး။

ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ဘာအကူအညီမွ ခ်က္ခ်င္းမေရာက္လာနိုင္ပဲ ရြာသားေတြပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ေနရတဲ့အျဖစ္.............

ဘယ္မွာလည္းဗ်ာ............ 
တပ္မေတာ္သားေတြကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ.....??
သူရို႕ခ်မ္းသာဖို႕၊ သူရို႕ အသက္အိုးအိမ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အေစာင့္သာသာထားတာကို ေအာက္ေျခက တပ္မေတာ္သားေတြ ျမင္နိုင္ၾကရဲ႕လား...??

ေအာက္ကေဆာင္းပါးကိုသာ နိွဳင္းယွဥ္ျပီးသာ ဖတ္ၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ.....
---------------------------------
ဒီေဆာင္းပါးေလးဟာ အရမ္းေကာင္းလြန္းလုိ႔ ရွယ္ခဲ႔ပါတယ္ စာဖတ္သူတုိ႔လဲ အခ်ိန္ရရင္ ဖတ္ၾကည္႔ေပးပါ

ေဆာင္းပါးေဟာင္းေလးပါ၊ မည္သူ႔ကိုမွ် ေစာ္ကားလိုစိတ္ မရွိပါ၊ ျပင္သင့္ တာ ျပင္ႏိုင္ေအာင္ ခ်စ္လို႔ေထာက္ျပေပးတယ္ပဲမွတ္ပါ.

ရႊံ႕ေတာထဲက စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကမၻာပတ္လို႔မရပါ

ရဲေက်ာ္သူရ

တပ္မေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အၿမဲတမ္းကာကြယ္ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုတပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေဝဖန္ေထာက္ျပသြားပါမယ္။
အျပဳသေဘာနဲ႔ေဝဖန္တာျဖစ္ေပမဲ့လည္း ေဝဖန္တယ္ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာမ်ားကေတာ့ အနာေပၚဆားပက္သလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အနာမရွိရင္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ အနာရွိရင္ေတာ့ စပ္ပါလိမ့္မယ္။

မႏၱေလးတိုင္း တိုင္းမွဴးေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္သံုးအုပ္တြဲထဲမွာ သူအေမရိကန္သြား စစ္ပညာသင္ၿပီးအျပန္ ဖိလစ္ပိုင္မွာရွိတဲ့ အေမရိကန္ ဆူးဘစ္ေရတပ္စခန္းနဲ႔ ကလပ္ေလတပ္စခန္းက စစ္သည္ေတြ ကို ပို႔မယ့္ ခ်ာတာေလယာဥ္နဲ႔ျပန္လာရတဲ့အေၾကာင္းေရးထားတာကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ေလယာဥ္ေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေလယာဥ္မယ္က အေမရိကန္စစ္သားေတြရဲ႕ အေပၚ အင္းက်ီေတြကိုကူခၽြတ္ၿပီး ခ်ိတ္ ထားေပးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ စစ္သည္ အဆင့္အတန္းအားလံုး ေအာက္ခံအင္းက်ီေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္သူက ဘာရာထူးလဲ ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ (အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္အဆင့္ထင္ပါတယ္) မသိေတာ့ပါဘူး။

ေလယာဥ္ေပၚပါတဲ့ အေမရိကန္စစ္သည္ေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေနာက္ေျပာင္ တြန္းထိုး ရိုက္ပုတ္နဲ႔ တကယ့္ကေလးေတြ ေက်ာင္းသားေလးေတြလိုပဲ ေဆာ့ကစားလာၾကပါတယ္တဲ့။

အင္းက်ီခၽြတ္ထားလို႔ ဘာမွန္းမသိရေပမဲ့ ဒီေလာက္ တရင္းတႏွီး ရိုက္ပုတ္ေနာက္ေျပာင္ လာတယ္ဆိုေတာ့ ရာထူးအဆင့္အတန္း သိပ္မကြာေလာက္ဘူးလို႔ထင္မိပါတယ္တဲ့။

ဖိလစ္ပိုင္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အေမရိကန္ေတြ ယူနီေဖါင္းအျပည့္အစံု ျပန္ဝတ္တဲ့အခါ သူတို႔အဆင့္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ အံ့ၾသသြားပါတယ္။

သူေရွ႕မွာတင္ ရိုက္ပုတ္ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္လာတဲ့ စစ္သည္ ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္က တပ္ၾကပ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးျဖစ္ေနတာ ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ပါ။ တျခားစစ္သည္ေတြလည္း ဒီလိုပါပဲတဲ့။ ဗိုလ္မွဴးနဲ႔ရဲေဘာ္၊ ဗိုလ္ႀကီးနဲ႔တပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီးနဲ႔ ဒုတိယ ဗိုလ္မွဴးႀကီး စသျဖင့္ေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ ကေတာ့ အံ့ၾသမိတဲ့အေၾကာင္းသာေရးၿပီး တျခားဘာမွတ္ခ်က္မွမေရးပါဘူး။ (ၿငိမွာစိုးလို႔နဲ႔တူပါတယ္။)

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ INGO တစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ေနတုန္း တစ္ရက္ တာဝန္နဲ႔ ေကာ့ေသာင္းကေန ဘုတ္ျပင္းကို အျမန္ေရယာဥ္နဲ႔လိုက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလိပ္စာကို အရူးအမူးေလ့လာခါစ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဘယ္သြားသြား အဂၤလိပ္ဝတၳဳ ႏွစ္အုပ္၊ သံုးအုပ္ထည့္သြားတတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဒီအတိုင္းအခ်ိန္ အကုန္မခံဘဲ တစ္ခုခုဖတ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေရယာဥ္ေပၚမွာ စစ္သားက သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ထိုင္ခံုေဘးနား မွာေတာ့ အရာရွိ ေလးငါး ေယာက္ေလာက္ပါပါတယ္။ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ အေရာက္ မွာ အဲဒီအဖြဲ႔ထဲက အရာရွိတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ ဆီက စာအုပ္ငွား ဖတ္ပါတယ္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္အဖြဲ႔ကလဲ ဘာညာနဲ႔ ေမးျမန္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္အေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါးေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။

စကားေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ စစ္သားလူထြက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတဲ့ အခါ ခုနက စာအုပ္ငွားဖတ္တဲ့ အရာရွိက ဘာအဆင့္နဲ႔ထြက္တာလဲ လို႔ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရိုးရိုးရဲေဘာ္အဆင့္နဲ႔ ထြက္တာပါလို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလိုလည္းေျဖလိုက္ေရာ အဲဒီအရာရွိဟာ မ်က္ႏွာရႈသိုးသိုးနဲ႔ စူပုပ္ၿပီး စကားမေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လို ရဲေဘာ္ဘဝနဲ႔ထြက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို စကားေျပာခဲ့ရတာ ဝိဋဋဴပ မင္းနဲ႔ ကစားခဲ့တဲ့ေနရာကို ႏြားႏို႔နဲ႔ေဆးေတာ့မယ့္ သာကီႏြယ္ရုပ္မ်ိဳးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ သူ႔အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခိုက္သြားတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ မသက္မသာျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ သလိုလိုေတာ့ ျဖစ္မိပါတယ္။ ေနာင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြဖ်က္သိမ္း ဗို္လ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔တို႔ ျပဳတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို သတိယမိပါေသးတယ္။ ေအာ္ ကိုယ့္လူႏွ ယ္ ႏွစ္ပြင့္ေလာက္နဲ႔ မာန္တက္ေနတာ ဟိုမွာ လက္ညွိးညႊန္ရာေရျဖစ္တဲ့သူေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္က အင္းစိန္ ေထာင္ေရာက္သြားခဲ့တယ္မဟုတ္လား။

သူ႔ရဲ႕ Attitude နဲ႔ Behaviour ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားနာသြားပံုရတဲ့ အရာရွိ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္သေဘၤာ ေခါင္မိုးေပၚ တက္ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ေန တုန္း ေနာက္ကေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအရာရွိကေတာ့ အစ္ကိုခ်တတ္ ရင္ ခ်ပါလားဆိုၿပီး သူ႔ပုလင္းျပားေလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုထိုးေပးရင္း ဧည့္ဝတ္ျပဳပါတယ္။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာ ေခါင္မိုးေပၚမွာ ႏွစ္နာရီေလာက္ စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူကျဖဴးသားဆိုေတာ့ ျဖဴးလူသတ္ပြဲအေၾကာင္း လည္းပါသေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္မွာ ပထမအရာရွိနဲ႔ ဒုတိယအရာရွိ ဘယ္ပံုစံအရာရွိမ်ိဳးက ပိုမ်ားမလဲ။ ဟုတ္ကဲ့ INGO ထြက္ေလသံနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ Survey လုပ္ထားတာ Assessment လုပ္ထားတာ မရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ စစ္သားလူထြက္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရာရွိဆိုတာ အခုေျပာတဲ့ ႏွစ္မ်ိဳးထဲ မကပါဘူး။ မတစ္ေထာင္ သားသမီးေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အစံုပါပဲ။
စစ္သားေကာင္းပီသၿပီး ရဲရင့္တဲ့ အရာရွိ၊ အရာရွိအခ်င္းခ်င္းကိုေတာင္ အတို႔အေထာင္လုပ္တတ္တဲ့ ခၽြန္တြန္းအရာရွိ၊ အေကာက္ခြန္နဲ႔မွားၿပီး ဝင္လာတဲ့ အေကာက္ခြန္အရာရွိ၊ မလုပ္ မရႈပ္ မျပဳတ္ ဆိုတဲ့ ရိကၡာကုန္ ရိပ္သာေလး အရာရွိ၊ စစ္သားအားလံုးကို သူ႔ခိုင္းဖတ္ခ်ည္းလို႔ ေအာက္ေမ့တဲ့ ေရာမေခတ္က အရာရွိ စသျဖင့္ စရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ အရာရွိေတာင္ စရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုမွေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။

ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိမေျပာပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ HIV/AIDS care and counseling လုပ္ေနတဲ့ INGO တစ္ခုမွာ လုပ္ေန တုန္း တစ္ရက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမ်ိဳး သမီးေရာက္လာၿပီး သူ႔ေမာင္ HIV ျဖစ္ေနလို႔ဆိုၿပီး အကူ အညီလာေတာင္းပါတယ္။

လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေလးေတြရွင္းျပၿပီး စစ္တပ္ဆို သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီအမ်ိဳးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္ လည္း စစ္သားလူထြက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း လိုအပ္တာမွန္သမွ် အဖြဲ႔ရဲ႕လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔အညီ ကူညီ မယ့္အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။

စစ္သားလူထြက္လို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို "ဘာအဆင့္နဲ႔ ထြက္တာလဲ.." လို႔ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ရဲေဘာ္ပါလို႔ေျဖလိုက္ေတာ့ "ကၽြန္မေယာက္က်ားက တပ္ႀကပ္ႀကီး.." တဲ့ခင္ဗ်။ ရံုးထဲက တျခား ဝန္ထမ္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာပါဘူး။ သူ႔ေမာင္ေဝဒနာသည္အတြက္ေတာ့ လိုအပ္တာေတြကူညီေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္မွာ သူ႔ထက္ဘယ္ေလာက္အသက္ႀကီးႀကီး ရဲေဘာ္မွန္သမွ်ကို မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ေျပာတဲ့ ဗိုလ္မွဴး တစ္ ေယာက္ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုး ဒုတကေလာက္ျဖစ္ ရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ငယ္ငယ္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ DSA မွာ ျမန္မာစာျပဖူးတယ္လို႔လည္းဆိုပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ အတိအက်မသိေပ မဲ့ ေၾကးနန္း စာေရးရင္ေတာ့ သူ႔ျမန္မာစာဟာ ေတာ္ေတာ္ညံ့ပါတယ္။

စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တပ္က အရာရွိေတြထဲမွာ ျမန္မာစာကိုအေလးထားၿပီး စာအေရးအသားေကာင္းမြန္တာက က်ဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ တပ္ရင္းမွဴးႀကီးရယ္၊ တပ္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိေရာ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးပါလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ DSA ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေဟာင္း၊ မပခ တိုင္းမွဴးကေန အခု ရထားဝန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇယ်ာေအာင္ရယ္၊ တပ္ရင္း မွဴးႀကီးက်ဆံုးတဲ့ တိုက္ပြဲမွာ လက္ပစ္ဗံုးမွန္ၿပီး မ်က္စိတစ္လံုးစြန္႔လႊတ္လိုက္ရတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးအရာ ဗိုလ္ႀကီး ေအးမင္းရယ္ပါ။
တပ္မွာတုန္းက တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးလုပ္ခဲ့ၿပီး အခု ညွိ/ကြပ္ မွဴးျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး လွေ႒းဝင္းလည္း စာအေရး အသားေကာင္းမြန္ပါတယ္။ အခုသာသနာေရး ဝန္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဦးဆန္းဆင့္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ ၁၉ က တပ္ေထာက္ ဗိုလ္ႀကီးပါ။ သူကေတာ့အေပၚက ပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ Senior ပိုက်မယ္ထင္ပါတယ္။

တစ္ခုကံေကာင္းတာက အခုဝန္ႀကီး ဦးအုန္းျမင့္လို အရာရွိမ်ိဳးနဲ႔မေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္က အရာရွိေတြ ဆိုးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးဘူးထင္ပါရဲ႕…။

ေဆာရီး..ကၽြန္ေတာ္ေလာသြားတယ္။ စစ္သည္အားလံုး ရိကၡာမေလာက္လို႔ ဆန္႔စားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးထားတာကို ငါက ဟင္းခ်ိဳမပါရင္မစားတတ္ဘူးဆိုတာ မသိဘူးလားဆိုၿပီး ထမင္းပန္းကန္လႊင့္ပစ္လို႔ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးက ခါးက ေဂၚရခါးဓားေကာက္နဲ႔ လိုက္ထိုးလို႔ ပတ္ေျပးခဲ့တဲ့ တပ္ခြဲမွဴး တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ..နာမည္ေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ..။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလး၊ ငါးႏွစ္ေလာက္က Traders Hotel ကထုတ္တဲ့ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ဂစ္တာတီးတဲ့ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ရပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး အေမရိကန္စစ္သည္ ေဝၿဖိဳးလြင္ အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါး ပါ။

ကိုေဝၿဖိဳးလြင္ဟာ အေမရိကန္တပ္မေတာ္မွာ ရိုးရိုးစစ္သည္ Private ေလး တစ္ေယာက္ ပါ။ တစ္ရက္ အီရတ္မွာ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ ရင္း သူတို႔စစ္သည္ သံုးဦးပါတဲ့ ဟမ္းဗီး ယာဥ္ မိုင္းထိၿပီး သံုးေယာက္စလံုး က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ပါကစၥတန္ဖြား တစ္ေယာက္နဲ႔ အေမရိကန္ဖြား လူမည္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒါဏ္ရာျပင္းထန္ၿပီး ကိုေဝၿဖိဳးလြင္ ဒါဏ္ရာက သိပ္မျပင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိုင္းထိထိျခင္း အနားမွာ တျခားစစ္သည္ေတြ မရွိတာနဲ႔ ေဆးတပ္သား မရွိတာေၾကာင့္ ေသြးလြန္ၿပီး ဆံုးပါးသြားရတာပါ။

ကိုေဝၿဖိဳးလြင္တို႔ သံုးေယာက္စလံုးရဲ႕ ဈာပနကို အေမရိကန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္က တက္ေရာက္ၿပီး စစ္ေလ ယာဥ္၊ ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႔ အေလးျပဳ စစ္အခမ္းအနားနဲ႔ တကယ့္ကို တခမ္းတနား ဂုဏ္ျပဳက်င္းပခဲ့ပါသတဲ့။

အသုဘကိစၥၿပီးတာေတာင္မွ တစ္လတင္းတင္း ျပည့္တဲ့ေန႔အထိ ကိုေဝၿဖိဳးလြင္တို႔ အိမ္အေပါက္ဝမွာ လိုရာခိုင္းဖို႔ ဆိုၿပီး အရာရွိ (အျခားအဆင့္မဟုတ္) ငယ္ ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ေန႔၊ ည ဂ်ဴတီခ်ိန္းၿပီး ဟိုတယ္အဝင္က လံုၿခံဳေရးေတြလို သတိအေနအထား နဲ႔ ေစာင့္ေနတာပါ။

ရက္လည္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုေဝၿဖိဳးလြင္မိခင္က အားနာလြန္းလို႔ ရပါၿပီ ျပန္ပါေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘာမွလည္း လုပ္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္တာကို မျပန္ဘူးခင္ဗ်။ ဒါ..သူတို႔ Duty ပါတဲ့၊ အားနာစရာမလိုပါဘူး၊ ခိုင္းစရာရွိရင္ ေျပာပါတဲ့။ တစ္လျပည့္မွ သူတို႔ျပန္ရမွာပါတဲ့။

အေမရိကန္တပ္မေတာ္က သူ႔စစ္သည္ေတြကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ပံုမ်ား မယံုရင္ပံုျပင္ မမွတ္ပါနဲ႔ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဖတ္ရင္း ႀကက္သီးေတြထမိ တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္ အေမေက်ာ္ ေဒြးေဒၚလြမ္းေနတာ မဟုတ္ပါ။ အေမရိကန္စစ္တပ္မွာလည္း စစ္စည္းကမ္းေဖါက္ဖ်က္မႈ ေရး ၃ စပ္တာေတြ၊ ဘက္လိုက္မႈေတြရွိတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အထူးသျဖင့္ မိမိ စစ္သည္တစ္ေယာက္ကို တန္ဖိုးထားပံုျခင္း မတူတာေျပာခ်င္တာပါ။

ကိုင္း..တပ္မေတာ္က စစ္သည္ေတြအေပၚတန္ဖိုးထားပံုနဲ႔ အရာရွိ အျခားအဆင့္ ဆက္ဆံေရးမွာ အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာေတြကြာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္ႀကီးက ျပင္စရာမလိုေအာင္ ၿပီးျပည့္စံုေနၿပီ လား။ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ား စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။

တပ္မေတာ္သား အခ်င္းခ်င္း အရာရွိ၊ အျခားအဆင့္မခြဲျခားဘဲ စည္းလံုးခ်စ္ခင္မႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမရိကန္ကို မီရဲ႕လား။ (အျခားအဆင့္ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ ဘဝကိုျမွင့္တင္ေပးရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မီရဲ႕လား။ တာဝန္ခ်ိန္မွာ ေတာ့ အေမရိကန္ေတြလည္း တာဝန္လို ဆက္ဆံၾကတာပါပဲ။)

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကို ေျပာရရင္ အေဝးႀကီးလိုပါေသးတယ္။ မွန္ရာကိုေျပာရရင္ တပ္မေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုအျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြအတြက္ ဘဝတိုးတက္ ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ အင္မတန္မွနည္းပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြကို အိမ္ေတာ္ပါကၽြန္လိုခိုင္းခ်င္တဲ့ အရာရွိေတြကလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္ပါပဲ။

တခ်ိဳ႕အရာရွိေတြဆို အေတာ့္ကိုေမာက္မာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ DSA ၊ OTS ၊ OTC ၊ Ranker စတဲ့ သူတို႔တက္ခဲ့တဲ့ စစ္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ Individually တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဂါရဝထားတတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအေပၚမွာ သာယာၿပီး ၾကာေတာ့ Right တစ္ခုလိုမွတ္ယူသြားပံုရပါတယ္။

ေကာင္းတဲ့အရာရွိေတြမရွိဘူးလားဆိုေတာ့…ဟုတ္ကဲ့ ရွိပါတယ္၊ အင္မတန္မွပဲ နည္းပါတယ္လို႔ေျပာပါရေစ။

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ထဲေမြးတဲ့အရာရွိ တစ္ေယာက္ က ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ပ်င္းရင္ ညဘက္မွာ ဆက္သြယ္ေရးတပ္စုဝင္းထဲ ကိုလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဂစ္တာလာတီးေလ့ရွိပါတယ္။

တစ္ရက္က်ေတာ့ သူဂစ္တာလာတီးေနတာကို ရဲေဘာ္မွန္သမွ် မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ေျပာတဲ့ ဗိုလ္မွဴးေတြ႔သြားၿပီး အသာေလး အျပင္ဘက္ေခၚထုတ္ဆံုးမလိုက္ ပံုရပါတယ္။ ေနာက္ ညေတြမွာ ဗိုလ္ႀကီး ႏိုင္လင္းဆိုတဲ့ အဲဒီအရာရွိ ဂစ္တာလာ မတီးရဲေတာ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ သူလည္း ဗ်ဴဟာမွဴးဘဝနဲ႔ နားသြားၿပီလို႔ နားစြန္နားဖ်ားၾကားရပါတယ္။

တေလာက ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မီဒီယာကို ဌာနတစ္ခုက အရာရွိႀကီး တစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ရွင္ CEO က သူလည္း တပ္မေတာ္ သားေဟာင္းတစ္ေယာက္ပဲ၊ ကၽြန္မတို႔မီဒီယာရဲ႕ English Version မွာ အယ္ဒီတာပါလို႔မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။

ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးလား၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလားမသိတဲ့ အႏွီပုဂၢိဳလ္က ထံုးစံအတိုင္း "ဘာအဆင့္နဲ႔ထြက္တာလဲ.." ဆိုတာ က စတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ရိုးဟိုးဟိုးေနလို႔ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ ရံုးထဲက အယ္ဒီတာတခ်ိဳ႕ မ်က္ႏွာမဲ့ သြားၾကတာ အႏွီ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး မသိလိုက္ပါဘူး။

အရာရွိတစ္ေယာက္ဆိုတာ အရာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္အဂၤါနဲ႔ အညီ က်င့္ႀကံေနထိုင္ ရမယ္ဆိုတာနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအထဲမွာ ေမာက္မာရမယ္လို႔မပါပါဘူး။ ရဲေဘာ္နဲ႔အတူတူ အရက္မေသာက္သင့္ဘူးဆိုတာ သဘာဝက် ပါတယ္။ ရဲေဘာ္နဲ႔အတူတူ ထမင္းမစားရဘူးတို႔၊ စကားလက္ဆံုမေျပာရဘူးတို႔ ဆိုတာေတာ့ နည္းနည္းပိုသြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဒါဆိုလည္း ရဲေဘာ္နဲ႔အတူတူ စစ္မတိုက္ရံုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။

ဇာတ္ပို႔ရွိလို႔ မင္းသားရွိတာပါ။ ရဲေဘာ္ေတြရွိေနလို႔ အရာရွိဆိုတာရွိေနတာပါ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ အျပန္အလွန္ ေမြးျမဴထားရင္ မတူမတန္ဘူးဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ ၁၀ တန္းမေအာင္တာ၊ ရဲေဘာ္ တစ္ ေယာက္ ၆ တန္းမေအာင္တာ၊ ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ စားပြဲထိုးဝင္လုပ္ ေနရတာ၊ ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ နယ္စပ္မွာ စားပြဲထိုးသြားလုပ္ေနတာ တိုင္းျပည္အတြက္ နစ္နာေနတာပါ။ ဒါဟာ ေပ်ာ္စရာ၊ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ အခင္းအက်င္းတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ၁၀ တန္းေအာင္တာျမင္လိုက္ရရင္ ကိုယ္ေအာင္သလိုပဲခံစားရပါတယ္။ တတ္ႏိုင္ရင္ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ပညာတတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေစ့ခ်င္ပါတယ္။

သူ႔ကံနဲ႔သူ ကိုယ့္ကံနဲ႔ကိုယ္ ဆိုတဲ့စကားကို လြယ္လြယ္မေျပာလုိက္ၾကပါနဲ႔။
ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒီလိုလြယ္လြယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုထိခိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ INGO ေလာကမွာ ဘာသာမတူတဲ့သူေတြနဲ႔ ေလး၊ ငါး ေျခာက္ႏွစ္အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတာပါ။ ဗမာဆိုတာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူကို မကူညီခ်င္ရင္ ကံ ကံ နဲ႔ အလြယ္တကူပံုခ် လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ၿပီး အသည္းမာ တဲ့ လူမ်ိဳး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ရက္စက္တဲ့လူမ်ိဳးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တာ ခံရေလ့ရွိပါတယ္။

အခုတေလာ ေခတ္စားေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ဝန္ႀကီး ဦးအုန္းျမင့္ရဲ႕ နယ္လွည့္ ပါးရိုက္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုတဲ့ မဆင္ မျခင္ ေျပာဆိုလိုက္တဲ့ စကားကေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ပံုရိပ္ကို မထိခိုက္ဘူးလား။

စကားစပ္လို႔ေျပာရရင္ ဝန္ႀကီးသြားစစ္တဲ့ သစ္ရာေကာက္ရြာက ရြာသားေျပာ တဲ့ ေရသန္႔ဆိုတာ ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ PH 7 or Fresh Water ကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ ညစ္ပတ္ၿပီး ေသာက္သံုးဖို႔မသင့္တဲ့ေရ အဆင့္ကေန ေသာက္သံုးလို႔ရတဲ့ Drinking Water ကို ဆိုလိုပါတယ္။ ျမန္မာေဝါဟာရမွာက ေရသန္႔လို႔ပဲ လံုးေျပာၾက တာပါ။

ေမြး/ေရ ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ Water and Sanitation ကိုမသိသင့္ဘူးလား။ ေခါင္းစဥ္ ေလးတစ္ခုတည္း သိဖို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူေနာ္။ ကိုယ္တာဝန္ယူထားတဲ့ စီမံခ်က္လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ Concept ေတြ အားလံုးကို သိထားရမွာ သူ႔တာဝန္မဟုတ္ဘူးလား။ မသိတာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ မသိရင္ သိေအာင္ႀကိဳးစားရ မွာေပါ့။

ဝန္ႀကီးကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားပါတယ္။ သူစစ္တိုက္တာ ေကာင္းခ်င္ ေကာင္းပါလိမ့္ မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါ… စစ္တိုက္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ သူဟာ ေမြး/ေရ ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဝန္ႀကီး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ မထိုက္တန္ပါ။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္က ေမြး/ေရ ဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္သိမ္းရဲ႕ တစ္ဝက္ေတာင္ မမီပါ။

သူဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့သလို သူစကားေျပာေနတာ စစ္သား ေတြမဟုတ္ပါဘူး၊ ျပည္သူေတြပါ။ ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ သူတို႔အခက္အခဲကို သူတို႔တင္ျပတဲ့အခါ မေျပာ တတ္၊ မဆိုတတ္တာေတြ လည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို နားလည္ေအာင္တင္ႀကိဳ ေလ့က်င့္ထားရမွာက ကိုယ္ပါ။

အခုလိုမ်ိဳး ဝန္ႀကီးရဲ႕ ရာထူးနဲ႔ မလိုက္ဖက္ တဲ့ အျပဳအမူေတြ၊ ဖရုႆဝါစာ စကားလံုးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္သားအားလံုးကို သိကၡာက်ေစပါတယ္။ ထားပါေတာ့..။

ျပန္ေကာက္ရရင္ အေမရိကန္ တပ္မေတာ္နဲ႔ ႏိႈင္း ေျပာရတာ မန္ယူအသင္း နဲ႔ ျမန္မာ အသင္းႏိႈင္းေျပာသလို မေအာက္ေမ့ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ႏိႈင္းယွဥ္ျပေနတာ ရုပ္ဝတၳဳ ေထာက္ပံ့မႈေတြအေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပကၡာ တရားေလးပါး မွာ ေမတၱာနဲ႔ ကရုဏာ အား ေကာင္းေပမဲ့ မုဒိတာအား ေတာ္ေတာ္ နည္းပါ တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဥပကၡာတရားကေတာ့ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့ အတြက္ ထားလိုက္ပါေတာ့။

အေမရိကန္က ကိုေဝၿဖိဳးလြင္ဈာပနလို တခမ္းတနားမဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္သားေတြကို ဒီ့ထက္ဂုဏ္ မျပဳသင့္ဘူးလား။ တိိုက္ပြဲက် စစ္သည္ေတြရဲ႕ ဇနီးမယား အိမ္ေထာင္စုေတြအတြက္ ၄ လျပည့္ရင္ထြက္ ဆိုတဲ့စကား ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ ေတြ လုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။

တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္နဲ႔ ခႏၶာစြန္႔လႊတ္ထားရတဲ့ စစ္သည္ေဟာင္းရဲ႕ မိသား စုေတြ ေခြးေလွာင္အိမ္မွာ ကပ္ေန ေနရတယ္ဆိုတာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မွေတာ္ရဲ႕လား။ မသန္စြမ္းစစ္သည္ေတြ စာအုပ္သြားေရာင္း တာကို ေမာင္း ထုတ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြရွိတယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္တဲ့လား။ လမ္းေဘးက အမိႈက္ပံုနားမွာ အိပ္ ေနရတဲ့ ေျခတစ္ဖက္မရွိေတာ့တဲ့ စစ္သည္ကို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ဥေပကၡာျပဳရက္တဲ့ စိတ္ဟာ တပ္မေတာ္သား ေတြရဲ႕ ဘဝကို စာနာတဲ့ စိတ္လား။
အဲဒီစစ္သည္ေတြမွာ ဘာအနာဂတ္မွ မရွိပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ ရဲေဘာ္ရြာလည္း မရွိသလို၊ ပဲ့ပိုင္ေတြ၊ တက္မပိုင္ေတြ လည္းမရွိပါဘူး။ ဘယ္ကုမၸဏီမွာမွလည္း အစုရွယ္ယာမဝင္ႏိုင္ပါဘူး။ လမ္းမွာေတြ႔လို႔ ေဟ့ေကာင္ႀကီးဆိုၿပီး တခုတ္ တရ ႏုတ္ဆက္ရင္ စားစရာမရွိတဲ့ ၾကားထဲက ငါ့ဗိုလ္မွဴးက ငါ့မွတ္မိတယ္ဟ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ေနတဲ့သူေတြပါ။

အဲဒီအစြန္႔ပယ္ခံ အႏွိမ္ခံစစ္သည္ေတြဟာ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး ၾကက္သားေလးခ်က္စားခြင့္ ရရင္ ဒီအသည္းအျမစ္ကေလးနဲ႔ ေပါင္သားေလးက ဗိုလ္ႀကီးဖို႔ဆိုၿပီး ဦးဖယ္ထားတဲ့ ခ်စ္စရာ စစ္သားေလးေတြပါ။ ကာခ်ဳပ္ ကေန ရိုးရိုးရဲေဘာ္ေလးအထိ ရတဲ့ ရိကၡာေငြ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ငါးမတ္) ဟာ အတူတူပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုပီပီ ဂါရေဝါစ နိဝါေတာစ တရားေတြနဲ႔အညီ ကိုယ့္အထက္လူႀကီးကို ခ်စ္ခင္တာပါ။

ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ကို က်ည္ ၂၀၀ ေက်ာ္ ၃၀၀ နီးပါးနဲ႔ ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္ တစ္လက္စီကိုင္ထား သူအခ်င္းခ်င္း ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ရည္စူးၿပီးတည္ေထာင္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္တစ္ရပ္လံုးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို အထိအခိုက္မခံႏိုင္လို႔ မလုပ္သင့္တာ မလုပ္တာပဲရွိပါတယ္။

Reform လုပ္ဖို႔လိုတာ အျပင္ေလာကတင္မကပါဘူး၊ တပ္မေတာ္ထဲမွာလည္း Reform လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ေျပာတာပါ။ ေျပာစရာေတြ ကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ဝန္ႀကီး ဦးအုန္းျမင့္ေျပာသလို ႏိုင္ငံတိုင္း ကိုယ့္အတြက္မက်န္ရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းထဲကို ဝင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရြာကစိတ္ဓါတ္ေတြ အရင္ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔လိုပါတယ္။

တစ္ခါက နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသမားက အလုပ္သင္ ၁၁ (သီဟသူရ ဗိုလ္ႀကီးသန္းထူးတို႔ အပတ္စဥ္ပါ။) ကဆိုေတာ့ အလုပ္သင္ အပတ္စဥ္ ၁ ကထြက္ၿပီး ရဟန္းဝတ္ေနတဲ့ သံဃာတစ္ပါးကို ဆြမ္းကပ္ခြင့္ ႀကံဳပါတယ္။
အဲဒီဘုန္းဘုန္းက သက္သတ္လြတ္ ဘုန္းေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားစပ္မိၾကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက "ညီေလး..အဲ ဒကာႀကီး၊ သိပ္ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲေတြလုပ္မေနနဲ႔၊ ငါက ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားတာမဟုတ္ဘူး။ ငါနဲ႔တြဲေနရတဲ့ ရဟန္းေတြက သက္သတ္လြတ္သမားေတြမ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ သက္သတ္လြတ္ ေတာက္ေလွ်ာက္စား တဲ့သူဟာ အသားစားတဲ့သူနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရရင္ သူတို႔အတြက္ နံတယ္ကြ။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာ ေပါ့ကြာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ကို စိတ္အႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစ့ခ်င္လို႔ ငါသက္သတ္လြတ္စားေနတာ…။" ပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။

သက္သတ္လြတ္ရဟန္းအဖြဲ႔နဲ႔ တစ္ေက်ာင္းထဲ သီတင္းသံုးရတဲ့ အလုပ္သင္ေတဇ ၁ က ဘုန္းဘုန္းဟာ သက္သတ္ လြတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူဘယ္လိုခံယူထားတယ္ဆိုတာ မေျပာေပမဲ့ ကာလ၊ ေဒသနဲ႔ညီေအာင္ အမ်ားနီးတူ အသား မစားဘဲ သက္သတ္လြတ္စားၿပီး က်င့္ႀကံအားထုတ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးမ်ားလည္း အသားမျဖတ္ႏိုင္ရင္ သက္သတ္လြတ္ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ေရာ မေနသင့္ပါဘူး။ သက္သတ္လြတ္ ရဟန္းမ်ားနဲ႔ေရာေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အသားျဖတ္ၿပီး သက္သတ္လြတ္ စားရပါလိမ့္မယ္။

မ်ားမၾကာမီကာလေတြမွာ ကုလသမဂၢတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြအတြက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က သြားေရာက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြေပၚထြက္လာပါၿပီ။

ႏိုင္ငံတကာ တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြအလယ္မွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္မေတာ္ သားေတြ အရာရွိ၊ အရာခံ၊ အၾကပ္၊ တပ္သား အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ျပင္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ရႊံ႕ေတာထဲက စိတ္ဓာတ္နဲ႔ေတာ့ ကမၻာပတ္လို႔မရပါဘူးခင္ဗ်ာ။

အမွားပါရင္ျပင္ပါခင္ဗ်ား……….

ရဲေက်ာ္သူရ

Photo credit to Nyi lynn Seck